The monster dashed towards me kaya agad kong pinakawalan ang mga psi discs ko. The discs slit through his flesh pero hindi man lang siya natibag nito. He ignored the pain at saka nagpatuloy sa pagtakbo. When he reached his attack range, agad niyang itinaas ang kamay niya to deliver a blow. But with my levitation, ay mabilis akong nakailag. Pero tumalipon ako when he whipped his tail at me. Buti na lang at naka-summon ako ng barrier kaya hindi dumampi sa akin ang buntot niya.
I was thrown few meters and managed to land on my feet. Nang tingnan ko siya, nalaman kong naghahanda na pala siya para patamaan ako ng laser niya. In an instant, a white beam of concentrated energy launched towards me. Masyadong malapad ito kaya evading it would be a bad idea. So, I didn't have a choice but to block it and wait for it to stop. Pero mukhang hindi magtatagal ang force field ko.
Déja vu struck me for being in this kind of situation. Kung gagamitin ko ang parehong technique na
AlexAbala ang lahat sa paghahanda para sa paparating na pag-atake bukas. The soldiers were escorting the civilians both registered and unregistered sa kanilang underground bunker. The General decided na responsibilidad din nila ang mga unregistered na mga sibilyan kaya ganoon na lamang ang saya ko.As for the plan, selected soldiers will be joining me to fight the intruders but with the use of tranquilizer guns. Humingi kasi ako ng pabor kay General na kung pwede ay walang masaktan sa kanila. Kung may masaktan sa isa sa mga sundalo, ako na ang bahalang gumanti nito. The General agreed, kaya tranquilizer guns ang pinagamit niya. After all, retrieval ops din naman ang mission na 'to.Sky will not be joining me to the fight kasi i-lelead niya ang ikalawang grupo na consist of Dao and Carlo. Silang tatlo ang lalapit sa pinagmumulan ng remote. Maica, Trisha and the rest of the Enigma will be our surveillance team. Of course, sa bunker
***The camp was engulfed with silence. No human movements and noise. No shadows could be seen. Only the structures of abandoned buildings and offices were left standing. Everyone was in position. Sky's team was already on their hiding spot, as well as the selected soldiers assigned to tranquilize the enemies. Rustling noise and heavy breaths echoed in our earbuds. I heard indistinct noises but mostly breathing.Mag-aalas dose na nang tanghali pero wala pa ring umaatake. I was left standing at the center of the camp to welcome them."Several movements detected tenmeters from the gate," bigay-alam ng isang sundalo, dahilan para marinig ko ang pagkalas ng mga barilnila."Status, Team 1," utos ko kina Sky."No signs of movements, yet," tugon ni Dao.Dahan-dahang bumilis ang tibok ng puso ko. Makakaharap ko muli ang mga dating kasamahan ko sa facility. Ang mga unang pamily
CarloHindi ko mapigilang mag-aalala kay Alex nang makita ko ang dami ng katulad niya na makakalaban niya. Sky counted them all as forty-six, at sa tingin ko, no, sigurado ako, na walang kaya dito si Alex.I knew Alex was powerful. He even single-handedly killed the monster back then. Pero kung iisipin, even these people had limits, kung pagsasamahin mo ang lakas nila, sigurado akong doble ito kesa sa lakas ni Alex.Hindi naman sa wala akong tiwala kay Alex. Nag-aalala lang ako. He saved so many lives at kasama na ako doon. Kaya hindi ko lubos maisip kung may mangyari sa kanya."Let's go!" bulong ni Sky at saka nagsimulang maglakad ng dahan-dahan sa nakaparadang sasakyan, ilang metro lang mula sa amin.Kung hindi ako nagkakamali, sa loob niyan ay ang controller na may hawak sa apat-napu't anim katao na kaharap ngayon ni Alex.With the use of Dao's improvised EMP device, maja-jam nito ang remote dahilan para matigil a
AlexUsing my apportation ability, I vanished the boulder,living without any trace of it na tila hindi ito nag-existin the first place. I was happy na nagawa kong ipawi ito na parang bula. Well, sinunod ko lang naman ang instruction ni Trisha—‘yon ay ang isipin ito na parang isang bula.Pero agad ding nawala ang saya na iyon ng ibalik ko sa kanila ang atensiyon ko. Above them, was a massive ball of hot concentrated energy. It's a psi ball, pero sampong beses ang laki.Hindi na ako sigurado kung maipapawi ko pa ba ito. I’d never vanish a psi ball once, kasi wala namang may kayang gumawa no'n kundi kami ni Sky. And Sky was so busy kaya hindi ko siya pwedeng isturbuhin kahit sinabi niya na willing niyang iwan ang trabaho niya para sa akin.I stared at the orb, buzzing from electricity and emitting a flare of flames and heat. Ramdam ko ang init nito at tansya ko, magiging kasinlakas nito a
SkyAnother grieving day had came to us. Hindi man pansin sa mukha ko pero labis ang lungkot at sakit na nararamdaman ko. Not only for Lola Vemine, but for everyone. This people were been my friends no'ng nasa facility pa kami. Sila ’yong bumubuo sa araw ko sa tuwing hindi ko nakakalaro si Alex dahil sa mga evaluation niya.We shared laughter and tears. We sometimes argued on something na hindi naman talaga dapat pinag-aawayan kasi hindi naman siya big deal. Minsan, gumagawa ng mga katarantaduhan na siyang magpapainis sa mga doktor, kumakain nang magkasama, naglalakwatsa kahit ipinagbabawal, at kung ano-ano pa. At lahat sila naging parte no'n.Especially, Thirty-two. Siya ‘yong laging umiintindi sa akin. He always looked after me. He brought me food tuwing kainan and took care of me kapag nagkakasakit ako. He was like a father to me, at itinuring niya rin akong parang anak. At pinanindigan niya iyon no'ng unang umatake
AlexI'm not actually sleeping. Nasa subconcious world ako ng utak ko ngayon, sinusubukangtumakas sa masakit na reyalidad na nasa labas.Pero kahit anong takas ko, ramdam ko pa rin ang sakit. The pain lingered na tila isang lintang nakadikit sa akin. I wanted to get rid of it, but I didn't know how!"Death was indeed painful, Alex,” puna ng alter ko."Parang ramdam mo naman,” sarkastiko kong tugon."I felt it, Alex. I felt it because you felt it. I'm your conscience, your second you. Kaya kung ano man ang nararamdaman mo, nararamdaman ko rin,” paliwanag niya."Then,bakit parang hindi ka man lang nasaktan?""Nasasaktan ako, Alex.""Well, you don't look like one.""Dahil hindi ako nagpadala nito. And you should, too,” mungkahi niya.I looked at him, scowling. "Are you implying na kalimutan ko lang ang nangyari?" I asked him, hinting at a bit of anger i
AlexHow did this happened?" tarantang tanong ni Maica. Flames engulfed some of the buildings in the camp. Screams of fear and agony ricocheted to every corner of the place, as people frantically ran away from the risks — fire, falling debris, and monsters.Hindi namin inasahan ang nangyari. Nagising na lang kami nang may umalingawngaw na mga putok ng baril. Madaling araw pa kaya pansin mo ang apoy na nasusunog. The fire was caused by a fire spectre na hindi namin makita kung saan. Basta ang alam namin ay malaki-laki na ang nagawa niyang pinsala.Some of the soldiers were fighting the monsters na hindi rin namin alam kung saan nanggaling. Hindi pa namin naitanong kay General kung paanoitonangyaridahil abala ang lahat sa pag-evacuate sa mga sibilyan at sa pagpuksa sa mga halimaw."Hindi rin namin alam! Take Alissa with you at tumungo kayo sa bunker. I'll help kill the monsters," utos ko sa dalawang bab
It's 8 something in the morning, but the camp was still in a mess. That fire specter sure did great damage. Luckily, neither the civilians nor the soldiers were harmed or wounded. Everyone was safe, except for the facilities.Nasa opisina kami ngayon ni Sky at Dao, para alamin kung paano umatake ang mga halimaw. By the number, siguro akong na-detect iyon ng mga surveillance team."The surveillance failed to detect their energy signatures, and I bet Dao, too," General informed na siyang ikinataka ko."Positive,” tugon ni Dao."Paano ‘yan nangyari? Those were monsters!" protesta ko pero nagkibit-balikat lang si General."I wished that we know the answer,Alex, but we didn't. But I have a hunch that Glias was behind it," suspetya ni General."How? Do they have an invisibility cloak that can conceal the monster's energy signatures?" Sky guessed. It was actually a joke, but he looked serious. As if, he wished that his joke
***AlexNakalutang pa rin ako sa ibabaw ng headquarters ng Glias. Tinititigan ko ang mismong gusali kung saan nakakulong noon ang apat-napu't anim na tao na nagtataglay ng 'di pangkaraniwang kapangyarihan. Ang mismong gusali kung saan ibinalanggo ang isa sa mga kaibigan ko.I couldn't leave yet. I still had something to do. Something na ngayon ko lang naisip. At wala akong planong sabihin ito kina Sky dahil sigurado akong hindi nila ito magugustuhan. All I wanted was to protect everyone, literally everyone. But with me, still lingering here on Earth, hindi sila magiging ligtas.The sheet that separated us from The Other Side, was partially broken. And some of it was caused by me. Suppose I keep on existing here, with these abilities slowly depleting the boundary, hindi matatapos ang gulo. Monsters would eventually appear and bring terror throughout the entire world. In order to cease that, I must cease to exist as well. Here. On Earth. That means I'm leaving the most precious people
***Calli"Dao! The device is in place!" bigay-alam ni Kuya Sky.Agad namang nagsimula si Dao kasabay ang pagpipipindot ng mga letra sa keyboard ng laptop niya. Sa sobrang bilis ng kamay niya ay halos hindi ko na makita kung anong letra ang pinindot niya. I had already seen him like this, tapping and pressing buttons in such speed pero hindi ko pa rin napigilang mamangha. Minsan napapatanong ako kung nagkaka-typo error ba siya. Pero sa tingin ko mukhang hindi naman."Shit!" Dao hissed. Curious, I glanced on the screen. At the top most part of the monitor, was a countdown, with only five minutes left."Para saan ang countdown na iyan?" nag-alalang tanong ni Mr. Galeo."They're summoning Godzilla here on Earth," diretsong sagot ni Dao na ikinagulat namin."It doesn't make sense!" Wernie cried. "I thought this is a world domination? Bakit naging world destruction?" punto niya."It's still a world domination," Dao informed na abala pa ring hina-hack ang machine. "and they'll use Godzilla
***TrishaSunod-sunod na putok ng baril ang umalingawngaw sa hallway kung saan kami naroroon. Sky, Carlo, and Jerick managed to shot dead five of Glias' subordinates, habang kami ni Maica ay walang nagawa kundi ang magtago at umiwas sa mga nagliliparang bala.May hawak kaming baril pero wala kaming lakas ng loob na lumaban. Mahigpit akong nakahawak sa sandata ko habang pilit na hindi pinapakinggan ang ingay na nilalabas ng mga baril nila. I had never been this close to a gunfight before. At hindi ko inakala na ganito pala kaingay at kadelikado. Anytime pwede kang tamaan ng bala kapag masyadong expose ang katawan mo. Kung hindi naman, mabibingi ka sa ingay.Luckily, sa may unahan lang namin ang mga kalaban, at wala sa likuran. Dahil kung may lumabas na kahit isa lang sa likod namin, sigurado ikamamatay namin iyon. But my tongue was cursed— isang tauhan ng Glias ang lumabas nga mula sa hallway na nasa likuran namin. Only me and Maica knew about his apparition dahil abala ang tatlo sa k
***TrishaNandito na naman ulit ako sa maputi at bantay-saradong kwarto. Mukhang hindi pa nila naiisipang patayin ako, which was kinda relieving. Akala ko nga pagkatapos ng pag-ihi ko ay papatayin na ako, hindi pa pala.Siguro, may kailangan pa sila akin?Me as a bait, was not something na ikinagulat ko. I already had thought of it, at sa tingin ko sina Sky din. Ito naman kasi ang nangyayari sa mga movies. May kikidnapin, tapos gagawing pain para mapatay ang mga bida — ‘yon ay kung hindi maisahan ng bida ang plano ng kalaban niya.Suot ko na naman ang headdress na ilang minuto kong pinaghirapang matanggal kanina. Nakakadismaya na ang pinaghirapan mong bagay, mauuwi lang sa wala. Pero at least nasabihan ko sila tungkol sa patibong. Hula ko, nagpapaplano na sila Alex ngayon para maisahan ang nasabing patibong ng Glias.Isang sunod-sunod pero mahihinang pagsabog ang narinig at naramdaman ko. Mukhang may nangyayaring gulo sa labas.Kung may nangyayaring gulo, that means nagpatuloy pa rin
***CalliMahigit isang oras na nang makaalis sina Alex. Lahat kami — ng Enigma club —, ay nag-aalala sa kahihinatnan ng nasabing pagsugod sa headquarters ng mortal nilang kalaban. Nandito kami ngayon sa loob ng quarter namin, tahimik at kinakabahang naghihintay sa resulta ng plano. Even our parents couldn't say a single word para pagaanin ang loob namin, dahil mismo sila ay nag-aalala din. They may had known Alex for only a month, pero base sa mga nag-aalalang itsura nila, parang matagal na nila itong kilala."Kailangan natin silang tulungan,” biglang sabi ni Trevor na sumira sa katahimikan ng kwarto."You're not planning on going after them, aren't you?" tanong sa kanya ng mama niya."Of course, not —""Paano natin sila matutulungan kung nandito tayo?" Justine inquired."I don't know. Pero alam kong may pwede tayong gawin —""Katulad ng ano?" si Wernie naman ang nagtanong."I don't know. Siguro I-hack ang system nila o di kaya patayin ang makina na magsasara sa vortex?" hula ni Tre
***MaicaWe're approaching the said rear gate. Masuwerte kami at wala kaming naengkwentrong halimaw na tulad nang inasahan ni Sky. Dahil kung nagkataon at may nakasalubong kami, siguradong katapusan na namin. Kunti lang kami at hindi basta-basta natatablan ng bala ang mga ito.Kitang-kita na namin ang sinasabing pader na nabanggit ni Sky. Gaya ng sinabi niya, semento ito at sa ibabaw nito ay matinik na barb wires. Luckily, walang mga CCTV cameras na naka-install dito, which was good news para sa amin dahil mas magiging maayos ang pagpasok namin.Pero ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit hindi sila naglagay ng CCTVs? Ganito ba sila kakumpyansa?Napahinto si Sky na siyang nagpahinto din sa amin. Napaluhod siya na agad naming ginaya. Sa unahan namin ay ang gate na papasukan namin. Binabantayan ito ng dalawang armadong guwardiya. Pansin ko ang insignia ng Glias sa kaliwang dibdib ng uniporme nila."Behind that gate ay ang pinto papasok sa stock room nila," bigay-alam ni Sky. "Kailangan
***AlexSumagi na din sa isip ko ang tungkol sa pagta-trap sa amin. May hinala na ako na magiging ganito ang sitwasyon, simula n’ong marinig ko ang mensahe na pinadala ng Glias sa kampo. Knowing the fact na inimbita niya ako sa headquaters niya, sigurado akong may inihanda siya. Kung ano man iyon, malalaman ko lang iyon kapag nakaharap ko na siya.I'm on my way towards the main gate. Kahit sira na ang plano, isasagawa ko pa rin ang parte ko — ang komprontahin ang Glias. Madilim ang gubat at tanging ilaw lang mula sa sasakyan ang nagbibigay liwanag sa daan. Mabato din kaya todo ang paggalaw ng sasakyan na minamaneho ko.Kung gaano ako kasaya kanina na makasakay sa sasakyan na katulad nito, mas dumoble pa ito nang imaneho ko ito. I knew it's a little bit inappropriate na magsaya sa sitwasyon namin ngayon, pero hindi ko napigilang mapangiti. Noon pinapangarap ko lang ito, ngayon ginagawa ko na.Nagmistula akong nasa pelikula ngayon. Isang lalaki na mag-isang tinatahak ang nakakatakot at
***We've been walking for almost half an hour. Kasama namin ang squadron nina Jerick, habang ang ibang tatlong squadron ay tinungo ang posisyon nila. Tahimik ang gubat na sinabayan pa ng pagkatahimik naming lahat. Masyado kaming kinakabahan at nag-aalala para magsalita. Madilim din ang paligid na nagpapahirap sa aming maglakad. Napakadelikado din dahil sa mga posibleng pag-atake ng mga halimaw.Dao told us na baka maka-encounter kami ng halimaw dito dahil sa naging kilos nila n’ong papunta pa lang kami sa kampo. Kaya doble ‘yong takot at pangamba namin ngayon. Pero hindi ito nagpahinto sa amin sa paglalakad. Nandito na kami. Masyado nang huli para umatras. At isa pa, kailangan naming iligtas si Trisha, kahit makipagbakbakan pa kami sa mga halimaw.Speaking of Trisha, todo pa rin ang kontak ko sa kanya. Umaasang kahit ilang segundo lang ay makausap ko siya. "Trisha?" tawag ko sa kanya. Sa hindi mabilang na pagkakataon, wala na namang sumagot. Ayokong isipin na may nangyari na sa kanya
***TrishaFinally! I had successfully got rid of the headdress. It took me a while na hubarin ito. Sumasakit na nga ang likod ko kakayuko. Pati na rin ang ulo ko dahil sa kakahila sa buhok ko para lang matanggal ang metal na bandana sa dito. I was gasping for air, after my so-called struggle. Nagpapahinga muna ako matapos ang pinagdaanan kong hirap at sakit.The headdress were lying in front of me, probably asking na ibalik siya sa ulo ko. Dahil sa inis ay nasipa ko ito, hanggang sa marating nito ang kabilang dulo ng kwarto. Pansin ko ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha ko. After what I did, sigurado akong buhaghag na ang mga ito. Well, I didn't have time to worry about my look. Kailangan kong balaan sina Alex sa patibong na hinanda ng Glias.Since I already got rid of the headdress, ang tanging naiwan nalang ay kung paano ako makakalabas sa bilangguang ito. Ayokong i-sugarcoat ito at tawaging kwarto — even though it was —, kasi baka magustuhan kong manatili dito.Forcing my way out