May isang matandang kasabihan na ganito: Gusto natin ang hindi natin makukuha.Nang ang babaeng ito, si Ruth, ay kumilos nang mataas at makapangyarihan sa nakaraan, naiinis siya sa mga tao sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanya. Gayunpaman, dahil hindi rin siya ganoon karapat- dapat, karamihan sa mga tao ay hindi lamang minamaliit sa kanya, ngunit nagalit din sa kanya.Lalo na ang kanyang mga nasasakupan, na nagalit sa kanyang mapagmataas na pag- uugali, ngunit hindi nangahas na magsalita.Sa kabilang banda, ang tunay na mayayamang binata ng South City, tulad nina Ryan at Marcus, ay hindi man lang papasukin ang hindi dalisay na babaeng ito sa sulok ng kanilang mga mata. Para sa kanila, hindi siya karapat-dapat na ikumpara sa isang utusan.Gayunpaman, iba ang mga bagay sa sandaling ito.Si Ruth ay kumilos nang maingat, at tiniis ang lahat nang hindi nagsasabi ng isang salita. Hindi tulad ng dati niyang sarili, buong kababaang-loob niyang tinanggap ang sarili niyang kababaan.
Parang relasyon lang ng nakakatanda at nakababatang kapatid na babae.Noong unang pumasok si Ruth sa kumpanya noon, kinulam siya ng kanyang pinsan, na nagpapaniwala sa kanya na siya ang babae ng kumpanya. Gayunpaman, sa katotohanan, niloloko lang siya nito. Sa anumang kaso, si Ruth ay isa lamang stepping stone na maaari niyang itapon kaagad pagkatapos gamitin.Ngunit si Ruth, na hindi alam ang pagiging kumplikado ng mga bagay na iyon, ay hindi alam ang sarili niyang kahiya- hiyang pag- uugali. Siya ay kumilos nang dominante sa kumpanya buong araw.Dahil doon, wala siyang tunay na kaibigan doon, at hinamak siya ng lahat ng iba pang amo.Ito ay hindi katulad ni Yvonne, na may kaaya- ayang saloobin at madaling magkaroon ng pakikipagkaibigan sa iba.Maraming tao sa kompanya ang nasiyahan sa pakikipag- usap sa kanya, at maging ang kanyang mga nakatataas ay may magandang impresyon sa kanya. Kaya naman, nang makita niya ang bintana ng pagkakataon, agad na hinawakan ni Yvonne si Marcus.
Labis na napahiya sina Madeline at Lena ngunit wala silang mapagtataguan.Lahat ng ibang empleyado na nakaupo sa tabi nila ay pinandilatan ng mata ang dalawang babae.Gayunpaman, si Sabrina ay may kalmadong ekspresyon sa kanyang mukha.Pagbalik sa opisina, hindi niya naamoy ang napakalakas na pabango ni Madeline, na ikinagulat niya ngayon. Dahil madaling mairita ang ilong niya, hindi niya talaga matiis ang bango nito.“Mrs Ford, hindi mo ba…bibigyan mo lang kami ng pagkakataong magbukas ng bagong dahon?” Parang agrabyado si Madeline. “Alam kong nakagawa tayo ng mga pagkakamali sa nakaraan, ngunit hindi ba natin sila binabayaran? Dinalhan pa kita ng Green Mountain coffee bilang paraan para ipaabot ang paghingi ko ng tawad, pero hindi mo man lang kami pinansin?"Habang papalapit si Madeline kay Sabrina ay mas pinilit niyang lumayo.Nang makita niya ito, mas lalong nalungkot si Madeline. “Ikaw ba.. Ganyan ka ba talaga galit sa akin? Mapapatawad mo pa nga si Ruth, na minsang nagtangk
“Sineseryoso ko rin ang trabaho ko at magiging mas mapagpakumbaba. Upang magkaroon ng malinis na budhi.”Nang sabihin iyon ni Ruth, nakaramdam siya ng hiya at bahagyang namula.Ito ay may kinalaman sa kanyang karakter. Sa kaibuturan ng kanyang puso, siya ay talagang isang batang babae na may mababang pagpapahalaga sa sarili, na ipinakita noong inaapi siya ng kanyang pinsan. Gayunpaman, dahil sa kanyang pagmamataas sa nakaraan, palaging sinubukan ni Ruth ang lahat ng kanyang makakaya upang pagtakpan ito.Ngayon na sa wakas ay natanto na niya ang kanyang mga maling gawain at nagsimulang magpakumbaba, iniwan siyang nakalantad sa kanyang mababang pagpapahalaga sa sarili.Si Sabrina ang sinubukang aliwin si Ruth. "Ayos lang, gagaling ka pa."Bahagyang tumango si Ruth. "Salamat."Pagkatapos ng hapong iyon at sa mga sumunod na araw, bumalik sa normal ang buhay trabaho ni Sabrina.Hindi pumunta si Selene sa kumpanya para asarin siya.Sa katunayan, walang narinig na balita si Sabrina pa
“Natatakot?” tanong ni Sebastian.Nawalan ng masabi si Sabrina.'Kalokohan!'Palagi kang isang barumbadong tao. Isang minuto ay magpapainit ka sa isang tao, bago ipadala ang mga ito upang i- cremate sa isang abo sa isa pa.‘Magiging kakaiba lang kung ang isang babae ay hindi natatakot na umibig sa isang lalaking tulad mo.’Gayunpaman, tumanggi si Sabrina na sumuko ng ganoon lang!Pinipigilan ang takot na nararamdaman para sa kanya sa kanyang puso, nagsimulang makipagtalo si Sabrina, “Napaka- temperamental mo, kaya paano ko mahuhulaan ang iniisip mo? Ikaw ang nagpasya na isapubliko ang aming relasyon at ginamit ang opisyal na pahina ng social media ng Ford Group upang ipahayag na ako ang asawa ng direktor. Hayaan mong tanungin kita, bilang asawa, hindi ba dapat may karapatan akong magtanong kung saan tayo pupunta?"“Mmm. Ilang araw lang na pagtatrabaho sa isang komportableng lugar ng trabaho ay tila nasanay na ng mabuti ang iyong dila,” pakli ni Sebastian cooly.Nagawa niyang iw
Ang dalawang sales ladies sa likod ng mag- asawa ay tumingin sa kanila nang may paghanga habang ang isa sa kanila ay napabulalas pa, " Sina Ginoo at Ginang Ford ay talagang match made in heaven!"Nagsimulang maging kasing pula ng mansanas ang mukha ni Sabrina.Sa kabilang banda, nagkunwaring hindi napapansin, hinawakan ni Sebastian ang kamay niya habang naglalakad sila sa isang tahimik na patyo.Noon lang napansin ni Sabrina ang high-end na boutique sa harapan niya, na may naka-display na pangalang "Sloane" sa storefront.Ang Sloane ay isang klasikong luxury brand.Higit pa rito, ito ay isang itinatag na pangalan sa South City.Noong kakapasok lang ni Sabrina sa kolehiyo, nakatira pa siya sa pamilya Lynn. Noon, narinig niyang binanggit nila ang brand noong nagdaraos sila ng coming- of- age ceremony para sa kanilang mahalagang 18 taong gulang na anak na babae, si Selene.Sinabi ni Jade, "Buweno, ang kayamanan at katayuan ng pamilya Lynn ay hindi pa umabot sa antas na iyon. Kung h
Nang makita kung paano natigilan si Sebastian, agad na sinubukang magpaliwanag ng dalawang taga- disenyo na nagsilbi kay Sabrina. "I'm sorry, Mr Ford. Kami... Kami talaga... Sa totoo lang, pinili namin ang pinaka- magarang damit na nasa isip mo para kay Madam, pero parang mas gusto niya ito. Ito ang pinakamababang presyo sa lahat ng mga damit dito."Itinuring itong walang kabuluhan at walang anumang mga accessory.“Gayunpaman, dapat kong sabihin, si Madam talaga ay may napakagandang mata. Kahit na ito ay isang mababang presyo na damit na may simpleng istilo, napakaganda pa rin nito kay Madam.”Ang unang kalahati ng mga salita ng taga-disenyo ay isang paghingi ng tawad kay Sebastian.Gayunpaman, sinimulan niya ang tunay na papuri sa kanya sa ikalawang kalahati ng kanyang paliwanag.Talagang may magandang pigura si Sabrina, na naging maganda sa kanya sa lahat ng bagay.Kahit na ang taga- disenyo ay pumili ng mga pinaka- marangyang estilo at brooch sa tindahan para sa kanya kanina,
Inisip niya lang sa loob niya, 'Yun ay dahil lang hindi niyo kasi alam kung gaano siya nakakatakot sa tuwing gusto niya.'Isinantabi niya ito at ngumiti na lang si Sabrina sa kanila at sinabi, "Salamat"Pagkatapos nun, nagsimulang nang pumili ang designer ng isang pares ng sapat na babagay sa bestida na kulay light blue. Sa bandang huli, yung nakita pala niya ay hindi masyadong kasya sa paa ni Sabrina.Kahit payat at matangkad si Sabrina, ang mga paa niya ay napakaliit naman.Bukod pa dito, malaman ang mga ito at makitid.Sa kabilang banda, ang pares ng sapatos na bumagay sa light blue dress ay hindi lang masyadong malaki para sa kanya, ito rin ay masyadong malapad.Nagsisising sinabi ng designer, "Madam, ang mga sapatos na ito ay orihinal na ginawa para bumagay sa bestida, pero hindi talaga sila kasya sa paa mo. Bukod pa dito, kahit na ang pares ng sapatos na ito ay mamahalin sa isang normal sa tindahan, hindi talaga ito ang may pinakamagandang kalidad sa brand namin. Edi, ano n