***
AlexBeing comforted by someone who wasn't related to you by blood was too pleasing. I know it's not my first time but every time Tita comforted me as if I'm having it for the first time.
"Sorry to disturb you, Tita, pero may itatanong lang sana ako,” biglang sabi ni Trisha dahilan para mapunta sa kanya ang aming mga mata.
"What is it, Trisha?" tanong ni Tita.
"Nakakatulog ka ba nang maayos?” Trisha asked that made all of us confused. Nagtaka kami kung bakit ‘yon ang naging tanong niya.
"Well, after having the sleep paralysis…" Hearing the word "sleep paralysis" ca
***TrishaYou're a clairvoyant, Trisha?" Clairvo...what?Nagdugtong ang kilay ko sa naging pahayag ni Sky. What he just said was actually out of my vocabulary."Clairvoyance is a psychic ability to see things that aren't visible to a normal people's eyes. In short, you can see things that only you can see. That's how you see Incubus. Incubus is an evil spirit, and spirits are not generally visible to ordinary eyes,” paliwanag ni Alex na nagpa-ahh sa akin."So, ibig sabihin makakakita din ako ng mga multo?" tanong ko habang nililibot ang paningin, sa pag-asang may makita ako, pero sana naman wala."Sort of,” sagot n
Here I am again, stuck between two choices. Picked one, and the worst was yet to come. This was not what I expected. "Alex? Are you listening?" "I am." "So, ano? Gagawin mo ba?" Actually... I didn't know. I didn't want those monsters to be here in our world, but I also didn't want Tita to die! They said that everyone would have to sacrifice one day, but if I were to be asked, I'd rather sacrifice myself than the life of others. "Alex?! Time is running out!" my alter shouted diverting me from my thoughts. I had to do this. "Ano'ng gagawin ko?" "Think of the sheet that you saw a day ago, along with the happiest memories you have," he instructed but instead of the sheet, I visualize my body, full o
***TrishaWe’re on our way back to the house after the burial of Tita. All of us we’re still grieving her death. Hindi pa rin namin inakala na wala na si Tita. I wanted to think that this was just a dream but the pain slapped me with the truth — a very painful truth.Speechless.Heartbroken.Ruined.We felt a mixture of emotions right now, and all of us didn't know how to act it all. Maica's classmates tried to comfort and cheer her up, but the pain was just too strong to beat. Alex was not with us. He insisted to stay in his room, blaming himself for sure. Hindi naman talaga niya
"According to what I've gathered, six person are still missing right now. Some of them was declared dead even though they didn't found the body,” patuloy ni Justin habang nilalabas sa bag niya ang isang folder. Iniabot niya ito kay Sky na agad naman niyang kinuha.After a few scans, Sky handed me the folder. Kinuha ko ito at saka binuksa. It was a profile of each person being declared as missing. Justin was right about the six victims: four males and two females. All of them were in their twenties. Wala namang mali sa mga biktima. They all looked fine before they went missing."So, who's behind it?" I asked matapos isara ang folder na may laman ng mga impormasyon ng mga biktima."No one knows who's behind it. Pero sa tingin ko may hula na si Dao,” paratang ni Justin dahilan
***AlexHaving dinner at the table with tension and heavy air was hard. I couldn't enjoy the delicious taste of Sky's cooking because of this atmosphere. Hindi ko naman sila masisisi, especially Maica, if she's feeling this way. It's normal for us, who lost someone, to be sad and grieving. But we couldn't just stay like this forever. If Tita were here, she would crack a joke to loosen this tight tension between us.Spoon clashing on the plates.Mouth chewing.And runny nose.Those were just the sounds that filled the room. No voice. Just those."C
"Such an unfriendly welcome you have there, Alex,” sambit no'ng lalaki na nasa unahan na nagpainis sa akin. He was grinning na parang may balak siyang hindi maganda sa amin. "That's not how you should welcome your guests,” asar niya na mas lalo pang nagpainis sa akin. Sorry na lang siya at ganito talaga ako mag-welcome ng mga kaaway ko. I threatened them until they pissed themselves."Guests? More like, pests,” Maica mocked them which was actually a good one. I couldn't help but smile at Maica's insult to the man. But he smiled as well, pretending na hindi siya naiinsulto kahit ramdam kong naiinis na siya."That was a good one, Maica. He's pissed,” ulat ni Trisha. Nakita niya siguro ang irritated halo nito. I secretly linked my strings on the guns they had in their backs and started unscrewing its parts. It
***AlexClimbing the mountain was not actually my thing pero wala akong choice since the Burnial Camp was at the side of the mountain. We needed to walk two kilometers before we could arrive at the place. We couldn't even use our car since wala namang daan para sa mga sasakyan papunta doon. So, wala talaga kaming choice.Everyone was gasping for air. Nanlalaki na ang mga butas ng ilong nila para makakuha ng maraming hangin. Pero bilib pa rin ako kina Dao at Sky na tila ‘di man lang napagod. Hindi mo makikita sa mukha nila ang pagod o ano mang bakas ng pagod. Kung ano ‘yong itsura nila sa baba, ganoon pa din ngayon."This is my second time climbing this mountain, pero hindi pa rin ako sana
Trees were withering. The soil was dry and cracked. Fogs blurring our visions. Those were just a few descriptions I could say for this place. Everything that was in here was kinda dead. No signs of life nor signs of movement. It's quiet and the air was full of tension and it's so dense. The place gave off this spooky and gloomy atmosphere that could separate one’s soul from its body."Ito ba ang Fairy Realm na tinutukoy nila?" Maica asked as she gazed upon the very scene around us.Then, we heard a sound of a shutter as if someone was taking some pictures. We looked at Trisha, holding a phone orientated to take another photo. "Calli asked me to document this," agarang depensa ni Trisha bago pa man kami makatanong."Status?" bulalas ni Dao.
***AlexNakalutang pa rin ako sa ibabaw ng headquarters ng Glias. Tinititigan ko ang mismong gusali kung saan nakakulong noon ang apat-napu't anim na tao na nagtataglay ng 'di pangkaraniwang kapangyarihan. Ang mismong gusali kung saan ibinalanggo ang isa sa mga kaibigan ko.I couldn't leave yet. I still had something to do. Something na ngayon ko lang naisip. At wala akong planong sabihin ito kina Sky dahil sigurado akong hindi nila ito magugustuhan. All I wanted was to protect everyone, literally everyone. But with me, still lingering here on Earth, hindi sila magiging ligtas.The sheet that separated us from The Other Side, was partially broken. And some of it was caused by me. Suppose I keep on existing here, with these abilities slowly depleting the boundary, hindi matatapos ang gulo. Monsters would eventually appear and bring terror throughout the entire world. In order to cease that, I must cease to exist as well. Here. On Earth. That means I'm leaving the most precious people
***Calli"Dao! The device is in place!" bigay-alam ni Kuya Sky.Agad namang nagsimula si Dao kasabay ang pagpipipindot ng mga letra sa keyboard ng laptop niya. Sa sobrang bilis ng kamay niya ay halos hindi ko na makita kung anong letra ang pinindot niya. I had already seen him like this, tapping and pressing buttons in such speed pero hindi ko pa rin napigilang mamangha. Minsan napapatanong ako kung nagkaka-typo error ba siya. Pero sa tingin ko mukhang hindi naman."Shit!" Dao hissed. Curious, I glanced on the screen. At the top most part of the monitor, was a countdown, with only five minutes left."Para saan ang countdown na iyan?" nag-alalang tanong ni Mr. Galeo."They're summoning Godzilla here on Earth," diretsong sagot ni Dao na ikinagulat namin."It doesn't make sense!" Wernie cried. "I thought this is a world domination? Bakit naging world destruction?" punto niya."It's still a world domination," Dao informed na abala pa ring hina-hack ang machine. "and they'll use Godzilla
***TrishaSunod-sunod na putok ng baril ang umalingawngaw sa hallway kung saan kami naroroon. Sky, Carlo, and Jerick managed to shot dead five of Glias' subordinates, habang kami ni Maica ay walang nagawa kundi ang magtago at umiwas sa mga nagliliparang bala.May hawak kaming baril pero wala kaming lakas ng loob na lumaban. Mahigpit akong nakahawak sa sandata ko habang pilit na hindi pinapakinggan ang ingay na nilalabas ng mga baril nila. I had never been this close to a gunfight before. At hindi ko inakala na ganito pala kaingay at kadelikado. Anytime pwede kang tamaan ng bala kapag masyadong expose ang katawan mo. Kung hindi naman, mabibingi ka sa ingay.Luckily, sa may unahan lang namin ang mga kalaban, at wala sa likuran. Dahil kung may lumabas na kahit isa lang sa likod namin, sigurado ikamamatay namin iyon. But my tongue was cursed— isang tauhan ng Glias ang lumabas nga mula sa hallway na nasa likuran namin. Only me and Maica knew about his apparition dahil abala ang tatlo sa k
***TrishaNandito na naman ulit ako sa maputi at bantay-saradong kwarto. Mukhang hindi pa nila naiisipang patayin ako, which was kinda relieving. Akala ko nga pagkatapos ng pag-ihi ko ay papatayin na ako, hindi pa pala.Siguro, may kailangan pa sila akin?Me as a bait, was not something na ikinagulat ko. I already had thought of it, at sa tingin ko sina Sky din. Ito naman kasi ang nangyayari sa mga movies. May kikidnapin, tapos gagawing pain para mapatay ang mga bida — ‘yon ay kung hindi maisahan ng bida ang plano ng kalaban niya.Suot ko na naman ang headdress na ilang minuto kong pinaghirapang matanggal kanina. Nakakadismaya na ang pinaghirapan mong bagay, mauuwi lang sa wala. Pero at least nasabihan ko sila tungkol sa patibong. Hula ko, nagpapaplano na sila Alex ngayon para maisahan ang nasabing patibong ng Glias.Isang sunod-sunod pero mahihinang pagsabog ang narinig at naramdaman ko. Mukhang may nangyayaring gulo sa labas.Kung may nangyayaring gulo, that means nagpatuloy pa rin
***CalliMahigit isang oras na nang makaalis sina Alex. Lahat kami — ng Enigma club —, ay nag-aalala sa kahihinatnan ng nasabing pagsugod sa headquarters ng mortal nilang kalaban. Nandito kami ngayon sa loob ng quarter namin, tahimik at kinakabahang naghihintay sa resulta ng plano. Even our parents couldn't say a single word para pagaanin ang loob namin, dahil mismo sila ay nag-aalala din. They may had known Alex for only a month, pero base sa mga nag-aalalang itsura nila, parang matagal na nila itong kilala."Kailangan natin silang tulungan,” biglang sabi ni Trevor na sumira sa katahimikan ng kwarto."You're not planning on going after them, aren't you?" tanong sa kanya ng mama niya."Of course, not —""Paano natin sila matutulungan kung nandito tayo?" Justine inquired."I don't know. Pero alam kong may pwede tayong gawin —""Katulad ng ano?" si Wernie naman ang nagtanong."I don't know. Siguro I-hack ang system nila o di kaya patayin ang makina na magsasara sa vortex?" hula ni Tre
***MaicaWe're approaching the said rear gate. Masuwerte kami at wala kaming naengkwentrong halimaw na tulad nang inasahan ni Sky. Dahil kung nagkataon at may nakasalubong kami, siguradong katapusan na namin. Kunti lang kami at hindi basta-basta natatablan ng bala ang mga ito.Kitang-kita na namin ang sinasabing pader na nabanggit ni Sky. Gaya ng sinabi niya, semento ito at sa ibabaw nito ay matinik na barb wires. Luckily, walang mga CCTV cameras na naka-install dito, which was good news para sa amin dahil mas magiging maayos ang pagpasok namin.Pero ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit hindi sila naglagay ng CCTVs? Ganito ba sila kakumpyansa?Napahinto si Sky na siyang nagpahinto din sa amin. Napaluhod siya na agad naming ginaya. Sa unahan namin ay ang gate na papasukan namin. Binabantayan ito ng dalawang armadong guwardiya. Pansin ko ang insignia ng Glias sa kaliwang dibdib ng uniporme nila."Behind that gate ay ang pinto papasok sa stock room nila," bigay-alam ni Sky. "Kailangan
***AlexSumagi na din sa isip ko ang tungkol sa pagta-trap sa amin. May hinala na ako na magiging ganito ang sitwasyon, simula n’ong marinig ko ang mensahe na pinadala ng Glias sa kampo. Knowing the fact na inimbita niya ako sa headquaters niya, sigurado akong may inihanda siya. Kung ano man iyon, malalaman ko lang iyon kapag nakaharap ko na siya.I'm on my way towards the main gate. Kahit sira na ang plano, isasagawa ko pa rin ang parte ko — ang komprontahin ang Glias. Madilim ang gubat at tanging ilaw lang mula sa sasakyan ang nagbibigay liwanag sa daan. Mabato din kaya todo ang paggalaw ng sasakyan na minamaneho ko.Kung gaano ako kasaya kanina na makasakay sa sasakyan na katulad nito, mas dumoble pa ito nang imaneho ko ito. I knew it's a little bit inappropriate na magsaya sa sitwasyon namin ngayon, pero hindi ko napigilang mapangiti. Noon pinapangarap ko lang ito, ngayon ginagawa ko na.Nagmistula akong nasa pelikula ngayon. Isang lalaki na mag-isang tinatahak ang nakakatakot at
***We've been walking for almost half an hour. Kasama namin ang squadron nina Jerick, habang ang ibang tatlong squadron ay tinungo ang posisyon nila. Tahimik ang gubat na sinabayan pa ng pagkatahimik naming lahat. Masyado kaming kinakabahan at nag-aalala para magsalita. Madilim din ang paligid na nagpapahirap sa aming maglakad. Napakadelikado din dahil sa mga posibleng pag-atake ng mga halimaw.Dao told us na baka maka-encounter kami ng halimaw dito dahil sa naging kilos nila n’ong papunta pa lang kami sa kampo. Kaya doble ‘yong takot at pangamba namin ngayon. Pero hindi ito nagpahinto sa amin sa paglalakad. Nandito na kami. Masyado nang huli para umatras. At isa pa, kailangan naming iligtas si Trisha, kahit makipagbakbakan pa kami sa mga halimaw.Speaking of Trisha, todo pa rin ang kontak ko sa kanya. Umaasang kahit ilang segundo lang ay makausap ko siya. "Trisha?" tawag ko sa kanya. Sa hindi mabilang na pagkakataon, wala na namang sumagot. Ayokong isipin na may nangyari na sa kanya
***TrishaFinally! I had successfully got rid of the headdress. It took me a while na hubarin ito. Sumasakit na nga ang likod ko kakayuko. Pati na rin ang ulo ko dahil sa kakahila sa buhok ko para lang matanggal ang metal na bandana sa dito. I was gasping for air, after my so-called struggle. Nagpapahinga muna ako matapos ang pinagdaanan kong hirap at sakit.The headdress were lying in front of me, probably asking na ibalik siya sa ulo ko. Dahil sa inis ay nasipa ko ito, hanggang sa marating nito ang kabilang dulo ng kwarto. Pansin ko ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha ko. After what I did, sigurado akong buhaghag na ang mga ito. Well, I didn't have time to worry about my look. Kailangan kong balaan sina Alex sa patibong na hinanda ng Glias.Since I already got rid of the headdress, ang tanging naiwan nalang ay kung paano ako makakalabas sa bilangguang ito. Ayokong i-sugarcoat ito at tawaging kwarto — even though it was —, kasi baka magustuhan kong manatili dito.Forcing my way out