Buong magdamag akong umiyak. Nakatulog na ako sa kaiiyak ko kaya kinabukasan ay mugto ang mga mata ko. Wala akong kumilos pero sinikap ko pa ring bumangon dahil may pasok pa ako."What happened to your eyes?" tanong ni mama ng nag-aagahan kami kinabukasan.Kinusot ko ang mata ko at ngumiti sa kaniya. "Napuyat lang po ako, late na kasi ako nakatulog dahil nag-review pa ako," pagdadahilan ko at yumuko para uminom ng kape nang hindi niya mapansin na nagsisinungaling ako."Next time don't stay up late, mukha kang nakahithit dahil sa hitsura mo," wika ni mama at inabutan ako ng sandwich."Opo." Tumingin ako kay Ate Roberta na seryoso lang ang mukha habang nakatingin sa akin. Sa kaniya ako umiyak kagabi pero kahit nakalipat na ako sa kwarto ko ay ayaw pa ring tumigil ng luha ko kaya nag-iniyak pa rin ako.Ang hirap kasing tanggapin, akala ko talaga kaya niya akong hintayin gaya ng ipinangako niya pero hindi pala. Gaya rin lang siya ng ibang lalaki na puro salita.Mula nang malaman ko kay A
I was playing with Antonia when my phone rang. Kinuha ko iyon at naupo sa kalapit ng pamangkin ko na naglalaro. Nandito kami ngayon sa crib niya, mabuti na lang at malaki ito, kaya kahit ako pwedeng mahiga rito."Hello?""Hello, do you still know me?"Natawa ako sa tanong niya. "Of course, how could I forget my best friend?""Oh, best friend mo pa pala ako, akala ko hindi na dahil kung hindi kita tatawagan hindi ka nagpaparamdam. Hoy babae, may balak ka pa bang magpakita sa akin? Mahigit isang taon na tayong graduate pareho, pero ni anino mo hindi pa rin nagpapakita sa akin," walang prenong reklamo nito."Sorry, I was just a little bit busy," hingi ko ng paumanhin sa kaniya o mas tamang sabihing pagdadahilan ko."Lagi ka namang busy, kahit anong pagpapayaman gawin mo hindi mo na malalampasan ang yaman ni Ate Ren," pagtatalak nito.Napaikot ang mata ko sa sinabi nito. "Should I find my own sugar daddy?" pagbibiro ko sa kaniya."Ay, sama ako," anito at humalakhak kaya natawa na rin ako.
"The main branch. They are in need of marketing and sales staff. Isn't that your plan? To work in a luxury hotel."Napalingon ako kay Ate Ren. She knows that I want to work there before kaya nga Hotel and Management ang kinuha kong kurso. Iyon talaga ang unang plano ko pero dahil nga may iniiwasan ako maging ang pangarap ko pala ay naantala dahil doon.Bakit nga ba binago ko ang plano ko sa buhay dahil lang sa isang bagay na hindi natupad? Hindi ako naging aware na masyado pala talaga akong naapektuhan. Biglang lumiko ang mga plano ko dahil lang sa kaniya. Isang bagay na hindi ko dapat ginawa."Are you going to hire me?" tanong ko kay Ate Ren.Ngumisi ito sa akin. "You know that, I don't own that hotel. The owner is mine, but not the hotel."Hindi ko maiwasang malukot ang mukha sa sinabi niya. Nasa tono, kasi niya ang pagmamalaki tungkol sa asawa niya. Siya na masaya love life. Muli akong naupo sa sofa."You are a Hilgado too now, and that hotel is just one of those businesses of your
Maghahapon na ng makarating ako ng Maynila. Hindi pa ako nagtatanghalian kaya pagkapasok ko ng bahay ay agad na nagtungo ako sa kusina para maghanap ng pwedeng makain pero napailing ako nang makita kong walang laman ang refregirator ng buksan ko iyon. Puro coke in can at water lang ang laman noon. Mabuti na lang at may nakita akong mansanas. Iyon na lang ang kinuha ko para kainin.Nagtungo ako sa kwarto ko. Napangiti ako nang makita ko ang ayos nitoo na tila walang pinagbago. Limang taon na rin mula ng bumalik ako ng probinsya namin. Inalis ko ang puting tela na nakatakip sa kama ko at sa isang sofa na nasa kwarto ko. Nagpunas muna ako ng ga alikabok bago ko hinakot anag mga gamit na dala ko. Isang bag at isang malaking maleta lang naman ang dala ko.May mga naiwan pa naman akong gamit dito na pwede kong gamitin kaya hindi na ako nagdala ng masyadong madaming gamit at damit.Nang matapos ako ay napahawak ako sa tiyan ko. Nagugutom na ulit ako. Hindi talaga sapat ang isang masanans n
"Thanks," pasasalamat ko kay kuya Sandro nang tulungan niya ako sa paglalagay ng mga pinamili ko sa likuran ng kotse ko.He smiled at me. "You are always welcome and welcome back."Tumango ako sa kan'ya at nagpaalam na bago ako sumakay sa kotse ko. Ngumiti lang naman siya sa akin habang nakasunod ang tingin niya.Tiningnan ko pa siya sa side mirror ko bago ako tuluyang lumabas ng parking. Masaya ako na makita siyang muli. Medyo nagbago sa pisikal na pangangatawan niya dahil mas naging matipuno na siya ngayon at sigurado ako maraming babae na ang mas naghahabol sa kanya pero wala pa ring pinagbago ang ugali niya siya pa rin yung Sandro na mabait na nakilala ko iyong parang big brother ko na rin. Mula nang umuwi ako ng probinsya ay hindi na kami nagkakausap na dalawa. Siguro noong unang taon ko ay nagkamustahan pa kami sa chat pero nang biglang magbago ang takbo ng buhay pag-ibig ko maging ang mga ibang tao ay iniwasan ko na rin dahil ayaw ko nang makasagap ng balita tungkol kay Nero.
Muli akong bumalik sa kasalukuyan mula sa pagkaka-estatwa ko nang makita ko siya. Pumasok ako at isinara ang pinto pero nanatili akong nakatayo sa gitna ng kwartong kinaroroonan namin. Tila ayaw humakbang ng mga paa ko papalapit sa upuang nasa harapan niya. The last person I want to see is now in front of me. Gusto ko siyang lapitan at saktan. Biglang nagpupuyos ang damdamin ko. Lihim kong naikuyom ang kamao ko. "Ms. Escalante, aren't you going to sit?" tanong nito at umangat ang mukha mula sa pagkakatingin sa portfolio ko na ipinasa ko kanina. Napalunok ako bago nagsimulang humakbang papasok. Job interview ang pinuntahan ko pero bakit parang pakiramdam ko bibitayin ako ngayon. Nahihirapan akong huminga at ang bilis-bilis ng tibok ng puso ko. Kalma, Ramona. Kalma. I erased all the possible emotions that may face can show. Tumingin ako ng tuwid dito pero sa utak ko ay lihim ko na itong minumura at binubulbog. "Good morning, sir. I am Ramona Escalante," pagbati at pagpapakilal
"Kuya Sandro?" gulat na saad ko nang makita ko kung sino ang bigla na lang humablot sa akin. Pinakawalan niya ang pagkakahawak sa kamay ko. Ngumiti ito sa akin. "What are you doing here?" "I work here. How about you?" Pinasadahan ako nito ng tingin. Bahagyang kumunot ang noo nito nang makita ang hitsura ko. "Do you have an appointment here? Business meeting?" tanong nito. Siguro ay naiisp niya iyon dahil sa formal na suot ko. Pero seryoso pati siya dito nagtatrabaho? Ibig sabihin ba alam din niya na rito nagtatrabaho si Nero? Malamang. Kung siya ang makakatrabaho ko okay lang pero andito rin si Nerong pangit kaya huwag na lang. Umiling ako sa kaniya. "Nag-apply ako ng trabaho rito," nakangiting saad ko sa kaniya. "You met him?" Tumango ako sa kaniya. Alam ko na kung sino ang tinutukoy niya kahit wala siyang nabanggit na pangalan. Siguro kung nabanggit ko sa kaniya na mag-aapply ako rito baka nalaman ko agad na sa Hidalgo's Hotel din nagtatrabaho si Nero. Umayos na ng tayo si Kuya
Matapos kong tumambay sa mall ay nagpasya na akong umuwi. Wala na rin masyadong traffic kaya mabilis na akong nakauwi ng bahay.Inihagis ko ang bag na dala ko sa kama ko at pabagsak na naupo. Hinubad ko ang heels na suot ko. Bago minasahe ang hita ko. Medyo sumasakit na rin ang binti ko dahil sa suot ko.Nagtungo na lang ako sa shower para maligo pero kalalabas ko lang ng banyo nang makarinig ako nang dorbell kaya nagmamadali akong lumabas. Mabuti na lang at nakapagbihis na ako bago lumabas ng bathroom pero may tapis pa ang ulo ko dahil basa pa ang buhok ko. Mabilis na hinagis ko ang tuwalya sa kama at nagmamadaling sinuklay ang buhok ko.Hindi ko alam kong sino ang nagdo-doorbell pero tila galit iyon sa doorbell kung makapindot. Hindi talaga tinatantanan hangga't hindi ko pinagbubuksan kaya patakbo akong lumabas. Sino naman kaya ito?Pagbukas ko ng gate ay agad akong dinamba ni Stella. Muntik pa akong matumba kung hindi ako nakapag-balance dahil sa ginawa niya. "Stella, hindi ako
Dumating ang sabado. Ito ang araw ng fashion show. Napatingin ako sa paligid nang mapansin ko na ako lang ang inaayusan. “Nasaan po ang mga kasama ko? ”Tanong ko sa make-up artist na nag-aayos sa akin. “Nasa ibang room po sila ma'am, magkakabukod po talagang inaayusan ang mga model para po hindi magkagulo sa isang room at hindi masagi ang susuutin ninyong gown,” paliwanag nito. Napatingin ako sa gown na susuutin ko. This is not my wedding yet, and I am very excited. Hindi rin lang isa ang nag-aayos sa akin, lima silang nandito sa loob na kasama ako. May nag-aayos ng buhok ko, ng make-up ko, at ng mga susuutin ko. Daig ko pa ang ikakasal talaga. Hindi ko rin makita si Ate Ren, pagkahatid kasi niya sa akin ay umalis na rin siya, sabi nga niya may appointment siyang pupuntahan. Kaya nga ako ang pumalit dito sa kaniya. Napatingin ako sa paligid, ilang minuto na lang at magsisimula na ang show, pero wala pa akong nakikitang ibang modelo na kasama ko. Hindi gaya sa mga napapanood ko na
THREE YEARS AFTER... Ramona's POV "Three years na kayong engage, wala pa ba kayong balak magpakasal?" napatingin ako kay Ate Ren. "Naunahan ka pa ni Rob." Nakaupo ito sa sofa habang nakataas ang dalawang paa at kumakain ng cereals. Saturday afternoon ngayon at nakatambay lang kaming dalawa sa bahay. Dito na ulit siya nakatira, hindi ko alam kung ano ang nangyari, but she said that she is planning to divorce Kuya Lukas. "Magpapakasal naman kami, sure naman na iyon, pero sa ngayon, hindi ba pwedeng mag-enjoy lang muna kami bilang boyfriend-girlfriend?" sagot sa kaniya. Isa pa busy si Nero sa negosyo niya at ako naman ay sa trabaho ko bilang bagong Marketing Director ng Hidalgo's Hotel. One year after ni Nero mag-propose sa akin ay nag-resign siya sa trabaho, saka ko lang nalaman na may sarili pala siyang negosyo. He owns three luxurious resto bars and a resort kaya masyado siyang busy. Tapos balak pa niyang magpatayo ng bagong branch, kaya mas abala siya. "Pero kapag inaya ka niya
Bumalik ako ng Maynila kasama si Noel at gaya ng inaasahan ko hindi papayag si Ellen na hindi siya kasama. Pero wala na itong nagawa nang bumukod na ako, hindi gaya sa America na magkasama kaming dalawa sa iisang bahay. I also contacted my best friend, Rob, to inform her that I was back. Kahit na alam ko na galit pa rin siya sa akin dahil sa ginawa ko sa kapatid niya. Gaya ng inasahan ko maraming maaanghang na salitang binitwan sa akin si Rob, pero sa huli ay nakausap ko rin siya ng maayos. Kasunod kong kinausap ay ang nakakatanda sa magkakapatid na Escalante. "So, you finally back?" bored na saad nito habang magkausap kami. Nakasandal ito sa isang mamahaling kotse. NDH race track kami ngayon. Nalaman kong palagi siyang tumambay dito dahil asawa niya ang may-ari ng lugar na ito. Ngayon naiintindihan ko na why she can boss people around her; she's a real boss. Tumango ako sa kaniya. "Yes." "Why just now?" "What do you mean?" "Why did you come back?" "He is not mine." "I know," s
NERO'S POV The trip to Japan became a memorable one. Ang pangako ko kung babantayan ko lang siya ay hindi ko natupad, nagawa kong umamin sa kaniya. Nalaman niya na hindi coincidence lang na nasa Japan ako dahil nga nadoon ako kung nasaan siya. Sinadya ko namang iparamdam ang presesnsya ko sa kaniya, hindi ko lang inaasahan na magagalit siya sa akin. I really have no plan to confess yet, but seeing her angry with me made me feel devastated, so without a plan, I told her what I felt for her. That day, I said the magic words and promised her that I would wait until she was ready. Magkasama naming nilibot ang buong Kyoto, we may not be officially lovers, but we are both already aware of what we feel. Minsan kasi kahit gaano pa natin kagusto ang isang tao, hindi muna natin gugustuhin na pumasok sa relasyon kasama siya. Hahayaan muna nating siyang abutin ang pangarap niya, habang tayo ay nakasuporta lang sa kaniya. At ganoon ang gusto kong gawin kay Ramona. Hayaan siyang malayang abutin mu
Kung kailan amindo na akong gusto ko rin siya saka naman siya nagsimulang iwasan ako. Tapos nagsimula pangsumingit ang Sandro na iyon, kaya mas lalo akong nahirapang lapitan si Ramona. Gumawa na lang ako ng paraan para hindi ako malamang ni Sandro. Binigyan ko siya ng regalo. Una ay binigyan ko langs iay ng electric shocker dahil nalaman ko na nag-iisa lang siya sa bahay. Kailangan niya ng pang-self-defense. Nang dumating ang pasko at bagong taon ay nasa probinsya siya. Palagi talaga silang umuuwi kapag bakasyon, kaya binili ko ng regalo ang lahat ng naipon ko. Mahilig siyang kumuha ng larawan, kaya dlsr ang binili ko sa kaniya. Medyo may kamahalan kaya nabutas ang bulsa ko, pero nang makita ko ang mga ngiti niya sa iniregalo ko, sulit ang gastos ko. Binili ko talaga ang isa sa pinakamahal na camera para sa kaniya. Hanggang sa dumating ang eighteen birthday niya. Wala na akong pera ako ng isang silver infinity ring. Mura lang iyon, pero gusto ko ang simbolo noon. Kapag nagpropose ak
NERO'S POINT OF VIEWSumama ako ngayon kay Rob papunta sa bahay nila. Katatapos lang naming mag-enroll at sa bahay nila kami dumiretso ng uwi. Sanay na akong tumambay sa kanila dahil madalas ay siya at si Raf lang naman ang tao doon, pero hindi ko inaasahang pagdating namin ay naroon na rin ang bunsong Escalante. Sa larawan ko lang siya nakikita dati, pero hindi ko mapigilang mapahigit ng hininga nang makita ko siya at ngumiti sa amin ni Rob.Mas maganda siya sa personal."Who is he?" tanong nito kay Rob, pero nasa akin ang tingin niya. Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa harap ng teenager na nasa harapan ko.Kailan pa ako kinabahan dahil sa bata?"My friend, Nero," simpleng pagpapakilala sa akin ni Rob sa kaniya. "She's my youngest sister, Ramona. Dito na rin siya mag-aaral."Inilahad nito ang kamay niya, tantanggapin ko na sana iyon nang bigla itong magsalita. "Ramona Escalante, your future wife," malaking ngiti na saad nito dah
Napatingin kami kay Papa at Nero nang sabay na pumasok ang mga ito sa dining room. Halatang may hangover sila pareho, pero pinipilit nilang hindi ipahalata. Ayan kasi ang lalakas uminom, pero bagsak naman. Sabay silang naupo. Si papa ay sa kabisera ng lamesa, habang si Nero naman ay sa kalapit ko. Nginitian ako siya at inabot ang kape para mawala ang sakit ng ulo niya kahit papaano, pero bigla nitong hinawakan ang kamay ko habang nakakunot ang noo. “How? You already saw it?” gulat na tanong niya sa akin habang nakatingin sa daliri kong may suot na singsisng. “Yeah, you gave it to me last night,” nakangiting saad ko sa kaniya. Huwag niyang sabihin na hindi niya naalala? “Kung ganoon nilasing mo ako para makapag-propose ka sa anak ko?” sabay-sabay kamig napatingin kay papa habang matalim ang mga mata nito na nakatingin kay Nero. Bigla itong napayuko nang bigla itong batukan ni Mama. “Ikaw ang nagsabi sa kaniya na lumuhod kaya huwag ka nang tumutol pa. Hayaan mo na ang anak natin,
RAMONA'S POV Napabangon ako sa kama ko nang marinig kong may nagtatawanan sa ibaba. Nahihirapan man ay pinilit kong sumakay sa wheelchair ko bago ako lumabas ng kwarto ko. Nakasalubong ko si Ate Roberta na nagtatakang tumingin sa akin. "Saan ka pupunta?" "Sa labas narinig ko kasi ang boses ni Nero parang may kaaway yata," sagot ko sa kaniya. Boses kasi ni Nero ang narinig ko. Hindi naman iyong palaging malakas ang boses maliban na lang kapag mainit ang ulo sa opisina, pero ngayon ay rinig ko ang boses niya hanggang kwarto ko na tila ba may kausap. Napatingin ako kay Ate Rob nang itulak niya ang wheelchair ko. Napakunot ako nang makita ko si Mama na nasa may Garden at hawak-hawak ang camera na para bang may vini-video ito. Napatingin ako kung saan nakatutok ang hawak niya at nakita ko si Papa at Nero na nakaupo sa may papag na nasa may hardin. Ang daming bote ng alak na nakapalibot sa kanila. "Ma, nilalasing ba ni Papa si Nero?" nag-aalalang tanong ko kay mama nang makita ko si N
RAMONA'S POVIt's been two weeks mula nang makalabas ako sa ospital, pero naka-wheel chair pa rin ako dahil sa binti ko. Hindi pa kasi magaling at hindi ko naman pwedeng pwersahin. Pero sabi naman ng doctor ay makakalad din ako kapag magaling na ang binti ko.Nasa balcony ako sa second floor at napakunot ang noo ko nang makita ko si Nero na nagsisibak ng mga kahoy sa ibaba kasama ang ilan sa mga tauhan ni Papa.Hindi ko mapigilang mapailing, sigurado akong ang ama ko ang may pakana noon.Marami nang nangyari sa nakalipas na tatlong linggo.Matapos kong makalabas sa ospital ay isinama ako pauwi ng mga magulang ko sa probinsya. At kahapon ay dumating si Nero para sundan ako. Sabi niya ay inayos lang niya ang mga problemang naiwan sa Maynila.Mabuti na lang at may cctv sa parking lot ng hospital, kaya nakunan nila ang ginawa ni Ellen. Hindi rin tumigil si Ate Ren upang malinis ang pangalan ko at hindi madawit sa pagkamatay ni Ellen at sa karambolang nangyari.Hindi ko lang inaasahan na a