Chapter 5

Chapter 5: dream

Being friends with Leticia is one of the most memorable memories in her heart and mind. 

Iba ang feelings na may kaibigan akong isang Leticia. Ibang iba sila ni Abi. Ayaw ko mang ikompara sila ay di ko maiwasan.

Sa loob ng ilang taong magkaibigan kami ni Abi ay ni minsan ay di ako naging masaya sa kanya. Pero iba ang kay Leticia. I feel like being with her and be  friends with her gave me chill and peace of mind. 

I love the way she care of me and love me even if we just met. its just one day and one night i feel its true and genuine. I know Abi's love for me is true and genuine but something is missing. I don't know what is it and i want to know what is the things that missing between me and Abi. 

Hay ayaw ko silang ikumpara pero pinagkukumpara ko. Tsk. 

"di ko pa rin nakuha yung Mind Communication" malungkot na sabi sa akin ni Leticia. 

"Ako rin" sagot ko naman sa kanya. 

"pero alam ko sa sarili ko na malapit ko nang makuha yung mind communication. I jist gave my self a time" aniya pa ni Leticia. 

How about me? Wala paa ring lumalabas na sign na malapit ko ng makuha ang tamang paggamit ng Mind communication. Its always be me who left behind. 

I keep on practicing but i just can't. Di ko makuha ang tamang maggamit ng Mind Communucation. 

Kagaya na lang ng ginawa ko kagabi na halos di na ako magising dahil sa kakasubok sa Mind Communication. Iba kasi ang nagamit ko kagabi, its Mind manipulation. Buti an lang talaga at anjan kagabi si Leticia at napansij niya akong hini gumagalaw sa kama ko. Buti rin at hindi ko sinira ng pintuan ko kaya madali lang niya akong nakita na hindi gumagalaw at nakadilat lang na nakatitig sa kisame. 

I really thankful that time to Leticia kasi nailigtas niya ako. Siguro ito rin ang rason kung bakit pilit ko silang ipinakukumpara na Abi. Abi always saving me but i felt nothing. 

"Hayst" nakahawak sa buhok at sinasabunutan ang sariling  ingil ko. Naguguluhan na ako at hindi ang isipan ko ay sige pa rin ng sige sa kakaisip kung bakit ko pinagkukumpara sina Abi at Leticia. 

Magkaiba sila. Sobrang magkaiba. 

And why i am comparing them ha?! Tanong ko sa utak ko. Pero wala pa rin akong nakuhang sagot kaya namam mas lalo lang akong naguluhan. 

"Anyare sayo?" nagtatakang tanong sa akin ni Leticia. 

She has a looks in her face na parang di niya ako maintindihan. Di ko rin naman kasi maintindihan ang sarili ko e. 

"wala" nakasimangot sa sabi ko. 

"ano nga.." pangungulit sa akin ni Leticia. 

"wala yun.." sabi ko at tumawa. 

Kung siguro di ako kilala ni Leticia ay mapagkakamalan akong baliw nito. Bakit ba kasi ang weird ko na tao. 

.

Siguro kong malalaman ko na ang kapangyarihan ko ay magbabago na ako. Sana nga. 

When the night comes. Handa na akong matulog nung biglang pumasok si Leticia sa kwarto ko. 

I don't really mind kung sino yung pumasok sa kwarto ko as long as that person enter ng room is a girl and not a boy. 

"tulog ka na?" tanong sa akin ni Leticia pagkapasok nito sa kwarto ko. 

Lumakad ito papaunta sa gawi ko at umupo sa gilid ng kama ko. 

"can i sleep here?" malungkot na tanong sa akin ni Leticia. 

"are you okay?" tanong ko naman sa kanya. 

Binigyan ko siya ng espasyo para doon sa tabi ko humiga. Kumuhaa na rin ako ng isa pang kumot para sa kanya at unan. Di kasi siya nagdala ng kumot ar unan na gagamitin. 

Buti na lang at kompleto ang mga kagamitan rito sa kwarto ko. 

"Nightmare. " natatakot na sabi nito sa akin. 

Nalaman ko rin kay Leticia na matatakutin siya o madali lang matakot. Hate niya rin ang full moon kasi may kakaiba raw siyang nararamdaman pag full moon. 

Ako kasi ay nabibighani ako sa ganda ng kapaligiran pag full moon na kaya isa sa gusto ko na gawa ng Diyos ay ang moon. 

Moon must be mysterious when you look at it but if you feel the warmth that moon gave's to you, you just saw your self loving that moon and embrace it heartfully. 

I may not know what why Leticia hate the moon but soon she will love the moon like the love she gave to her self. 

"Its okay. It's just a nightmare.." masuyong sabi ko sa kanya. 

"Thankyou..." bulong na sabi nito pero rinig ko naman. 

"why are you sayaing thankyou?"

"Thankyou for coming into my life. Thankyou for coming. For a week that i am here, no one asking for me as there friend. They look at me weirdky everytime i walk infront of them. Even if i am part of the SSG. The expression they gave to me where just the same. And when you enter this Academy and be my friend. You gave a light at my darkest life. So thankyou. Thankyou Zyra Seirra. " mahabang sabi ni Leticia. 

It's touch my heart. 

"Thankyou as well..." mahinang sabi mo sa natutulog na si Leticia. 

May ngiting ipinikit ko ang mata ko at sinubukang matulog. Hindi kalaunan ay sinakop na ng buong kadiliman ang buong katawan ko at hinayang mas balutin pa ako nito. 

Nagising ang diwa ko dahil sa isang hawak an siyang nagbigay sa akin ng hindi maipaliwanag na pakiramdam. Nakapikit lang ang mata ko dahil kahit anong pilit kung bukas ng mga mata ko ay di ko magawa. Parang may pumipigil na mahilang mabuksan ko ang mata ko. 

"Ready your self Zyra Seirra..." bulong ng kung sino sa kaliwang tenga ko at unti unting namulat ang nata ko. 

Hindi sa kwarto ng dorm namin  ni Leticia ako na gising kundi sa lugat na may naggagandahang mga bulaklak. Nanuot ang bango ng mga bulaklak sa ilong ko kaya naman biglang gumaan ang pakiramdam ko. 

The scent of the flowers gave me chill and can make my body relax. 

Pinalibot ko ang paningin ko sa kapaligidan at doon ko napansin ang isang napakagandang lawa.

" The infinity lake..." bulong ko sa sarili ko. 

Tinakbo ko ang pagitan ng distansiya namin ng lawa pero kahit anong habol ko rito ay parang lumalayo sa akin ang lawa. 

Tumigil ako sa pagtakbo at napahawak sa tuhod habang hinahabol ang paghinga ko. 

"ikaw ba ay nagtataka kung bakit pilit lumalayo sa iyo ang lawang iyan?" Rinig kong salita ng sisang boses babae. 

"Sino ka?!" malakas an sigaw ko at pinapakiramdaman ang paligid. 

"you know me very much Zyra Seirra..." Masuyong sabi nito. 

"haggang sa ating muling pagtatagpo mahal ko, " aniya nito at bigla na lang nawala anv presensiya nito. 

Pinalibot ko ulit ang paniingin ko at hinahanap ang may ari ng boses na nakausap ko kani kanina lamang. 

Ipinikit ko ang mata ko at sa muling pagmulat nito ay nasa kwarto at nakahiga sa kama. Bumangon ako at tinignan si Leticia sa tabi ko. Kumunot ang noo ko dahil tumutulo ang pawis nito sa nuo at pabaling baling ang ulo na parang binabangungut. 

"Leticia!" Panggigising ko rito habang pinilit na ginising si Leticia. 

"Leticia!"

"Mama, mama." mahinang bulong ni Leticia at mas lalong pinagpawisan ito. 

Ako naman ako niyugyug ko na ag balikat nj Leticia at pinilit na ginigising ito. 

Hindi ko nakita ang sumunod na galaw ni Leticia at nakita ko na lamang ang sariling dinaganan ni Leticia at sinasakal ako. 

Nilagay ko ang kamay ko sa kamay ni Leticia na mahigpit ng pagkakasakal sa akin. 

"L-leticia.." Mahinang sabi ko dahil kinakapos na ako ng hininga. 

"I TELL YOU! DON'T KILL MY MOTHER! DON'T KILL HER! I WILL KILL YOU! I WILL KILL YOU!" Malakas na sigaw ni Leticia at mas lalong hinigpitan ang pagkakasakal sa akin. 

"L-Leticia... I-ts.  m-me..."

"AHHHHHHHHHHHHHH" Malakas na sigaw nito na nagpayanig sa buong kwarto namin. Nagkulay berde na rin ang mata nito at ang buhok nito. 

"LETICIA VELAS!" may narinig akong malakas na sigaw ng isang babae bago ako unti unting kinain ng kadiliman. Pero bago ako tuluyang nilamon ng kadiliman ay narinig ko ang dalawang boses ng babaeng naguusap. 

"Leticia's power starting to awaken.."

I wake up in a forest and beside me is the river. Pumunta ako sa tabing ilog at tinignan ang repleksiyon ko rito. 

Nakita ko ang pamamaga ng leeg ko. Walang emosyong tinignan at hinawakan ko ito. I don't feel anything. Dahil siguro nasa panaginip ako. 

You must wondering why i say this is all a dream. Because i know for now, i in the hospital because of the dorm accident. 

Naririnig ko ang nagkakantahang nga ibon at nagsasayang mga dahon ng puno. Rinig ko rin ang ago ng rumaragasnag tubig. If i know that this is not a dream, i would probably live in here. It just gave me chill and gave my heart relaz and mind. Such a wonderful creation. 

"Kailangan na nating magmanman aa Gaellos Academy." rinig ko sa malayong bahagi ng kagubatan. Rinig ko rin ang nagmamadali nitong yapak. 

Why would they  reconnoiter outside the Academy? Is they an enemy? 

Why would our eneny do that? Wala namang ginawa ang Academy na ika triggered nila ah. Unless they sense something that can triggered them.  And what's that something?

Even if it just a dream. Its really gave headache. I need to wake up soon so that i can tell to anyone in the academy about mh dream. And how could they believe me? Its all a dream. Only a crazy person will believe me. 

Dahil ayaw kong bumalik sa sarili kong katawan at umalis rito sa dream land ko na hindi nabibigyan ng kasugatan ang tanong ko kaya naman sinundan ko sila. 

I think they can sense my presence but can't see me. They just can sense it but can see it. 

"i really sense someone is following us.." mahinang bulong ng isang lalaki sa kasamahan nito na napatigil rin sa paglalakad. 

Tumigil din ako kakasunod nila at binigyan ang distansiya namin. Hindi ko pa alam kung paano alisin ang presensiya ko kaya naman naghihirap ako ngayon. 

Tinignan nila ang paligid at nagpapakiramdam kung saan ako matatagpuan. Nilabas ng isnag lalaki ang dala nitong ispada at itinutok ito banda sa akin. 

Nanlaki ang mata ko at nakaramdam ng takot. 

Huminga ako ng malalim nung binaba nito ang ispada. 

Halos nagpasalamat ako sa lahat ng santo na kilala ko. 

"hindi ko ma siya naramdaman.." matikas na sabi ng lalaking tumutok sa akin ng ispada kanina. 

"baka nangaso lamang siya at napadpad malapit sa atin" sabi naman ng kasama ng lalaki. 

Dalawa lang sila pero nakikitaan sila ng kakaibang presensiya. Sila ay malalakas. Para saan pa't sila ang inatasang magmanman s alabas ng Academy. 

"Tayo na.. " nagaalangang sabi ng lalaking tumutok sa akin ng ispada. "At baka nalaman ng hari na tayo ay di dumating sa ating pwesto ng hindi nakatakda sa oras." aniya nito at nilagay ang ispada sa lalagyan na nasa beywang nito. 

If i know in the human world. This guys can pass as a prince. Gwapo naman kasi talaga siya. He has a eye that can mesmerize a woman because of its beauty. I just a simple color brown but it hold many emotion that woman can feel. Even me, hindi ko maalis ang mata ko sa mata nito dahil sa sobrang ganda. 

But Caleb's eyes where more beautiful. 

Wait. What?! Bakit biglang napasok si Caleb sa isipan ko. Dalawang beses pa lang kaming nagkita pero di na siya mawala wala sa isipan ko. What he just done to me. Is he sort of a witch. And gwapo naman niyang witch. 

I smile at my thought and follow the two enemies that i am following with. 

Trees by trees. Waters by waters. Stream's by stream's. 

My God! Malayo pa ba ang Gaellos Academy? Napapagod kong tanong sa sarili ko. 

Ang tagal naman ng lakarang ito!. Paano na lang pag susugod kami sa mga kalaban. Mapapagod kami kakalakad hindi sa pakikipaglaban. 

"Were here!" rinig kong sabi ng lalaking gwapo na parang prince. Nasa malayong bahagi sila kaya di ko nakita ang Academy. 

Tinakbo ko ang pagitan namin at tinignan ang tinignan nila. 

Napanganga ako dahil sa sobrang ganda. Is this the full view of our Academy? What a beautiful creation. 

Kitang kita ko rito sa tinatayuan ko ang naggagandang puno ng harden ng Academu. Ang mga istudyanteng papunta sa kanilang rooms. Nakita ko rin si Leticia na parang wala sa sariling naglalakad. 

Nakabangga pa niya si Seth na wala rin sa sarili. 

Napakunot ang noo ko dahil sa nakita ko. Ano ang nangyayari sa kanila. 

"i can feel you but i can't see you..." rinig kong bulong ng lalaki na nasa gilid ko. 

I look at him and saw the handsome prince be like looking at me— Or in the air and just feeling mu presence. 

" i don't know if you were a enemy or not. But i  hope i can see you. That's maybe soon.." mahina nitong sabi at iniwan akong magisa habang tinitignan pa ang pwestong tinataguan nito kanina. 

"It's nice to meet you.." aniya pa nito at pinuntahan ang lalaking kasama nito. 

Habanh ako unti unting kinukuha ng aking katawang unti unti ng nagmulat. 

Habang unti unti kong ibinuka ang mata ko ay napansin ko si Leticia na nakayuko. Para itong umiiyak kaya naman nais ko itong patahanin. 

Sinubukan kong igalaw ang kamay ko pero di ko maganda. I also want to speak but i just can't. 

"L----"  mahinang sabi ko at pinipilit na may lumabas na boses sa bibig ko. 

Mabilisang tumingin sa gawi ko si Leticia. I can see her fresh tears coming from  her eyes. She also has a dark circle around her eyes. 

"Z-Zy-ra-a" nahihirapan nitong banggitin ang pangalan ko. 

Mas naglaglagan ang mga luha nito at lumuhod sa gilid ng kamang hinihigaan ko. 

"I-i'm s-so so sorry, Zyra. I'm sorry!" umiiyak na panghingi nito ng tawad sa akin. 

Pilit kong inaabot ang kamay nito pero soge pa rin ito ng panghingi ng tawad sa akin. 

I want to tell her that it's okay. That's i already forgive her of what she was than. I wan to tell her that it okay. That's i understand her. 

Pero walang lumabas sa bibig ko. 

Naagaw ang attention naming dalawa sa kakapasok lang ng tatlong tao isang babae at dalawang lalaki.

Pumunta sa gawi ko ang tatalong lalaki at tinignan ako. Medyo tumahan na rin si Leticia sa pagiyak pero naririnig ko pa rin ang pagsinghot nito. 

"Can you talk?" tanong nito sa akin. 

I struggle at them. 

Tumango ang lalaki at may kinuhang dahon s bulsa nito. Nakacoat sila na puti. Pero ang paggagamot rito sa aming mundo ay hindi kaparehas ng paggagamot sa mundo ng mga tao. We use a herbal to cure with a touch of a magic. 

Nilagay ng lalaki ang dahon sa baso at nilagyan ng tubig. Dinasalan niya ito bago binigay sa akin at ipainom. 

Walang pagdadalawang isip na ininom ko to. Paunti unting bumalik ang lakas ko kaya naman nagalaw ko na ang kamay at paa ko. I also make a noise and try to talk. 

I smile at them and look at leticia na nakatingin lang sa baba. 

"Le, its okay. I'm not mad." masuyong sabi ko rito kay Leticia. 

"I think, you already okay.." aniya pa ng tatlong doktor bago kami iniwan ni Leticia. 

Leticia ask for forgiveness again and again and i also tell her that its okay. 

"stop saying sorry. Its okay. I totally understand.." nakangiting sabi ko kay Leticia. 

Umiiyak na tumakno ito papunta sa akin at niyakap ako ng mahigpit. 

Nanlalabo na rin ang mata ko dahil sa kakapigil ng iyak. 

"thankyou for forgiveness" aniya pa nito habang umiiyak. 

"its okay. I understand" sabi ko habang hinahaplos ang buhok nito. 

"by the way. Ilang araw akong nakaratay rito sa kama?" tanong ko kay Leticia. 

"1 week. " aniya nito. " i'm so so so so sorry Zyra" panghingi na naman ng tawad nito at nagsimula na ulit na umiyak. 

"isang sorry na talaga Leticia di na kita patatawarin" sabi ko sa kanya. 

"so— ehem" aniya nito at pinahid ang luhang nasa pisngi nito. 

So its been a week since i enter the academy and its second day of school and i am here in the hospital sleeping and wondering in my dreams and meet those two guy who spying us. 

    "And someone gave you a necklace while you were sleeping. "  sabi ni Leticia at binigay sa akin ang kwentas na may pendant na maliit na sisidlan na may tubig. 

I look at the pendant and i saw a tiny letter. Buti na lang at hindi sira ang mata ko kaya nabasa ko ang mga letra. 

"Zyra Seirra" basa ko. 

"kanino galing to?" tanong ko kay Leticia. 

"I don't know. May nagbigay lang niyan sa akin at sabing para sayo daw. So i gave it ti you. " aniya pa ni Leticia. 

Bumukas ang pintuan ng kwarto  at pumasok doom ang hindi katandaan babae na nakasuot ng salamin. 

"Good Morning.." masiglang sabi nito sa amin. 

Yumuko si Leticia bilang paggalang kaya naman yumuko rin ako. 

"Good morning also, miss Abra" magalang na bati ni Leticia. Ngumiti lang ako sa babae.

"Bakit po kayo napadpad rito sa, Miss Abra?"tanong naman ni leticia. 

I don't who who si this Miss Abra. Pero alam kung isa siya sa mga iginagalang na teacher rito sa amin. 

Syempre naman at kilala iyan ni Leticia. Leticia is goddamm part of SSG and obligasyon nilang kilalanin ang mga guro rito sa paaralan. 

"I am here to gave you two a mission" panimula nito. 

Mission?

"because of the scandal you made miss Leticia, and thsi is your punishment. While you miss Seirra for one week of your absence  " nakangiting sabi nito. 

She may look like intimidating but i really don't feel that way. 

"And that is?" tanong ko. 

"To know who's our enemy that spying pur Academy."