Ang babaeng nakakita kay Sabrina ay isa sa mga tauhan sa kumpanyang kasalukuyang pinagtatrabahuhan niya, isang admin para sa departamento ng human Resources na tinatawag na Windy Sand. Si Windy ay mas malapit kay Linda sa opisina.‘Kilala mo ang babaeng iyon?’ Tanong ng kasintahan ni Windy.‘Isang bagong taga-disenyo lamang sa aming kompanya. Gumapang siya hanggang sa maging isa sa mga nangungunang aso sa kabila ng pagsali lamang sa loob ng dalawang linggo’ sagot ni Windy, inggit at hamak na pumuno sa kanyang tinig.‘Parang hindi siya ordinaryong babae.’ Ang tono ng kanyang kasintahan ay hindi gaanong personal ngunit mas bagay-ng-katotohanan. ‘Kung hindi ay wala siyang kapangyarihan na ma-clear ang lugar upang makuha niya ang kanyang aralin sa pagmamaneho.’‘Ha! Hindi siya ganon ka-special! Napaswerte lang niya na nag-interest sa kanya si Master Ryan, hindi iyon ginagawang mas ordinaryo! Though ... parang hindi si Master Ryan ang nagtuturo sa kanyang drive, Hindi ganun katangkad si Mas
‘Sure’ tumango siya ng walang pag aalangan. Masasabi ni Sebastian na pagod na siya kaya't handa siyang sumunod kung nais niyang umuwi.Pagdating sa bahay ng alas-dos ng hapon, gayunpaman, si Sabrina ay hindi sinalubong ng umuusok na nilagang si Tita Lewis tulad ng inaasahan niya. Karaniwan itong oras na iyon kapag nililinis ng Tita Lewis ang bahay, ngunit wala siya saanman matatagpuan.Tinawagan nila kaagad si Tita Lewis, upang malaman lamang na nasa amusement park siya kasama ang kanilang maliit na prinsesa na si Aino.‘Master Sebastian …’ Nagulat si Tita Lewis nang makuha niya ang tawag mula kay Sebastian at mabilis na ipinaliwanag, ‘Ako ... Wala akong ideya na uuwi ka para sa tanghalian ngayong hapon. Wala..Wala kang nabanggit, alam mo ba ‘yon.. Talagang natitiyak ni Assistant Yates na hindi kayo uuwi para mag-tanghalian si Gng. Ford kaya tinawag niya ako upang panatilihin ang maliit na kumpanya ng prinsesa. Sinabi niya na dapat mayroong isang babae sa paligid upang kunin ang maliit
Naramdaman ni Sabrina na lumubog ang kanyang tiyan sa kanyang ekspresyon at tinanong, ‘Ano- anong mali?’Hindi siya tumugon sa tanong ni Sabrina, ngunit sa halip ay sinilip siya nito bago pa abutin upang hilahin ang buong plate ng bream patungo sa kanya, na walang balak na makatipid ng kahit ano para kay Sabrina.Napatulala si Sabrina sa kilos nito. Walang kwenta, walang awa, mabisyo, dominante, ibig sabihin, iyon ang mga salitang ginamit niya upang ilarawan ang lalaki noon ngunit hanggang ngayon ay napagtanto niya na siya rin ang uri ng lalaking makikipagkumpitensya sa isang babae sa pagkain, ang pagkain na ginawa niya sa kanyang sarili, hindi kukulangin.Ang buong ulam ay nilamon sa loob ng isang blangko ng mata bago mismo sa kanya. May mga buto at sopas nalang ang natira sa pinggan.‘Ang bream ba ay maanghang?’ Naisip niya, habang pinagmamasdan ang pawis na nabuo sa noo ni Sebastian.Tinapos ni Sebastian ang buong isda at dalawang mangkok ng bigas kasama nito, bago tumingin kay Sabr
‘Tulungan mo siyang magbihis?’ Hindi mapigilan ni Sabrina na ulitin ang mga salitang iyon sa kanyang isipan muli. Hindi pa niya natulungan ang isang lalaki na magbihis dati. Ni hindi niya alam kung saan magsisimula, ngunit nang makita na naghihintay siya na nakataas ang dalawang braso sa hangin, sumunod siya at kinuha ang tuktok ng pajama sa kamay. Una sa pamamagitan ng kaliwang balikat, at pagkatapos ay ang kanang balikat, kasama ang magkabilang braso sa manggas, ang natitira lamang ay ang pindutan ito.Napagtanto niya na nakatayo siya sa sobrang lapit sa kanya habang ginagawa niya ito, na halos siya ay nakasandal sa kanyang balat. Naaamoy niya ang shower gel mula sa kanya at hindi nagulat kung gaano ang lamig ng kanyang katawan. Ang tao ay tila nasisiyahan sa malamig na shower kahit na taglamig sa oras, pagkatapos ng lahat. Kaagad, ang kanyang balat ay nag-init ng mainit sa ilalim ng kanyang mga daliri, at pakiramdam na parang may kuryente na tumakbo sa kanyang katawan mula sa dulo n
Napailing iling si Sabrina. Alam niya ang kanyang lugar at hindi kailanman susubukan na lampasan ang mga hangganan. Maaaring maalagaan siya ni Sebastian ng maingat sa pamamagitan ng pagtuturo sa kanya kung paano magmaneho at dalhin siya upang magparehistro para sa isang sertipiko ng kasal. Natutulog sila sa iisang kama tuwing gabi at praktikal na may-asawa sa totoong buhay, ngunit, hindi pa rin itinuring ni Sabrina na siya ay kahit sino na mahalaga kay Sebastian. Sa kanyang pag-iisip, malamang na tratuhin niya siya nang may respeto dahil siya ang ina ng kanyang anak, at ang anumang pagmamahal na natanggap niya sa ngayon ay isang pagmuni-muni lamang sa pagmamahal ni Sebastian sa kanyang anak na babae.Naisip ni Sabrina na nasa ibaba siya upang subukan at maging anupaman na hindi siya. Noong siya ay isang bata na nakatira sa ilalim ng bubong ng Pamilya Lynn, hindi siya gaanong kinakain. Hindi siya nagkaroon ng pagkakataong subukan ang anumang uri ng mga candies o meryenda ngunit si Seren
Pumasok si Sabrina sa walk-in closet at agad na hinarap ang paghihirap sa pagdedesisyon kung ano ang isusuot. Hindi mabilang na mga damit ang binili ni Sebastian para sa kanya, karamihan sa mga ito ay mula sa mga luxury brand, ngunit sino siya para magbihis ng marangal sa lumang Ford residence? Ang ina ni Aino Scott? Naputol ang kanyang pag-iisip nang maalala niya ang paalala ni Sebastian na magbihis siya ng mas maganda, iyon ang pagkakataong alam niyang kailangan niyang magbihis kahit para lang sa kapakanan ng kanyang anak. Ang pagbisita sa lumang Ford residence ay iba sa karaniwang araw sa trabaho at kailangan niyang tumuon sa pagiging presentable para kay Aino.Pumili si Sabrina ng damit ayon sa paborito niyang istilo: puting turtleneck cashmere sweater kasama ang mahabang leather shirt na may kulay kahel na kulay. Ang mga pinagputulan ay medyo karaniwan, ngunit kapag pinagsama-sama, sila ay lumikha ng isang pagkakasalungatan sa pagitan ng kawalang-kasalanan at karakter. Binigyan si
Napalunok si Sabrina at saglit na nag-isip kung paanong hindi mabubusog si Sebastian. Kanina pa lang nila ito nagawa at mas sabik na siyang gawin ulit kinabukasan? Madaling araw na at pinapakain ni Tita Lewis si Aino ng kanyang almusal. Kung talagang sinadya niyang dalhin siya doon at pagkatapos ay sa walk-in closet, baka tumalon siya mula sa bintana at mamatay bago harapin ang kahihiyan pagkatapos.‘Sebastian, please. Ako ang ina ng anak mo. Wala ka mang pakealam sa akin pero isipin mo naman ang anak mo sa pagkakataong ito, wala ka bang pakealam sa kanya?’ Nasa bingit ng pag-iyak si Sabrina at nagmakaawa, ‘Paano kung marinig niya tayo? O makita niya tayo? Ano kaya ang iisipin niya? Isipin mo man lang kung paano iyon makakaapekto sa impression niya sa iyo, okay? Bukas ang mga bintana at ang mga tao mula sa makikita tayo sa labas…’Biglang huminto ang mga kamay ni Sebastian. ‘Wala akong pakialam kung bukas ang mga bintana.’ Ang kanyang boses ay paos at puno ng pagnanasa, ‘Walang tao sa
“Oo naman!” Malinaw na sagot ng lalaki. Hindi alam ni Sabrina ang sasabihin. Gayunpaman, kaagad pagkatapos noon, muling sinabi ni Sebastian, "Kung nais mong mamatay si Zayn sa ibang bansa." Napatingin agad si Sabrina kay Sebastian na nanlaki ang mga mata, “Zayn? kapatid ko. Nasaan na ang kapatid ko? Ikaw...Sasabihin mo ba sa akin kung nasaan ang kapatid ko? Ikaw…" "Hindi siya patay." Tatlong maikli at diretsong salita lang ang binigkas ng lalaki. Alam niyang gusto siyang tanungin ni Sabrina tungkol kay Zayn kamakailan. Gayunpaman, sa tuwing halos lalabas sa bibig niya ang mga salitang iyon, muli niyang nilalamon iyon dahil natatakot siyang mapatay niya si Zayn sa kanyang pagtatanong. Kaso sobra siyang nag-aalala kay Zayn, hindi pa siya nagtanong tungkol dito. Gayunpaman, alam ni Sebastian na lagi siyang nag-aalala kay Zayn. Kung ibang lalaki ito maliban kay Zayn, baka napunit na ni Sebastian ang lalaking iyon sa isang milyong piraso. Gayunpaman, sa nakalipas na anim na
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu