CHAPTER 6

" 'Yan sa wakas tapos na rin ang duyan ng apo ko," masayang wika ni Fredo pagkatapos niyang gawin ang duyan para sa kaniyang paparating na apo.

The crib was made sturdy wooden, kaya safe na safe talaga ang magiging apo niya kay Luisa kapag isinilang na ito lalo na't malapit na ang kabuwanan ni Luisa.

It's been seven months since Luisa told everything to her family, and as expected ay gulat na gulat sina Fredo at Chito mas higit na si Fredo dahil siya ang tanging dahilan kung bakit nakagawa ang kaniyang panganay ng isang bagay na gumulantang sa lahat. But later on, wala na rin silang nagawa dahil nangyari na ang lahat at ang tanging magagawa na lang nila lalo ni ay ang bumawi kay Luisa at sa magiging anak nito lalong-lalo na si Fredo.

He also promised that he will do everything for Luisa and the baby, dahil tuluyan na itong gumaling mula sa kaniyang operasyon. Sa katunayan nga ay may maliit na talyer na siyang pinagkakaabalahan na malapit lang naman sa bahay nila at si Chito ang katuwang niya roon tuwing weekend at may tao naman siyang pinagkakatiwalaan tuwing weekdays dahil may pasok si Chito. Samantalang si Luisa ay nasa bahay na lang nila dahil medyo hirap na itong gumalaw dahil malaki na ang tiyan nito.

"Tay, anong oras—" naputol ang dapat na sasabihin ni Luisa ng makita niya ang duyan na na nakasabit sa terrace ng bahay nila.

"Nagustuhan mo ba, Luisa?" nakangiting tanong naman agad sa kaniya ng ama.

"Sobra po, ang ganda," kumikislap ang mga mata nitong tugon sa ama ngunit ang kaniyang tingin ay nasa duyan pa rin.

"Salamat naman at nagandahan ka, anak dahil buong puso ko rin itong ginawa para sa magiging apo ko," nakangiting saad naman ni Fredo, dahilan para mas lumapad ang ngiti ni Luisa.

Masayang-masaya si Luisa dahil sa kabila ng mga nangyari sa buhay niya ay hindi pa rin siya pinabayaan ng kaniyang pamilya lalo na ngayon at malapit niya nang makita at mahawakan ang kaniyang magiging unica hija. Yes, since she's on her seventh month of her pregnancy ay malalaman na nito ang kasarian ng bata sa loob ng kaniyang tiyan. Magkahalong saya at kaba agad ang bumalot sa puso niya ngunit alam niyang makakayanan niya ang lahat dahil may pamilya siyang dadamay sa kaniya sa kahit ano mang pagsubok na darating sa buhay nila ng magiging anak niya.

While on the other hand, Jaron was doing fine with his business lalo na at nakabalik na ulit siya ng pinas ilang buwan na ang nakalipas.

"Good morning, Sir!" magalang na bati sa kaniya ng kinuha niyang private investigator.

"Any good news?" seryosong tanong niya sabay upo sa kaniyang swivel chair sa loob ng kaniyang office.

"Negative, Sir, base po sa bar na pinagbilhan ninyo ng customer noong nakaraan ay hindi naman daw nila nakita 'yong mukha ng babae maski pangalan daw ay hindi nila nakuha," pahayag ng imbestigador.

Mula noong araw na may nangyari sa kanila ni Luisa ay hindi na mapalagay ang kaniyang loob na baka nag bunga ang isang gabing pinagsaluhan nila kung kaya't palihim niyang pinaimbestigahan ang isang gabing 'yon maging si Luisa ngunit mailap sa kaniya ang tadhana dahil hindi mahanap-hanap ng imbestigador si Luisa.

"How about the manager?" tanong niya sa imbestigador sabay hilot ng kaniyang sentido.

"Matagal na raw hong umalis doon ang manager at umuwi na raw 'yon sa probinsiya nila," sagot naman agad ng imbestigador.

"Nakuha mo ba ang pangalan niya at kung saan probinsiya siya nakatira?" muling tanong niya.

"Hindi po, Sir isa pa po bawal po pala silang magbigay ng personal na impormasyon tungkol sa mga nagtatrabaho roon."

Isang malalim na buntonghininga na lamang ang tanging nagawa niya dahil wala talaga siyang nalaman tungkol kay Luisa o, kahit sa manager man lang sana.

And so, he decided right away na itigil na ang paghahanap sa isang gabing may namagitan sa kanila ni Luisa mukhang hindi rin naman kasi iyon nagbunga sa palagay niya para na rin matahimik na ang buhay niya. After all he's just playing safe kaya pinahanap niya si Luisa at para hindi maburilyaso ang kaniyang pangalan at negosyo.

Muling lumipas ang mga araw at buwan, the long wait is over for Luisa and to her family also, dahil kasalukuyan na itong nasa loob ng delivery room para ilabas mula sa kaniyang sinapupunan ang kaniyang unang anak.

"One more push, Ma'am!" utos ng doktora kay Luisa, at agad niya naman itong sinunod kahit na pagod na pagod na ang buong katawan niya.

And after that one forceful she finally gave birth to her first child pagod man ang buong katawan niya ay nagawa pa rin nitong ngumiti nang marinig niya ang iyak ng kaniyang anak. Dala ng labis na pagod at panghihina ay nawalan siya ng ulirat nang hindi pa nasisislayan ang mukha ng kaniyang unica hija, kaya naman ang mga nurses at doktor muna ang umasikaso sa anak niya.

Sa kaniyang muling pagmulat ay bumungad agad sa kaniya ang nakangiting mukha ni Tessa.

"Mareng, kumusta na ang pakiramdam mo?" tanong agad sa kaniya ni Tessa.

"Ang anak ko, nasaan?" Sa halip ay sagot niya at hindi binigyang pansin ang tanong ni Tessa.

Dahan-dahan namang kinuha ni Tessa ang kaniyang anak na mahimbing na natutulog sa hospital crib.

"Ang ganda-ganda ng anak mo, Mareng!" puri ni Tessa sa anak niya.

Umayos muna siya ng pwesto sa kamang hinihigaan niya at saka inabot ni Tessa sa kaniya ang kaniyang unica hija.

And Tessa is right dahil napakaputi ang napakaganda nga ng kaniyang anak, her little one looks like an angel.

Kusang sumilay ang isang totoong ngiti sa kaniyang mga labi at kasabay niyon ang pagtulo ng isang butil ng luha mula sa kaniyang kanang mata. Magkahalong kaba, saya at takot ang agad na bumalot sa kaniyang puso pero kung may isang bagay man na sigurado siya sa kaniyang nararamdaman ngayon. 'Yon ay ang gagawin niya ang lahat para sa kaniyang nag-iisa at napakagandang anak.

"May naisip ka na bang pangalan sa kaniya, Mareng?" untag ni Tessa sa kaniya.

"Rebecca."

"Aba't kaygandang pangalan bagay na bagay sa kanya," nakangiting wika ni Tessa, na ikinangiti rin ni Luisa sa kaniya.

Maya-maya pa ay may pumasok namang nurse sa kwarto ni Luisa upang kunin ang mga detalye tungkol sa bata. Agad namang binigay ni Luisa ang mga personal na detalye sa nurse, hindi nagtagal ay tapos na rin ang nurse sa pagkuha ng detalye at agad na rin itong lumabas ng kanyang kwarto.

"Mareng, sunduin ko muna sina Tatay Fredo at Chito sa baba ha?" Kapagkuwan ay paalam naman ni Tessa sa kaniya.

"Sige, Tessa salamat," sagot naman agad niya sa kaibigan.

Paglabas ni Tessa sa kwarto niya ay tahimik nitong pinagmasdan ang maamo at natutulog na mukha ng kaniyang unica hija.

As she gaze into her daughter's angelic face she vowed as a mother to her little one, that she'll do everything for Rebecca and no matter what happened she'll loved her forever.

"Pangko po-protektahan kita sa abot ng aking makakaya, at hinding-hindi ko hahayaang maramdaman mong hindi tayo buo bilang isang pamilya. Rebecca anak tayo lang ang magsasama sa habang buhay wala ng iba," nangangakong litanya niya kay Rebecca sabay tulo ng kaniyang luha.

"Ikaw na ang buhay ko ngayon, anak ko mahal na mahal kita," dagdag pa niya at marahan nitong hinalikan ang noo ni Rebecca.