Thank you po sa inyong lahat ❤️❤️❤️
"Umalis na po kayo." Saad ni Nathalie sa kanyang ama."Anak, pumunta tayo sa doktor. Magpapagamot ka, baka may pag-asa pa." Saad ni Xacto sa kanyang anak."Hindi ko po kailangan ang tulong niyo. Kaya akong ipagamot ng asawa ko." Matigas na saad ni Nathalie."Pero—""Salamat po sa concerned niyo pero kaya ko na po ito. Please lang po, umalis na kayo." "Kapag kailangan mo ang tulong ko ay nandito lang ako. Nandito lang kami ng mommy mo. Mahal ka namin anak, sana maramdaman mo 'yon." Malamlam ang mga mata na saad ni Xacto sa kanyang anak.Hindi na sumagot si Nathalie at hinayaan lang niya ang ama niya. Nagpaalam na si Xacto at nakahinga naman siya ng maluwag. Ang totoo ay wala siyang plano na sabihin sa ama niya ang tungkol sa sakit niya. Lalo na sa asawa niya. Hindi inaasahan ni Nathalie na bigla siyang magkakaroon ng ganitong sakit. At hindi rin niya inaasahan na madudulas ang dila niya.Kaagad namang pumasok si Rafa para silipin ang kanyang asawa. Pero nasaktan siya dahil nakita niya
Unang bumungad kay Nathalie ang puting kisame. Napabalikwas siya pero nagulat siya dahil nakaupo sa tabi niya si Rafa. Napatingin siya sa mukha ni Rafa lalo na sa mga mata nito na halatang kakagaling lang sa pag-iyak. Nanlaki ang mga mata niya nang maalala niya ang nangyari sa kanya. Handa na siyang sabihin kay Rafa ang lahat ngunit nawalan siya ng malay. Kaya kaagad siyang napatingin sa kamay niya at naging malinaw sa kanya na nasa ospital siya ngayon.“H–Hon,” kinakabahan na sambit ni Nathalie.“Bakit inilihim mo sa akin? Bakit hindi mo sinabi na may sakit ka? Bakit?” Sunod-sunod na tanong ni Rafa sa kanya.“I’m sorry, hon.” Umiiyak na saad niya kay Rafa.“Bakit mo itinago sa akin? Kailan mo sasabihin sa akin kapag wala ka na? Naisip mo man lang ba kami ng anak mo? Hindi mo ba kami mahal? Hindi ba kami mahalaga sa ‘yo? Napaka-makasarili mo.” Puno ng hinanakit na tanong ni Rafa sa kanyang asawa.“Huwag mo namang kwestunin ang pagmamahal ko sa inyo. Mahal ko kayo, pero natatakot ako. G
Nanatili si Rafa at Nathalie sa hospital. Gustuhin man ni Nathalie na umuwi na pero hindi siya pinayagan ng doktor. Under monitoring siya ngayon. Inaayos na rin ang mga papers para magpagamot siya sa Amerika. Alam niya na mahirap pero susubukan pa rin nila. Para sa mag-ama niya ay kayang tiisin ni Nathalie ang lahat.“Are you okay?” Tanong ni Rafa sa kanya.“Okay lang ako, ikaw hindi ka ba nababagot dito?” Tanong niya rin sa kanyang asawa.“Hindi naman, Hon. At bakit naman ako mababagot kung ganito kaganda ang kaharap ko palagi.” Nakangiti naman na sagot ni Rafa sa kanya.“Bolero ka talaga, paano kung maging kalbo na ako? Maganda pa rin ba ako sa ‘yo?” Biglang tanong ni Nathalie sa kanyang asawa.“May buhok ka man o wala ay walang magbabago. Mahal pa rin kita at ikaw pa rin ang pinakamaganda sa lahat ng babae na nakilala ko.” Sagot ni Rafa sa kanya.Parang naiiyak na naman si Nathalie. Hindi talaga siya sanay na ganito ang asawa niya. Ngayon niya mas nakita kung paano magmahal ang isa
Inasikaso ng mga doktor si Nathalie. Ginawa nila ang lahat para mapabilis ang pagprocess sa mga papers na kailangan sa paglipad nila sa US. Nakatulog si Nathalie dahil sa ibinigay nilang painkiller. Pero habang nakatingin si Rafa sa kanyang asawa ay hindi niya maiwasan na hindi maawa sa asawa niya.“Sasama ako sa inyo sa US, anak. Ako ang mag-aalaga kay Rylie.” Saad ni Lora kay Rafa.“Sige po, Mom. Pasensya na po kayo kung kailangan kong ipapaalaga sa inyo ang anak namin.” Saad ni Rafa sa kanyang biyenan.“Hindi mo kailangan sabihin ‘yan. Obligasyon ko ito, anak. At ito lang ang magagawa ko para sa anak ko. Sapat na sa akin na samahan mo ang asawa mo. Maraming salamat sa pagmamahal mo sa kanya.” parang naiiyak na saad ni Lora.Sobrang nagpapasalamat siya sa Panginoon dahil binigyan si Nathalie ng isang mabait at mapagmahal na asawa. Kaya alam niya na hindi nito pababayaan ang anak niya. Umalis saglit si Rafa at si Lora na lang ang naiwan para magbantay sa anak niya.Habang nakatingin s
AFTER 3 MONTHS Ang buong akala ni Rafa ay mawawala na sa kanya ang kanyang asawa. Pero naka-survive si Nathalie. Ngunit comatose pa rin ito at hindi alam kung kailan ito magigising. Naging bahay na ni Rafa ang ospital. Hindi niya iniiwan ang asawa niya dahil nais niya na sa paggising nito ay siya ang unang makikita ni Nathalie. Nais rin niyang tuparin ang pangako niya na hindi niya ito iiwan o aalis sa tabi nito. “Hon, good morning. Kumusta ang likod mo? Sumasakit ba?” Tanong niya sa asawa niya kahit alam niya na hindi naman ito sasagot sa kanya. “Alam mo ba si Baby Rylie magaling na siyang magsalita. Marami na siyang alam. At sobrang kulit na niya, sumasakit ang tuhod ni daddy sa kakahabol sa kanya dahil mabilis na siyang maglakad. Kaya, honey gising kana. Hinahanap na ni Rylie ang mommy niya.” Habang kinakausap ito ni Rafa ang kanyang asawa ay nagsimula nang manubig ang mga mata niya. Araw-araw ay hindi siya nawawalan ng pag-asa na gigising na ito. Na gumaling na ito. Awang-awa n
Hindi inaasahan ni Rafa ang nakikita niya ngayon. Gising na si Nathalie at nakatingin ito sa kanya. Medyo nanghihina ang mga tuhod niya habang naglalakad papalapit sa asawa niya. Wala ring paglagyan ang tuwa na nadarama niya. Parang sasabog ang puso niya sa saya. “Hon,” tawag niya sa asawa niya pero nakatingin lang ito sa kanya. “Thank God you’re awake.” Halos maiyak na bulalas ni Rafa. “Who are you? Bakit mo ako tinatawag na hon?” Tanong ni Nathalie sa kanya. At nakikita niya na nalilito ito. “Hindi mo ba ako kilala?” Tanong ni Rafa sa asawa niya. “Hindi, ngayon lang kita nakita.” Nakakunot ang noo na sagot ni Nathalie. “Ako ang—” “Anak, let’s talk.” Saad ni Lora kay Rafa. Dahil gusto niyang ipaliwanag ang nangyayari. “Okay, mom.” Sagot niya at sumunod siya sa biyenan niya. Lumabas sila at iniwan nila si Nathalie sa loob. “Anak, hindi ka niya naalala. May temporary amnesia siya. Ako lang ang kilala niya kahit ang daddy Xacto niya ay hindi rin niya kilala. Si Arthur pa rin an
“Ikaw ba ang ama ng ipinagbubuntis ko?” Tanong ni Nathalie sa lalaki na nasa harapan niya.Pero nagtataka siya dahil parang kilala niya ito. Bakit parang kapareho ng mga mata nito ang kay Rafa? Kaya tinititigan niya ito ng mabuti. At doon niya nakumpirma na si Rafa nga ito. Bagong gupit at ahit ito ng balbas niya.“Rafa?” tanong niya sa lalaki.“Yes, hon.” may magandang ngiti na sagot ni Rafa kay Nathalie.“Tigilan mo nga ako sa kakatawag mo ng hon.” Naiinis na sabi niya sa lalaki.“Bakit naman eh honey naman talaga kita.” Sagot pa ni Rafa na may malawak pa rin na ngiti sa labi niya.“Hindi pa kita naalala kaya hindi ko alam kung totoo ang sinasabi mo. Pero gwapo ka naman kaya puwede na siguro.” Nakangiti na sabi ni Nathalie. Dahil bigla na lang nagbago ang mood niya.“Okay, hon.” Masaya naman si Rafa dahil kahit hindi siya naalala ng asawa niya ay hindi siya nito pinagtabuyan. Kaya naisip niya na ligawan na lang ang asawa niya. Sinimulan niya sa pagpapogi. Dahil alam niya na nakalimu
Nasasaktan at nahihirapan si Rafa na nakita na pinipilit nang asawa niya na maalala ang lahat. Mahal na mahal niya ito at kaya naman niyang maghintay. Pero sadyang malakas talaga ang damdamin ng isang ina dahil kahit na hindi niya naalala si Rylie ay ramdam niya ito. “Ano ang sabi ng doktor? Puwede na ba tayong umuwi?” Tanong ni Nathalie sa kanya. “Next week ay puwede na tayong umuwi. Clear naman ang lahat ng lab test mo.” Sagot naman niya sa asawa niya. “Bakit ang tagal?” Naiinip na tanong nito. “Hon, ilang araw na lang naman. Kailangan mo kasi maging malakas para kapag nakita mo si Rylie ay may energy ka na habulin siya. Sobrang kulit na niya at mabilis ng tumakbo.” saad niya sa asawa niya. “Mas lalo tuloy akong naiinip sa mga sinabi mo. Mas gusto ko ng umuwi at yakapin siya. Rafa, paano kung hindi kita maalala?” Tanong bigla sa kanya ni Nathalie. “Maghihintay ako hanggang sa maalaala mo ako.” Nakangiti na sagot niya kahit na sa loob niya ay nasasaktan siya. Ang isipin na hind
NATHALIE’S POV Nagising ako ako dahil sa ingay na naririnig ko. At bumungad sa akin ang mga hindi pamilyar na mukha. Kaya naman bumangon na ako. “Good morning, sissy.” nakangiti na mukha ni Caye ang bumungad sa akin. “Good morning.” bati ko rin sa kanya. “Shower kana,” utos niya sa akin. “Bakit? At sino ang mga kasama natin?” tanong ko sa kanya. “Glam team sila. Sila ang mag-aayos sa atin.” sagot sa akin ni Caye kaya naman nagtataka na ako. “Glam team?” kunot noo na tanong ko sa kanya. “Kasal ngayon ni Trina. Siya na ang nag-adjust para sa ‘yo. Alam niya kasi na pagod ka kahapon sa binyag ni baby.” sagot niya sa akin. “Bakit ngayon ko lang nalaman na ikakasal siya?” nagtataka na naman na tanong ko. “Busy ka kasi kaya ganun. Pero handa naman na ang lahat. White and pink ang theme kaya naman handa na ang damit mo.” “Okay, sige maligo lang ako.” sabi ko sa kanya at pumasok na ako sa loob ng banyo. Nalilito man ay mas pinili ko na lang na hindi na magtanong ng magtanong. Naka
Pagkatapos ng balita tungkol kay Arthur ay muling naging laman ng balita ang pamilya nila Jerome. Ibinunyag na kasi ang lahat ng masamang gawain nila at twenty years ang naging sentensya sa kanila. At nagpapasalamat naman ang mag-asawa dahil magiging tahimik na ang buhay nila. Dahil wala na ang taong may matinding galit sa kanila. Umaasa sila na sana ay magbago na ang mga ito. Mabilis na lumipas ang mga araw at hindi man lang nila namalayan na kabuwanan na pala ni Nathalie. “M–Mommy, manganganak na po yata ako.” saad ni Nathalie sa kanyang ina na si Lora. “Okay, anak. Pumunta na tayo sa hospital. Doon na natin papuntahin si Rafa.” sabi nito sa kanya. “S–Sige po,” nahihirapan na sagot niya. Masakit ang balakang niya. Pati na ang buong tiyan niya. Hindi niya maintindihan ang nangyayari sa katawan niya. Pero isa lang ang alam niya manganganak na siya. Nasa trabaho si Rafa kaya naman susunod na lang ito sa kanila. Ayaw pa sanang pumasok ng kanyang asawa pero ayaw naman ni Nathalie na
Naging maayos ang lahat. Nakalabas na sa hospital ang daddy ni Nathalie. Mas minabuti ng daddy niya na sa kanila na lang muna tumira para hindi siya mag-alala. At mas pabor naman ito sa kanya. Para naman namomonitor niya ito. Alam kasi niya na nanghihina pa ang daddy niya. “Daddy, sigurado po ba kayo na wala na kayong nararamdaman? Ang ulo mo, hindi na ba sumasakit?” nag-aalala na tanong niya sa daddy niya. “Anak, I’m fine. Malakas pa ako sa kalabaw.” natatawa na sagot ni Xacto sa kanyang anak. “Naninigurado lang ako, daddy. Ayaw ko na kayong makita na ganun. Natakot ako e, sobrang takot ako na iwan niyo ako. Hindi pa po kasi ako ready na mawala ka.” umiiyak na siya ngayon. “Shhh… Don’t cry, lagi mong isipin na hindi natin hawak ang buhay natin. Pero sino ba ang may gusto na mamatay? Wala, dahil lahat tayo gustong makasama ang mga mahal natin sa buhay. Ikaw, ang mommy mo at ang mga apo ko. Gusto ko pa kayong makasama, anak. Mahal na mahal ko kayo at hangga’t buhay ako ay gusto kong
WARNING: MATURE CONTENT. THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! PLEASE READ AT YOUR OWN RISK!Pagpasok nilang dalawa sa loob ng silid nila ay mabilis na siniil ni Rafa ng isang mapusok na halik ang labi ni Nathalie.Para sa kanya ay sino ba ang ayaw sa ganito. Sa totoo lang ay gusto niyang inaangkin ang asawa niya. Palagi lang niyang inaalala na buntis ito at kailangan ng pahinga. Pero kung hindi siguro ito buntis ay gabi-gabi niya itong aangkinin kagaya ng ginagawa nila noon.“Ohhhh,” ungol ni Nathalie nang bumaba ang halik ni Rafa sa kanyang leeg. Habang ang kamay nito ay nasa kanyang dibdib.Sin*psip nito ang balat niya. At wala naman siyang ibang ginawa kundi yakapin ang kanyang asawa. At hayaan ito sa mga nais nitong gawin. Gustong-gusto niya ang ginagawa nito sa kanya. Lalo na ngayon na natatakam talaga siya sa asawa niya.Hinawakan niya ang necktie nito at hinila niya papunta sa kama nila. Tinulak niya si Rafa. Napahiga naman ito at nakatingin sa asawa niya. Hinubad ni Nathalie
Maagang umuwi si Rafa dahil nami-miss na siya ng asawa niya at ganoon rin naman siya. Nais raw nito na kumain ng saba na saging kaya naman dumaan muna siya sa palengke. Pero hindi niya inaasahan na sa pag-uwi niya ay maiinis ito sa naging sagot niya. Napa-buga na lang siya ng hangin dahil naalala niya na buntis pala ito. Mabilis niya itong hinabol at niyakap mula sa likuran. Ayaw niya kasi na naiinis o nagtatampo ito sa kanya. “I’m sorry, hon. Huwag ka ng magalit. I miss you so much, honey.” Malambing na saad ni Rafa sa kanyang asawa. “Kasi naman nakakainis ka. Para kasing napilitan ka lang sa sagot mo.” Sabi pa ni Nathalie sa kanya. “Kahit kailan po ay hindi ako napilitan sa ‘yo. I love you, honey. Bihis lang ako tapos mag-grill na tayo ng mga saba mo.” malambing na sabi niya sa asawa niya. “Okay,” parang bata na saad ni Nathalie. Mabilis namang umakyat si Rafa sa kanilang silid para magbihis. Pagkatapos niyang magbihis ay bumaba na ulit siya. Siya na ang mismong nag-grill ng mg
NATHALIE’S POV Naiwan akong nakaupo dito sa living dahil umalis na si Rafa para maghatid ng niluto kong soup sa bahay nila mommy. Habang naghihintay ako sa pagbalik ng asawa ko ay binuksan ko ang tv dahil masyadong nakakabingi ang katahimikan. Hindi ko inaasahan ang bubungad sa akin na balita. “Kasalukuyang inaresto ang anak ni Mayor Cruz. Ang anak niya na si Jerome Cruz isang businessman at CEO ng Cruz Inc.” rinig ko na sabi sa balita. “Sir, ano po ang masasabi niyo? Totoo po ba ang mga paratang sa inyo?” tanong ng isang reporter kay Jerome. “Walang katotohanan sa mga paratang nila sa akin. Alam ko na ikaw ang may pakana ng lahat ng ito. I’ll show you na mali ang paratang mo sa akin.” galit na sabi niya at alam ko kung sino ang tinutukoy niya. Sigurado ako na may kinalaman ang asawa ko. Lalo na narinig ko noong nakaraan na si Jerome ang may kagagawan ng mga kaguluhan sa Bartel. Pinatay ko na ang tv dahil naiinis lang ako. Kahit na saang chanel ay si Jerome ang laman ng balita. M
RAFA’S POVSa wakas ay bumalik na ang alaala ng asawa ko. Masaya ako para sa sarili ko pero mas masaya ako para sa asawa ko. Palagi kong hinihiling na sana ay maging okay na siya, na gumaling na siya. Alam ko na sobrang nahihirapan na siya. Pero sa totoo lang kung ako ang tatanungin ay mas gugustuhin ko na lang na gumawa kami ng mga bagong alaala. Mga alaala na masaya, mga alaala na hindi siya masasaktan. Pero kailangan kong tanggapin na tao lang ako at hindi ko kayang baguhin ang mga nangyari na. Halos atakihin ako sa puso dahil sa pag-akyat niya sa puno ng bayabas. Masaya ako dahil may parating na namin kami na anghel. Pero itong ginagawa niya ngayon ang papat*y sa akin. Hangga't maaari ay nais kong maging hands-on sa kanya. Gusto ko na maranasan kung paano maglihi ang isang buntis. Hindi ko man nagawa sa panganay ko kaya ngayon sa ikalawa naming anak ay nais kong maging hands-on sa asawa ko.“Hon, nagtatampo ka pa rin ba sa akin?” Tanong niya sa akin.“Medyo,” sagot ko sa kanya.“S
NATHALIE'S POVPagmulat ng mga mata ko ay ang nag-aalala na mukha agad nang asawa ko ang bumungad sa akin. "Hon, are you okay? How's your feeling? Masakit pa rin ba ang ulo mo?" Sunod-sunod na tanong niya sa akin.Napangiti naman ako dahil bakas sa gwapo niyang mukha ang pag-aalala. Bumibilis rin ang t*bok ng puso ko habang nakatitig ako sa kanya. "Why are you smiling?" Kunot ang noo na tanong niya sa akin."I missed you," nakangiti na sabi ko sa kanya."N—Naaalala mo na ako?" Nauutal na tanong niya sa akin."Oo, naalala na kita." Nakangiti pa rin na sagot ko sa kanya."Thank you, Lord." Umiiyak na sabi niya sabay yakap sa akin ng mahigpit.Nagpapasalamat rin ako sa Panginoon dahil ibinalik na niya ang mga alaala ko. Buo na ulit ang pagkatao ko. Sobra kong namiss ang ganito. Ngayon ko naalala ang treatment ko sa asawa ko noong may amnesia pa ako. Parang gusto kong kutusan ang sarili ko sa mga naging actions ko sa kanya."Hon, sorry sa naging trato ko sa 'yo." Parang naiiyak na sabi
Napangiti si Nathalie habang nakatingin sa kanyang asawa na mahimbing na natutulog. Hinaplos niya ang gwapo nitong mukha. Hindi niya maiwasan na uminit ang buo niyang mukha tuwing naalala niya ang ginawa nilang dalawa nang gabi. Medyo masakit ang balakang niya and she is sore down there.Pinalakbay niya ang kamay niya sa matangos nitong ilong. Naramdaman naman ito ni Rafa pero mas pinili niya na magpanggap na tulog. Lihim siyang napangiti sa ginagawa ng kanyang asawa."Hindi ko alam kung kailan kita ulit maalala pero sana hindi ka magsawa sa kakaintindi sa akin.” Kausap ni Nathalie sa natutulog na si Rafa. Gustong-gusto na talaga niya na maalala ang lahat. Alam niya na may mga alaala na malungkot at masaya. Pero hinahanda naman niya ang sarili niya. Hindi niya gusto na kalimutan ang lahat sa buhay niya. Akmang babangon na sana siya ay bigla na lang gumalaw ang asawa niya at mas niyakap siya nito. Napangiti na lang siya. Hinalikan niya sa pisngi si Rafa. At nakita niya na ngumiti ito.