Nilingon ni Yvonne si Sabrina na hindi makapaniwala. "Sa-Sabrina...ikaw ba...totoo ba ang sinabi ni Ms. Poole? Ikaw ang nakulong at kinaladkad pabalik ni Sebastian Ford na pinag-uusapan ng lahat sa South City nitong nakaraang dalawang buwan?"Isang masakit na sakit ang tumusok sa puso ni Sabrina dahil sa paglabas niya sa publiko. Pakiramdam niya ay hinubaran siya para makita ng lahat at hindi niya mahanap ang boses para sumagot sa tanong ni Yvonne. Siya ay hindi tungkol sa pagpunit ang sugat buksan ang kanyang sarili.Tahimik na nakatayo si Sabrina nang mawala ang liwanag sa kanyang mga mata, habang ang opisina ay pumutok sa mainit na talakayan."Diyos ko po! So siya yun?""Nag-uusap lang kaming dalawa tungkol sa babaeng ibinalik ni Master Sebastian sa elevator noong unang araw na pumasok siya sa trabaho, nakatayo siya sa tabi namin! Alam niya na siya ang pinag-uusapan namin at nakaya nyang hindi magsabi ka ng isang salita tungkol dito, isang mapanlinlang na puta!" Ngumisi ang isa
Ang lahat ay maaaring masubaybayan pabalik kay Sebastian. Si Emma ang kauna-unahang babae na nagkaroon ng romantikong interes sa kanya noong siya ay ipinatapon pa. Siya ay nahulog nang husto sa kanya na maaari siyang mamatay para sa kanya, ngunit hindi siya pinansin ni Sebastian. Ang kanyang pagtugis sa lalong madaling panahon ay tumaas sa isang abnormal na pagkahumaling gayunpaman, tumanggi siyang tumingin sa kanyang direksyon. Noon ang pagmamahal niya sa lalaki ay napalitan ng baluktot na galit sa sinumang babaeng lalapit sa kanya. Anim na taon na ang nakalilipas, si Emma ay nagtago ng parehong antas ng malisya laban kay Serene. Ngunit nang pumasok siya sa South City na ganap na nilayon na saksakin si Serene hanggang mamatay, narinig niya ang balita na hindi interesado si Sebastian kay Serene sa simula. Natuklasan din niya na ang ina ni Sebastian ay dumaranas ng malalang sakit at malapit na sa kanyang kamatayan. Alam kung gaano kawalang-awa ang isang lalaki na si Sebastian, agad na
Nagulat si Linda at ang kamay niyang nakahawak sa sapatos ay nanlamig sa ere. She snapped her head around only to find na ang lalaking sumigaw para tumigil siya ay si Andrew, ang pinakabatang lalaki sa opisina. Twenty years old lang si Andrew at katatapos lang ng University para magtrabaho bilang intern sa opisina. Kanina pa siya tahimik nang magsalita ang ibang mga lalaking designer para kay Sabrina, ngunit sa pagkakataong ito ay natagpuan na niya ang boses niya. Bago pa makapag-react si Linda sa anumang paraan, sinipa siya ni Andrew sa lupa, na hindi naging hamon para sa isang malakas na binata na tulad niya. Hindi siya nakipagsapalaran sa paghihintay sa reaksyon ni Linda at agad na niyakap si Sabrina sa kanyang mga bisig, bago sumugod na parang isang mabangis na leon.Sa mismong sandaling iyon, maging si Sabrina ay nagulat sa batang ito. Nagkaroon siya ng maraming pakikipag-ugnayan kay Andrew sa mga nakaraang linggo sa trabaho, siya ay isang mabilis na nag-iisip na may likas na pan
Sa mismong sandali, wala nang ibang gusto si Yvonne kundi ang agawin ang sapatos na iyon at bugbugin sina Ruth at Emma hanggang mamatay. Bago siya sumabog, inabot muli ni Linda ang isa sa mga sapatos kay Ruth."Ms. Mann, I hate Sabrina, too. Let's do it together and see who can ruin her face best, how's that?"Lalong lumalim ang ngisi ni Emma nang makitang nag-aaway ang dalawa kung sino ang bubugbugin kay Sabrina, at doon na nagdesisyon si Yvonne na hindi na niya kaya."Ruth, tanga ka!" sumigaw siya. Lahat ng mga mata ay agad na natuon kay Yvonne sa pagkamangha.Walang intensyon na itago ang kanyang pang-aalipusta, sumigaw si Yvonne nang buong puso, "Ruth! Tinatawag mo ang iyong sarili na isang prinsesa sa lahat ng oras na parang isa kang mahalagang tao, kapag ikaw ay walang iba kundi isang empleyado lamang tulad ng iba sa atin! Totoo. Ang mga babae mula sa mayayamang pamilya ay hindi man lang kumukurap sa pagbili ng lahat ng mga mamahaling produkto sa pangangalaga sa balat na
Maingat na tumayo si Sabrina sa harap ni Yvonne na may mapait na ngiti sa labi. "gawin mo na, kahit ano pa yan na nagpapasaya sayo. Di ako sasagabal sa mga tutulong. Gawin mo na."Pumikit si Sabrina at tumayo habang hinihintay ang hampas ni Linda. Marami sa mga kasamahan niya na nasa eksena ang hindi maiwasang makiramay kay Sabrina sa kanyang mga sinabi. Normal para sa mga kasamahan na makatagpo ng mga salungatan sa isa't isa sa kanilang pang-araw-araw na operasyon, iyon ay bahagi ng dinamika ng opisina. Ngunit hindi kailanman nagkaroon ng mga salungatan nang napakatindi na nangangailangan ng pambubugbog sa publiko na may tanging intensyon na sirain ang mukha ng isang tao. Karamihan sa mga tao ay palaging hinahamak kung anong uri ng tao si Linda, at ang ilan ay nagpasya na umalis dahil hindi nila matiis na tingnan ang kalupitan na malapit nang mangyari sa kanila.Si Linda naman ay lalo lang naging mabangis. Naiinis siya sa katotohanan na si Master Ryan ay nakatingin kay Sabrina mula
Nanlaki ang mga mata ni Linda sa gulat at napasigaw pagkatapos ng tuluyang dumating para irehistro ang nangyari. ‘Mahal...mahal na pulis, b-bakit ka nandito? Pakiusap huwag mo akong arestuhin, ang babaeng ito ang dapat mong hulihin! Siya ay isang home-wrecker, isang preso na nakatakas sa kulungan noon! Siya ay isang scammer na namemeke. isang pekeng resume, siya- Ouch!’‘Kahit anong maling ginawa ng babaeng ito, wala kang karapatang atakihin siya!’ sabi ng pulis. ‘Ang pag-atake sa isang tao sa publiko tulad nito ay isang kumpletong paglabag sa batas ng estado! Mangyaring sumama sa amin!’Dahil doon, sinimulang hilahin ng mga pulis si Linda palabas. Nagsisimula nang mamuo ang mga pasa sa pulso ni Linda habang lumalaban ito. She tried her best to ignore the pain and screamed frantically, ‘Ms. Poole, Ms. Poole, tulungan mo ako nagmamakaawa ako Ikaw ang humiling na bugbugin ko si Sabrina!’‘Hamak!’ Napangisi si Emma. Nakatayo siya habang dinadala ng pulis si Linda at tumanggi siyang magsal
Dumating sa linya ang boses ni Emma habang naghihintay at sinabing, ‘Sabrina, hindi na kita kailangang turuan kung ano ang sasabihin ko ngayon, hindi ba?’‘Paano mo nakuha ang numero ko?’ mahinahong tanong ni Sabrina.‘Ano sa tingin mo?’ Kaswal na tumawa si Emma. ‘Nasa database ng Human Resources ang contact mo, bakit hindi ko malalaman? Alam kong kasalukuyang kinukuwestiyon ka sa police station. Kung makakalabas si Linda ay depende kung willing kang maging mabuting babae.’‘So pinipili mo bang protektahan si Linda, o ang sarili mo?’ Nanatiling maayos ang tono ni Sabrina.‘Anong gusto mong sabihin??’ Tumahol si Emma.‘I mean, kung masunog ako, sisiguraduhin kong sabay tayong masusunog.’‘Hindi ka mangangahas!’‘Oo naman, hindi ko gagawin.’ Ngumiti ng mapait si Sabrina. ‘Nasa kamay mo ang kapalaran ng anak ko, siyempre hindi ako maglalakas loob! Pero ang mahalaga dito ay siguraduhin mong sasabihin ko LAMANG ang totoo sa nakita ng mga tao dito. Si Linda nga ang nakabangga sa akin, at nak
Tumulo ang mga luha sa kanyang mukha sa alaala na mayroon siya sa nakalipas na dalawang buwan, ngunit sa lalong madaling panahon, nai-angkla niya ang sarili at nanumbalik ang kanyang katahimikan. Nagmamadali siyang pumunta sa banyo at tinitigan ang repleksyon niya sa salamin. Inabot ng apat na oras na may ice pack sa pisngi para tuluyang mabawasan ang pamamaga, pero bakas pa rin sa mukha niya ang pasa na sumira sa kanyang kagandahan. Pilit na ngumiti si Sabrina bago muling isuot ang facemask. Naglakad siya papunta sa kanyang kwarto para kunin ang kahon na may laman na mga alahas na binili ni Sebastian para sa kanya bilang regalo. Sa loob nito, ay isang pares ng mga pulseras na natanggap niya mula sa matandang Mrs. Ford.Ipinaalala ng mga pulseras kay Sabrina ang araw na binisita niya ang lumang tirahan ng Ford. Nang sabihin sa kanya ng matandang Mrs. Ford ‘Ibibigay ko ang pares ng mga pulseras na ito sa iyong biyenan. Nakakalungkot na namatay siya sa murang edad nang hindi nabigyan ng
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu