เอ้า.. อีพี่ถูกขู่แล้วค่ะ เมียบอกว่าถ้าทำให้เสียใจจะทิ้งไปมีผัวใหม่แล้ว ว่าซั่นนน จริงๆ ตอนนี้ไม่คิดจะเขียน NC เลยนะคะ แต่พอเข้าพระนางแล้วบรรยากาศมันพาไปจริงๆ นะ 😁😁
รถพอร์ชคันหรูของปฏิญญาเคลื่อนตัวเข้าจอดยังใต้คอนโดราคาแพงของน้ำฟ้า เพราะวันนี้น้ำฟ้ารับปากจะไปเป็นเพื่อนซ้อมเดินแบบเหมือนเช่นเคย ความเป็นจริงเธอนัดกับน้ำฟ้าตอนสิบโมง เพราะพี่จัสมินนัดซ้อมตอนสิบเอ็ดโมง แต่เพราะเออเนสดันพูดไม่ถูกหูเธอขึ้นมาเธอเลยออกมาจากเพนท์เฮาส์ในตอนนั้นทันทีร่างเล็กขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นรถสปอตหรูคุ้นตาที่จอดอยู่ข้างๆ กับรถของน้ำฟ้า"นั่นมันรถพี่เซนส์หนิ ทำไมมาจอดที่นี่ได้อะ ยังเช้าอยู่เลยนะ ... หรือว่า..." ใบหน้าสะสวยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มในทันที"เห็นเงียบๆ แบบนี้ร้ายเงียบเหมือนกันนะพี่เซนส์ คอยดูเถอะ จะแซวให้ม้วนเลย" ปฏิญญาก้าวเข้าไปในลิฟท์แล้วกดไปยังชั้นที่น้ำฟ้าพักอยู่ทันที ปิ๊งงงงง ป่องงงงง เสียงกดออดดังอยู่ที่หน้าประตูคอนโดของน้ำฟ้านานพอสมควรกว่าพื่อนของเธอจะมาเปิดประตูให้"ยะ..ญาญ่า ทำไมมาเร็วจังล่ะ ไหนว่านัดกันตอนสิบโมงไง" น้ำฟ้าเอ่ยถามเมื่อปฏิญญาเดินสาวเท้าเข้ามาในห้อง"ก็ตื่นเร็ว ไม่รู้จะทำอะไรไง เลยมาก่อนเวลา ทำไมอะมาก่อนไม่ได้รึไง หรือว่ามีใครแอบซ่อนเอาไว้เหรอ?" ปฏิญญายิ้มร้ายใส่"เอ่อ..ปะ..เปล่า พอดีฉันเพิ่งตื่นไง เกรงใจแกต้องมารอฉันแต่งตัวนาน" น้ำฟ้าตอบตะก
"วันนี้เลิกซ้อมเท่านี้นะคะ เดี๋ยวจะนัดซ้อมอีกครั้งก่อนวันงานหนึ่งวันที่โรงแรม Max Martin เดี๋ยวพี่ไลน์นัดอีกทีค่ะ" พี่อลิซบอกกับน้องๆ ทุกคน"เอ่อ..เดี๋ยวน้องปฏิญญาอยู่คุยกับพี่สักครู่นะคะ" พี่อลิซบอกกับปฏิญญา แว่บหนึ่งที่เธอหันไปเพื่อมองหาน้ำฟ้า แต่เธอกลับเห็นอมารีที่ยืนเหยียดยิ้มแปลกๆ ให้กับเธอ"น้องปฏิญญาคะ""คะ""คือพี่มีเรื่องอยากแจ้งน้องนิดนึงค่ะ พี่คริสตี้อยากให้มีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งการเดินแบบของน้อง" อลิซพูดเสียงห้วนคล้ายไม่พอใจอยู่ในที"ยังไงเหรอคะ?" ปฏิญญาถามพร้อมกับเตรียมใจล่วงหน้าในขณะที่น้ำฟ้าเดินเข้ามาพอดี"พี่คริสตี้อยากให้น้องมาเดินชุดฟินาเล่แทนอมารีค่ะ""อะ อะไรนะคะ?" ปฏิญญาทวนคำด้วยความงุนงง"พี่คริสเขาเป็นเจ้าของห้องเสื้อ เขาอยากได้แบบไหนก็ต้องตามใจเขาแหละค่ะ" พี่อลิซพูด"แล้วแบบนี้อมารีจะไม่รู้สึกแย่เหรอคะ น้องญาไม่อยากให้อมารีรู้สึกไม่ดี""เรื่องนั้นพี่จัดการเองค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็เอาเป็นตามนี้ละกันนะคะ" พี่อลิซพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินจากไป"เป็นไรแก ยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ" น้ำฟ้าเอ่ยถามปฏิญญาในขณะที่เธอกำลังขับรถกลับไปส่งน้ำฟ้าที่คอนโด"ฉันเป็นห่วงความรู้สึกขอ
อมารีเดินไปยังสวนหย่อมของคณะที่มีโต๊ะว่างอยู่ เธอนั่งลงพร้อมกับวางกระเป๋าบนโต๊ะอย่างแรง ใบหน้างอง้ำดวงตาแดงก่ำ เธอหวนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนบ่ายแล้วก็ยังโมโหไม่หาย หลังจากที่เธอซ้อมเดินแบบและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จกำลังจะกลับ พี่อลิซก็เดินเข้ามาหา"มารี พี่มีอะไรคุยด้วยหน่อย""เรื่องเปลี่ยนตัวเดินหรือเปล่าคะพี่ลิซ ยัยปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวเหรอ"มารีพูดพลางเหยียดยิ้ม บางทีเธอก็หมั่นไส้ปฏิญญาอยู่เหมือนกัน ที่ใครๆ ต่างก็ชอบพูดชมว่ายัยนั่นสวยอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งๆ ที่เธอก็เห็นว่าไม่ได้สวยอะไรมากมายขนาดนั้นสักหน่อย พอรู้ว่าปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวก็ยิ่งสะใจ"ใช่ เรื่องเปลี่ยนตัวเดินแบบนี่แหละ คุณคริสขอให้เปลี่ยนปฏิญญามาเดินชุดฟินาเล่แทนเธอ" อมารีถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงุนงง"อะ อะไรนะ ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ" อมารีถามอลิซพร้อมกับกำมือแน่น"มันเป็นความต้องการของคุณคริส เราคงขัดไม่ได้หรอก เธอคงต้องไปเดินตำแหน่งแทนปฏิญญา""ไม่ค่ะพี่ลิซ มารีจะขอถอนตัวจากงานนี้" อมารีกำมือแน่นด้วยความโกรธ"เธอทำแบบนั้นไม่ได้นะมารี อีกสามวันก็จะเป็นวันงาน แล้วจะไปหาใครมาแทนได้ทันล่ะ" อลิซพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน"ก็ทีเ
ตุ้บบบบ เสียงกล่องอาหารและขนมที่ร่วงหล่นพื้น ทำให้เออเนสกับหญิงสาวคนนั้นหันมามองยังต้นเสียงทันที เออเนสเมื่อเห็นปฏิญญายืนอยู่ที่หน้าประตูเขาถึงกับหน้าถอดสี รีบปล่อยกอดหญิงสาวคนนั้นทันที ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็หันหลังกลับมามองปฏิญญาแบบเต็มตัวปฏิญญาสังเกตุเห็นหญิงสาวคนนั้นคล้ายคนเอเซียหรือน่าจะเป็นลูกครึ่ง ซึ่งจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งเลยทีเดียว ดวงตาของเธอคนนั้นแดงก่ำคล้ายกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก พิศมองไปมารูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ดูละม้ายคล้ายกับตัวของเธอเอามากๆ"สาวเอเซียคงเป็นสเปคของเขาสินะ?" ปฏิญญาคิดในใจ ดูเหมือนคนที่ได้สติก่อนจะเป็นเออเนส เขารีบผละจากหญิงสาวคนนั้นแล้วเดินเข้ามาหาปฏิญญาทันที ร่างสูงย่อตัวลงเก็บถุงอาหารที่ร่วงพื้นขึ้นมาแล้วกอดประคองแฟนสาว โดยที่ปฏิญญาได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ"มีย่า นี่ปฏิญญา คู่หมั้นของฉัน ที่เคยเล่าให้เธอฟังไง" เออเนสพูดกับหญิงสาวที่ชื่อมีย่า เธอคนนั้นพยักหน้ารับรู้แล้วคลี่ยิ้มบางๆ ทั้งๆ ที่ดวงหน้ายังคงเศร้าหมอง"น้องญาครับ นี่ อามิยา หรือมีย่า เป็นเพื่อนสนิทของพี่เอง" เออเนสบอกกับแฟนสาว เธอมองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับดึงสาย
"พี่เซนส์ได้ยินเรื่องที่ญาญ่าคุยกับน้ำฟ้าแล้วใช่ไหมคะ?" น้ำฟ้าเอ่ยถามในขณะที่เซนส์พยักหน้าตอบรับ"พี่ได้ยินแล้ว" เสียงทุ้มต่ำตอบกลับมาเรียบๆ"ถ้าอย่างนั้นพี่เซนส์ก็ต้องรู้ใช่ไหมคะ ว่าระหว่างพี่เออเนสกับคุณอามิยามีอะไรกันมากกว่าเพื่อนจริงหรือเปล่า ฟ้าสงสารญาญ่า" น้ำฟ้าทำหน้าเศร้า"อืม.. ระหว่างนายกับอามิยา ไม่มีอะไรมากไปกว่าเพื่อนแน่นอน"หลังจากได้ฟังคำตอบจากเซนส์ น้ำฟ้าเองก็รู้สึกเบาใจขึ้นมาก เพราะเซนส์คือคนสนิทที่สุดของเออเนสและไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะต้องโกหกเธอ"ถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนนะ ฝากดูแลน้องญาด้วย" เซนส์พูดพร้อมกับดันตัวลุกขึ้นจากโซฟา"เดี๋ยวญาญ่าตื่น ฟ้าจะให้เขากลับไปเพนท์เฮาส์ทันทีเลยค่ะ ถ้าสองคนนั้นไม่มีอะไรมากกว่าเพื่อน พี่เซนส์ก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงนะคะ ดูสิ ทำหน้าเคร่งเครียดเชียว" น้ำฟ้าพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปคลึงที่หัวคิ้วของชายหนุ่มที่ตอนนี้ขมวดเป็นปมยุ่งเหยิง"ถ้าญาญ่ารู้ว่าพี่ชายเป็นห่วงเขาขนาดนี้คงจะดีใจไม่น้อยเลย" น้ำฟ้าเลื่อนมือมาลูบแก้มสาก ในขณะที่เซนส์จ้องมองดวงหน้าหวานของเธอแล้วก้มลงจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่มนั้นเบาๆ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป@ เพนท์เฮาส์เออเนส ร่าง
เช้าวันต่อมาปฏิญญาสาวเท้าเดินเข้ามายังใต้อาคารในมหาวิทยาลัยแล้วเลือกนั่งตรงโต๊ะประจำที่ใช้นั่งรอน้ำฟ้าก่อนขึ้นคลาสเรียน เรื่องของเซนส์ที่เธอได้รู้เมื่อคืนนี้ยังคงรบกวนจิตใจของเธออยู่แทบตลอดเวลาเพราะมันดันมาเกี่ยวพันกับน้ำฟ้าเพื่อนรักของเธอตึก ตึก ตึกเสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นตรงมายังโต๊ะที่ปฏิญญานั่งอยู่ เธอจึงเหลียวมองไปโดยอัตโนมัติ และพบกับเจ้าของเสียงเดินนั้นมาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ"อะ..อมารี" ปฏิญญาเอ่ยชื่อคนที่ยืนอยู่นั้น ด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก อมารีหย่อนสะโพกนั่งลงที่เก้าอี้ตรงที่ว่างอยู่อย่างถือวิสาสะ"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ?" อมารีเอ่ยถาม"อะ..เอ้อ.. ฉันคิดว่าเธอคงโกรธฉันเรื่องงานแฟชั่นโชว์จนไม่อยากคุยกับฉันอีกแล้ว" ปฏิญญาตัดสินใจพูดออกไป"ตอนแรกก็ยอมรับว่าโกรธนะ แต่พอคิดไปคิดมา เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย""ฉันขอโทษที่มีส่วนทำให้เธอต้องเสียความรู้สึก แต่ฉันก็ไม่ได้อยากให้เรื่องราวมันเป็นแบบนี้หรอกนะ""อือ..เรื่องมันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ" อมารีไหวไหล่คล้ายกับไม่ได้สนใจอะไรแล้วจริงๆ"แล้วยัยน้ำฟ้าล่ะ ยังไม่มาเหรอ" อมารีเอ่ยถาม แต่ยังไม่ทันขาดคำ เจ้าของชื่อที่ถูกถามถึงก็เดินตรงมาที่โ
บรรยากาศของการซักซ้อมผ่านไปได้ด้วยดี วันนี้ทุกคนทำได้ดีจนได้รับคำชมจากพี่คริสตี้กันทุกคน น้ำฟ้าและปฏิญญาเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน หลังจากทีม staff ดูแลความเรียบร้อยจนครบถ้วนแล้ว ทุกคนก็ต่างทยอยกันกลับ ส่วนเออเนสยังคงนั่งรอปฏิญญาอยู่ที่โซฟารับรองที่เดิมที่เขานั่งชมการเดินแบบเมื่อสักครู่นี้"สวัสดีค่ะเออเนส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ"มินนี่กล่าวทักทายพร้อมกับนั่งลงยังโซฟาตัวเดียวกันอย่างถือวิสาสะ"สวัสดีครับมินนี่" เออเนสกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"ตอนนี้มินนี่เสร็จงานที่สิงคโปร์แล้ว กลับมาอยู่เมืองไทยแล้วนะคะ คืนนี้ให้มินนี่ไปอยู่เป็นเพื่อนดีไหม?" มินนี่ขยับเข้าใกล้เออเนสพร้อมกับวางมือลงตรงหน้าขาแกร่งแล้วลูบไล้ไปมาเบาๆ เออเนสถึงกับอ้าปากค้างเพราะปฏิญญากำลังยืนกอดอกมองเขาอยู่ด้านหลังของมินนี่"เงียบแบบนี้ แสดงว่าตกลงใช่ไหมคะ งั้นเดี๋ยวมินนี่แวะไปหานะ"".....""คุณมินนี่เขาถามทำไมไม่ตอบล่ะคะพี่เออเนส เงียบแบบนี้มันเสียมารยาทนะ" สิ้นเสียงของปฏิญญา มินนี่ถึงกับหันหลังกลับไปมองยังต้นเสียงทันที"อ้อ.. นึกว่าใคร ที่แท้ก็เด็กในบ้านของเออเนสนี่เอง มิน่าละ ตอนเดินแบบก็ว่าหน้าคุ้นๆ เก่งหนิ ได้เดินชุดฟิ
ร่างเล็กของปฏิญญากระเด้งกระดอนไปตามแรงกระแทก เสียงครางหวานดังระงมผสมกับเสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ นานหลายนาทีที่ร่างเล็กเริ่มสั่นเกร็งเพราะใกล้จะถึงสวรรค์เต็มทน"อ๊ะ..อ๊า~ พี่เออเนส นะ น้องญาไม่ไหวแล้วค่ะ โอยย สะ เสียว" หลังเสียงครางจบลงร่างเล็กก็ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่ม แขนขาเล็กเริ่มอ่อนแรง ร่างแกร่งค่อยๆ ถอนแท่งรักออกจากรองสวาทแล้วอุ้มร่างเปลือยนุ่มนิ่มให้นอนราบลงกับที่นอน โดยที่เธอยังคงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนเออเนสนั่งคุกเข่าลง ฝ่ามือหนารั้งสะโพกผายนั้นให้เข้ามาใกล้ แล้วจับขาเรียวทั้งสองข้างพาดบ่าแกร่งสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปยังร่องสวาทอีกครั้งปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่กเสียงสะบัดสะโพกถี่รัว เออเนสทำหน้าเหยเกด้วยความเสียวเมื่อร่องรักของปฏิญญาตอดแท่งรักของเขาถี่เหลือเกิน"ซี๊ดด เมียจ๋า แน่นดีเหลือเกิน""อื้อ.. อ๊ะ ..อ๊ะ" เสียงปฏิญญาครางออกมาอีกครั้ง เมื่อภายในร่องสวาทของเธอเริ่มมีอาการเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง เออเนสกระแทกร่องรักของเธอต่ออีกหลายนาทีจนตัวเขาเองเริ่มทนไม่ไหวเพราะภายในกายสาวตอดรัดแท่งรักของเขาเหลือเกิน".. นะ..น้องญาจะเสร็จอีกแล้วค่ะ อร๊ายยย/อ๊
เซนส์อาสาช่วยปฏิญญาพาเออเนสขึ้นมายังห้องนอนชั้นบนของคฤหาสน์ ซึ่งกว่าจะพาขึ้นมาได้ก็ต้องหิ้วปีกกันขึ้นมาอย่างทุลักทุเลเต็มทน ร่างแกร่งของเออเนสทิ้งตัวลงบนที่นอนทันที"ขอบคุณพี่เซนส์มากเลยนะคะ ดูท่าทางพี่เออเนสจะเป็นเยอะมากเลยนะเนี่ย" ปฏิญญากล่าวขอบคุณเซนส์ก่อนที่เขาจะขอตัวลงไปข้างล่าง ปฏิญญาพลิกตัวเออเนสให้นอนหงายและหนุนหมอนให้สูงขึ้น แต่เออเนสขอขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เขาบอกว่านั่งแบบนี้แล้วไม่เวียนหัว ปฏิญญาก็เลยตามใจเขา เธอเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อและคลายเข็มขัดให้เขา จะได้ไม่อึดอัด เออเนสมองแฟนสาวตรงหน้าพร้อมกับเอามือลูบศรีษะเล็กๆ ของเธอเบาๆ"พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก หนูไม่ต้องเป็นห่วง ดูสิ หน้าจ๋อยเลย" เออเนสเอามือเกาคางปฏิญญาเพื่อหยอกล้อเธอให้คลายกังวล"อาการเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างไหม""ก็ดีขึ้นนิดหน่อย ไม่เวียนหัวแล้ว แต่ยังมีคลื่นไส้อยู่บ้างครับ นึกถึงกุ้งเผาแล้วพี่นี่ขนหัวลุกเลย"ปฏิญญาขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วโอบกอดคนรักไว้ เออเนสซุกใบหน้าลงที่ซอกคอของเธอ เขารู้สึกดีขึ้นมากเมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างกายของแฟนสาว"อดทนหน่อยนะคะ..มัมบอกว่าแพ้แป๊บเดียว เดี๋ยวก็หายค่ะ" ปฏิญญ
สองปีต่อมา วันนี้เป็นวันรับปริญญาของปฏิญญา ทุกคนต่างมาร่วมแสดงความยินดี ทั้งมัมมาริสา แด๊ดโนแอล เซนส์ที่มาร่วมยินดีทั้งกับน้องสาวสุดที่รักและน้ำฟ้าแฟนสาวของเขาที่รับปริญญาพร้อมกัน แม่ปทุมมาศและป้าวิมาลาแม่ของมาลารินทร์ ที่เดินทางมาจากเมืองไทยด้วยเครื่องบินส่วนตัวของมาร์ตินกรุ๊ปพร้อมกับเซดริกและมาลารินทร์ที่ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกคนที่สาม อายุครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว ฟาเบียนลูกชายคนโตอายุหกขวบ ส่วนฟาบริซน้องชาย อายุได้ ห้าขวบหลังจากงานพิธีรับปริญญาเสร็จสิ้น ทุกคนก็มีนัดเลี้ยงฉลองกันที่คฤหาสน์มาร์ตินในช่วงเย็นโดยมีน้ำฟ้ามาร่วมเลี้ยงฉลองด้วย เพราะคุณพอลพี่ชายของเธอกับคุณแม่ติดงานเซ็นสัญญากับลูกค้าที่แอลเอ จึงจะกลับมาเลี้ยงฉลองย้อนหลังให้ในอาทิตย์หน้าบรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข ฟาเบียนกับฟาบริซวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน พวกผู้ใหญ่ต่างก็พูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันตามประสา"พี่รินทร์ท้องใหญ่มากเลยค่ะ ห้าเดือนจริงเหรอคะเนี่ย" ปฏิญญาค่อยๆ เอามือลูบท้องของพี่สาว มันแข็งมากๆ จังหวะหนึ่งเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรดุ๊กดิ๊กตุงๆ ออกมาจากท้องของพี่สาวจนเธอรู้สึกได้"อุ๊ย!! น้องเซลีนดิ้นทักทายน้าเหรอคะเนี่ย
เออเนสวางปฏิญญาลงบนเตียงอ่อนนุ่มแล้วคลานขึ้นไปครอมร่างเล็กนั้นไว้ ทั้งสองจ้องมองตากันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างเต็มเปี่ยม เออเนสไล้ปลายนิ้วไปยังกลีบปากเต็มอิ่มของเธอเบาๆ เขาก้มลงประทับริมฝีปากหนาลงไปยังริมฝีปากอวบอิ่ม แล้วขบเม้มกลีบปากสวยอย่างแผ่วเบา ลิ้นร้อนค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กแล้วจูบอย่างดูดดื่ม ปฏิญญายกมือขึ้นคล้องรอบลำคอของเขาพร้อมกับสอดแทรกนิ้วมือเข้าไปในกลุ่มผมดกหนาเบาๆ"อืมมม"เสียงครางทุ้มต่ำของเออเนสดังขึ้นเมื่อความรู้สึกของเขากำลังดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนาอย่างลึกซึ้ง ฝ่ามือหนาสอดเข้าไปยังเสื้อชุดนอนแบบกระโปรงของคนใต้ร่างแล้วถอดออกอย่างง่ายดาย เออเนสลากไล้จมูกโด่งดอมดมยังซอกคอหอมกรุ่นแล้วขบเม้มจนเกิดสีดอกกุหลาบ ทุกที่ที่ริมฝีปากหนาลากผ่านทำให้ปฏิญญาร้อนๆ หนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก ไรขนอ่อนตามตัวของเธอลุกชัน"อ๊ะ~อ๊าาา"ปฏิญญาร้องครางอย่างเสียดเสียวเมื่อยอดอกสีชมพูระเรื่อนั้นถูกครอบครองและดูดดุนอย่างหนักหน่วงจนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ ตลอดเวลา ฝ่ามือหนาของเขาลูบไล้ไปทั่วและหยุดตรงเนินเนื้ออวบอูมเกลี้ยงเกลา นิ้วแกร่งหมุนวนบริเวณยอดเกสรที่ตอนนี้มีน้ำหวานสีใสหล่อเลี้ยงจนเปี
สองเดือนผ่านไป "วันนี้เลิกเรียนเร็ว ไปเดินห้างกันมั้ย?" ปฏิญญาเอ่ยชวนน้ำฟ้า เพราะวันนีอาจารย์ยกคลาสช่วงบ่ายเลยทำให้มีเวลาว่างเพิ่มขึ้น"ก็ดีเหมือนกันนะ วันนี้วันศุกร์ เดี๋ยวขากลับฉันจะได้แวะซื้อของสดไปทำอาหารให้พี่เออเนสเลย""โอเค งั้นเราไปกัน" สองสาวเดินจับมือกันลงมาจากอาคารเรียนเพื่อจะไปยังลานจอดรถ แต่ยังไม่ทันได้เดินออกไปก็ได้ยินเสียงคนเรียกเสียก่อน"ปฏิญญา น้ำฟ้า" สองสาวหันหน้าไปยังเสียงเรียกพร้อมๆ กัน เธอสองคนคุ้นเคยกับเสียงนั้นเป็นอย่างดี"อมารี" ปฏิญญาเอ่ยเสียงเรียกชื่ออย่างแผ่วเบา ตั้งแต่วันนั้นที่เธอไปคุยกับคุณน้าเรื่องค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดและรักษาพยาบาลให้กับอมารีแล้ว เธอก็ไม่เคยติดต่อกลับไปอีกเลย"ฉันอยากขอเวลาคุยด้วยสักหน่อย ขอเวลาให้ฉันสักสิบนาทีได้ไหม?""อืม.. ได้สิ ถ้าอย่างนั้นไปคุยที่คาเฟ่ในมหาลัยก็แล้วกัน"ทั้งสามคนก้าวเข้ามาในคาเฟ่ เลือกที่นั่งตรงมุมสงบเพื่อสะดวกในการพูดคุยกัน หลังจากพนักงานนำเครื่องดื่มมาเสริฟแล้วอมารีก็เป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาทันที"ฉันอยากจะมาขอบคุณที่เธอช่วยชีวิตฉันไว้ ถ้าไม่ได้เธอช่วยเรื่องค่าผ่าตัดป่านนี้ฉันคงตายไปแล้ว" อมารีพูดด้วยเสียงสั่นเครื
ปฏิญญาซุกใบหน้าเล็กเข้ากับแผงอกแน่นๆ ของเออเนส กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเขาและสัมผัสอบอุ่นที่คุ้นเคยนั้นทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก นานหลายนาทีกว่าใบหน้าสวยจะขยับออกจากอกแกร่งนั้น แต่เออเนสยังคงกอดร่างเล็กไม่ยอมปล่อย"น้องญาไม่โกรธที่อมารีทำกับเราเหรอครับ" เขาถามเธอพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้"ตอนแรกก็โกรธนะคะ เพราะคิดว่าทำไมเธอต้องหักหลังน้องญาด้วยทั้งๆ ที่เราเป็นเพื่อนกัน แต่สิ่งที่เธอเจอมามันคงจะทำให้เธอเจ็บปวดและแค้นมากเลยตัดสินใจทำแบบนั้น ยิ่งตอนนี้เธออยู่ในอันตรายเป็นตายเท่ากัน น้องญาเลยอยากให้พี่เออเนสช่วย อย่างน้อยก็ถือเป็นการไถ่โทษที่พี่เคยทำให้เธอเสียใจ อีกอย่างหนึ่งน้องญาสงสารพ่อแม่ของเธอค่ะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปท่านคงเสียใจมาก น้องญาเคยสูญเสียพ่อมาก่อน น้องญาเข้าใจความรู้สึกนั้นดีค่ะ"เออเนสจ้องมองไปที่ดวงหน้าสวยจิ้มลิ้มตรงหน้า ปฏิญญาเป็นผู้หญิงที่จิตใจดีคนหนึ่ง จะมีสักกี่คนที่จะคิดเห็นใจคนที่ตั้งใจทำร้ายเพื่อนแบบเปิดเผยอย่างอมารี"ได้ครับ ถ้าหนูอยากให้พี่ช่วย พี่ก็จะตามใจหนู แล้วต้องใช้เงินเท่าไหร่" เออเนสเอ่ยถามพร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยผมนุ่มของเธอทัดที่ใบหู ปฏิญญาส่งใบแจ้งค่าใช้จ่ายให
"ขอโทษนะครับ คุณใช่ญาติของคุณอมารีหรือเปล่าครับ" เสียงคุณหมอเอ่ยถามขึ้นทำให้ทุกคนหันกลับไปมองยังคุณหมอทันที"ใช่ค่ะ ฉันเป็นแม่ของอมารีค่ะ""เมื่อตอนเช้ามืดคนไข้มีอาการชัก อาเจียน แล้วก็หมดสติ มีอาการหัวใจหยุดเต้นซึ่งทางทีมแพทย์ได้ปั๊มหัวใจคนไข้ จนหัวใจกลับมาเต้นเป็นปกติ แพทย์จึงให้ตรวจเอ็กซเรย์สมองพบว่ามีเส้นเลือดฝอยในสมองผิดปกติครับ ซึ่งเส้นเลือดฝอยนั้นเกิดแตกขึ้นทำให้มีเลือดออกมากดทับเนื้อสมอง" คุณหมออธิบายในขณะที่แม่ของอมารีเริ่มจะร้องไห้"แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีคะคุณหมอ" แม่ของอมารีเอ่ยถามทั้งน้ำตา"เราต้องผ่าตัดเพื่อเอาก้อนเลือดที่กดทับตรงเนื้อสมองออก วิธีนี้จะทำให้ผู้ป่วยพ้นขีดอันตรายได้ แต่ถ้าไม่ผ่าตัดก็อาจทำให้อาการทรุดลงหรืออาจเสียชีวิตได้ครับ" คุณหมออธิบายจบแม่ของอมารีก็ทรุดตัวลงนั่งแล้วร้องไห้ออกมาทันที"เสียค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไรคะหมอ" แม่ของอมารีเอ่ยถามทั้งที่น้ำตายังนองหน้า ในขณะที่คุณหมอส่งใบรายละเอียดค่าใช้จ่ายคร่าวๆ ในการผ่าตัดมาให้ นางก็เอื้อมมือไปรับด้วยฝ่ามือที่สั่นเทา"ถ้าญาติคนไข้พร้อมเมื่อไรแจ้งหมอได้ทันทีนะครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ" หลังจากคุณหมอเดินจากไป แม่ของอมาร
ปฏิญญาก้าวเดินออกมาโดยมีเออเนสวิ่งตามมาติดๆ ปากก็ยังคงร้องเรียกชื่อเธออยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เจ็บหรือไม่รู้สึกอะไร แต่เธอกลัว กลัวความเสียใจที่จะเกิดขึ้นซ้ำๆ เหมือนกับครั้งก่อนๆ ที่เธอเคยให้โอกาสเขามาตลอด แต่มันก็ยังต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งหมดทั้งมวลไม่เคยพ้นเรื่องผู้หญิงสักที เธอเหนื่อย อยากพัก อยากให้เวลาทั้งหมดกับการเรียนที่เหลือ อีกแค่สองปีเธอก็จะเรียนจบแล้ว และถ้าตามสัญญาของการหมั้นนั้นคือ เมื่อเธอเรียนจบเธอจะต้องแต่งงานกับเออเนส"น้องญา" เสียงมัมมาริสาร้องเรียกทำให้ร่างเล็กชะงักเท้าทันที"มาหามัมกับแด๊ดหน่อยค่ะลูก" ปฏิญญาจำต้องเดินไปยังชุดรับแขกกลางห้องโถงที่มัมมาริสาและแด๊ดโนแอลนั่งอยู่โดยมีเออเนสเดินซึมตามหลังมา"หนูเห็นสิ่งที่พี่เขาให้ดูแล้วใช่ไหมลูก" มัมมาริสาเอ่ยถาม"ค่ะ" ปฏิญญาพยักหน้าตอบ"หนูจะตัดสินใจอย่างไรกับเรื่องนี้ลูก ตอนนี้เราอยู่กันพร้อมหน้าแล้ว มาเปิดอกคุยกันดีกว่านะ หนูคิดเห็นยังไงก็บอกได้เลยค่ะ มัมเคารพการตัดสินใจของหนู" มัมมาริสาถามพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือเล็กอย่างให้กำลังใจ"......"ปฏิญญาก้มหน้านิ่ง เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง"บอกแด๊ดมาเถอะน้องญา แด๊ดเ
หลังจากจัดการธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ววันรุ่งขึ้นมัมมาริสาก็รีบบินกลับทันทีเพราะแด๊ดโนแอลโทรตามไม่หยุด งอแงเป็นเด็กจนมัมมาริสาหัวจะปวดเออเนสกับเซนส์อาบน้ำแต่งตัวลงมานั่งดื่มกาแฟที่ห้องอาหารแต่เช้า วันนี้เขาสองคนต้องรีบจัดการธุระให้เรียบร้อย เผื่อมัมมาริสาส่งข่าวมาให้ไปเคลียร์กับสองสาวจะได้เดินทางได้ทันที"เช้านี้มึงไปประชุมแทนกูด้วยนะไอ้เซนส์" เออเนสออกคำสั่ง"แล้วมึงจะไปไหน?" เซนส์จิบกาแฟแล้วมองหน้าเพื่อนรัก"กูจะไปโรงพยาบาล นี่เพิ่งผ่านมาสามวัน น่าจะยังตรวจสารในร่างกายได้ กูจะใช้เป็นหลักฐานยืนยันกับเมียกูว่ากูโดนวางยา มึงสั่งคนของเราดึงคลิปวงจรปิดช่วงเวลานั้นให้กูด้วย ช่วงเวลาที่กูอยู่ในห้องมันไม่น่าเกินห้านาที เป็นไปไม่ได้ที่เวลาแค่นั้นกูจะมีเซ็กส์กับยัยมารี" " เออเนสยิ้มอย่างมีความหวัง"ถ้างั้นตอนบ่ายมึงอยู่คุยกับคู่ค้าของแด๊ดที่นัดไว้แทนกูด้วย กูจะไปคุยกับอามิยาให้รู้เรื่องสักที"สามวันที่ผ่านมานี้เซนส์กับเออเนสโทรหามัมมาริสาทุกวัน เพื่อเร่งเร้าให้มัมคุยกับสองสาวให้ยอมเคลียร์ใจกับพวกเขาเสียที เพราะพวกเขาคิดถึงสองสาวจนแทบไม่เป็นอันหลับอันนอน"เป็นงัยบ้างคะเด็กๆ อยู่เที่ยวที่นี่มาสี่ห
"แล้วน้ำฟ้าล่ะลูก มีปัญหาอะไรหรือเปล่า มัมเห็นร้องไห้ไม่หยุดเลย" มัมมาริสาหันมาถามน้ำฟ้าที่ผ่านการร้องไห้มาจนตาบวมช้ำ"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณน้า" น้ำฟ้ากล่าวปฏิเสธ"น้ำฟ้าเป็นแฟนของพี่เซนส์ค่ะมัม เขาสองคนคบกันมานานเป็นปีแล้วค่ะ" ปฏิญญาเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอง เธออยากให้มัมมาริสาได้รับรู้สถานะของเพื่อนรักของเธอ และตัวเธอเองก็อยากรู้เรื่องของเซนส์จากปากของมัมมาริสาด้วย"จริงเหรอลูก มัมดีใจจังเลยที่พี่เซนส์ผู้เย็นชาของมัมมีแฟนกับเขาสักที ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้วนะ เพราะพี่เซนส์ก็ถือว่าเป็นลูกคนนึงของมัมเหมือนกัน แบบนี้มัมก็จะได้สะใภ้ทีเดียวสองคนเลยสิ โชคดีจัง" มัมมาริสายิ้มพร้อมกับลูบศรีษะเล็กของน้ำฟ้าด้วยความเอ็นดู"เอ่อ.. คือ.. หนูจะเลิกกับพี่เซนส์แล้วค่ะ" น้ำฟ้าพูดเสียงสั่นเครือ"อ้าว.. ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะลูก พี่เซนส์ไปทำอะไรไม่ดีกับหนูน้ำฟ้าคะ" น้ำฟ้าเงียบไม่กล้าตอบออกไป ได้แต่ก้มหน้านิ่งๆ"น้ำฟ้าไปเห็นพี่เซนส์อยู่กับผู้หญิงคนอื่นในห้องพักของพี่เซนส์ที่ Max Martin ค่ะ เธอชื่อ อามิยา" ปฏิญญาเป็นฝ่ายตอบคำถามนี้แทนน้ำฟ้า"อามิยาเหรอ? ... อ้อ.. ผู้หญิงคนนี้เคยเป็นแฟนกับเซนส์ตอนเรีย