Simula nang magdesisyon akong manatili bilang si Tara, unti-unti nang naging natural ang bawat kilos ko. Nagugustuhan ko ng nakakasama araw-araw si Enrique. Maaga akong nagising ngayon, tulad ng dati. Habang nagpiprito ng itlog at nagtitimpla ng kape niya, hindi ko mapigilang mapangiti habang iniisip si Enrique. Natutunan ko nang mahalin ang maliliit na bagay tungkol sa kanya ang paraan ng pagtawa niya, ang pagiging maalalahanin niya, at ang lambing na hindi ko inasahan mula sa isang taong tulad niya.Pagbaba niya mula sa kwarto, suot ang paborito niyang asul na polo, agad akong tumayo para ihain ang pagkain. "Good morning," bati niya, sabay dampi ng halik sa pisngi ko. Ang init ng kanyang presensya ay tila bumabalot sa buong katawan ko, at hindi ko maipaliwanag kung bakit parang gusto kong manatili sa ganitong pakiramdam.Habang kumakain kami, bigla niyang binanggit ang plano niya. "Tara, naisip ko... gusto kong mag-stay na tayo dito sa Pilipinas. Ayoko nang bumalik pa s
ENRIQUE POV “Tara, curious lang ako. Magmula kasi ng magkakilala tayo hanggang ngayon hindi ko pa nakikita ang sinasasabi mong kakambal mo. Nasan na si Kerry? Parang hindi mo na siya nababanggit ngayon unlike noon na galit na galit ka sa kaniya?!” tanong ko sa kaniya, hindi ko maitago ang pagkasabik at kaba sa boses ko. Nagtaas siya ng tingin mula sa hawak niyang libro at bahagyang nagulat sa biglaan kong pagta-tanong. “at bakit naman parang bigla kang naging interasado sa wirdong yun?! Umalis siya, ano naman ngayon?!” sagot niya ng malamig at walang emosyon. “wala lang, just asking. Para kasing bigla siyang nawala sa picture. Saan siya pumunta? At bakit hindi siya hinahanap ng mga magulang niyo?” Mabilis kong dagdag, hindi ko na mapigilan ang bugso ng mga tanong na bumabagabag sa isip ko. Napabuntong-hininga siya bago sumagot sa akin. “Honestly, Nag-e-explore si Kerry, Enrique. Wala naman siyang sinabi kung saan siya pupunta pero iba kasi si Kerry kesa sakin. I don't know pero m
KERRY :"shit.... shit.... shit.... Tara please answer my calls" nakailang beses na akong tumatawag sa kakambal ko dahil hindi ko na alam kung hanggang kelan ko pa kayang magpanggap . Alam kong sooner or later ay mahuhuli na ako ni Enrique dahil ilang beses na niya akong tinatanong. Hindi ko na alam ang gagawin ko.Wala na din naman akong magawa, kada tawag ko ay pinatayan niya ako. TARA POV"Punyeta talaga tong si Kerry, ano na naman kayang katangahan ang ginawa nito at panay na naman ang tawag sakin?!" iritable kong sabi ng makita kong tumatawan na naman ito"sagutin mo na yung kakambal mo ba iyan?" tanong sakin ni Erwin"oo" kaya waka na din akong choice at sinagot ko na ang tawag ko niya narinig ko ang ang pag buntong hininga niya saka siya nagsalita. "kanina pa ko tawag ng tawag sayo Tara pero hindi ka sumasagot" sabi niya sa akin"bakit ba?! ano naman bang problema?" naiinis kong tanong"Tara hanggang kelan mo ba balik na hindi bumalik?! please Tara konti na lang alam kong mab
ENRIQUE’S HOUSE Pagkarating ko sa harap ng bahay ni Enrique, kumakabog ang dibdib ko. Hindi ko alam kung tatanggapin niya pa ako o tatalikuran na lang. Pero kailangan ko siyang kausapin. Kailangang maibalik ko ang tiwala niya. Para kang tanga Tara kelan ka pa naduwag?! Pagbukas niya ng pinto, nakita ko agad sa mga mata niya ang lungkot, matinding pagkagulat at galit. Pero pinilit kong ngumiti. “Enrique… its me ! The real Tara. patawarin mo ako, i want to tell you why!” sabi ko ng may mahinang boses. Hindi siya nagsalita. Nakatitig lang siya sa akin na parang hinihintay kung ano ang sasabihin ko. Nagpatuloy ako. “Hindi ko ginusto ‘yung nangyari. Hindi ko ginustong lumayo sa’yo. Pero—pero si Kerry ang nagplano ng lahat ng to.” Malungkot kong sabi. Nagtaas siya ng kilay. “Si Kerry?” Tumango ako. “Oo ang kakambal ko. Ayaw niyang masira ang tingin nila Mama at Papa sa akin. Kaya sinabi niyang lumayo muna ako. Para hindi nila malaman kung gaano ako naging rebelde noon.” Medyo na
ERWIN POV Dalawang linggo na ang lumipas simula nang bumalik si Tara kay Enrique. “Ang babaeng yun, sinasagad talaga ang pasensya ko.” Sabi ko sa sarili ko habang pinapanuod ko ang isang video.“Ahhh … ahhhh.” Malakas kong pag ungol habang nilalaro ko ang sarili ko. Mabilis kong tinataas baba ang aking kamay sa aking sandata hanggang sa labasan ako. Naramdaman ko ang pagtalsik ng tamod ko sa aking bed sheet.Pagkatapos ay agad kong pinatay ang pinapanuod ko at sinubukan kong kontakin si Tara.Simula noon, hindi ko na siya makontak. Hindi siya sumasagot sa mga tawag ko, hindi rin nagre-reply sa mga messages ko. Sa tuwing tatawagan ko siya, bigla niya akong pinapatayan. Hindi ko na kayang maghintay lang at magmukmok sa lugar na to. Hindi ako papayag na basta na lang niya ako itapon na parang wala kaming pinagsamahan. Kaya ngayong araw, sinundan ko siya sa gym kung saan siya madalas mag-work out. Nakita ko agad siya sa gilid, abala sa pag-stretching. Mabilis akong lumapit sa kanya
TARA POVHindi ko alam kung paano ako nakalabas ng opisina ni Daddy. Parang namanhid na ang buong katawan ko habang naglalakad ako palabas. Ang mga bulong-bulungan ng mga tao sa opisina ni Daddy, mga halakhak, at matatalim na tingin ng mga tao sa paligid ay parang mga kutsilyong tumatarak sa balat ko.Ako ang may kasalanan?Ako ang nanakot kay Kerry?Hindi ko alam kung paano nagawa ni Erwin na ilahad ng ito "ang hayop na yun!" . Pero alam kong wala na akong magagawa para burahin ang mga sex video na kumalat. Pagkarating ko sa bahay ay tumigil ang mundo ko nang makita ko na wala na si Enrique. Walang kalat na ang lahat ng gamit niya, walang bakas ng kanyang presensya. Ang lahat ng gamit niya, mga damit, sapatos, at ang luggage niya ay wala na.“No… Hindi pwede ‘to… putang ina."Sinubukan kong tawagan siya, pero dumidiretso lang ito sa voicemail niya, pakshit siya lang ang makakatulong sakin na mabura ito. Paulit-ulit ko siyang tinawagan. Nakailang dial na ako bago ko napagtantong hind
ENRIQUE POV “Kerry, kumusta ka na?” Pang-ilang message ko na ba ito? Halos hindi ko na mabilang. Paulit-ulit. Pare-pareho. Nakatingin lang ako sa screen, hinihintay ang hindi naman dumarating na sagot. “Miss na miss na kita. Pakiusap, kahit saglit lang. Sumagot ka naman.” Pero walang tumunog . Walang kahit na anong notification. Wala. Gano’n na naman. Parang wala na akong ibang ginawa kundi maghintay. Napasandal ako sa sofa, tinakpan ang mukha ko ng mga kamay. Bakit ba ang hirap? Bakit parang habang lumilipas ang araw, lalo lang siyang nawawala sakin? Pero hindi ko siya kayang isuko. Hindi ko kayang tanggapin na ganito na lang magwawakas ang lahat. Ngayong wala na si Kerry ay nalaman ko na ang sagot sa matagal ng gumugulo sa isip ko. Mahal ko si Kerry. Kaya kahit wala akong kasiguraduhan, nagpasya akong puntahan siya sa kanila. Pagdating ko sa bahay nila, halos humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan sa kaba. Hindi ko alam kung anong isasagot ko kung pagbubuksan ba niya ako ng pi
ENRIQUE POV AFTER 10 YEARS Sampung taon akong naghintay, naghanap, at nagtanong-tanong kung nasaan siya. Sampung taon akong nangarap na makita ulit si Kerry , kahit isang beses lang. Kahit isang saglit lang. Gayunpaman kahit papano ay nakalimot na din ako sa sakit nito sakin. Tinuon ko na lang ang sarili ko sa pag-ma-manage ng aking negosyo kaya mabilis na lumipas ang araw. Isang araw ng maisipan kong bumili ng bago kong suit, ay nagtungo ako sa mall. Para pinako ang mga Paa ko sa kinatatayuan ko ngayon. Natulala ako at napakurot sa sarili ko. After 10 years, eto siya ngayon, nakatayo sa harap ko. “Kerry?” halos bulong kong tawag sa kaniya habang namimili ng damit para sa kaniya. Napalingon siya. Kita ko agad ang gulat sa mga mata niya parang hindi rin siya makapaniwala na narito ako ngayon. Pero kasabay ng pagkagulat niya ay ang pag-iwas niya. Agad siyang umatras ng bahagya, parang gusto niyang umiwas sa tingin ko. “Enrique…” mahina niyang sabi. Sobrang daming tanong ang bum
THIRD PERSON POV ilang minutong nagtagal sila Arthur at Atty. Joey sa loob ng study room. At gaya ng inaasahan mabilis siya nagpaalam kay Frances at umalis na. Habang si Frances ay nagtungo sa kanilang kitchen at tumingin sa mga platong hinanda niya sa lamesa, tumingin siya kay Arthur at nagtanong, “kumain ka na ba?” “Hindi pa…” sagot nito sa asawa “Ipagsasandok na kita ng kanin, sabay na tayong kumain” “Okay” Masayang nakamasid si Arthur sa asawa habang nakatalikod ito sa kaniya at nagsasandok ng pagkain. Hindi niya maiwasan ang pasimpleng mapangiti sa kilig sa lalong pagkahumaling na kaniyang nararamdaman. Pagharap nito ay isang simple ngiti ang kaniyang ibinigay habang nilalapag ni Frances ang isang mangkok ng sinigang na kaniyang niluto. Nang magsimula na silang kumain ay naglakas loob na mag suggest si Frances. “um.. Arthur ano kaya kung i save natin ang number ng isa’t isa sa whats*pp para kung may mga importante tayong kailangan sa isa’t-isa ay madali tayong magka-kontak
FRANCES POV Nang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Arthur sa Ayala Subd., nakita ko ang kagandahan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga buong lugar at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Nang marating ko na ang 30th floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Arthur para sa akin, isang unit para sa buong floor!? Para sa isang piloto nabili niya ito sa murang edad niya? Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na bintana na tanaw ang ilog, kung saan makikita ang malawak na tubig sa paligid ng penthouse na i
ARTHUR POV Agad kong nilagok ang laman ng basong kapit ko, hindi ko pa rin maiwasang hindi mapangiti at kiligin sa tuwing maalala ko na asawa ko na si Frances. “Hoy, yung ampao niyo! Kailangan ko yan ngayon. Wag kayong kuripot at gagantihan ko kayo, pero kahit konti lang ang ilagay niyo diyan! Para pa lang naman yan sa pagkakakuha namin ng marriage certificate, pero sa kasal namin lalakihan niyo na ang bigay.” Nagkatinginan naman si Lander at Miller “ano na naman ba to Anthony?! Bakit pa kami magbibigay ee hindi ka naman naghihirap sa pera?” Wala na silang magawa ng tignan ko ang sobre at ngumiti sa kanila , bahagyang itinuro ng aking kilay at mata ang sobre sa kanilang mga kamay . “Hayst, kakainis pwersahan? Butasan to ng bulsa. Dalawang beses pa pala kaming magbibigay sayo.” Malakas akong tumawa at nagsabi “ano ba kayo, mga kaibigan ko naman kayo! Kahit na hindi ako kinukulang sa pera, masaya pa rin akong makita sa ibibigay niyo sakin para sa kasal ko.” Hinubad ko ang aking
“Anong sinabi mo?!” hindi makapaniwalang tanong ni Miller “Talaga lang a?” hindi naniniwalang sabi ni Lander Nananatiling mayabang ang pagkakangiti ni Arthur sa mga kaibigan habang patuloy ang mayabang na pagtango. Nanlaki ang mata ni Miller sa sinabi ng kaibigan. Ngayon parang naniniwala na sila sa sinasabi ni Arthur. Naniningkit ang mga mata ni Lander at nagtanong “bakit nakuha niyo na ba ang marriage certificate niyo?” “YES” “Teka nga muna! Paano mangyayari yun? Pumunta ka lang ng Las Vegas nakasal ka na?” Natatawang sabi ni Arthur. “Dun lahat nangyari!. Owww I LOVE LAS VEGAS” Pagkasabi ni Arthur ay bigla niyang nilabas ang kaniyang marriage certificate sa bulsa ng kaniyang suit, binuksan ito sa harapan nilang dalawa at nilatag sa lamesa. Hindi makapaniwala si Miller kaya naman aabutin niya sana ito, pero agad din itong binawi ni Arthur bago pa makuha ni Miller. “Hoy..hoy…hoy…hoy… naghugas ka ba ng kamay mo? Wag mong kapitan tong marriage certificate ko baka
Napabuntong-hininga si Daddy at sa medyo seryosong tono ay sinabi niya sa akin "Tandaan mo ang mga kalaban natin Arthur. Hindi ka man kumapit sa ngayon sa negosyo natin alam kong nasa paligid lang ang mga iyan. Isa pa ang pinsan mong si Marlon, kapag pinakielaman niya ang ari-arian ng ating pamilya, pagsasabihan ko siya. Kailangang maging malinaw sa kaniya kung sino ang namumuno sa pamilya Santiago.” seryoso at galit na sabi ni Daddy. Sa kasalukuyan, ang pamilya namin ay may naka pending na project para sa mga wind mill na itatayo dito sa Rizal. Magandang benepisyo dahil kami ang mamamahala ng magiging eco-friendly na proyektong ito at magiging supply chain upang bumaba ang kuryente sa aming bayan at sa mga kalapit pang probinsya. Kaya lang ang nagiging hadlang ay ang pagsasabwatan ng pinsan kong si Marlon at ni Joyce, kaya naman hinding hindi talaga namin nagustuhan si Joyce. Naghihintay lang kami ng tamang pagkakataon para sa lahat. "Okay Dad, i know… sige po papayag na ak
Habang patuloy na minamaliit ni Katie ang partner ni Frances, lalong nasasaktan ang damdamin ni Frances. Hindi na sumagot si Roy sa pagkakataong ito. Pakiramdam niya ay magulo ang lahat. Sa kanyang pananaw, mas may kakayahan naman talaga si Arthur kaysa kay Andrew, kilala niya ang pamilya Santiago ngunit ang landas na tinahak nito ang nagdulot ng kahihiyan sa kanilang pamilya. Tinalikuran niya ang pagiging tagapag-mana at naging isang piloto at naging professor. At dahil sa hindi matukoy na dahilan ay bigla na naman itong umalis sa pagiging professor at bumalik sa pagiging piloto. Hinagod ni Katie ang balikat ni Leonor"Ngayon, na ang ate mo ay nakapang-asawa na, kailangang galingan mong magpakitang gilas sa pamilya ni Andrew para makuha mo ang loob niya” Tumango si Leonor nang walang kahihiyan. Sa labas ng bahay ng 2nd family ni Frances, pagkapasok pa lamang niya sa kotse ay narinig na niya ang mahina at nahihiyang boses ni Arthur."Pasensya na... Hindi ko pa kayang magbigay ng
Sa totoo lang hindi naman talaga ako nasaktan sa nasaksihan kong kaguluhan ngayon, bagkus ay nakaramdam ako ng matinding tuwa dahil sa tuwing wala si Kuya Frank, matinding pagpapapahirap ang ginagawa sa akin ng mag-inang ito. Hindi ko din maintindihan sa tatay ko kung bakit hindi niya nakikita ang kasamaan ng mga ito. Mali din ako dahil ako ang naghikayat kay kuya na patawarin na si Daddy sa mga nangyari sa nakaraan. Ang nangyari kay Mommy ay matagal ng tapos. Mali pala ako doon. Hindi pala dapat ako nagpakampante. Sana pala ay hindi na lang kami bumalik ng pakikisama sa kanila kaya paano ko ngayon sasabihin kay Kuya ang lahat. Kaya nga kinikimkim ko na lang ang sama ng loob ko. Hindi ko pa rin nakukwento ang nangyari sa pagitan namin ng hayop na Aljur na yun. Hinding hindi ko siya mapapatawad. Siya ang dahilan ng matinding pagbabagong nangyari sa buhay ko. Kaya kahit na natutuwa ako ay hindi ko ito pwedeng ipakita sa kanila ito, kaya bahagya na lang akong tumango sa harapan nilang
THIRD PARTY POVNgayon, alam na ni Frances na gusto lang ni Arthur na ilabas niya ang kaniyang galit na nararamdaman sa kaniyang 2nd family. Kung paano niya nalamang may hinanakita siya? Ayun ang hindi niya alam. Dahil duon ay unti unting nanumbalik ang init ng pagmamahal niya para kay Arthur. Sa mga sandaling ito, nang makita ni Roy ang pagiging malapit ng dalawa, hindi siya makapaniwalang nagkakasundo ang dalawa. May iba silang plano para kay Frances pag-alis ni Frank at hindi nila inaasahang mauunahan sila ni Arthur na mapakasalan siya sa Las Vegas. Dahil sa impluwensya ng aming pamilya , hindi na nagsalita ng masasama sa akin ang Daddy nila Frank. Kaya imbis na magalit ay pilit siyang ngumiti. Isang pilit na ngiti. “ahh Arthur! Kailan kaya… yung pera?… kailan mo ibibigay sa amin?…” “ahmm no worries po, ibibigay ko ngayon din!”Napabuga ng malalim na hininga si Roy at bahagyang tatawa tawa sa kaniyang asawa at anak na si Leonor na buong pagyayabang. Habang nakatingin si Arthur
Sa totoo lang kung titignan ko ang kalagayan ng pamilya ni Frances ay walang wala naman talaga sila kundi lang dahil kay Frank hindi naman sila makakakilala ng malalaking tao. Isa iyan sa sa nakikita kong dahilan kung bakit humingi ng tawad ang Daddynila sa kanila . Malamang ay isa din iyan sa rason kung bakit pinaghihigpitan na ng mga ito si Frances. Dahil mawawalan na sila ng pinaka-malaking mag suporta. Tumingin ako kay Frances at pinalamlam ko ang aking mga mata. “Gusto mo ba nitong mga collection ng labubu ng parents mo?”Alam kong nabighani si Frances sa isa sa mga item, dahil unang tingin pa lang ay tuwang tuwa na siya dito. Napako ang mata niya sa isang painting mula sa likha ng isang sikat na artist sa europe. Sa pagkakaalam ko ay ayundin din ang pinaka mahal na nabili ng pamilya nila noong nag travel sila dahil na din kay Frank. Kaya lang isa sa mga nakakatawa ng mga sandaling tangkain kong hawakan ito na nakalagay sa isang glass cabinet ay agad na nagsalita ang Daddy ni