"Alam ko kung paano ko poprotektahan ang sarili ko at ang mama ko."Medyo natuwa si Sabrina nang marinig niya ito. Niyakap niya ulit si Aino. "Mabuti naman baby, alam kong ginagawa mo ang lahat ng ito para sa kapakanan ko.""Mmm, Mommy," malambing na kumilos si Aino at sinabi, "Hindi naman po sa gusto kong pumunta sa amusement park araw-araw. Noong nasa amusement park po kasi tayo kahapon, may isang laro na kailangan ng tatlong tao para malaro ito nang tama. Kailangan yayakapin ng Daddy ang Mummy, tapos ang Mummy yayakapin ang baby at sabay tayong sasakay ng roller coaster.""Gusto ko pong laruin yun kahapon pero ayaw po yakapin ni Uncle Kingston si Grandma Lewis eh...""Pfft.." Halos hindi na makahinga ang driver sa narinig niya.Wala pa ngang tatlumpung taong gulang si Kingston ngayong taon at si Aunt Lewis naman ay nasa early 50s na.Tapos ipapayakap nito sa kanya si Aunt Lewis?Tiningnan ng driver ang sarili niyang amo na para bang na agrabyado ito."Kingston, sa amusement
"Hindi...Hindi ko ito gusto," Ang boses ni Sabrina ay medyo salungat sa nararamdaman niya. May pakiramdam siya na para bang ang iniisip niya ay inoobserbahan ni Sebastian. Wala siyang kahit anong mamahaling bagay habang lumalaki siya. Ang mga pangangailangan niya nga ay problema niya na, paano pa ang pagkakaroon ng kahit anong alahas.Ang tanging alahas niya lang ay ang binigay ni Grace sa kanya pero nilagay niya na din ito sa puntod ni Grace.Hindi makatotohanan sabihin na hindi gusto ng mga babae ang gold at silver na alahas.Isang ordinaryong tao lang si Sabrina kaya gusto niya rin ang mga ganito.Niyakap pa siya nang mahigpit ng lalaki. Ang malamig niyang mga labi na may maiikling balbas ay palapit nang palapit sa kanya. Ang boses niya ay malalim at malumanay. "Kung hindi mo nagustuhan ang bracelet, bakit parang sobra ang pagkabighani mo dito? Hindi...ka nagsasabi ng totoo."Walang nasabi si Sabrina."Alam mo ba yung klase ng paraan na gagamitin ko para parusahan ka sa pags
Patuloy lang siya sa paghalik sa kanyang mga luha.Inilabas niya ang lahat ng naipon na hinaing sa buong taon sa gabing ito.Siya ay matigas ang ulo, hindi sumusuko, at ayaw magpasakop sa sinuman! Ano ang mali doon?Sa huli, unti-unti niya itong natunaw. Nakatulog siya sa mga bisig nito. Napatingin siya sa mukha niya, at hinalikan siya ng lalaki ng malalim sa noo niya. Pagkatapos ay pinatay niya ang ilaw at natulog.Kinabukasan.Nagising siya kasabay niya.Wala siyang suot. Ang pantulog na una niyang suot ay inihagis niya sa sahig, at ito ay nadumihan.Umupo siya at tinignan ang sarili. Mula sa itaas hanggang sa ibaba, suot lang niya ang chrismatite bracelet sa kanyang mga pulso. Tunay na bagay na bagay ang mga pulseras sa kanyang malambot at malinaw na balat.Nginuso nya ang kanyang labi at nagtatampo na sinabi sa lalaking nakahiga sa kama, “Ito ang mga bracelet ko! Kaya kong gawin lahat ng gusto ko dito!"Makapal ang boses ng lalaki na kakagising pa lang. "Maaari mo ring ipa
Pagdating ng elevator sa floor ni Sabrina, inayos niya ang kanyang damit at binuhat ang kanyang briefcase palabas ng elevator. Bumaba siya sa elevator, at agad na nagsimulang magtsismisan ang ilang kasamahan na papunta sa mas mataas na palapag.“Uy, ito, character din ito. Siya ay bago sa aming kumpanya, ngunit nabalitaan kong lumikha siya ng maraming gulo.“Napaka-b*tch ng babaeng ito. Nang pumasok siya sa trabaho noong nakaraang linggo at noong isang linggo bago iyon, para siyang isang matapat at masunurin sa panuntunang taga-bayan. Gayunpaman, nilinlang niya ang lahat. May something siya kay Master Ryan at hindi niya kasama si Miss Ruth.""Nabalitaan ko na siya na ngayon ang boss ni Linda mula sa kanilang departamento ng disenyo.""Mabilis siyang umakyat."“Mabilis siyang umakyat. Umakyat siya gamit ang tapat at hindi nakakapinsalang katauhan. Gayunpaman, sa loob lamang ng ilang araw, nagawa niyang ligawan si Master Ryan at nakakuha pa nga ng magandang posisyon sa kumpanya.”"
Hindi nakaimik si Linda.Matapos ang ilang Segundo, pagod nyang sinabi, “huwag mo akong masyadong subukan, okay? Pinilit mo ba akong umalis sa trabaho ko? Handa na akong i-proofread ang iyong mga sketch para sa iyo. Ano pa ang gusto mo?”Inabot ni Sabrina kay Linda ang ilang materyales na katatapos lang niyang ayusin. “Bagaman ako na ngayon ang iyong head designer, kung ano ang sa iyo ay magiging iyo. Mayroon kang independiyenteng espasyo sa disenyo at mga ideya. Kung libre ako, matutulungan din kitang mag-proofread. Wala naman masyadong pagkakaiba sa trabaho natin kumpara sa dati. Ito ay magiging iyo. Pagkatapos mong makumpleto, at kung nagtitiwala ka sa akin, maaari mong ipaubaya sa akin ang pag-proofread.”Sabi ni Linda, “… Nagsasabi ka ba ng totoo?”"Magtrabaho. Ayokong nakakakita ng taong nakatengga” Hindi na muling tumingin si Sabrina kay Linda at ibinaba ang ulo para magtrabaho.Nag-aatubili na bumulong si Linda, "Salamat..."Hindi nag-angat ng tingin si Sabrina.Masasabi
Nakita ni Nigel ang pag-aalala niya kay Sabrina.Gayunpaman, malamig at mahinahon ang ekspresyon ni Sabrina, "Nigel, tungkol kay Ruth, pasensya na.""Hindi, Sabrina. Hindi ako nandito para kay Ruth,” sabik na paliwanag ni Nigel, at inabot niya ang braso ni Sabrina.Napaatras si Sabrina.Maraming tao ang nanonood sa kumpanya.Dalawang babaeng empleyado ang dumaan at nagsimulang magbulungan at magbulungan sa isa't isa.“Hindi ba iyon ang young master ng pamilya Conor? Si Nigel Conor, ang apo ng pinakamakapangyarihang pamilya, ang pamilyang Ford.”"Ang pinsan ni Miss Ruth, tama ba?"“Sus, nakipagrelasyon ba siya kay Sabrina? Hindi nakapagtataka kung bakit patuloy siyang tinatawag ni Ruth na homewrecker. Akala ko ay hindi makatwiran si Ruth at maling sinisisi si Sabrina. Ito pala…”Ang dalawang babae ay nag-uusap sa napakalambot na boses, ngunit naririnig nina Sabrina at Nigel ang lahat.Sabi ni Sabrina, “Puwede mo ba akong patawarin sandali?”Hindi pa rin sumuko si Nigel.Gust
"Sabrina, pwede ba tayong mag-usap? Kung ayaw mong makasama sa kumpanya at natatakot kang makita, pagkatapos ay lumabas tayo. Naghanap kami ng cafe na mauupuan. pwede ba tayo?” sabik na tanong ni Nigel. Tumango si Sabrina. Nang sabay silang lumabas ni Nigel sa main entrance, wala sa sarili si Sabrina na sumulyap sa direksyon kung saan karaniwang nakaparada ang kotse ni Sebastian. Nagkataon, hindi niya napansin ang sasakyan ni Sebastian, at naisip niyang wala pa si Sebastian. Kaya naman, pumunta siya sa cafe sa kabilang kalye kasama si Nigel."Sampung minuto. May sampung minuto lang ako." Ayaw ni Sabrina na hintayin siya ni Sebastian. Ayaw din niyang malaman ni Sebastian na kasama niya si Nigel.Hindi mahalaga sa kanya kung nalaman niya ito, ngunit hindi rin niya nais na magdulot ng anumang gulo para kay Nigel."Sige, sampung minuto lang," sabi ni Nigel.Umorder silang dalawa ng dalawang basong tubig at umupo, saka sabay silang nagsalita."Sabrina, iwan mo na lang si Sebastian.
Sabay na napatingin sina Sabrina at Nigel at nakita nila si Sebastian na may matigas na ekspresyon.“Sebas…tian,” takot ni Nigel kay Sebastian.Anim na taon na ang nakalilipas, natakot siya sa kanya noong siya ay isang mayaman na playboy. Natatakot pa rin siya kay Sebastian kahit sa mga sandaling ito. Ito ang uri ng takot na nakatanim sa mga buto.Hindi nilingon ni Sebastian si Nigel.Nakatingin lang siya kay Sabrina.Kalmado at walang ekspresyon si Sabrina.Hindi ba dalawang tao ang tumatambay sa isang café?Ano ang mali doon?Kung nais niyang sisihin siya, kahit na hindi siya umalis ng bahay, mayroon siyang dahilan upang gawin ito.Mayroong isang kasabihan na kung ang isang tao ay nais na singilin ang isa pa, sila ay palaging makakahanap ng paraan para dito!Nag-init ang tingin ng lalaki at nagmamalasakit na nagtanong, "Hindi na ba sumakit ang tiyan mo?"Natigilan si Sabrina."Kahapon, sa lumang tirahan, ano ang sinabi mo tungkol sa iyong sarili?" tanong ni Sebastian.Na
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu