YOU ARE WELCOMEDumeritso ako sa bahay ni Lola nang makauwi sa Punta del Sol upang batiin ang aking abuela. Matanda na siya at inaalagan na lang ng dalawa kong tiyahin.Hindi ko rin alam paano nila nalaman na umuwi na ako rito sa isla at ngayon ay nagtitipon-tipon ang mga kapatid ni Mama sa bahay."Puwede namang bukas na natin ito pag-usapan. Kakadating lang ni Ady at pagod siya," suhesyon ni Ate Sandy.Halos labing dalawang oras ang biyahe ko papunta rito galing Abu Dhabi kaya medyo pagod nga ako.Kahit puyat ay nagawa ko pa ring aliwin ang aking mga mata sa kagandahan ng isla. Ang laki na ng pinagbago nito. May malaki ng pantalan na ngayon ay hindi lang iisang daungan ng ferry boat ang mayroon, dalawa na at katabi ng pantalan ng lantsa.Marami na ring komersyal at malalaking tindahan sa poblacion.Ang ikinatuwa ko ay ang mismong lugar namin, ang Punta de Sol. Kahit na puro maisan pa rin ang gilid ng daan pero sementado na ang ibang parte. May mga poste na rin sa bawat sulok kaya ala
TRESPASSERI've been having quite a few late nights lately, and my body clock is totally screwed, so my internal alarm only just kicked in.Katulad ngayon na dapat ay alas otso ko kikitain ang buyer ng lupa sa barangay hall pero alas diyes na ako nagising. Nagmamadali na tuloy akong magbihis at hindi na naka-agahan.Mabuti na lamang at mabait si Mrs. Sanchez at hinintay niya ako't naiintindihan niya ang pagiging late ko sa usapan namin. Nahihiya pa tuloy ako kay Kapitan dahil siya talaga ang nag-entertain sa ginang na nasa singkwenta na ang edad at inaliw ito para hindi mabagot.Dahil sa marami pang dapat asikasuhin at pipirmahan na mga dokumento, lalo na nakapangalan pa kay Mama ang titulo ng lupa ay kailangan ko munang magpagawa ng affidavit na patay na si Mama at ako ang puwedeng magbenta ng lupain.Medyo mahaba-mahabang proseso iyon ngunit napakabait talaga ni Mrs. Sanchez dahil binayaran niya ako sa kalahati ng presyo. Tamang-tama para mapondohan ko ang kemikal sa pagpapabunga at
TIREDI could clearly see how Mama and Papa walked together. Hindi ko lang mawari ang lugar basta ang tanging nakikita ko lang ay ang malawak na karagatang humahampas sa may pangpang. Nakangiti pa sila habang magkahawak-kamay na papunta sa gawi ko."Papa..." usal ko nang lapitan niya ako at halikan sa ulo.I missed you, Papa...Maaliwalas naman ang mukha ni Mama habang nakatungo sa akin."Ang lungkot ko po," naiiyak na anas ko sa kanilaIsang matamis lamang na ngiti ang itinugon nila sa akin. Papa tapped my head and slowly turned away. Saan na sila papunta? Iiwan na naman nila ako?Sa dulo ng pangpang ay may isang batang nakasuot na puting bestida. Hinahampas ng kanyang buhok ang ang sariling mukha dahil sa malakas na hangin. Lumingon siya kaya nakita ko ang batang aking tinutukoy- si Thea.Mama and Papa stood to both of her side. Magkahawak-kamay sila habang nakatingin sa akin."Isama na ninyo ako," iyak ko."Isama na ninyo ako..."I heard someone hushing me. Kahit halong lamig at in
MALANDISuot ang mask sa aking ilong ay tiningnan kong mabuti paano nila nilalagyan ng kemikal ang mga puno ng mangga upang magkabunga.Ilang taon ako sa Punta del Sol pero ngayon ko lang natingnan paano ang pagproseso nito.May tatlong set kami ng makina para rito. Hiwa-hiwalay silang gumagawa ng kanilang mga gawain.Ang mga kababaihan naman na nasa bunkhouse ay gumagawa ng karton para sa pagha-harvest. Kung pagpapalain na maraming bunga at hindi ulanin mamaya o bukas ay magkakabulaklak na ang mga puno.Hindi naman garantisado na maraming magandang bunga na puwedeng ibenta at ilabas sa isla, pero sana pagpalain kami ngayon para naman makabawi kami sa lugi noon no'ng sinalanta ng bagyo ang Pinas. Hindi gaanong nagkabulaklak ang mga mangga at kakaunti lang ang na-harvest nilang prutas. Wala ngang profit na nakuha dahil may pasuweldo pa ng mga trabahante at ang perang kapital.Ngayon ako sobrang namangha sa mga magulang ko noon. Ang husay nilang palaguin ang dalawang agricultural busine
TORRIDGoing to Tayapoc, Aundanao, a part of Samal District in Island Garden City of Samal was a bumpy, scary and roller coaster ride for me.Maliban sa malalaking batong nakakasagupa sa malalaking gulong ng sasakyan ni Braden ay ang tarik pa ng daan.How Nong Titing lived such place? Ang hirap ng kalsada at ang layo sa poblacion nila.I heard Braden's soft chuckle when I squeezed the grab handle tightly. Hindi pa ako nakontento at kumapit pa ako sa braso kong nakaangat. Gosh! I hate roller coaster ride but here I am, struggling and jeopardizing my life to this place."Stop laughing, rascal! Kita mo na ngang halos mamatay na ako rito!" singhal ko sa nakangising si Braden."Relax, Adrielle. Ang liit lang ng pangpang, oh! Kahit pa ganituhin natin."He pulled the gear shift and stepped the accelator. Gusto ko ng tawagin ang lahat ng anghel sa kalangitan at ipapatay ang lalaking katabi ko dahil halos dumausdus na kami. Sa tingin niya nakakaguwapo ang pagiging hambog at kaskasero?"Animal
CHANCE (SPG-Rated 18+)Maybe I should thank my old friend, Ritzel for letting me in in the drama club before. Akalain mo, nagawa kong balewalain ang nangyari kagabi sa amin ni Braden nang hindi nagmumukhang obvious na kinakabahan at naiilang ako?I kept my distance to Braden. Kahit na ngayong almusal ay hindi ako tumabi sa kanya. Mabuti na lamang at nandito si Rina, ang kapatid ni Regor na babae para samahan ako. Nag-aayos na kasi ang bride para sa seremonyas mamaya sa kasal sa simbahan.Mahina akong siniko ni Rina sabay abot ng mainit na kape na gawa sa giniling na mais."Kung makatitig iyang si Kuya Braden akala mo naman nagyeyelo ka para kailangang tunawin," nanunuksong wika ng dalaga sabay nguso sa kaharap naming lalaki.Napakurap na lang akong nang napagtanto na titig na titig nga si Braden sa akin.Seryoso siya? Sineryso niya ang halik kagabi at kung makatingin ay akala mo naman first kiss niya.Hell be with you, Braden! Ang kababaero mong tao pero ang arte mo!Sarap ibulyaw sa
SMILEPakiramdam ko ay dinaganan ng semento ang aking buong katawan, idagdag pa ang nangingirot na aking kaselanan.How many times did we do it? Twice? Thrice? Oh geez! We had done it for multiple times and I felt like I was really soaring inside and out. Sinulit talaga ng hunghang ang pagkakataon. Wala na nga siya sa tabi ko at nang-iwan pa ng lalabahan ko.Ang dami kong damit sa aparador, bakit t-shirt niya pa ang pinasuot sa akin? Remebrance? Souvenir?Aynway, thanks to him because he didn't let me wear nothing. Mabuti na rin kasi parang matatagalan ang paghiga ko ngayong araw.Hindi naman nakikiayon ang pantog ko kaya pilit akong bumangon para magbanyo. Pinilit kong maglakad nang maayos dahil ayaw kong matulad kay Lucille noon na tila nalagyan ng balls sa gitna ng mga hita at iika-ika.I even cursed Braden's name when even in peeing cause me pain. Ganito pala kahirap kapag una? I steady myself first before deciding to go back to bed. I am soring inside and I really need a rest. T
BABY (SPG-RATED 18+)Braden suddenly gasped when I started to caress his wide chest. Nakaupo na ako sa island counter habag suot na naman ang t-shirt niya. We just done it, and here I am, teasing him again.Ilang araw siyang nanuyo sa akin bago ko bigyan ng pagkakataon. We didn't talk what kind of relationship we have, isa sa dahilan ay natatakot akong baka ako lang ang nag-aassume sa aming sa dalawa kaya hindi na rin ako nagtanong kung kami na ba o nasa stage pa kami ng pagpapakilala. It was better this way- no label, just fun.Lumipat ang mga kamay ko sa malapad niyang mga balikat bago bumalik sa kanyang dibdib."Aren't you tired?" namamaos niyang tanong.Kaga-labi akong umiling. "Remember, I don't get tired..."I teasingly touched and pressed his hard nipples kaya napapaigtad siya. As his body jerked in response, his manhood started to erect again.He was tired but his partner down there is not."You are so sensitive, Braden. Kaunting haplos ay natitigasan ka na," I joked, pressing
My messanger notification popped up to my screen.It was a message from Braden.Nakangiti kong binuksan ang mensahe niya.A caption was written under the photo he sent.'Si Sossy lang ang sakalam.Malakas kumain ng gadgad ng niyog.'Kahit kailan talaga itong dalawa ito! Kung magsasama ay kung ano-anong kalokohan ang ginagawa.Braden was scraping the coconut while Sossy was busy eating the grated coconut.I replied, 'Baka utot nang utot iyang si Saoirse mamaya, ha?'"Miss Reesha, labas na po, naghihintay na sila," pahayag sa akin ng isa sa mga admin at staff ng mall.I will be having my first book signing today! Hindi ko akalain na bebenta ang kwento nina Aden at Ady sa lahat.It was just an ordinary story. Two young hearts met when they were still young, became friends but ended like strangers. However, I don't want my characters to end with no happiness. Dapat ay happy ending naman.I was known in my pen name Reesha, kabaliktaran sa pronunciation sa pangalan ng anak ko na si Saoirse.
BRADEN RION CASTRO PART II"Paano ba natin makukuha iyong lupain na iyan? Ang dami nating kompetensiya. Tiyak na mas bibigyan nila ng mas mataas na presyo ang may-ari!" pahayag ni Harry.Hindi ko mawari bakit ba napakalaking problema sa kanya ang hindi makuha ang lupa ni Adrielle. I know that the investor told us about the offer but what could we do if Adrielle doesn't want to sell her land to us?"Aden? Hindi ka lang ba gagawa ng paraan? Punta del Sol is your place, alam kong kilala mo si Miss Adrielle Santos," aniya."Teka? Si Adrielle? Si Ady ba kamo?" biglang sulpot ni Kurt bitbit ang isang can ng beer.Namumula na ang mukha niya, halata na marami na siyang nainom. At ano na namang masamang hangin at napadpad na naman siya sa shop ko?Nagtatakang tumango si Harry sabay sulyap sa akin. Hindi niya alam na may pinsan akong pakno (baliw)."Pinsan ko nga pala, si Kurt," walang ganang pakilala ko."Hindi mo ba alam na si Adrielle at itong pinsan kong si Aden ay magkaklase noong elementa
BRADEN RION CASTRO PART I"Huwag mo akong iiyak-iyakan, Braden. Maraming nagkakahiwalay na mag-asawa tuwing umiiyak ang groom sa kasal. Babaero daw ang mga iyon," pairap na turan ni Adrielle nang inihatid siya ng kanyang Tiyong Cito sa altar.Nagulat, hindi lang ako, pati na rin ang tiyuhin sa sinabi ni Adrielle. Hindi ko alam kung nagbibiro ba siya dahil walang ngising nakasilay sa kanyang mga labi.I glanced to Tiyong Cito, nagkibit-balikat lamang siya kaya napakurap ko ang mga mata dahil na baka hindi nga nagloloko si Adrielle.Is she really serious?Mayamaya ay narinig ko ang mahina niyang halakhak at kinalabit ang braso ko."Hindi tayo magkakahiwalay, promise mo iyan, ha?" puno ng paglalambing niyang sabi."Of course, love... never."Simple lamang ang kasal namin. Nais lang din ni Adrielle ng pribadong kasalan, iyong kami lamang kapamilya at malalapit na mga kaibigan ang makakasaksi sa pag-iisang dibdib namin.Sa simbahan kung saan pareho kaming nagdasal noon na sana, makatagpo n
TREASURENakahalumbaba ako sa lamesa habang pinapakinggan ang sinasabi ni Ate Sandy sa kabilang linya.Inilapag ko sa ibabaw ng mesa ang cellphone at hinayaan ko lang na i-loudspeak ito para marinig ko lahat ng pinagsasabi ni Ate.Kailangan ko na palang bumalik ng Punta del Sol dahil marami na raw pending na transaksiyon ang manggahan.Anihan pa sa susunod na linggo kaya kailangan ko na talagang ipunin lahat ng nagkapira-piraso kong puso para kahit naman papaano ay makapagtrabaho ako."Ady? Nakikinig ka ba?" untag ni Ate sa kabilang linya.Wala sa sarili akong nagsalita, "Ate, ano ang feeling no'ng nalaman mong buntis ka kay Scarlet?""Ano?" bulalas niya sa kabilang linya."Masaya ka ba? Natakot? Kinakabahan?" dagdag ko."Ano ba ang pinagsasabi mo, Ady? Ano'ng buntis-buntis? Ikaw ba'y..."I heard her gasp. Ang OA ng reaksiyon, ah!Natural na maaari akong mabuntis. Alam niya rin na parati kong kasama si Braden kaya alam kong hindi sila mag-iisip na nagrorosaryo lang kami sa loob ng bah
PUSIT"Alam mo iyong tipong gusto mong kumain ng pusit pero hindi ko mahanap-hanap ang gusto ko sa palengke? Tapos iyong itlog, feeling ko ang tabang ng pagkakatimpla ko at ito pa... hindi ko maiwasang maiyak tuwing nakikita ko ang hitsura ko, Hector," kwento ko sa doktor na kasintahan ni Sav.Savannah gently caressed my back. Napahagulhul ako sa 'di na naman alam na dahilan. Depress na depress na talaga ako!"Gusto ko lang naman mag-stress-eating pero ako ang naste-stress sa mga kinakain," iyak ko."This is getting out of hand, Hector. What shall we do?" tarantang wika ni Sav sabay haplos sa balikat ko para tumahan ako.Hector rubbed his nape and smiled, dahilan para sabay kaming napakunot-noo ni Sav sa reaksiyon niya.Anong klaseng doktor siya? Nginingitian niya lang ang mga seryosong problema at dinaramdam ng mga pasyente niya? Na-offend ako kay Hector, promise!"B-Babe... stop smiling," saway ni Sav na pilit hinihinaan ang boses at pinandilatan pa ng mga mata ang kasintahan."Oh,
WEIRDPara akong tangang naghihintay sa kanya na bumalik siyang muli at kausapin ako.Baka... baka mapatawad ko pa siya. Baka pipikit na lamang ako at kakalimutan ang lahat. Kaya naman iyon, 'di ba?Ngunit natapos ang buong araw at walang Braden na dumating. Napagtanto kong wala akong mapapala sa kahihintay at kakaasa na muli siyang magbalik sa piling ko. It would never happen. I already chased him away."Get up, Adrielle! Day-off ko ngayon, tara! Clubbing tayo," yaya ni Venus sa akin sabay hila sa akin patayo sa kinahihigaan.I groaned, still closing my eyes."I'm tired..." pagod kong tugon sa kanya sabay yakap-yakap sa bolster pillow.Tatlong araw na ako rito sa condo ni Venus simula nang umalis ako ng Punta del Sol.Hindi ko kayang mag-isa at para akong mababaliw. Ayaw ko rin namang sa bahay nina Ate Sandy dahil baka ako pa ang mas babantayan niya at hindi ang sariling anak. Wala rin akong ibang kamag-anak na puwedeng mapuntahan dahil ayaw kong may masabi na naman ang mga iyon. Mah
DOOR Tears spilled over and streamed down my face like a river escaping in a dam. My body looked calm but contradicted to how tangled my mind was. Whimpers escaped my lips through the suppressed sound of hiccups. Sa sobrang pagpipigil ko ring humagulhul ay halos mawalan na ako ng panimbang na maglakad para makalabas pero kailangan kong magmadali. I know Braden will follow me, so I must go first before he'll catch me and explain lies again. Kilala ko ang sarili. Ang hina ko pagdating sa kanya. "Ma'am, okay ka lang?" nag-aalalang tanong ng security guard nang nakita niya akong nakahawak sa railings ng hagdanan pababa ng restaurant. Akma niya akong hahawakan pero itinaas ko ang isang kamay. Ang sakit. Ang sakit ng ginawa ni Braden sa akin at walang katumbas na hinagpis ang pinabaon niya sa akin. Akala ko ay siya na ang matagal ko ng pinagdasal. Siya ang hiniling ko sa Diyos na sana ay makasama at mamahalin ko. Siya ang magiging kasama ko habambuhay, magiging ama ng mga anak ko. Pero
RUNI don't want to deprive myself now. I want to enjoy every single moment to Braden.Ang pagmasdan lang siya habang natutulog ay sapat na sa akin para memoryahin ang bawat sulok ng hitsura niya.The smooth flow of his forehead through temples, his small spotted moles on the cheeks like kisses of angels, prominent jaw angle, crisp jawline, and long, rounded chin, with all these facial aspects that Braden had will be stored in my brain. Para kung mami-miss ko siya ay iisipin ko na lang ang hitsura niya sa utak ko.Ang sarap niyang titigan habang tulog na tulog. Sa mumunting hilik niya at ang kaunting awang ng bibig ay alam kong puyat si Braden kakaabang sa akin kagabi.Akala niya ay nakatulog na ako kaya tumabi siya sa akin ulit habang mahigpit akong niyapos sa kanyang bisig.Hinihiling ko sana na hindi ko na maaalala ang lahat at ang tanging pinapakita ni Braden ngayon ang para sa akin ay totoo. Subalit sa kabila ng lahat ng ginawa niya, hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman ko sa
ENDINGI am so proud of myself for being so hypocrite. Nakikingiti pa ako sa mga jokes at kuwento ni Braden habang kumakain kami. Nakikipagkuwentuhan pa ako at nagtatanong patungkol sa pamilya niya na hindi niya napapansin na hinay-hinay ng namamatay ang kalooban ko dahil sa sakit.Bakit niya ginagawa sa akin ito? Masaya ba siya kung nasasaktan ako't wasak na wasak? Nakakalabas ba ng tunay na pagkalalaki ang magpaikot at paglaruan ang nararamdaman ng isang babae?"Stop playing the squid ink, Braden!" natatawa kong saway sa kanya nang ipahid niya ang tinta ng pusit sa ngipin.He grinned and showed to me his black teeth."Remember before? Sabay-sabay tayong kumakain araw-araw ng tanghalian," sabi niya sabay inom ng tubig.Tumango ako at sinulyapan siya."Kami araw-araw pero ikaw hindi kasi parati kang absent!" ani ko na pabirong umirap sa kanya.He laughed giddily and nodded."Yeah, absenous nga ako rati pero bumawi naman sa high school dahil Best in Attendance awardee ako," pagmamayaba