DEALAsar na itinapon ni Razyl ang pinagsuotan niyang damit sa akin at saka pumasok sa banyo para mag-ayos. Kaninang alas singko pa ako nakapag-ayos pero hanggang ngayon ay hindi pa sila tapos.It was past eight already and Braden might wait us so long. Baka hindi na siya sumama sa amin dahil sa sobrang bagal ng mga kasama ko."Hindi ka naman halatang atat, 'no?" patuyang saad ni Glen."Hindi masiyado. Baka maghintay iyong tao! Kawawa naman.""O baka hindi makapaghintay ang puso mo, kawawa naman..." panunukso ni Athena at isinuot ang shoulder bag."Both!" agad kong tugon sa kanila at isinuot na ang puting sneakers."Malamig mamaya, Ady. Naka-shorts ka lang, magdala ka kaya ng jacket," sabi ni Sav sa akin."No, ayaw kong masira ang outfit ko. At sanay ako sa lamig."Nagkibit-balikat lamang siya at nagsuot na rin ng sapatos.Sabay-sabay kaming lumabas ng kwarto. The heavy vibes of the place brought goosebumps to me. Ewan ko ba, iba ang nararamdaman ko.Tanging isang ilaw ng poste ang na
DATE"Sigurado ka ba talaga, Ady na hindi ka sasama sa amin?" tanong ni Sav sa akin.Nakangiti akong tumango at tinulungan siyang isarado ang maliit na bag na pinaglagyan nila ng mga damit para sa beach outing at getaway rito sa Cebu."Maiinggit ka talaga sa amin, girl. Mag-e-edge coaster kami, pupunta sa Taoist temple, Magellan's cross... basta! Pagsisisihan mong hindi ka sumama sa amin," pagpapainggit ni Razyl sa akin.Hindi ako maiinggit. Never!"Magsimba na rin kayo sa Basilica Minore del Sto. Niño, baka... uuwi ako ng Davao na may-jowa na," kinikilig na tugon ko sa kanila.Ngingiti-ngiting umiling ang apat at saka hinimas ni Sav ang braso ko."Sure ka ba na iyan ang pinag-usapan ninyo ni Aden?" paninigurado niya."Yes! Nakainom ako pero hindi ako lasing."Tumango lamang siya at tumayo na.Nagpaalam silang apat sa akin. Hinatid ko na rin sila sa labasan. After two or three days ay babalik sila rito sa Fuente para mag-last tour sa buong siyudad at kinabukasan ay uuwi na sa Davao.M
SLEEPDinala ako ni Braden sa isang lugar kung saan maraming nakahilerang barbecue. Nakakagutom ang usok na galing sa pag-iihaw at isaw.Marami ring mga taong namimili ng makakain sa mga istante. The long tables were almost occupied by different customers, mapa-pinoy man o foreigner."Nasa Larsian Fuente tayo, Adrielle. Tinawag itong Home of the Original Cebuano street food and The Philipine Barbecue Capital. Masasarap ang mga isaw rito," nakangiting pahayag niya sa akin.Iginiya niya ako sa mga nakahilerang klase-klaseng barbecue.Nakikita ko pa ang mamula-mulang mga isaw na kay sarap ng lantakan. Hindi ko tuloy mapigilan ang mapakagat-labi."Nagugutom ka na?" natatawang tanong ni Braden."Medyo..." sagot ko at inisa-isang kumuha ng klase-klaseng karne.Kumuha ako ng anim na isaw, tatlong pitso na may pakpak at apat na pork barbecue. Minsan lang akong makakain nito pero parang mapaparami ang kain ko.Braden ordered liempo and two pork barbecue kaya medyo nailang ako sa dami ng in-ord
WHYWala na si Braden nang bumangon ako. Pasado alas onse na rin ako nagising kaya marahil ay maaga siyang umalis para sa trabaho.Hindi na kami nagkuwentuhan kagabi at agad na natulog. Panatag pa ako sa pagtulog at hindi nakaramdam ng kakaiba."Ano na? May fireworks bang pumutok kagabi?" nanuksong tanong ni Razyl nang mag-video call kami."Ano'ng fireworks? Natulog kami kagabi. Period."Razyl scoffed and gave the phone to Sav."Ano? May pag-asa?" Nakangiti pa siya habang tinatanong ito."I think so..."Mayroon naman yata. Braden would not stay with me last night if there is nothing."Ady, kung sakaling hindi talaga magwo-work ay ready ba ang puso mo?" biglang tanong ni Athena sa akin.Hindi ako nakaimik. Handa ba talaga ako? Sa mga ganitong bagay, dapat sigurong magreserba ako ng para sa sarili."Y-Yes...""You are not sure."Hindi talaga. Hindi ko alam kung makakaya ko pa gayung binibigyan ni Braden ng pag-asa ang puso ko.I was left hanging by Athena's question."Think positive. I
DISEASEPalagi kong naririnig kay Mama rati tuwing umiiyak siya at sinasariwa pa ang pagkamatay ni Thea, masakit sa isang magulang ang maglibing ng anak pero para sa akin, mas masakit sa isang anak ang parehong mawalan ng mga magulang. Wala man lang nagpaiwan kahit isa sa kanila.Papa didn't make it also. Isang araw lang siya sa hospital pero agad ding binawian ng buhay. Ang unfair, ano? Kung saan kailangan ko sila dahil sa heatbreak ko kay Braden, doon pa sila umalis.Nanginginig ang aking mga kamay habang binubuksan ang puting telang nakatakip sa katawan ni Papa. Hiniling ko na makita siya saglit bago siya embalsamuhin. Gusto kong makita ang huling sandaling hindi maiiba ang hitsura niya dahil sa kemikal na ituturok sa kanya.His pale face and cold body trembled me. Halos matumba ako sa kinatatayuan nang nakita ko ang kawawang hitsura ni Papa.Bruises on his face, stitches on the lips and his swelling head. Hindi na si Papa ang nakikita ko, ibang tao na!Ate Sandy held me up when I
COME BACKHis finger touched my neck, my hair as it was moved away nearly gave me the chill– not because of romantic excitement but uncertainty. His hands went from the sides of my head, down to my neck, out to my shoulders and down to my hands. He grabbed my hands gently yet firm, put them in front of me and paused. I closed my eyes and took a deep breath out."I will be late..." I said but no sound of protest.He just groaned and ran his lips on my skin towards my ear, but didn't quite make it that far.Sinisimulan pa lang niya pero nadadala na ako sa sensasyong ginagawa ng aking kasintahan."I want you..." he whispered.I didn't respond but I tilted my head to give him the pleasure to kiss my neck. His deep breath made my stomach twist. I braced myself to the bed when he bit me gently. It didn't hurt, it only made me want more– to kiss me only.Naging malikot ang mga kamay ni Marcus hanggang sa pinasok niya ito sa loob ng skirt ko."S-Stop..." I protested.Ngunit nang hilahin niya
YOU ARE WELCOMEDumeritso ako sa bahay ni Lola nang makauwi sa Punta del Sol upang batiin ang aking abuela. Matanda na siya at inaalagan na lang ng dalawa kong tiyahin.Hindi ko rin alam paano nila nalaman na umuwi na ako rito sa isla at ngayon ay nagtitipon-tipon ang mga kapatid ni Mama sa bahay."Puwede namang bukas na natin ito pag-usapan. Kakadating lang ni Ady at pagod siya," suhesyon ni Ate Sandy.Halos labing dalawang oras ang biyahe ko papunta rito galing Abu Dhabi kaya medyo pagod nga ako.Kahit puyat ay nagawa ko pa ring aliwin ang aking mga mata sa kagandahan ng isla. Ang laki na ng pinagbago nito. May malaki ng pantalan na ngayon ay hindi lang iisang daungan ng ferry boat ang mayroon, dalawa na at katabi ng pantalan ng lantsa.Marami na ring komersyal at malalaking tindahan sa poblacion.Ang ikinatuwa ko ay ang mismong lugar namin, ang Punta de Sol. Kahit na puro maisan pa rin ang gilid ng daan pero sementado na ang ibang parte. May mga poste na rin sa bawat sulok kaya ala
TRESPASSERI've been having quite a few late nights lately, and my body clock is totally screwed, so my internal alarm only just kicked in.Katulad ngayon na dapat ay alas otso ko kikitain ang buyer ng lupa sa barangay hall pero alas diyes na ako nagising. Nagmamadali na tuloy akong magbihis at hindi na naka-agahan.Mabuti na lamang at mabait si Mrs. Sanchez at hinintay niya ako't naiintindihan niya ang pagiging late ko sa usapan namin. Nahihiya pa tuloy ako kay Kapitan dahil siya talaga ang nag-entertain sa ginang na nasa singkwenta na ang edad at inaliw ito para hindi mabagot.Dahil sa marami pang dapat asikasuhin at pipirmahan na mga dokumento, lalo na nakapangalan pa kay Mama ang titulo ng lupa ay kailangan ko munang magpagawa ng affidavit na patay na si Mama at ako ang puwedeng magbenta ng lupain.Medyo mahaba-mahabang proseso iyon ngunit napakabait talaga ni Mrs. Sanchez dahil binayaran niya ako sa kalahati ng presyo. Tamang-tama para mapondohan ko ang kemikal sa pagpapabunga at
My messanger notification popped up to my screen.It was a message from Braden.Nakangiti kong binuksan ang mensahe niya.A caption was written under the photo he sent.'Si Sossy lang ang sakalam.Malakas kumain ng gadgad ng niyog.'Kahit kailan talaga itong dalawa ito! Kung magsasama ay kung ano-anong kalokohan ang ginagawa.Braden was scraping the coconut while Sossy was busy eating the grated coconut.I replied, 'Baka utot nang utot iyang si Saoirse mamaya, ha?'"Miss Reesha, labas na po, naghihintay na sila," pahayag sa akin ng isa sa mga admin at staff ng mall.I will be having my first book signing today! Hindi ko akalain na bebenta ang kwento nina Aden at Ady sa lahat.It was just an ordinary story. Two young hearts met when they were still young, became friends but ended like strangers. However, I don't want my characters to end with no happiness. Dapat ay happy ending naman.I was known in my pen name Reesha, kabaliktaran sa pronunciation sa pangalan ng anak ko na si Saoirse.
BRADEN RION CASTRO PART II"Paano ba natin makukuha iyong lupain na iyan? Ang dami nating kompetensiya. Tiyak na mas bibigyan nila ng mas mataas na presyo ang may-ari!" pahayag ni Harry.Hindi ko mawari bakit ba napakalaking problema sa kanya ang hindi makuha ang lupa ni Adrielle. I know that the investor told us about the offer but what could we do if Adrielle doesn't want to sell her land to us?"Aden? Hindi ka lang ba gagawa ng paraan? Punta del Sol is your place, alam kong kilala mo si Miss Adrielle Santos," aniya."Teka? Si Adrielle? Si Ady ba kamo?" biglang sulpot ni Kurt bitbit ang isang can ng beer.Namumula na ang mukha niya, halata na marami na siyang nainom. At ano na namang masamang hangin at napadpad na naman siya sa shop ko?Nagtatakang tumango si Harry sabay sulyap sa akin. Hindi niya alam na may pinsan akong pakno (baliw)."Pinsan ko nga pala, si Kurt," walang ganang pakilala ko."Hindi mo ba alam na si Adrielle at itong pinsan kong si Aden ay magkaklase noong elementa
BRADEN RION CASTRO PART I"Huwag mo akong iiyak-iyakan, Braden. Maraming nagkakahiwalay na mag-asawa tuwing umiiyak ang groom sa kasal. Babaero daw ang mga iyon," pairap na turan ni Adrielle nang inihatid siya ng kanyang Tiyong Cito sa altar.Nagulat, hindi lang ako, pati na rin ang tiyuhin sa sinabi ni Adrielle. Hindi ko alam kung nagbibiro ba siya dahil walang ngising nakasilay sa kanyang mga labi.I glanced to Tiyong Cito, nagkibit-balikat lamang siya kaya napakurap ko ang mga mata dahil na baka hindi nga nagloloko si Adrielle.Is she really serious?Mayamaya ay narinig ko ang mahina niyang halakhak at kinalabit ang braso ko."Hindi tayo magkakahiwalay, promise mo iyan, ha?" puno ng paglalambing niyang sabi."Of course, love... never."Simple lamang ang kasal namin. Nais lang din ni Adrielle ng pribadong kasalan, iyong kami lamang kapamilya at malalapit na mga kaibigan ang makakasaksi sa pag-iisang dibdib namin.Sa simbahan kung saan pareho kaming nagdasal noon na sana, makatagpo n
TREASURENakahalumbaba ako sa lamesa habang pinapakinggan ang sinasabi ni Ate Sandy sa kabilang linya.Inilapag ko sa ibabaw ng mesa ang cellphone at hinayaan ko lang na i-loudspeak ito para marinig ko lahat ng pinagsasabi ni Ate.Kailangan ko na palang bumalik ng Punta del Sol dahil marami na raw pending na transaksiyon ang manggahan.Anihan pa sa susunod na linggo kaya kailangan ko na talagang ipunin lahat ng nagkapira-piraso kong puso para kahit naman papaano ay makapagtrabaho ako."Ady? Nakikinig ka ba?" untag ni Ate sa kabilang linya.Wala sa sarili akong nagsalita, "Ate, ano ang feeling no'ng nalaman mong buntis ka kay Scarlet?""Ano?" bulalas niya sa kabilang linya."Masaya ka ba? Natakot? Kinakabahan?" dagdag ko."Ano ba ang pinagsasabi mo, Ady? Ano'ng buntis-buntis? Ikaw ba'y..."I heard her gasp. Ang OA ng reaksiyon, ah!Natural na maaari akong mabuntis. Alam niya rin na parati kong kasama si Braden kaya alam kong hindi sila mag-iisip na nagrorosaryo lang kami sa loob ng bah
PUSIT"Alam mo iyong tipong gusto mong kumain ng pusit pero hindi ko mahanap-hanap ang gusto ko sa palengke? Tapos iyong itlog, feeling ko ang tabang ng pagkakatimpla ko at ito pa... hindi ko maiwasang maiyak tuwing nakikita ko ang hitsura ko, Hector," kwento ko sa doktor na kasintahan ni Sav.Savannah gently caressed my back. Napahagulhul ako sa 'di na naman alam na dahilan. Depress na depress na talaga ako!"Gusto ko lang naman mag-stress-eating pero ako ang naste-stress sa mga kinakain," iyak ko."This is getting out of hand, Hector. What shall we do?" tarantang wika ni Sav sabay haplos sa balikat ko para tumahan ako.Hector rubbed his nape and smiled, dahilan para sabay kaming napakunot-noo ni Sav sa reaksiyon niya.Anong klaseng doktor siya? Nginingitian niya lang ang mga seryosong problema at dinaramdam ng mga pasyente niya? Na-offend ako kay Hector, promise!"B-Babe... stop smiling," saway ni Sav na pilit hinihinaan ang boses at pinandilatan pa ng mga mata ang kasintahan."Oh,
WEIRDPara akong tangang naghihintay sa kanya na bumalik siyang muli at kausapin ako.Baka... baka mapatawad ko pa siya. Baka pipikit na lamang ako at kakalimutan ang lahat. Kaya naman iyon, 'di ba?Ngunit natapos ang buong araw at walang Braden na dumating. Napagtanto kong wala akong mapapala sa kahihintay at kakaasa na muli siyang magbalik sa piling ko. It would never happen. I already chased him away."Get up, Adrielle! Day-off ko ngayon, tara! Clubbing tayo," yaya ni Venus sa akin sabay hila sa akin patayo sa kinahihigaan.I groaned, still closing my eyes."I'm tired..." pagod kong tugon sa kanya sabay yakap-yakap sa bolster pillow.Tatlong araw na ako rito sa condo ni Venus simula nang umalis ako ng Punta del Sol.Hindi ko kayang mag-isa at para akong mababaliw. Ayaw ko rin namang sa bahay nina Ate Sandy dahil baka ako pa ang mas babantayan niya at hindi ang sariling anak. Wala rin akong ibang kamag-anak na puwedeng mapuntahan dahil ayaw kong may masabi na naman ang mga iyon. Mah
DOOR Tears spilled over and streamed down my face like a river escaping in a dam. My body looked calm but contradicted to how tangled my mind was. Whimpers escaped my lips through the suppressed sound of hiccups. Sa sobrang pagpipigil ko ring humagulhul ay halos mawalan na ako ng panimbang na maglakad para makalabas pero kailangan kong magmadali. I know Braden will follow me, so I must go first before he'll catch me and explain lies again. Kilala ko ang sarili. Ang hina ko pagdating sa kanya. "Ma'am, okay ka lang?" nag-aalalang tanong ng security guard nang nakita niya akong nakahawak sa railings ng hagdanan pababa ng restaurant. Akma niya akong hahawakan pero itinaas ko ang isang kamay. Ang sakit. Ang sakit ng ginawa ni Braden sa akin at walang katumbas na hinagpis ang pinabaon niya sa akin. Akala ko ay siya na ang matagal ko ng pinagdasal. Siya ang hiniling ko sa Diyos na sana ay makasama at mamahalin ko. Siya ang magiging kasama ko habambuhay, magiging ama ng mga anak ko. Pero
RUNI don't want to deprive myself now. I want to enjoy every single moment to Braden.Ang pagmasdan lang siya habang natutulog ay sapat na sa akin para memoryahin ang bawat sulok ng hitsura niya.The smooth flow of his forehead through temples, his small spotted moles on the cheeks like kisses of angels, prominent jaw angle, crisp jawline, and long, rounded chin, with all these facial aspects that Braden had will be stored in my brain. Para kung mami-miss ko siya ay iisipin ko na lang ang hitsura niya sa utak ko.Ang sarap niyang titigan habang tulog na tulog. Sa mumunting hilik niya at ang kaunting awang ng bibig ay alam kong puyat si Braden kakaabang sa akin kagabi.Akala niya ay nakatulog na ako kaya tumabi siya sa akin ulit habang mahigpit akong niyapos sa kanyang bisig.Hinihiling ko sana na hindi ko na maaalala ang lahat at ang tanging pinapakita ni Braden ngayon ang para sa akin ay totoo. Subalit sa kabila ng lahat ng ginawa niya, hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman ko sa
ENDINGI am so proud of myself for being so hypocrite. Nakikingiti pa ako sa mga jokes at kuwento ni Braden habang kumakain kami. Nakikipagkuwentuhan pa ako at nagtatanong patungkol sa pamilya niya na hindi niya napapansin na hinay-hinay ng namamatay ang kalooban ko dahil sa sakit.Bakit niya ginagawa sa akin ito? Masaya ba siya kung nasasaktan ako't wasak na wasak? Nakakalabas ba ng tunay na pagkalalaki ang magpaikot at paglaruan ang nararamdaman ng isang babae?"Stop playing the squid ink, Braden!" natatawa kong saway sa kanya nang ipahid niya ang tinta ng pusit sa ngipin.He grinned and showed to me his black teeth."Remember before? Sabay-sabay tayong kumakain araw-araw ng tanghalian," sabi niya sabay inom ng tubig.Tumango ako at sinulyapan siya."Kami araw-araw pero ikaw hindi kasi parati kang absent!" ani ko na pabirong umirap sa kanya.He laughed giddily and nodded."Yeah, absenous nga ako rati pero bumawi naman sa high school dahil Best in Attendance awardee ako," pagmamayaba