Tinanong ni Aino, "... Tito Kingston, ano ang ibig sabihin ng pagpatay sa dalawang ibon gamit ang isang bato?" Pagkatapos ng lahat, ang bokabularyo ng maliit na batang babae ay hindi pa rin buo.Sumagot si Kingston, "Nangangahulugan ito ..." Nang ipapaliwanag niya ito sa maliit na prinsesa, napansin niya ang malamig na ekspresyon ng mukha ng kanyang young master mula sa salamin sa likuran. Agad niyang tinikom ang bibig.Natutunan ni Kingston kung paano basahin nang mabuti ang ekspresyon ng kanyang master, ngunit ang prinsesa ay tila wala sa kasanayang iyon. Nang makita niya na hindi sinagot ni Kingston ang kanyang katanungan, ang batang babae ay lumingon sa kanyang Stinky Dad at iginala ang kanyang mga mata, nagtanong, "Eh di ikaw nalang ang tanungin ko, ano ang ibig sabihin ng pagpatay sa dalawang ibon na may isang bato?"Sa sandaling iyon, hindi na umasa si Aino sa pagkakayakap ng kanyang ama tulad ng kanyang ginawa sa dating tirahan. Sa katunayan, hindi niya gusto na tawagin siya
Hindi alam ni Sabrina kung paano sasagot sa tanong sa kanya.Ang pangungusap mismo ay walang katuturan!Tinanong niya, "Ano ang pendant? Binigyan mo lang ako ng mga damit na isusuot sa mga nakaraang araw ngunit hindi alahas. " sSinusubukan ba niya itong pangingikil?Hindi niya ninakaw ang anumang pendant niya!Hindi nagbago ang malamig na tono ni Sebastian. "Nagtatanong ako tungkol sa pendant mula sa anim na taon na ang nakakaraan!"Naiwan itong si Sabrina na walang imik.Bago siya umalis sa South City anim na taon na ang nakalilipas, iniwan niya ang pendant na iyon kasama ang labi ni Tita Grace. Nais ni Sabrina na ang pendant ay simbolo ng kanyang sarili, at kaya't iniwan niya ito doon upang mapanatili ang kumpanya ni Tita Grace. Sa puntong iyon, ito lamang ang nagagawa ni Sabrina para sa kanya.Matapos huminto sandali, sinabi ni Sabrina, "Kakalimutan ko sana ito kung hindi mo ito binanggit. Sinubukan kong ibalik ito sa iyo anim na taon na ang nakakaraan, ngunit hindi mo ito
Ang maliit na iyon ay talagang walang takot. Sa dalawang taon na ginugol niya sa kindergarten sa lalawigan ng Ciarrai, nakipaglaban siya sa hindi mabilang na maliliit na lalaki.Siyempre, nakipag-away lang si Aino sa ibang mga bata nang bugyain nila siya dahil sa walang ama o ininsulto ang kanyang ina.Si Aino ay matapang na talunin ang iba pang mga bata sa bawat solong oras.Matapos makipaglaban sa mga bata sa kindergarten, ngayon ay talagang pinukaw niya ang isang nasa hustong gulang?Sumabog si Sabrina sa isang malamig na pawis.Gaano kahirap ang mundo ng mga matanda? Tiyak na hindi ito naiintindihan ng isang limang taong gulang tulad ni Aino. Ang kanyang anak ay maliit pa rin, kaya hindi alintana kung gaano siya kabangis o katapangan, hindi niya pa rin matatalo ang isang matanda sa katalinuhan o lakas.Pangunahing nag-aalala si Sabrina tungkol sa kaligtasan ng kanyang anak na babae.Pinagalitan niya sa telepono, “Aino! Hayaan mong sabihin ko sa iyo, kung sakaling saktan mo m
Si Marcus Shaw ay mas mature na ngayon kaysa sa anim na taon na ang nakakalipas, at may isang pang-iskolar na hitsura. Naalala ni Sabrina ang lahat ng tulong na ipinagkaloob niya sa kanya habang tumatakas siya mula sa South City noon. Kahit na umalis siya sa inuupahang bahay upang pigilan si Sebastian na magpakasal, nandoon si Marcus upang tulungan siya.Sa pagtingin ni Sabrina sa mga mata ni Marcus, napagtanto niya kung gaano sila kaamo at kabaitan.Nagsimula siyang magtanong, "Sabrina, okay ka lang? Alam kong si Sebastian ang dumakip at nagdala sa iyo pabalik dito, ngunit sinimulang masubaybayan ako ng aking pamilya nang mas mahigpit kamakailan. Kaya kung lumapit ako sa iyo nang pabaya, mayroon lamang pinukaw pa lalo si Sebastian, kaya't hindi ako nagtangkang makipag-ugnay sa iyo sa lahat ng oras na ito. Kaya sabihin mo sa akin, kumusta ka ngayon?"Paano ka trinatrato ni Sebastian ...""Mabuti." Sumagot si Sabrina na may dalawang salita lamang.Pasimple siyang ngumiti kay Marcus
Ang relasyon na mayroon si Sabrina sa pamilyang Lynn ay palaging nagsisilbing isang masakit na alaala para sa kanya. Ito ay isang peklat na hindi niya nais na ibunyag nang ganun kadali.Gayunpaman, ito ay hindi sa anumang paraan isang bagay na dapat ikahiya.Sa kabila ng paanyaya ni Marcus, hindi sumama sa kanya si Sabrina sa coffee shop. Pareho silang nakatayo ngayon sa pangunahing kalsada sa labas ng pasukan ng kumpanya. Plano ni Sabrina na bigyan siya ng isang simpleng kwento ng kanyang relasyon sa pamilyang Lynn, dahil nais niyang umuwi ng mabilis upang malaman kung ano ang ginawa ni Aino sa sambahayan ng Ford."Bago akong maging labing dalwang taong gulang, tumira ako sa aking bayan, na nasa labas ng isang maliit na lalawigan. Ang aking mga magulang ay doon tumira sa pamamagitan ng pagtatanim ng mga gulay sa mga greenhouse. Noong slack season, ang aking ama ay maghahatid din ng mga kalakal sa isang warehouse."Nang ako ay sampung taong gulang, ang aking ama, habang nagtatrabah
Naiwan si Marcus na walang imik.Hindi niya alam kung paano i-console ang batang babae na nakatayo sa harapan niya at maibabahagi lamang ang sakit sa kanyang puso. Sa sandaling iyon, nagsimula itong umulan, na parang nagpapahiwatig.Lalong lumakas ang ulan sa loob ng ilang segundo.Tinaas ni Sabrina ang kanyang mga braso upang maprotektahan ang kanyang ulo mula sa ulan, ngunit kaagad na hinila siya ni Marcus sa lobby ng gusali sa unang palapag.Habang inaayos ng dalawa ang kanilang sarili, inilabas ni Marcus ang kanyang cell phone at nagdayal ng isang numero. "Cindy, halika tulungan mo akong ilabas ang mga dokumento."Walang sinabi si Sabrina.Hindi ba nagpaplano si Marcus na umakyat? Bakit siya tatawag ng isang tao dito upang kunin ang kanyang mga dokumento?Makalipas ang ilang sandali, isang magandang babae na may propesyonal na kasuotan at mataas na takong ang dumating sa lobby. Pagkatapos ay ipinasa ni Marcus ang babae sa ilang mga file at inatasan, "Sabihin mo sa iyong dir
"Hindi ko na ito uulitin."Kung kailangan mo ng anumang pera sa hinaharap, gaano man ito karami, maaari mo akong laging hanapin."Huwag mong hayaang maghirap ka ng mag-isa.Tinanggap ni Sabrina ang name card, sinasabing "Salamat, Young Master Shaw."Hindi niya talaga ginusto ang name card, kaya't ano ang punto ng pagtanggap nito? Si Sabrina at ang kanyang anak na babae ay kasama na ni Sebastian, kaya't hindi na nila kailangang magalala tungkol sa pera sa hinaharap. Bukod dito, nakakita na rin siya ng trabaho, na nagpasya siyang italaga ang kanyang oras at kumita mula rito.Hindi na niya kailangang umasa sa iba pa.Gayunpaman, sa nakikita niya na tinulungan siya ni Marcus dati, ayaw niyang tumapak sa dignidad ni Marcus sa pamamagitan ng pagtanggi sa card.Pagkakuha pa lang niya sa card, may kotseng huminto sa kanilang dalawa. Parehong ibinaling ng pansin nina Marcus at Sabrina ang sasakyan.Biglang nagbago ang ekspresyon ni Sabrina.Bakit nagkataon na dumating si Sebastian sa b
Lahat ay nagulat sina Kingston, Marcus at Sabrina.Sinubukan ni Marcus na protektahan si Sabrina sa likuran niya, habang tinitingnan si Sebastian sa kakila-kilabot. "Sebastian ... Halika sa akin kung mayroon kang anumang mga problema, huwag lamang maglagay ng daliri kay Sabrina. Pagkatapos ng lahat, ipinanganak siya ng isang anak na babae para sa iyo."Kung ... nais mong pumatay ng isang tao, hayaan mo ako."Hindi tumugon si Sebastian. Sa halip, tinanggal niya ang kanyang kurbatang at hindi nabuksan ang tuktok ng kanyang kamiseta. Sa isang iglap, ang muscular body ng kanyang ay nakalantad kay Marcus.Pagkatapos ay sinabi niya sa isang hindi emosyonal na tinig, "Ano ang iniisip mo? Ang kotse ay medyo maselan na nagpapasaya sa akin, kaya tinanggal ko ang aking mga pindutan upang lumamig nang kaunti."Nakahinga si Marcus. "Oh ... Sebastian, ikaw ... ang iyong leeg, paano ito nasaktan?""Oh, nasugatan ako ng isang ligaw na pusa."Sabay na sagot ni Sebastian.Parehong sina Kingston at
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu