Sky
Another grieving day had came to us. Hindi man pansin sa mukha ko pero labis ang lungkot at sakit na nararamdaman ko. Not only for Lola Vemine, but for everyone. This people were been my friends no'ng nasa facility pa kami. Sila ’yong bumubuo sa araw ko sa tuwing hindi ko nakakalaro si Alex dahil sa mga evaluation niya.
We shared laughter and tears. We sometimes argued on something na hindi naman talaga dapat pinag-aawayan kasi hindi naman siya big deal. Minsan, gumagawa ng mga katarantaduhan na siyang magpapainis sa mga doktor, kumakain nang magkasama, naglalakwatsa kahit ipinagbabawal, at kung ano-ano pa. At lahat sila naging parte no'n.
Especially, Thirty-two. Siya ‘yong laging umiintindi sa akin. He always looked after me. He brought me food tuwing kainan and took care of me kapag nagkakasakit ako. He was like a father to me, at itinuring niya rin akong parang anak. At pinanindigan niya iyon no'ng unang umatake
AlexI'm not actually sleeping. Nasa subconcious world ako ng utak ko ngayon, sinusubukangtumakas sa masakit na reyalidad na nasa labas.Pero kahit anong takas ko, ramdam ko pa rin ang sakit. The pain lingered na tila isang lintang nakadikit sa akin. I wanted to get rid of it, but I didn't know how!"Death was indeed painful, Alex,” puna ng alter ko."Parang ramdam mo naman,” sarkastiko kong tugon."I felt it, Alex. I felt it because you felt it. I'm your conscience, your second you. Kaya kung ano man ang nararamdaman mo, nararamdaman ko rin,” paliwanag niya."Then,bakit parang hindi ka man lang nasaktan?""Nasasaktan ako, Alex.""Well, you don't look like one.""Dahil hindi ako nagpadala nito. And you should, too,” mungkahi niya.I looked at him, scowling. "Are you implying na kalimutan ko lang ang nangyari?" I asked him, hinting at a bit of anger i
AlexHow did this happened?" tarantang tanong ni Maica. Flames engulfed some of the buildings in the camp. Screams of fear and agony ricocheted to every corner of the place, as people frantically ran away from the risks — fire, falling debris, and monsters.Hindi namin inasahan ang nangyari. Nagising na lang kami nang may umalingawngaw na mga putok ng baril. Madaling araw pa kaya pansin mo ang apoy na nasusunog. The fire was caused by a fire spectre na hindi namin makita kung saan. Basta ang alam namin ay malaki-laki na ang nagawa niyang pinsala.Some of the soldiers were fighting the monsters na hindi rin namin alam kung saan nanggaling. Hindi pa namin naitanong kay General kung paanoitonangyaridahil abala ang lahat sa pag-evacuate sa mga sibilyan at sa pagpuksa sa mga halimaw."Hindi rin namin alam! Take Alissa with you at tumungo kayo sa bunker. I'll help kill the monsters," utos ko sa dalawang bab
It's 8 something in the morning, but the camp was still in a mess. That fire specter sure did great damage. Luckily, neither the civilians nor the soldiers were harmed or wounded. Everyone was safe, except for the facilities.Nasa opisina kami ngayon ni Sky at Dao, para alamin kung paano umatake ang mga halimaw. By the number, siguro akong na-detect iyon ng mga surveillance team."The surveillance failed to detect their energy signatures, and I bet Dao, too," General informed na siyang ikinataka ko."Positive,” tugon ni Dao."Paano ‘yan nangyari? Those were monsters!" protesta ko pero nagkibit-balikat lang si General."I wished that we know the answer,Alex, but we didn't. But I have a hunch that Glias was behind it," suspetya ni General."How? Do they have an invisibility cloak that can conceal the monster's energy signatures?" Sky guessed. It was actually a joke, but he looked serious. As if, he wished that his joke
TrishaIt was such a beautiful morning, kung tatanggalin ang nangyayaring gulona nangyayari ngayon. The sun was shining boldly, the wind cradled both the trees and our hairs, and floral scent filled the air.Mag-iisang buwan na kami dito sa kampo. Nababagot na ang lahat dahil sa pauli-ulit naming routine — kain, tulog, kain na naman, kung mamalasin, makikipaglaban sa mga halimaw.Hindi naman sila pwedeng bumalik sa dating buhay nila dahil nawala na iyon isang buwan na ang nakakalipas. The monsters, or let's just say, the Glias, took their lives away from them.Hindi pa rin mag-sink in sa utak ko kung bakit ginawa 'to ng Glias. You know, ‘yong linisin ang buong mundo. Well, hindi pa naman siya buong mundo, since sa Pilipinas lang naman nangyayari ang so-called Armageddon na 'to. Pero sigurado akong isusunod ng Glias ang ibang bansa, at kapag nangyari iyon, masasabi ko nang end of the world na iyon.Pe
Nasa labas ako ngayon ng quarter namin. Tahimik, nakakunot and noo, nakasandal, at nag-iisip para sa gagawing modus mamayang gabi. I knew it's too soon para paroblemahin ang lalaking iyon, pero gaya nga ng sabi nila, the sooner the better.I neededto act early, bago pa mahuli ang lahat. If that man was an accomplice ofGlias, sigurado akong may pinaplano ito."Okay ka lang, Trish?" biglang tanong ni Maica na tumabi sa akin. I smiled at her.Should I tell her about him? Well, if I wanted to reveal this guy's identity, I need help."Naaalala mo pa ba ‘yong bagong art professor bago mamatay si Angelie Terran?" tanong ko sa kanya na ikinakunot ng noo niya."’Yong gwapong art professor na kakapasok lang that time?" pagkaklaro niya na agad kong tinanguan. "Bakit? Ano'ng meron kay Sir Sagil?""That's his name?" takang tanong ko."No, apelyido niya ‘yon. Hindi ko na matandaan ang first name niya," Maica cla
TrishaHindi ko nga inakala na magkakatotoo ‘yong hula ko. Ang akala ko simpleng panganib lang iyon, pero buhay na pala niya ang mawawala,” bulalas ko habang sinusubukang maging malungkot. We're literally faking each other right now. And it's making the air dense and heavy. Hindi ko aakalain na makakatagal ako. Kanina, halos mahimatay na ako sa kaba. Buti na lang at nakita ko ang purple na halo niya na siyang nagpabalik sa lakas at determinasiyon kong malaman ang sekreto ng lalaking 'to. "Nagsisisi nga ako, dahil hindi ko man lang binalaan,” dagdag ko.Sir Sagil's head shook in disapproval. "You shouldn't be. We didn't expect what happened. Death is unpredictable,” komporta niya.If he's trying to console me, it won't work. Dahil mas nangingibabaw ang pagkasinungaling niya. His purple halo isso intense."In fact, ang dapat sisihin mo ay ang utak mo," he claimed, na siyang nagpa
"Ano?" kunot-noong tanong ni Alex.Hinabol ko muna ang hininga ko, hanggang sa maging stabilize ang paghinga ko. Kinuwento ko sa kanila ang nakita ni Trisha, tapos ang mga hula niya, at ang panghuli ang plano niya."Ginawa niyo ‘yon nang hindi ko man lang nalalaman?" inis na tanong ni Alex."Ayaw niya kasi. Gusto kong sabihin sa’yo pero makakasira daw iyon sa plano niya,” depensa ko."Kahit na—""Can we stop arguing and start finding our friend?" biglang singit ni Sky.Buti na lang Sky at pinutol mo kasi mahaba-habang bangayan iyon kapag nagpatuloy."Ikaw muna bahala kay Alissa, Carlo," pabor ni Alex na agad tinanguan ng lalaki. "Babalik kami,” bilin ni Alex sa bata."Where did you last see her?" tanong ni Sky."Follow me."Tumakbo kami papunta sa pinangyarihan ko kanina. Nang marating namin ito, agad napaluhod si Alex at hinawakan ang lupa. Then, he closed his eyes. After
AlexKakalabas lang namin mula sa opisina ni General. We already discussed about the plan at ang tanging naiwan na lang na gawin ay ang maghanda. The plan will commence at 8:00 pm tomorrow, and will end at around 10:00 pm, just like what we had deliberated. The duration was 2 hours, excluding my part — confronting the Glias Director.Gabi na at rinig na rinig namin ang pag-alingawngaw ng kampana sa buong kampo. Tunog iyon na maghahapunan na. Ang isa sa mga hinihintay ng mga tao na walang ginawa kundi kumain nang kumain."Maiwan ko na kayo,” paalam ko sa kanila at tinungo ang gate. Alissa was my responsibility simula no'ng ma-confine ang mama niya sa infirmary."Your plan is too reckless,” biglang puna ng isang lalaki sa likod ko. I'm a one-hundred percentsure na si Sky iyon, dahil siya lang naman ang aayaw sa mga plano ko na ikakapahamak ko. At sa tingin ko, magiging diskusiyon na naman ito.Al
***AlexNakalutang pa rin ako sa ibabaw ng headquarters ng Glias. Tinititigan ko ang mismong gusali kung saan nakakulong noon ang apat-napu't anim na tao na nagtataglay ng 'di pangkaraniwang kapangyarihan. Ang mismong gusali kung saan ibinalanggo ang isa sa mga kaibigan ko.I couldn't leave yet. I still had something to do. Something na ngayon ko lang naisip. At wala akong planong sabihin ito kina Sky dahil sigurado akong hindi nila ito magugustuhan. All I wanted was to protect everyone, literally everyone. But with me, still lingering here on Earth, hindi sila magiging ligtas.The sheet that separated us from The Other Side, was partially broken. And some of it was caused by me. Suppose I keep on existing here, with these abilities slowly depleting the boundary, hindi matatapos ang gulo. Monsters would eventually appear and bring terror throughout the entire world. In order to cease that, I must cease to exist as well. Here. On Earth. That means I'm leaving the most precious people
***Calli"Dao! The device is in place!" bigay-alam ni Kuya Sky.Agad namang nagsimula si Dao kasabay ang pagpipipindot ng mga letra sa keyboard ng laptop niya. Sa sobrang bilis ng kamay niya ay halos hindi ko na makita kung anong letra ang pinindot niya. I had already seen him like this, tapping and pressing buttons in such speed pero hindi ko pa rin napigilang mamangha. Minsan napapatanong ako kung nagkaka-typo error ba siya. Pero sa tingin ko mukhang hindi naman."Shit!" Dao hissed. Curious, I glanced on the screen. At the top most part of the monitor, was a countdown, with only five minutes left."Para saan ang countdown na iyan?" nag-alalang tanong ni Mr. Galeo."They're summoning Godzilla here on Earth," diretsong sagot ni Dao na ikinagulat namin."It doesn't make sense!" Wernie cried. "I thought this is a world domination? Bakit naging world destruction?" punto niya."It's still a world domination," Dao informed na abala pa ring hina-hack ang machine. "and they'll use Godzilla
***TrishaSunod-sunod na putok ng baril ang umalingawngaw sa hallway kung saan kami naroroon. Sky, Carlo, and Jerick managed to shot dead five of Glias' subordinates, habang kami ni Maica ay walang nagawa kundi ang magtago at umiwas sa mga nagliliparang bala.May hawak kaming baril pero wala kaming lakas ng loob na lumaban. Mahigpit akong nakahawak sa sandata ko habang pilit na hindi pinapakinggan ang ingay na nilalabas ng mga baril nila. I had never been this close to a gunfight before. At hindi ko inakala na ganito pala kaingay at kadelikado. Anytime pwede kang tamaan ng bala kapag masyadong expose ang katawan mo. Kung hindi naman, mabibingi ka sa ingay.Luckily, sa may unahan lang namin ang mga kalaban, at wala sa likuran. Dahil kung may lumabas na kahit isa lang sa likod namin, sigurado ikamamatay namin iyon. But my tongue was cursed— isang tauhan ng Glias ang lumabas nga mula sa hallway na nasa likuran namin. Only me and Maica knew about his apparition dahil abala ang tatlo sa k
***TrishaNandito na naman ulit ako sa maputi at bantay-saradong kwarto. Mukhang hindi pa nila naiisipang patayin ako, which was kinda relieving. Akala ko nga pagkatapos ng pag-ihi ko ay papatayin na ako, hindi pa pala.Siguro, may kailangan pa sila akin?Me as a bait, was not something na ikinagulat ko. I already had thought of it, at sa tingin ko sina Sky din. Ito naman kasi ang nangyayari sa mga movies. May kikidnapin, tapos gagawing pain para mapatay ang mga bida — ‘yon ay kung hindi maisahan ng bida ang plano ng kalaban niya.Suot ko na naman ang headdress na ilang minuto kong pinaghirapang matanggal kanina. Nakakadismaya na ang pinaghirapan mong bagay, mauuwi lang sa wala. Pero at least nasabihan ko sila tungkol sa patibong. Hula ko, nagpapaplano na sila Alex ngayon para maisahan ang nasabing patibong ng Glias.Isang sunod-sunod pero mahihinang pagsabog ang narinig at naramdaman ko. Mukhang may nangyayaring gulo sa labas.Kung may nangyayaring gulo, that means nagpatuloy pa rin
***CalliMahigit isang oras na nang makaalis sina Alex. Lahat kami — ng Enigma club —, ay nag-aalala sa kahihinatnan ng nasabing pagsugod sa headquarters ng mortal nilang kalaban. Nandito kami ngayon sa loob ng quarter namin, tahimik at kinakabahang naghihintay sa resulta ng plano. Even our parents couldn't say a single word para pagaanin ang loob namin, dahil mismo sila ay nag-aalala din. They may had known Alex for only a month, pero base sa mga nag-aalalang itsura nila, parang matagal na nila itong kilala."Kailangan natin silang tulungan,” biglang sabi ni Trevor na sumira sa katahimikan ng kwarto."You're not planning on going after them, aren't you?" tanong sa kanya ng mama niya."Of course, not —""Paano natin sila matutulungan kung nandito tayo?" Justine inquired."I don't know. Pero alam kong may pwede tayong gawin —""Katulad ng ano?" si Wernie naman ang nagtanong."I don't know. Siguro I-hack ang system nila o di kaya patayin ang makina na magsasara sa vortex?" hula ni Tre
***MaicaWe're approaching the said rear gate. Masuwerte kami at wala kaming naengkwentrong halimaw na tulad nang inasahan ni Sky. Dahil kung nagkataon at may nakasalubong kami, siguradong katapusan na namin. Kunti lang kami at hindi basta-basta natatablan ng bala ang mga ito.Kitang-kita na namin ang sinasabing pader na nabanggit ni Sky. Gaya ng sinabi niya, semento ito at sa ibabaw nito ay matinik na barb wires. Luckily, walang mga CCTV cameras na naka-install dito, which was good news para sa amin dahil mas magiging maayos ang pagpasok namin.Pero ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit hindi sila naglagay ng CCTVs? Ganito ba sila kakumpyansa?Napahinto si Sky na siyang nagpahinto din sa amin. Napaluhod siya na agad naming ginaya. Sa unahan namin ay ang gate na papasukan namin. Binabantayan ito ng dalawang armadong guwardiya. Pansin ko ang insignia ng Glias sa kaliwang dibdib ng uniporme nila."Behind that gate ay ang pinto papasok sa stock room nila," bigay-alam ni Sky. "Kailangan
***AlexSumagi na din sa isip ko ang tungkol sa pagta-trap sa amin. May hinala na ako na magiging ganito ang sitwasyon, simula n’ong marinig ko ang mensahe na pinadala ng Glias sa kampo. Knowing the fact na inimbita niya ako sa headquaters niya, sigurado akong may inihanda siya. Kung ano man iyon, malalaman ko lang iyon kapag nakaharap ko na siya.I'm on my way towards the main gate. Kahit sira na ang plano, isasagawa ko pa rin ang parte ko — ang komprontahin ang Glias. Madilim ang gubat at tanging ilaw lang mula sa sasakyan ang nagbibigay liwanag sa daan. Mabato din kaya todo ang paggalaw ng sasakyan na minamaneho ko.Kung gaano ako kasaya kanina na makasakay sa sasakyan na katulad nito, mas dumoble pa ito nang imaneho ko ito. I knew it's a little bit inappropriate na magsaya sa sitwasyon namin ngayon, pero hindi ko napigilang mapangiti. Noon pinapangarap ko lang ito, ngayon ginagawa ko na.Nagmistula akong nasa pelikula ngayon. Isang lalaki na mag-isang tinatahak ang nakakatakot at
***We've been walking for almost half an hour. Kasama namin ang squadron nina Jerick, habang ang ibang tatlong squadron ay tinungo ang posisyon nila. Tahimik ang gubat na sinabayan pa ng pagkatahimik naming lahat. Masyado kaming kinakabahan at nag-aalala para magsalita. Madilim din ang paligid na nagpapahirap sa aming maglakad. Napakadelikado din dahil sa mga posibleng pag-atake ng mga halimaw.Dao told us na baka maka-encounter kami ng halimaw dito dahil sa naging kilos nila n’ong papunta pa lang kami sa kampo. Kaya doble ‘yong takot at pangamba namin ngayon. Pero hindi ito nagpahinto sa amin sa paglalakad. Nandito na kami. Masyado nang huli para umatras. At isa pa, kailangan naming iligtas si Trisha, kahit makipagbakbakan pa kami sa mga halimaw.Speaking of Trisha, todo pa rin ang kontak ko sa kanya. Umaasang kahit ilang segundo lang ay makausap ko siya. "Trisha?" tawag ko sa kanya. Sa hindi mabilang na pagkakataon, wala na namang sumagot. Ayokong isipin na may nangyari na sa kanya
***TrishaFinally! I had successfully got rid of the headdress. It took me a while na hubarin ito. Sumasakit na nga ang likod ko kakayuko. Pati na rin ang ulo ko dahil sa kakahila sa buhok ko para lang matanggal ang metal na bandana sa dito. I was gasping for air, after my so-called struggle. Nagpapahinga muna ako matapos ang pinagdaanan kong hirap at sakit.The headdress were lying in front of me, probably asking na ibalik siya sa ulo ko. Dahil sa inis ay nasipa ko ito, hanggang sa marating nito ang kabilang dulo ng kwarto. Pansin ko ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha ko. After what I did, sigurado akong buhaghag na ang mga ito. Well, I didn't have time to worry about my look. Kailangan kong balaan sina Alex sa patibong na hinanda ng Glias.Since I already got rid of the headdress, ang tanging naiwan nalang ay kung paano ako makakalabas sa bilangguang ito. Ayokong i-sugarcoat ito at tawaging kwarto — even though it was —, kasi baka magustuhan kong manatili dito.Forcing my way out