Asawa ni Sabrina?Agad na natigilan si Coral. "Wala... wala siyang asawa, isa siyang pokpok. Nakikipaglokohan lang siya sa mga lalaki sa loob ng higit sampung taon, kaya siguradong walang kahit sino dyan ang gugustuhin siyang maging asawa... Ikaw... Anong pangalan mo?"Habang tinatanong ni Coral ang mga tanong na ito, patuloy ang pagtulo ng dugo galing sa sugat sa dibdib niya.Siguro ngayon, manhid na siya sa sakit.Hindi niya nga napansin na nasa bingit na pala siya ng kamatayan.Sa halip ay nagpatuloy lang siya sa pagtingin kay Sebastian.Ang nagbabantay sa kanya ay si Kingston, na nakatapak pa rin ang paa kay Old Nine at si Sabrina na nasa yakap pa rin ni Sebastian."Natatakot ka ba?" Mahinahon siyang tinanong ni Sebastian.Agad namang umiling si Sabrina. "Ako ang asawa mo, kaya hindi ako matatakot. Kahit na hindi ka pa nagpakita dito, hindi ko hahayaang makatakas ang mga hayop na 'to. Sinabi ko sa sarili ko na hahanapin ko ang lider nila at kakagatin ko siya hanggang mamata
Walang nasabi si Coral.Ang nagawa niya na lang ay tumingin habang ang dugo niya tumutulo. Kahit na nararamdaman niyang unti-unti na siyang nawawalan ng malay, ang pagsisisi sa puso niya ay hindi pa rin talaga nawala.Bakit niya ba kinailangang tratuhin nang mahigpit si Sabrina?Sa bandang huli, binuwis niya pa ang kanyang buhay.Hindi nagtagal at namatay na din si Coral sa pagkawala ng dugo niya. Sa hindi niya inasahan, namatay siya sa dance hall na siya mismo ang nagbukas at dinisenyo para sa mga lalaki na nasa itaas ng iba't ibang industriya. Pero, ito ang realidad para sa kanya.Pagkatapos nun, agad namang nalinis ang eksena.Habang hawak si Sabrina sa bisig niya, naglakad na si Sebastian palabas ng mga pinto. Sa likod niya, sinusubukan ni Kingston na alalayan si Old Nine na nilumpo niya, habang ito ay papilay pilay na parang manok.Nung oras na narating nila ang labasan, si Sebastian ay sinalubong ng isang grupo ng labinlimang lalaki."Anong ginagawa niyo dito?! Nasaan s
Tumingin si Granduncle Scott kay Sabrina nang may nagtatakang ekspresyon. "Sabbie, pumunta ka ba dito dahil akala mo patay na ang nanay mo?"Tumango si Sabrina. "Sinabi sa akin ni Lincoln noong anim na taong nakalipas na dito daw siya nakalibing."Tinanong ulit ni Granduncle Scott, "Si Lincoln ba ang kasama ng nanay mo nung una niyang pinakasalan ang tatay mo?""Opo.""Hindi siya talaga mabuting tao!" Biglang sumimangot ang mukha ni Granduncle Scott habang galit na galit siyang nagsalita.Nagpatuloy siya, "Sinabi ng lalaking yun na siya daw ay pinsan ng nanay mo, pero hindi na siya bumalik pagkatapos niyang pakasalan ang tatay mo."Pagkatapos nun, nung pumanaw na ang tatay mo, hindi rin siya pumunta para bisitahin ang pamilya mo."Nung umalis ka ng village, ang nanay mo ay nagsimulang magtrabaho para mabayaran ang gastusin sa unibersidad. Nung oras na yun, ang kinikita niya lang ay lima hanggang anim na daan sa isang buwan, at ang naitatago niya lang para sa sarili niya ay isang
Si Sebastian ang unang nagreact. Kaagad niyang hinila ang braso ni Sabrina at sumgaw, “Sabrina! Kumalma ka! Kailangan mo munang kumalma!”Si Sabrina, na napatigil, ay seryosong sumagot, “Hindi ko kayang kumalma, Sebastian. Hindi ko kaya! Pumasok ako sa kulungan para kay Selene at kailanman at hindi na nakita ang nanay ko pagkatapos nito. Nung nakalabas na rin ako sa wakas pagkatapos ng dalawang taon, ang sabi ng Lynn family sa akin ay patay na ito. Ang sabi pa nga ni Lincoln ay nakalibing ito sa dati kong bahay.”“Personal niyang sinabi ito!”“Ang daming taon na ang lumipas kaya naman gusto ko talaga makabalik para makita ang nanay ko. Sapat na nga ang isang beses, iniisip ko. Pero, wala akong sapat na pera para makauwi.”“Pagkatapos, nabuntis ako.”“Para sa bata na nasa tiyan ko, isinuko ko ang pangarap kong makauwi someday.”“Kasalan ko ito lahat!”“Ngayong nawawala ang labi ng nanay ko, ano pang dahilan para mabuhay ako?”Sabi ni Sebastian, puno ng resolve ito, “May Aino ka
Nagpatuloy sa pagsasalita si Sebastian ng may gentle na tono. “Si Kingston ay iniimbestigahan ang koneksyon ng Lynn family sa nanay mo medyo matagal na. At nalaman niya na, six years ago, nung busy ka sa pag-aalaga sa nanay ko sa ospital, dinakip ang nanay mo ni Lincoln at ikinulong.”Pagkarinig dito, kaagad na hinila ni Sabrina ang braso ni Sebastian at desperadong tinanong. “Hindi pa patay ang nanay ko? Sebastian, hindi na kita kinamumuhian! Hindi ko talaga alam ang mga sinabi ko kanina, masyado lang talaga akong galit. Pakiusap, sabihin mo sa akin, buhay pa ba talaga ang nanay ko?”Pinat ni Sebastian ang likod niya para macomfort ito. “Sabrina, kumalma ka.”“Sabihin mo sakin! Sabihin mo sakin, sabihin mo sakin, sabihin mo na ito, Sebastian!” Nagmamadaling pangungumbinsi nito.Mabilis na tiningnan ni Sebastian ang paligid nila. Sinurvey niya ang construction site, excavators, ar pati na rin ang workers at villagers na nanunuod.Habang may seryoso itong itsura, sinabi niya. “Kail
Nung mga sandaling yun, nakatayo lang doon si Sebastian ng nakapokerface, para siyang sinasamba ng libong tao.Kaagad napatingin si Sabrina sa taong nakatayo sa labas ng bintana. Nakangiti niyang sinabi, “Hello.”“Madam, hindi kami aware na nakabalik ka na pala sa hometown mo. Sana ay mapagbigyan niyo kami para sa inconvenience na nadulot namin sayo,” humingi ng tawad ang lalaki ng may sincere na tonoSumagot si Sabrina, “Ayos lang ito.”“Madam, ititigil muna namin ang construction ngayon. Nakahanap kami ng crew na marunong maghukay ng labi para sayo. Malapit na sila dumating.”“Kukunin muna namin ang labi ng papa niyo muna, bago maghanap ng maayos na libingan. Natural, na sisiguraduhin namin na satisfied kayo sa location. Tsaka, tungkol sa compensation para sa pagdemolish ng bahay niyo at sa libingan ng tatay niyo…”“Gusto namin kayo alukin ng one million. Ano sa tingin mo? Kung hindi pa ito sapat, pwede pa naman kami magdagdag.”Walang masabi si Sabrina nung narinig niya ito.
Kaagad nagalit si Sabrina pagkarinig sa boses ni Selene.Ang lahat ng pagkamuhi niya, pag-aalala niya sa nanay nya, at ang pagkapahiya niya nitong umaga ay nagsama-sama, kaya naman wala na siyang awang nararamdaman.“Selene, sabihin mo lang sa akin kung ayaw mo ng mabuhay. Sisiguraduhin ko na magdudusa ka sa pagkamatay mo!”“Haha!” Pagkarinig nito, nagsimulang humalakhak si Selene. “Sabrina, ang tanging rason lang naman kung bakit ako nabubuhay ay para talunin ka! Hayaan mong sabihin ko ito sayo, ikaw at ang nanay mo ay dapat hindi tumapak sa bahay namin kailanman. Kayong dalawa ay dapat patay na nung twelve ka palang.”“Hindi ka dapat buhay!”“Ikaw at ang pangit mong nanay ay dapat patay na!”“Tumahimik ka!” sabi ni Sabrina.Sobrang nagalit siya. Kung si Selene ay nakatayo sa harap niya ngayon, paniguradong kukuha si Sabrina ng kutsilyo at papatayin niya ito ng walang pag-aalinlangan!Dati kasi, laging kalmado at composed si Sabrina kahit na anong mangyari. Kahit na binantaa
“Siguradong sisirain ko siya!”Pagkatapos, kaagad na ibinaba ni Sabrina ang tawag.Alam niya na mababaliw siya kapag pinagpatuloy nita ang tawag.Hindi ito maganda tingnan sa harap ng maraming tao dito.Sa halip, napagdeisyunan ni Sabrina na gawin ang revenge niya pagbalik sa South City. Nangako siya na sisirain niya ang Lynn family kahit na anong mangyari, kahit na ang ibig sabihin nito ay siya mismo hahanap ng tao niya.Nung mga sandali ring yun, hindi alam ni Sabrina na lumipad na sila Selene at ang pamilya nito sa Star Island.Ang tumulong sa kanila na makaalis ay si old Master Shaw.Pagkatapos niya patayin ang tawag, tumingin ng apologetically si Sabrina sa lahat ng nandoon at sinabi, “Patawad, sa nakakahiyang pangitain.”“Hindi, Mrs. Ford, pinakita mo na sa amin ang pagiging mapagbigay mo.”“Ang katotohanan na ipinimagay mo ang isang milyon sa taong tumulong sayo dati ay sapat na para makita kung gaano ka kamapagbigay.”Ang mga villagers ay mga tusong manipulators kaya
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu