"Alam ko kung paano ko poprotektahan ang sarili ko at ang mama ko."Medyo natuwa si Sabrina nang marinig niya ito. Niyakap niya ulit si Aino. "Mabuti naman baby, alam kong ginagawa mo ang lahat ng ito para sa kapakanan ko.""Mmm, Mommy," malambing na kumilos si Aino at sinabi, "Hindi naman po sa gusto kong pumunta sa amusement park araw-araw. Noong nasa amusement park po kasi tayo kahapon, may isang laro na kailangan ng tatlong tao para malaro ito nang tama. Kailangan yayakapin ng Daddy ang Mummy, tapos ang Mummy yayakapin ang baby at sabay tayong sasakay ng roller coaster.""Gusto ko pong laruin yun kahapon pero ayaw po yakapin ni Uncle Kingston si Grandma Lewis eh...""Pfft.." Halos hindi na makahinga ang driver sa narinig niya.Wala pa ngang tatlumpung taong gulang si Kingston ngayong taon at si Aunt Lewis naman ay nasa early 50s na.Tapos ipapayakap nito sa kanya si Aunt Lewis?Tiningnan ng driver ang sarili niyang amo na para bang na agrabyado ito."Kingston, sa amusement
"Hindi...Hindi ko ito gusto," Ang boses ni Sabrina ay medyo salungat sa nararamdaman niya. May pakiramdam siya na para bang ang iniisip niya ay inoobserbahan ni Sebastian. Wala siyang kahit anong mamahaling bagay habang lumalaki siya. Ang mga pangangailangan niya nga ay problema niya na, paano pa ang pagkakaroon ng kahit anong alahas.Ang tanging alahas niya lang ay ang binigay ni Grace sa kanya pero nilagay niya na din ito sa puntod ni Grace.Hindi makatotohanan sabihin na hindi gusto ng mga babae ang gold at silver na alahas.Isang ordinaryong tao lang si Sabrina kaya gusto niya rin ang mga ganito.Niyakap pa siya nang mahigpit ng lalaki. Ang malamig niyang mga labi na may maiikling balbas ay palapit nang palapit sa kanya. Ang boses niya ay malalim at malumanay. "Kung hindi mo nagustuhan ang bracelet, bakit parang sobra ang pagkabighani mo dito? Hindi...ka nagsasabi ng totoo."Walang nasabi si Sabrina."Alam mo ba yung klase ng paraan na gagamitin ko para parusahan ka sa pags
Patuloy lang siya sa paghalik sa kanyang mga luha.Inilabas niya ang lahat ng naipon na hinaing sa buong taon sa gabing ito.Siya ay matigas ang ulo, hindi sumusuko, at ayaw magpasakop sa sinuman! Ano ang mali doon?Sa huli, unti-unti niya itong natunaw. Nakatulog siya sa mga bisig nito. Napatingin siya sa mukha niya, at hinalikan siya ng lalaki ng malalim sa noo niya. Pagkatapos ay pinatay niya ang ilaw at natulog.Kinabukasan.Nagising siya kasabay niya.Wala siyang suot. Ang pantulog na una niyang suot ay inihagis niya sa sahig, at ito ay nadumihan.Umupo siya at tinignan ang sarili. Mula sa itaas hanggang sa ibaba, suot lang niya ang chrismatite bracelet sa kanyang mga pulso. Tunay na bagay na bagay ang mga pulseras sa kanyang malambot at malinaw na balat.Nginuso nya ang kanyang labi at nagtatampo na sinabi sa lalaking nakahiga sa kama, “Ito ang mga bracelet ko! Kaya kong gawin lahat ng gusto ko dito!"Makapal ang boses ng lalaki na kakagising pa lang. "Maaari mo ring ipa
Pagdating ng elevator sa floor ni Sabrina, inayos niya ang kanyang damit at binuhat ang kanyang briefcase palabas ng elevator. Bumaba siya sa elevator, at agad na nagsimulang magtsismisan ang ilang kasamahan na papunta sa mas mataas na palapag.“Uy, ito, character din ito. Siya ay bago sa aming kumpanya, ngunit nabalitaan kong lumikha siya ng maraming gulo.“Napaka-b*tch ng babaeng ito. Nang pumasok siya sa trabaho noong nakaraang linggo at noong isang linggo bago iyon, para siyang isang matapat at masunurin sa panuntunang taga-bayan. Gayunpaman, nilinlang niya ang lahat. May something siya kay Master Ryan at hindi niya kasama si Miss Ruth.""Nabalitaan ko na siya na ngayon ang boss ni Linda mula sa kanilang departamento ng disenyo.""Mabilis siyang umakyat."“Mabilis siyang umakyat. Umakyat siya gamit ang tapat at hindi nakakapinsalang katauhan. Gayunpaman, sa loob lamang ng ilang araw, nagawa niyang ligawan si Master Ryan at nakakuha pa nga ng magandang posisyon sa kumpanya.”"
Hindi nakaimik si Linda.Matapos ang ilang Segundo, pagod nyang sinabi, “huwag mo akong masyadong subukan, okay? Pinilit mo ba akong umalis sa trabaho ko? Handa na akong i-proofread ang iyong mga sketch para sa iyo. Ano pa ang gusto mo?”Inabot ni Sabrina kay Linda ang ilang materyales na katatapos lang niyang ayusin. “Bagaman ako na ngayon ang iyong head designer, kung ano ang sa iyo ay magiging iyo. Mayroon kang independiyenteng espasyo sa disenyo at mga ideya. Kung libre ako, matutulungan din kitang mag-proofread. Wala naman masyadong pagkakaiba sa trabaho natin kumpara sa dati. Ito ay magiging iyo. Pagkatapos mong makumpleto, at kung nagtitiwala ka sa akin, maaari mong ipaubaya sa akin ang pag-proofread.”Sabi ni Linda, “… Nagsasabi ka ba ng totoo?”"Magtrabaho. Ayokong nakakakita ng taong nakatengga” Hindi na muling tumingin si Sabrina kay Linda at ibinaba ang ulo para magtrabaho.Nag-aatubili na bumulong si Linda, "Salamat..."Hindi nag-angat ng tingin si Sabrina.Masasabi
Nakita ni Nigel ang pag-aalala niya kay Sabrina.Gayunpaman, malamig at mahinahon ang ekspresyon ni Sabrina, "Nigel, tungkol kay Ruth, pasensya na.""Hindi, Sabrina. Hindi ako nandito para kay Ruth,” sabik na paliwanag ni Nigel, at inabot niya ang braso ni Sabrina.Napaatras si Sabrina.Maraming tao ang nanonood sa kumpanya.Dalawang babaeng empleyado ang dumaan at nagsimulang magbulungan at magbulungan sa isa't isa.“Hindi ba iyon ang young master ng pamilya Conor? Si Nigel Conor, ang apo ng pinakamakapangyarihang pamilya, ang pamilyang Ford.”"Ang pinsan ni Miss Ruth, tama ba?"“Sus, nakipagrelasyon ba siya kay Sabrina? Hindi nakapagtataka kung bakit patuloy siyang tinatawag ni Ruth na homewrecker. Akala ko ay hindi makatwiran si Ruth at maling sinisisi si Sabrina. Ito pala…”Ang dalawang babae ay nag-uusap sa napakalambot na boses, ngunit naririnig nina Sabrina at Nigel ang lahat.Sabi ni Sabrina, “Puwede mo ba akong patawarin sandali?”Hindi pa rin sumuko si Nigel.Gust
"Sabrina, pwede ba tayong mag-usap? Kung ayaw mong makasama sa kumpanya at natatakot kang makita, pagkatapos ay lumabas tayo. Naghanap kami ng cafe na mauupuan. pwede ba tayo?” sabik na tanong ni Nigel. Tumango si Sabrina. Nang sabay silang lumabas ni Nigel sa main entrance, wala sa sarili si Sabrina na sumulyap sa direksyon kung saan karaniwang nakaparada ang kotse ni Sebastian. Nagkataon, hindi niya napansin ang sasakyan ni Sebastian, at naisip niyang wala pa si Sebastian. Kaya naman, pumunta siya sa cafe sa kabilang kalye kasama si Nigel."Sampung minuto. May sampung minuto lang ako." Ayaw ni Sabrina na hintayin siya ni Sebastian. Ayaw din niyang malaman ni Sebastian na kasama niya si Nigel.Hindi mahalaga sa kanya kung nalaman niya ito, ngunit hindi rin niya nais na magdulot ng anumang gulo para kay Nigel."Sige, sampung minuto lang," sabi ni Nigel.Umorder silang dalawa ng dalawang basong tubig at umupo, saka sabay silang nagsalita."Sabrina, iwan mo na lang si Sebastian.
Sabay na napatingin sina Sabrina at Nigel at nakita nila si Sebastian na may matigas na ekspresyon.“Sebas…tian,” takot ni Nigel kay Sebastian.Anim na taon na ang nakalilipas, natakot siya sa kanya noong siya ay isang mayaman na playboy. Natatakot pa rin siya kay Sebastian kahit sa mga sandaling ito. Ito ang uri ng takot na nakatanim sa mga buto.Hindi nilingon ni Sebastian si Nigel.Nakatingin lang siya kay Sabrina.Kalmado at walang ekspresyon si Sabrina.Hindi ba dalawang tao ang tumatambay sa isang café?Ano ang mali doon?Kung nais niyang sisihin siya, kahit na hindi siya umalis ng bahay, mayroon siyang dahilan upang gawin ito.Mayroong isang kasabihan na kung ang isang tao ay nais na singilin ang isa pa, sila ay palaging makakahanap ng paraan para dito!Nag-init ang tingin ng lalaki at nagmamalasakit na nagtanong, "Hindi na ba sumakit ang tiyan mo?"Natigilan si Sabrina."Kahapon, sa lumang tirahan, ano ang sinabi mo tungkol sa iyong sarili?" tanong ni Sebastian.Na