21"Ang tanong lang ay kung papayag ka ba sa magiging kondisyon natin...""Ano? Papayag ka ba?"Muli kong inalala ang pag-uusap namin ni Damien sa infirmary ng eskwelahan na siyang dahilan kung paano ako naging tagapaglingkod ng kastilyo."Anong kondisyon ba iyon?" naiintrigang tanong ko kay Damien."Para magkaroon ka ng matutuluyan, kailangan mong maging tagapaglingkod ko, Red," sabi nito sa akin dahilan para ikakunot-noo ko senyales na hindi ako sang-ayon sa sinasabi niya."Ano?" iritadong singhal ko."Kapag naging tagapaglingkod kita, wala ka nang magiging problema sa matitirhan mo o sa pagkain mo," sabi niya sa akin. "Sweswelduhan ka pa ng
22Gaya nga ng unang sinabi ni Damien sa akin kanina, ang magiging kwarto ko ay malapit rin sa kwarto niya bilang tagapaglingkod niya.Nang unang beses akong makatapak sa kwarto ay hindi ako kaagad makapaniwala sa nakita ko. Alam kong para sa mga katulad ni Damien, ordinaryo lang ang kwartong ito para sa kanila. Pero para sa akin, hindi. Ito ang pinakaunang beses na magkakaroon ako ng sariling kwarto at kahit pa na mas simple ito kaysa sa mga kwarto ng mga maharlikang naninirahan rito. Ito pa rin ang pinakamagarang kwarto na matutulugan ko.At dito? Dito na rin nga pala ako gabi gabi nang matutulog mula ngayon.Hindi ako makapaniwala, parang akong nananaginip nang gising!Kaya lang nang tuluyan nang lumalim na ang gabi, ang pag-aakala kong magiging sobrang mahim
23Kasalukuyang nasa labas kami ng kastilyo nina Damien, ako at ni Ginoong Edward. Nakasandal lang ako sa isang puno habang nakaupo samantalang si Ginoong Edward ay tinuturuan siya ng tamang paggamit ng wand sa pakikipaglaban.
24Ang naging resulta ng isang sagot ay ang mga karagdagang mga tanong. Nang matuklasan ko kung anong ginagawa sa akin ni Snow White ay kaagad agad lumitaw ang iilang katanungan sa isip ko dahilan para mas lalo akong maguluhan.Pero sa ngayon, kailangan ko munang isantabi ang bagay na iyon. Dahil may oras pa akong hinahabol. Makapaghihintay pa naman ang isang tanong. Ang unang tanong muna sa isipan ko ang kailangan kong hanapan ng sagot. Kung sino nga ba ang dahilan ng pagkawala ng mga magulang ko.Pero hindi rin ganun kadali hanapan ng sagot ang tanong na iyon. Dahil sa ngayon ay kailangan ko munang alamin ang tunay na binabalak ni Enoch. Masama ang kutob ko at ayoko lang balewalain ito. Ito rin siguro marahil ang dahilan kung bakit nag-aalala si Vayne at nakiusap na siya sa akin. Mukhang may hindi magandang binabala
25Kinabukasan ay kaagad nakarating sa hari ang balita. Nalaman ko na lang dahil biglang pinatatawag sina Enoch at ang mga kasama niya sa kastilyo. Ang inaasahan ko ay magagalit nang matindi ang hari dahil iyon ang sinabi ni Damien pero kalmado lang itong nakaupo sa trono nang masaksihan ko ang pag-uusap nila. Pero mahahalata pa rin sa mukha nito na hindi ito natutuwa. Nakakatakot
26Gaya ng inaasahan, nagkatotoo ang mga salitang isinambit ko kay Enoch. Kinabukasan ay parang nawala nga siya na parang bula. Kumalat ang balitang iyon sa buong kaharian at hindi magkanda-ugaga ang mga knights na inutusan ng mahal na hari kakahanap sa nawawalang tagapagsiyasat. Dahil sa pangyayareng iyon ay mukhang hindi nga matutuloy ang binabalak na misyon nila Snow White dahil kailangan na kailangan nila si Enoch sa paglalakbay. Ito lang k
27Wala na ang alaga niyang Pegasus na nakadagan sa likod ko kanina. Kasalukuyang nakatayo na ako ngayon habang pabalik balik ang tingin ko sa mukha niya at sa hawak niyang lalagyan."Sigurado ka?" taas kilay na
28Walang tigil sa panginginig ang mga kamay ko. Pati rin ang mga labi ko. Nawala rin pansamantala ang natural na kulay ng balat ko dahil sa pagkakaputla ko. Ilang minuto na ang lumipas pagkatapos mahulog ng kapatid ko sa bangin.
Simoy na simoy ko ang preskong hangin habang kasalukuyang nasa itaas ako at nakasampa sa likod ni Vayne na ngayon ay nasa anyong Pegasus. Ang mahabang pulang buhok ko naman ay sumasayaw sa lakas ng hangin na humahampas sa akin dahil sa tulin ng paglipad ni Vayne.Ilang taon na nga ba ang lumipas? Pito o walong taon na yata bago ko muling napagpasyahan na bumalik sa lugar na iyon. Sapat na siguro ang mga taong lumipas para harapin ang aking nakaraan. Ang ikinababahala ko lang ay kung malugod ba nila akong tatanggapin. Ano kaya ang magiging reaksyon nila kapag nakita nila akong muli?Maya’t maya, lumipas ang ilang oras ay natanaw ko na ang bahay ampunan. Nakadama ako ng kaunting kaba sa aking dibdib pero isiniwalang bahala ko na lang muna iyon. Wala nang atrasan pa. Ako naman ang may gusto na gawin ang bagay na ito kaya kailangan kong panindigan ang naging pasiya ko.Nang makalapit na kami sa destinasyon namin ay napagpasyahan na ni Vayne na lu
34Marami na siyang taong napatay pero hindi pa pala niya ginagamit ang buong lakas niya kanina. Parang sinadya ng tadhana o siya mismo na ako ang huling makakalaban niya para sa akin niya mismo gamitin ang buo niyang lakas.
33Agresibong lumabas ang mga halaman ng rosas sa paligid ko habang masamang nakatitig sa isang impostor na nasa harapan ko ngayon. Samantalang siya naman ay walang emosyong nakatitig lang sa akin.Nanginginig ko
32"Nakakalungkot," malumanay na sabi ni Snow White habang nakaharap kami sa isang maliit na cupcake at may maliit itong kandila na nakapatong sa gitnang bahagi. "Tuwing kaarawan natin, palagi kong naalala sina Ama at Ina."
31Bahagyang napabuka ang bibig ko. Nagsinungaling sa akin si Damien. Buong akala ko ay ang markang nasa palad ko ay para bigyan ako ng sumpa sa oras na naglihim o nagtraydor ako sa kaniya pero ayun pala ay para protektahan ako sa alinmang sumpa.
Shape of Lies30“Base sa nakikita ko sa sitwasyon mo ngayon, gan’yan rin ang kalagayan ng ibang nilalang na nakita ko bago sila mamatay para pakinabangan.”“Ikaw?!” gulat na ani ko.Hindi siya nagsalita. Namilog lang ang mga mata niya habang nakatitig rin ito sa mga mata ko. Kasalukuyan nahihirapan pa rin ito sa paghinga dahil sa halamang nakapulupot sa leeg niya. Ang mga kamay niya ay pinipilit naman luwagan ang pagkakapulupot
29Bigla akong napahinto sa paglalakad. Sa 'di malamang dahilan ay biglang tumaas ang balahibo ko sa batok.Bakit?
28Walang tigil sa panginginig ang mga kamay ko. Pati rin ang mga labi ko. Nawala rin pansamantala ang natural na kulay ng balat ko dahil sa pagkakaputla ko. Ilang minuto na ang lumipas pagkatapos mahulog ng kapatid ko sa bangin.
27Wala na ang alaga niyang Pegasus na nakadagan sa likod ko kanina. Kasalukuyang nakatayo na ako ngayon habang pabalik balik ang tingin ko sa mukha niya at sa hawak niyang lalagyan."Sigurado ka?" taas kilay na