Walang ideya si Sabrina kung sino ang katawagan ni Sebastian. Tiningala niya ang kanyang asawa nang tinuloy ni Sebastian kausapin ang kung sinong nasa kabilang linya."Sige, hihintayin kita rito," sabi niya.Pagkatapos niyang tapusin ang tawag, tinanong ni Sabrina, "Sino 'yon?"Umismid si Sebastian. "Si Axel."Axel? Ilang segundo, hindi maalala ni Sabrina kung sino iyon. Tapos ay binulalas niya. "Axel, siya ba 'yung mula sa pamilya Poole? Anong relasyon niya kay Alex?""Si Axel ang pangalawang tito ni Alex, at ang ama ni Ms. Emma Poole nanakipag-ugnayan sa halos bawat mayayamang babae ng South City para maisa-ayos ang entablado para ipahiya ka noong mga nakaraang buwan."Nag-isip si Sabrina ng ilang segundo, bago tumugon nang nasisindak, "Kung ganoon, ang Axel na ito ay pupunta para tanungin din ako?"Umiling si Sebastian. "Hindi. Sa akin siya pupunta."Huminto siya ng ilang sandali tapos ay tinuloy niyang magpaliwanag. "Naglaan si Axel sa Star Island ng isang ikatlo ng mga arm
"Syempre," tugon ni Sebastian."Pero, anong ginawa mo sa anak kong si Emma noong kalahating taongnakakaraan? Kadugo ko siya!" ungal ni Axel. "Pero hindi pa rin ako naghanapng gulo kung gaano ka kalupit sa kanya, habang tinutuloy ang malupit mongparaan sa akin nang paulit-ulit!""Pwede ko ba matanong, kailan ako naging malupit sa'yo, Tito Axel?" malamigna tanong ni Sebastian.Hindi makapaniwalang tumawa si Axel sa puntong ito. "Kailan? Ang lahat ngmga armas na iyon sa Star Island ay napunta sa mga kamay mo. Mayroon pabang iba sa mundong ito na makakalagpas sa abilidad mong kuhain angkalamangan sa sitwasyon na ito? Ang mga armas na iyon ay akin, kay AxelPoole! Akin! Ako ang namuhunan doon sa Star Island, pwede mo bang ibalikiyon sa akin?"Binuhos ni Axel ang lahat para suportahan ang Star Island. Kahit natinutulungan niya ang matandang Master Shaw, ang tunay na hangarin niya ayang maipaghiganti ang kanyang anak at tuluyan na paalisin si Sebastian saisla. Hindi niya naisip
Hindi intensyon ni Sebastian na maging madali kay Axel sa kabila ngkatotohanan na ganap na siyang natahimik. Ang pinagkakautangan ni Sebastianng kanyang buhay ay ang matandang Master Shaw, hindi si Axel. Ang tangingrason kung bakit naisipan ni Axel na tumayo roon at komprontahin siSebastian ng masinsinan ay dahil kinukuha niya ang pagkakataongmakipagsosyo sa matandang Master Shaw. Mukhang madali mang pakinggan, masmahirap para sa kanyang makatakas sa sitwasyong pinasukan niya. Isang atakesa isa pa, mula sa malupit na pag-atake ni Emma kay Sabrina hanggang sapagbalak ni Axel na patayin si Sebastian, hindi rin nagkaroon ngpagkakataon si Sebastian na komprontahin si Axel noon. Ngayon na siya mismoang pumunta kay Sebastian. hindi na niya ito pinaglapas.Kasama ang boses na malamig at mahinahon tulad kanina, patay-malisyang sabini Sebastian, "Mr. Poole, ang pagkamuhi mo sa akin ay nagpapakita sa kahitna anong paraan. Pinadala mo ang anak mo sa akin para akitin ako noongnakaraa
"Hayaan mong sabihin ko sa'yo ang totoo, Mr. Poole, ang tungkol sa kungilang taon kang naghintay para sa mga armas mong iyon. Base sa personal nakakayahan ko sa pinansyal, para makuha talaga ang mga armas na 'yon gamitang sarili kong pera na hindi magiging mahal para sa akin, pero ngayon,nagawa kong magbalak ng anim na buong taon para ihanda ang paglalakbay naito sa'yo! At tumalon ka lang dito. Masasabi ko na, sobrang nagpapasalamatako, Tito Axel!""Bakit mo...!" agad na tinaas ni Axel ang kanyang kamay, nanlaki ang mgamata siya sa galit habang matalas niyang tinititigan si Sebastian.Desperado siyang masuntok ang bungo ni Sebastian, pero walang magawangnahulog ang kamay niya sa tabi niya. Hindi niya kaya dahil kung hindi ayhihilingin niya ang kanyang kamatayan, dahil napagtanto ni Axel na wala nasiyang kahit anong laban kay Sebastian."Tito Axel, kung hindi dahil sa panunubok mong hamakin ako nang paulit-ulit, paano ko magagawang pagtagumpayang makuha ang isang ikatlo ng
Ang isang pigura na biglang lumitaw kay Jane ay isang nakakatakot namanika na halos kalahati ang sukat sa isang normal na tao. Malokongnakalabas ang ngipin ng manika at ang katawan niya ay dinesenyuhan ngnotang pangmusika."Ano ang bagay na ito??" sigaw ni Jane sa isip niya. Halos maiyak siyasa takot.Si Aino, na siyang may hawak ng manika ng may inosente at taas noongekspresyon ay tumingin sa kanya at tinanong, "Tita Jane,natatakot...natatakot ka po ba?"Sinubukan ni Jane ang abot ng kanyang makakaya para iwasan ang takotniya pagkatapos marinig ang matamis at inosenteng boses ni Aino. atyumuko para hanapin ang batang may hawak ng manika kahit na pinapakitaniya ito kay Jane."Tita, para sa'yo po ang manika na 'to."Hindi sigurado si Jane kung paano siya sasagutin."Maliit na bata ka, kapag nagkasakit ang Tita Jane mo dahil tinakot mosiya, tuturuan ka ng leksyon ni Tito Alex!" inabot ni Alex ang ilong niAino at pinisil ito.Agad na naawa si Jane sa bata at pinigilan si
"Magandang Tita Ruth...!" Nang makita si Ruth, nagmadaling bumalikwassi Aino paalis sa mga braso ni Jane at tumakbo papunta kay Ruth."Magandang Tita Ruth, may ibibigay po ako sa-"Bago matapos si Aino, binuhat siya ni Sabrina at tinakpan ang bibigniya. "Tigilan mo. Tatakutin mo lang si Tita Ruth sa liwanag ng araw!"Huminto si Aino ng ilang sandali bago tumango. "Ohhh, masusunod, Mama!"Tapos ay tinuloy ni Aino ang pagmamadali papunta kay Ruth.Si Ryan din ay masayang sumisigaw. "Tito Sebastian, Tita Sabrina, ateAino! Gusto ko sanang sunduin ko kayo sa airport pero ayaw akongpayagan ni Ruth, kaya wala akong magawa kundi ang pumunta rito paramakita kayo."Mahinang sinapak ni Ruth si Ryan. "Tinatawag akong magandang Tita Ruthni Aino, at ate ang tawag mo kay Aino. Kaya ano dapat ang itawag mo saakin kung ganoon?"Nagpakita ng malademonyong ngisi Si Ryan sa kanya. "Ruth, maniniwala kaba sa akin kapag sinabi kong papaamuhin kita ngayong gabi?""Sabrina, Sabrina!" agad na sum
Ang tunog ng malamig na ismid ni Emma ay agad na nakarating sa kabilanglinya. "Pa! Syempre ginawa ko lahat ng sinabi mo sa akin!""Ayan ang anak ko!" Pangngalaiti ni Axel."Hindi po ba sinusubukan nina tito at ng mga pinsan ko na putulintayo?" Patay malisyang sabi ni Emma, malamig ang boses niya. "Kinuha polahat ni Sebastian ang karamihan sa mga armas mo? Ang habol niya langpo hindi ba ay protektahan ang kapakanan ng asawa na meron siya?Kailangan nating palubugin ang mga ngipin natin sa kanila kahithanggang kamatayan! Hayaan nating magka-rabies sila! Babalik din angbabaeng 'yan sa madaling panahon! Sa susunod, pwede na tayong umupo atmagsaya sa lahat ng mga drama!""Kung ganoon, nakakatiyak na ang papa mo. Iyon lang naman ngayon!"Kaswal na humalakhak si Axel at binaba ang tawag. Pagkatapos 'non,umalis si Axel sa tabi ng pintuan nang hindi pinapaalam ang sarili samga pamangkin at mga apo niya.Sa kabilang banda, walang nakapansin kay Axel na umalis o gumawa ngkahina-hina
Yumuko si Ruth at kinausap si Aino. "Magandang Aino ko, pinutol kakanina ng mama mo kanina nung may sasabihin ka sa magandang Tita Ruthmo, napaisip tuloy ako, may dinala ka bang regalo sa akin mula sa StarIsland?"Kahit na isang taong tapat sa Diyos si Ruth at medyo mahina ang ulominsan, may pagkakataon na tuso rin siya. Habang hinaharap ang mgataong kasing edad niya, hindi siya gaanong maalalahanin tulad ng iba,pero habang nakikipag-usap siya sa mga batang tulad ni Aino, nawawalaang katatawanan niya. Nakita ni Ruth ang nakakatakot na manika sa kamayni Alex kanina at nakita niyang nakakakilabot at madilim na maykabuluhan. Malaki ang manika at hindi kaaya-aya ang itsura, kasama angsariling ngipin nito bilang susi sa musika. Hindi na inalam ni Ruth nahindi ganoong klaseng tao si Alex para bumili ng bagay na ganoon. Walasa kanila ang ganoon. Kahit si Sabrina, na malapit kay Ruth, ayhinding-hindi bibili ng bagay gaya ng makalumang mga laruan na mukhangginagamit panakot, dahi
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu