"What the fuck do you think you're doing?" inis na saad sa akin ni Terrence."Shut up!" Sigaw ko naman.Nandito kami ngayon sa isang Grand Hotel na pag-aari ng mga Fuentebella. "Ako pa talaga ang ginamit mo para paselosin ang iyon asawa!" galit na saad sa akin ni Terrence.Humarap naman ako rito at hinaplos ang mukha ng binata. Kung sa kaguwapohan, ayaw talaga magpapatalo ng mga Geller. Sa berdeng mga mata pa lang nila, talaga naman nanlalambot na ang kababaihan."Hahalikan mo ba ako?" nakangising tanong sa akin ni Terrence."Tumigil ka, Tiborcio!" sabay kurot sa kan'yang tagiliran.Tumayo na ako at hinila ito. Nakasimangot lang ito nakasunod sa aking likuran."Van, kainis ka!" aniya ng binata at inakbayan ako. Hinayaan ko na lang ang kamay niya na nakapulupot sa aking baywang."May aunction si Mayor Sancho, gusto ko ikaw ang kukuha ng lahat na ibibinta niya," saad ko kay Terrence."Bayaran mo ako, Svannah! Madami ka na utang sa akin," nakasimangot niyang saad."Kaialn ba na hindi k
"Masaya ka ba sa buhay mo ngayon, Van?" diin na tanong ni Kuya Damon sa akin."Masaya," tamad naman na sagot ko rito."Lalo mo lang sinisira ang buhay mo! Iniwasan na namin ni Bry ang gulo sa loob ng organisasyon, pero ikaw naman ang pumasok ulit!""Do you know, damaged people are dangerous? They know how to make hell feel like home," mahinang saad ko naman kay Kuya Damon.Napahilamos naman ng mukha ang aking kapatid. Masaya ako para rito. Sa wakas naging masaya na ito kasama ang kan'yang asawa't anak."Don't wait someday, you get a taste of your own medicine!" aniya at lumabas na ito.Alam nila Kuya Damon na dito ako sa condo ni Terrence nakatira. Kasalanan ko ba naging ganito ako? Naniningil lang ako sa mga taong sangkot sa pagkamatay ng parents ko at sa aking kaibigan na si Tanya.I'm not that person anymore. "Van?"Napatingin naman ako kay Terrence na kakalabas lang ito ng silid."Just tell me what you need. Let me give it to you," aniya na umupo ito sa aking harapan."Hanapin mo
KURT POV"SAVANNAH, mahal kita!"Damn! Hindi ko kaya na iwan niya ako. Inaamin ko, naging gago ako at pinili maging matigas ang aking puso."Van, please," hindi ko napigilang humaguhol at lumuhoid sa kan'yang harapan."I think it's best if you stay away I don't want to be around you right now," malamig na saad niya sa akin. Sobrang sakit. Iyong babaeng inaapi ko noon, binaliwala ko. Hindi ko na kayang bawiin ngayon.""I-I didn't mean to r-ruined everything. I-It's my fault! Please, d-don't leave me," paos na boses na saad ko rito."Loving you was a torture. By the way, una pa lang, nakaplano na paibigin lang kita upang mabantayan ko ang bawat galaw ni General. Everthing is fucked up! Umibig ako sa kalaban. But I choosed instead to changed my life. Umalis ako sa organisasyon at pinili ka. Pero, ikaw din pala ang dahilan para bumalik sa dating buhay ko!" "I hate your Dad so much, Van!" diin na saad ko rito.Nakakunot lang ang noo niya na nakatitig sa akin."This is the reason kung ba
SAVANNAH POVHINDI nila ako naintindihan. Gusto ko lang naman protektahan ang kapatid ko. Gusto ko lang siya protektahan. Ilayo siya sa mga taong mapanghusga. "M-Masama ba ako?" mahinang tanong ko kay Ville."Slight lang," sagot naman ng kaibigan ko.Napabuntonghininga naman ako. "You screwed up," napapailing na saad ni Ville.Kasalukuyan kasi nandito kami sa Casa bar. Tamang-tama na niyaya niya ako na uminom."Sorry doesn't fix anything. Nangyari na ang lahat. Nalaman na ni Kurt na may kapatid pa sila na tinatago mo ngayon. So, anong drama na naman ito?" irap ni Ville sa akin."Gusto ko na siyang ipakita at ipakilala sa lahat," nanghihinang saad ko naman."It's up to you, Van. Alam mo kung ano ang tama para sa kapatrid mo."Pagak naman akong tumawa. Alam ko nga ba? Sana noon pa. Nilayo ko siya sa lahat dahil para sa akin iyon ang tama.Napabuga naman ako ng hangin at tumayo na."Mauna na ako, Ville," saad ko rito. Namumula na rin ang mukha ng kaibigan ko. Nauna pa ito sa akin pumun
"Ano ito, Van?!" galit na tanong sa akin ni Kuya Damon. "K-Kuya, I'm so sorry. S-Sorry, kasi nagsinungaling ako. H-Hindi-." Agad naman pinutol ni Kurt ang pagsasalita ko. "Enough. Tanggapin na natin ang nangyari noon. Nagkamali ang both parents natin. For now, kailangan lang natin alalayan ang bunsong kapatid natin." "Wala na tayong magagawa kung nangyari na ang lahat. Of course, kapatid natin iyan. Dugo't laman," segunda naman ni Kuya Bry. Si Roswell, tahimik lang ito. Hindi niya ako iniimikan kanina pa. Si Calla lang ang wala dito. Nasa US ito at kasama ang Mommy nila Kurt. Yumuko naman ako. Sinabi na rin sa akin ni Kurt na uuwi na dito sa Pilipinas ang Mommy niya. Handa kong harapin ang galit ng Mommy niya sa akin. Sumenyas naman ako na sundan nila ang kotse ko. Pupunta kami ngayon sa hospital na pinagawa namin ni Kei. Si Kei din ang personal Doctor ni Aishi. Pagdating sa hospital, nakaabang na si Kei sa amin. "Children's hospital?" sambit ni Kuya Bry na binasa ang nakasul
"Bakit mo ito itinago sa amin?!" diin na tanong ni Kuya Damon.Yumuko naman ako. Nandito ang mga kapatid ko at ang mnga kaibigan ko. "Kailangan na magpahinga ni Van," seryosong saad naman ni Kurt. Lumapit naman si Kuya Bry sa akin. "Aalis tayo. Maghahanap ako ng mga Doctor na magagaling para sa inyo ni Aishi."Ngumiti naman ako kay Kuya Bry. Hinaplos ko naman ang pisngi niya. Bigla naman itong napahagulhol habang nakakulong sa kan'yang mga braso."W-Why?! B-Bakit dalawa pa kayo?!" Umiiyak na saad ni Kuya Bry.Parang namamalat na rin ang boses boses ko. "I-I'm fine, kuya.""No! You're not fine. Do you even see how pale you are?!" Sigaw niya.Niyakap naman ako ni Kurt. "Kailangan na ng asawa ko magpahinga. May chemo pa siya bukas," seryosong saad ni Kurt.Lumapit naman si Grace sa akin. Blangko ang mukha niya na nakatingin sa akin."Ang Van na nakilala ko ay matapang. Hindi marunong sumuko," aniya at tumalikod na ito.Sinandal ko naman ang ulo ko sa balikat ni Kurt. Pakiramdam ko s
KURT POV You're going to see it, that happiness was always about the hope, listening to your heart and following it wherever it chose to go. "K-Kurt, anak?" Napatingin naman ako kay Mommy na nakatayo sa aking harapan. Nangangayat lalo ito dahil halos walang tulog at hindi ito makakain ng ayos sa pag-aalaga kay Aishi. "K-Kamusta si Savannah?" Napabuntonghininga naman ako. "She's not okay. Pero pilit lumalaban," mahinang saad ko naman. Maluha-luhang nakatingin ako kay Mommy. "Pinatigil muna ang chemo niya for awhile, d-dahil buntis siya." "Be strong, son. Si Aishi, pilit lumalaban din para sa atin," umiiyak na saad ni Mommy. "H-How? Kung araw-araw nakikita ko ang aking asawa na nahihirapan. Kung araw-araw d*******g siya sa sakit," hindi ko napigilang humagulhol sa harap ni Mommy. Niyakap naman ako ni Mommy ng mahigpit. "Huwag tayo mawalan ng pag-asa. Gagaling pa silang dalawa. Huwag mo ipakita sa asawa mo na nahihirapan ka at sumusuko. Ipakita mo sa kan'ya na malakas ka at h
After a month. Isinagawa na ang bone marrow transplant sa akin. Yes. Masaya ako dahil magiging okay na ako. Pero, I'm just trying to be okay. Hindi pa rin mawala ang sakit na nararamdaman ko ang pagkawala ni Aishi. Kung kailan nakahanap na ng donor saka naman ito kinuha sa amin. Ang dami niyang pangarap. Ang dami niya gustong gawin. Pero lahat na iyon, hindi na niya mararanasan."Congrats, Van! Nalampasan mo na ang lahat. So, for now, focus ka muna sa pagbubuntis mo," masayang saad sa akin ni Gaia.Ngumiti naman ako."Thank you.""As always, you're welcome.""Sobrang saya ko, Love," mangiyak-ngiyak na saad naman ni Kurt.Ngumiti naman ako. Saksi ako sa lahat na hirap ni Kurt. Inalagaan niya ako at nasa tabi ko lang itp lagi.After a few weeks, sumisibol na rin ang buhok ko. Bumabalik na rin ang kulay ng aking balat."Kamusta ka na?" Napalingon naman ako sa aking likuran.Si Grace."I'm okay. Medyo, nahihirapan lang ako dahil naglilihi pa ako.Nagkibitbalikat lang ito. Umupo ito sa a
Naglalakad ako sa isang madilim na lugar.Nagtataka ako kung bakit nandito ako.Hindi ko alam kung nasaan ako."Damon?"Kinakabahan ako.Napatigil ako nang may humarang sa aking dinadaanan."S-sino ka?"natatakot na tanong ko sa kaniya.Tiningnan ko ito ng mabuti.Napatigil ako nang nagkasalubong ang aming paningin.Ang kulay asul niyang mga mata, puno ng galit.Ang guwapo niyang mukha."T-Tres? Anak! Tres!"umiiyak na saad ko.Nakatingin lang ito sa akin."Tres!"nilapitan ko ito.Nagulat ako nang itinutok nito ang baril sa akin.Napasulyap ako sa kan'yang mga kamay.Lalo ako napaiyak nang makita ko ang tattoo niya.Ang numero.Ang pangalan niya."I-ikaw nga anak ko.Tres baby! I missed you!"hinawakan ko ang kaniyang kamay kahit nakatutok sa akin ang baril."I am not your son, I'm here to kill you, I'm here to kill your husband,"diib na sabi niya.Nanlalaki naman ang mga mata ko."Anak, ako ang Mommy mo.Anak umuwi kana, hinihintay ka ng mga kapatid mo."umiiyak ako habang hinawakan ang kaniyang ka
Walong buwan.Walong buwan na hindi pa rin mahanap si Tres.Sobrang sakit.Lagi ko iniisip kung okay lang ba siya.Kung nakakain na siya.Kung nakatulog ito ng maayos.Minsan iniisip ko, sana hindi ko na lang sila isinilang kung ganito ang nararanasan ng mga anak ko."Ate?"Pasimple kong pinunasan ang aking mga luha bago humarap sa aking kapatid.Nandito na kami sa Isla ni Dia.Sa isang buwan babalik na kami sa Manila dahil doon ako manganganak.Ngumiti ako sa kan'ya nang humarap na ako."Umiyak ka na naman."ani niya.Mapait akong nakangiti kay Dia."Hindi ako mapakali.Paano kung sinasaktan nila ang anak ko? Paano kung hindi nila ito pinapakain? Paano kung sa sahig nila ito pinapatulog? Lahat nasa utak ko iyan."sunod-sunod na umaagos ang mga luha ko sa aking pisngi.Niyakap naman ako ni Dia."Ginagawa namin ang lahat ate, pero hindi pa rin namin mahanap si baby Tres."malungkot na saad ni Dia."Si Alas at Quatro, hindi ko sila sinukuan.Ayoko ring sumuko kay Tres.Please Dia, hanapin niyo ang
"Bro?"Napalingon ako kay Dos."Anong balita?"mahinang tanong ko kay Dos."Hindi pa rin mahanap ang katawan ni baby Tres."Napahawak naman ako sa aking ulo."Pero bro, ang hinala namin, kinuha si Tres."Napatingin ako kay Dos."Paano mo nasabi?"diin na tanong ko."Huwag ka na magtaka, marami tayong kalaban, hindi lang ikaw pati si D, alam nila na pamangkin ni D ang Quads mo."sagot ni Dos.Awang-awa na ako kay Mary.Halos hindi na ito kumakain.Araw-araw na lang umiiyak.Kanina bago ako umalis papunta dito sa presinto, nakatulala ito.Buti na lang nandoon ang asawa ni Dos."Wala nang katapusan ang problema na dumadating sa buhay namin."mahinang saad ko.Tinapik ni Dos ang balikat ko."Damon?"Napaangat ako ng tingin.Si Z, kasama niya si Jenny."Mag-iisang linggo na, wala ang katawan ni Tres sa gumuhong gusali."ani ni Z."Believe me, kinuha nila ang bata, sadyang ang target nila ay isa sa mga Quads."ani naman ni Jenny."Lahat ng connection ko sa underground ginamit ko na para hanapin ang
"Ready?"nakangiting tanong ni Damon kay Alas.Ngayong araw ang uwi namin sa mansion ni Damon."Yes! Yes!"masayang sigaw ni Alas.Nakangiting napapailing ako sa mag-ama."Miss ka na ng mga kakambal mo.""Damon, puntahan ko muna si Dra.Cindy,"ani ko."Okay love, take your time."Lumaban na ako at pumunta sa clinic ni Dra."Si Dra.Cindy?"tanong ko sa nurse."Sa loob po Doc."Kumatok muna ako at pumasok na.Naabutan ko ito na parang umiiyak."Dra?"nagtatakang tawag ko."H-hi Dra.Fernando, pasensiya ka na, hindi agad kita mapansin."umiwas ito ng tingin."Ahmm..uuwi na pala kami, baka next week balik trabaho ulit ako."mahinang saad ko."Gaoon ba, sige mag-ingat kayo."Nilapitan ko ito."May problema ka ba?"tanong ko sa kan'ya.Bigla lang ito humagulhol.Mabait si Dra.Cindy.Alam kong niipit ito sa nangyayari kay Savannah.Hinawakan ko ang kan'yang dalawang kamay."Si Kurt ba?"tanong ko sa kan'ya.Tumango lang ito."Pero kasal pa rin sila ni Savannah.Dra, matalino ka, mistress ka pa rin sa pa
"Ayos na naman ang results ng mga examinations ni baby Alas."nakangiting saad ni Dra.Cindy.Sobrang sayako, sa wakas okay na si Alas."Salamat Dra.Cindy."nakangiting saad ko.Napalingon kami sa pinto nang pumasok si Damon at Bry."Damon."masaya ko itong nilapitan at niyakap."Okay na si baby Alas."Gumanti rin ito ng yakap sa akin."Dra.Fernado, aalis na ako."mahinang saad ni Dra.Cindy."Wait Dra.Cindy."seryosong sabi ni Bry.Humarap naman si Dra.Cindy."You know what..stop acting you're really a nice person,"ani ni Bry na parang galit ito."Bry?"nagtatakang saad ko sa kan'ya."Hindi ko alam ang sinasabi mo Mr. Coloner."mahinang sagot ni Dra.Cindy."Fuck yeah...hindi mo alam? Masaya na kayo dahil nasa kulungan na ang kapatid ko!"sigaw ni Bry."Stop it Bry!"saway ni Damon.Nasa kulungan si Savannah?Dali-dali namang lumabas si Dra.Cindy."Damon, totoo bang nakakulong si Savannah?"tanong ko kay Damon."Yeah pero inaayos na ni Z at Jenny ang kaso ni Savannah."mahinang sagot nito."Makakal
Nine months.Siyam na buwan nang comatose si Alas."Doc?"Napalingon ako sa nurse."A-anong oras daw po ninyo ipapatanggal ang mga aparato ni baby Alas?""Mamaya na, hinihintay ko lang ang kapatid ko,"mahinang sabi ko.Masakit.Pero kailangan na bitawan.God knows, lahat ginawa ko na.Lahat ginawa ko, pero lalo lang nanghihina at lumala ang kalagayan ng anak ko.Pinunasan ko ang luha sa aking pisngi na hindi tumitigil sa pagdaloy.Lumapit ako kay baby Alas.Pinatanggal ko na ang tubo na nakasalpak sa bibig niya.Halos buong katawan na niya namamaga.Parang piniliga ang puso ko."A-Alas, why baby?"napahagulhol ako habang hinahaplos ang kan'yang pisngi."I-I'm sorry, I'm so sorry! Alam kong pagod kana, alam kong hirap na hirap kana,""P-papahingain na kita.Baby? Mahal na maha ka ni Mommy, mahal na mahal ka ng mga kakambal mo,"Halos hindi na ako makahinga sa sobrang pag-iyak ko.Siyam na buwan.Hindi pa rin nagpaparamdam si Damon.Nakaramdam ako ng galit sa kan'ya.Hinalikan ko sa noo si baby
Nailipat na si baby Alas sa room ni baby Quatro."Ate?"napalingon ako nang tinawag ako ni Dia."S-sino sila? Bakit nila gustong patayin ang mga anak ko! Dia please, huwag mo hayaan na saktan nila ang mga Quads,""Nireview na namin ang CCTV, at hindi na sila makakabalik dito,"Huminga ako ng malalim."Napapagod na ako, parang walang katapusan na problema,"nanghihinang saad ko."Kapag okay na si Alas at Quatro, bumalik muna kayo sa Isla, mas ligtas kayo doon,""Paano si Damon? P-paano kung babalik siya? maluha-luhang tanong ko kay Dia."Ako mismo ang magdadala sa kan'ya sa Isla,"nakangiting saad ni Dia.Niyakap ko ito ng mahigpit."Gusto ko buuin ang pamilya ko, gusto ko na makasama ng Quads ang Daddy nila,""Of course, hindi ko na kayo ilalayo kay Damon, pero ang paglayo niya, may malalim siyang dahilan,"Napatingin ako kay Dia."A-alam mo? Nasaan siya?""Ate, babalik siya.Basta babalikan niya kayo,"Malakas ang pakiramdam ko na alam ni Dia kung saan si Damon.Dahil hindi man lang siya
"Dra. Fernando, mayroon na ulit heart donor para kay Alas,"ani sa akin ni Dra.Cindy.Nagtataka akong tumingin sa kaniya."K-kanino galing?"Kinakabahang tanong ko."It's unknown person,"Agad ko iniwan si Dra.Cindy at patakbong pumunta sa silid ni Damon.No!Pagkabukas ko ng pinto walang tao.Mga aparato lang ang nandoon.Napalitan na rin ng bagong bedsheets ang kama at ang punda ng una."D-Damon?"mahinang saad ko.Lumabas ulit ako ng silid.Umiiyak akong pumunta sa clinic ni Zia.Hindi na ako kumatok, agad na akong pumasok."Dra. Harrison?"bungad ko kaagad sa kan'ya."Hi.May donor na pala si baby Alas,"nakangiting saad niya."S-sino ang donor? Nasaan si D-Damon?""Wala si Damon? Di ba may surgery pa siya next week?"nagtatakang tanong din sa akin ni Zia."W-wala siya sa room niya! Saan galing ang heart donor?""Wala namang sinabi si Dra.Cindy, wait..fuck, huwag mo sabihin si demonyo ang donor!"sigaw ni Zia."Si Savannah? Ang kapatid ni Damon? Nakita mo ba siya?"natatarantang tanong ko."
"Kuya?" "Kuya, ngayon pala gagawin ang heart transplant kay Quatro,"mahinang saad ni Savannah."S-saan kayo nakahanap ng donor?"nanghihinang tanong ko.Kagagaling lang ni Mary dito, agad rin itong umalis dahil tinawag siya sa intercom."Basta lang may nagdonate, hindi namin alam kung sino,""Van, g-gusto ko mabuhay si baby Alas, gusto ko dugtungan ang buhay ng anak ko,"umiiyak na saad ko sa kan'ya.I'm so fucking Helpless.Wala ng kuwenta ang buhay ko kung mamamatay ang isa sa Quadroplets namin ni Mary!"Are you insane! Kuya may one week pa! Naghahanap rin ako, kung wala na talaga, a-ako na lang ang magdodonate baka ka match ko si baby Alas, mas kailangan ka ng mga anak mo,"mahinang saad sa akin ni Savannah."No! Huwag Van, hindi mo kailangan gawin ito!""It's okay kuya, matagal ng miserable ang buhay ko, I'm so tired, nakakapagod rin, Mary Flor deserve to be happy, bigyan mo ng kumpletong pamilya ang Quads, masaya na ako na makikita sila na buo,""Van!""Lalabas muna ako, i-check ko