Pero, walang natira sa kanilang tatlo na magkakapamilya.Umuulan nung gabing yun.Wala man lang silang pera para makapagstay sa pinakamurang hotel.Ang katawan ni Mindy ay namamaga at bugbog.Siya at ang mga magulang niya ay nakatayo sa ilalim ng bus stop sign at naginginig mula sa lamig ng ulan.Isang itim na kotse ang tumigil sa harap ni Mindy, “Miss Mann, pasok.”Sumuko na si Mindy habang nanginginig siya sa lamig. Iniisip niya na kung babalik siya sa shady na hotel at susundin ang lady boss, mabubuhay pa rin siya. Magsisilbi lang naman siya sa mga lalaki. SIya, si Mindy Mann, ay magaling sa ganitong aspeto.“Pinadala ka ba dito ni lady boss? Nakuha na ang bahay namin, at ngayon gusto niyo ako imbitahan ulit. Sinasabi ko sa inyo, kapag hindi ako ang high-raking courtesan, hindi ako babalik! At the very least, ako ay si, Mindy Mann, isa akong leading young lady ng South CIty!”“Kami ay… mga kalaban ni Sabrina,” Sabi ng taong ito.Pagkarinig niya sa pangalan ni Sabrina, kaagad
Siya ang nagbigay ng idea sa lalaking ito. Hinayaan niya ito na gamitin ang architectural design bilang isang disguise at tinawagan ang Design Director.Ang idea na ito ay makokonsiderang perfect.Si Selene, na nasa Star Island, ay hindi man lang naisip ito.Nung nakita ng lalaki na mas magaling si Mindy magplano kaysa kay Selene, naisip nito na walang kahit anong abilities ang babaeng naiwan sa island pero, bakit ang swerte nito sa buhay?Ang ibig sabihin nito, ang babaeng nasa harap niya ay isa lang na scapegoat.Siya ay ginamit na spearhead para umatake kasi di dapat malaman ni Sebastian na nakarating na sila sa South City.Dahil kung hindi, paniguradong wiped out sila.Kaya naman, si Mindy lang ang magagamit nila bilang cover.Pagkatapos marinig ang plano ni Mindy, pumalakpak ang lalaki at nagcheer. “Fantastic! Kailangan ko na ito ireport sa young lord bilang formality, at okay na ito.”Nagtanong si Mindy, “May… boss kayo?”Ang sabi ng lalaki, “Isa lang akong errand boy.”
“Magkahiwalay tayong gagalaw!”Pagkatapos nila magkasundo, naghiwalay sila.Si Sabrina ay nadala sa abandonadong warehouse katulad ng inaasahan.Sinabunutan Mindy si Sabrina.Sa totoo lang, sobrang sakit ng anit ni Sabrina. Pero, hindi pa rin ito gumagalaw at nginitian lang si Mindy.“Sabrina Scott! Alam mo ba kung anong lugar ito?” Tanong ni Mindy ng may nakakatakot na mukha.“South CIty,” kalmadong sabi ni Sabrina. “Inabot kayo ng tatlong oras. Ako ay isang taong palatandain ng daan. Kahit na nakapiring ako papunta dito, alam ko kung ilang liko ang ginawa natin at ang bawat pagtaas at pagbaba. Kaya naman, nasa South City ako.”Actually, nanghuhula lang si Sabrina.Hindi niya alam kung tama ang hula niya o hindi. Ang tanging gusto niya lang malaman ay kung nasaan siya.Masasagip niya lang ang sarili niya kapag alam niya ang exact location niya.Pagkatapos niya magsalita, narinig ni Sabrina ang tawa ni Mindy. “Sabrina, Sabrina! Matalino ka nga talaga! Tama yan. Ang lugar na i
Nang marinig niya ang matinding pag-iyak, biglang napatingin si Mindy sa likod niya.Akala din ni Sabrina ay nakatagpo siya ng isang tagapagligtas, kay masayang siya tumingin sa lalaking nasa likod ni Mindy. Pero, sa halip ay nakita niya ang isang napakapangit na mukhang may peklat. Pakiramdam ni Sabrina ay nakita niya na dati ang lalaking may peklat sa mukha.Para bang hindi siya sinasadyang tingnan ang mukhang yun dati bago siya pumasok sa trabaho.Maaari kaya na siya ay puntirya na nito nung siya ay nasa trabaho?Si Sabrina ay para bang nawalan na naman ng pag-asa sa puso niya.Matapang na sinabi ni Mindy, "Scar Face! Anong sinisigaw mo dyan! Iniinis mo talaga ako! Alam mo ba kung anong binigay sakin ng pera mong maliit ang halaga? Gusto mo pang magkunwaring amo sa harap ko! Umalis ka na ngayon sa dinadaanan ko! Papatayin ko na ang babaeng ito ngayon. Hindi! Hindi ko pala siya papatayin. Papapangitin ko siya sa pamamagitan ng paghiwa sa mukha niya. Hihiwain ko ang mukha niya ha
"Ito ay dahil kailangan ko na lang ang lima o walo sa kanila para galawin ako, at siguro mas posible pa kung mas marami. Maliligtas nila ako palabas dito kung ganon. Hindi lang nila ako mailalabas dito, pero kaya ka rin nila tapusin kasabay nito."Walang nasabi si Mindy.Mula noon kilala niya si Sabrina bilang isang tao na hindi masyadong masalita. Sa tuwing nakakaranas si Sabrina ng paghihirap, pinili niyang manahimik at madalas na lumabas nang tahimik. Pero, kahit kailan hindi pa nakita ni Mindy ang Sabrina na matalas ang tabas ng dila.At saka, mukhang nakuha ni Sabrina ang tamang sagot.Si Mindy ay sobrang nagalit na nanginginig ang buong katawan niya, at ang labi niya ay parang nangitim. Tinaas niya ang palad niya at muling malakas na sinampal si Sabrina sa mukha. "Ikaw sinumpang babae ka! Sinumpang babae! Ginawa mong miserable ang buhay ko! Ako ang pinakamagandang babae sa South City! Nagkaroon ako ng pagkakataon na pakasalan si Sebastian nung una. Sana napakasalan ko man la
Ang boses nang lalaki ay palapit nang palapit.Isa pang boses sa likod ng lalaki ay narinig din at hinihikayat siya nito, "Master, Master, hindi mo dapat ipakita ang mukha mo. Kapag nakita ka ni Sebastian, ikaw ay nasa matinding panganib, Master..."Siya ay tinatawag din na Master.Ito ang parehong panggalang na ginagamit ng mga tagalabas kapag tinutukoy si Sebastian.Lumingon si Sabrina sa likod para tingnan ang tao.Ang mga mata niya ay namamaga, at ang paningin niya ay malabo dahil sa pagbugbog ni Mindy. Hindi niya makita nang malinaw ang tao. Pakiramdam niya lang ay nakasuot ang lalaki ng puting dress pants, at brogue na sapatos galing sa hindi kalayuan. "Master?" Lumingon din si Mindy sa likod. Nang makita niya ang lalaking dumating, natigilan siya.Ang lalaki na galing sa entrance ng warehouse ay mga 180 centimeters ang tangkad. Ang lalaki ay parang mas matangkad kay Nigel at Ryan, at ang puting suit na suot ng lalaki ay nagdala ng aura ng isang anghel.Pero, ang lalaki
"Mmm-hmm." Si Mindy ay ngumiti nang peke at lumapit pa kay Holden. "Sasabihin ko sayo nang palihim, Young Lord. Sinadya kong i-spray yun sa lugar na yun, kaya...""So, ito pala ay ang malansa mong amoy na humalo sa amoy ng pabango.""Mabango ba?" tanong ni Mindy.Tumuwad si Holden at tinanong si Sabrina, na nakahiga sa sahig at hindi makatayo matapos na bugbugin ni Mindy, "Sa tingin mo ba mabango ang amoy niya?"Biglang sinabi ni Mindy na may mapang-asar at makasariling tono. "Hoy, young lord ko, bakit mo siya tinatanong? Isa lang naman siya pangit na babae. Tingnan mo ang pangit niyang mukha. Hindi man lang mamulat ang mga mata niya. Alam kong bisita mo siya, kaya wag kang mag-alala. Alam namin na siya ay bisita mo, kaya wala sa mga lalaki ang maglalakas-loob na hayaan siyang mamatay. Talaga lang hindi kaya ng mga lalaking ito na makasama ang mga asawa nila ng buong taon, at dahil ang babaeng ito ay sobrang pangit na, hayaan mo nalang ang mga lalaking ito na masiyahan sa pananabik
Sabi ni Sabrina, "Bitawan mo ako! Kung hindi...""Kakagatin mo ako hanggang mamatay?" sabi ni Holden nang nakangiti, Sa mainit niyang boses kasama ng mala-almond niyang mata at magandang mukha, iisipin talaga ni Sabrina na siya ay isang babae kung hindi niya lang nakita ang Adam's apple at narinig ang panlalaking boses nito.Si Sabrina ay natigilan nang saglit sa nakita niya. Patuloy na sinabi ni Holden, "Kung ako sayo, hindi ka magkakaroon ng kahit anong pagkatalo dito."Walang nasabi si Sabrina."Una sa lahat, mas bata ako sayo ng dalawang taon. Pangalawa, kahit kailan hindi pa ako nagka girlfriend. Pero, iba ito para sayo. Hindi ka lang kinasal dati, pero meron ka pang anak na anim na taong gulang. Samakatuwid, kapag sumama ka sakin, hindi na rin talo."Sabi ni Sabrina, "Ikaw..."'Meron ba talagang tao sa mundong ito na ganito magbilang ng puntos?'Tinanong mo man lang ba kung gusto kong sumama sayo?''Papayag ba akong sumama?'Gusto niya talagang sipain ang g*gong lalaki
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu