Namalikmata si Sabrina. Hindi niya maalala kung sino ang lalaki sa unang tingin. Matapos ang ilang segundo, kinagat niya ang kanyang labi at sinabing, “Master Nigel.”Bigla namang umimik ang design director na para bang may dumating na prinsipe. Ang desigining director ay tumayo sa pagkauupo, pumunta sa harapan ni Nigel at yumuko, “Master Nigel, bakit ka narito? Narito ka ba para mag inspeksyon?”“Anong problema sakanya?” tanong ni Nigel.“Bago lang po siya rito, hindi nakapag-aral, walang karanasan pero hindi pumapasok sa trabaho ilang araw na. Para sa isang tao, hindi na siya dapat tanggapin ng kompanya.” Sabi niya.“Hindi… Hindi na po mauulit. Magta-trabaho ako nang mabuti para ilipat ang mga laryo sa construction nsite.” Sabi ni Sabrina. Gustong gusto niya talagang magtrabahong muli.“Architectural assistant lang naman, hindi ba? Malaki naman ang kompanya namin kaya dapat ay nahahabag kami. Dapat kaming magbigay ng pangalawan pagkakataon sa mga bago. Lahat naman ng tao nagkaka
“Kahit bilhan mo nalang ako…” tumingin si Nigel sa malilit na restaurant sa paligid. Kung hindi madilim dito ay mausok naman o kaya naman maraming kumakain sa labas.Kinurot niya ang kanyang ilong. Kailangan niyang magpalakas para sa matigas na babaeng ‘to!“Kahit anong mangyari, kailangan mo akong bilhan ng pagkain na naghahalagang sampung dolyar, hindi ba?”“Sige.” Sagot naman ni Sabrina.Bumili silang dalawa ng dalawang lunch box na may gulay at karne sa loob.Busog na si Sabrina sa tinapay na kinain niya. Umupo siya sa tapat ni Nigel at tinitigan ito habang kumakain.Hindi siya mapakali sa nangyayari.Mas hindi mapakali si Sabrina na nakaupo siya sa tapat ni Nigel. Hindi nalang niya ito pinapansin. Habang kinakain niya ang kanyang tanghalin na walang lasa parang wax, gusto na lumapit ni Nigel sa kanyang para kurutin ang mga pisngi nito.Mas maganda kung hihilahin niya ito sa kanyang mga braso at kumilos na sakanya.Hindi siya naniniwala na matigas at hindi namamansin ang b
“Paano kayo nakapunta rito? Umalis nga kayo!” galit na galit si Sabrina. Wala na siyang pakialam kung sasaktan siya nina Jade at Selene pero pumunta sila sa kwarto ni Grace para saktan ito.Kinuha ni Sabrina ang kanyang bag at hinampas ito kay Jade.Subalit, tinawag siya ni Grace, “Sabbie…”Tumalikod si Sabrina at tiningnan si Grace, “Ma, wag kang matakot. Sasaktan ko sila at paaalisin agad.”“Sabbie, may tinawagan na ako para pumunta rito.” Sabi ni Grace.Nalilito si Sabrina.Noong tumalikod si Sabrina, nakita niya si Jade at Selene na nakatingin kay Grace na nakahiga sa kama at natatakot.“Ma? Ikaw ang nagdala sakanila rito?” hindi makapaniwala si Sabrina habang nakatingin kay Grace.Namumutla ang mukha ni Grace pero nagkaroon siya nang awtoridad na hindi pwedeng suwayin, “Jade Sullivan, Selene Lynn!”“Madam Ford…” kinakabahang tumingin si Jade kay Grace na para bang malakas ang kanyang kalaban.Nagsalita si Grace, “Kahit na hindi ako totoong kinasal sa pamilya Ford sa buh
“Sampalin mo ang mukha ng anak mo. Titigil ka lang kapag sinabi ko. Kapag nagdalawang isip kang sampalin siya o kaya naman hindi malakas ang sampal mo, tatawag ako ng dalawang malaki at malakas na lalaki para sampalin siya nang isang daang beses gamit ang ilalim ng sapatos nila.”Natigilan si Jade, “Madam Ford, ano… Ano pong sinabi niyo?”Mas natakot si Selene dahil baka maging lumpo siya sa gagawin sakanya at bumagsak sa sahig ang mukha niyang umiiyak.Hindi na inulit ni Grace ang kanyang sinabi at tinanong lang si Jade, “Gagawin mo ba o maghahanap ako ng ibang tao para gawin ‘to para sa’yo?”“Ako! Ako na ang gagawa!” gumapang si Jade at pumunta sa harapan ni Selene. Tinaas niya ang kamay niya at binigyan nang malakas na sampal si Selene.“Ma…” umiiyak si Selene habang nakatingin sa nanay niya.“Mas okay na ‘to kaysa dalawang malaking lalaki ang sasampal sa’yo gamit ang ilalim nang kanilang sapatos.” Tinaas ni Jade ang kanyang kamay at binigyan ulit nang isa pang sampal si Selen
Hindi makita ni Kingston ang ekspresyon ni Sebastian, pero ang tagal niyang walang narinig mula rito.“Master Sebastian? Master Sebastian?” tinatawag siya ni Kingston.Sa kabilang dulo, ang boses ni Sebastian ay nanglalamig, “Ah okay.”Sabi ni Kingston, “Young Master Sebastian, may mga iuutos pa po ba kayo?”“Magiging busy ako sa mga susunod na araw. Ang araw matapos ang bukas, siguraduhin mong masusundo mo si Selene at hintayin niyo ako sa labas ng bahay ng mga Ford.” Gustong gamitin ni Sebastian si Selene dahil lamang sa Old Master.“Masusunod po, Young Master Sebastian. Alis na po ako.” Sabi ni Kingston.“Mayroon pa pala.” Tinawag muli ni Sebastian si Kingston.“Sundan mo siya.” May kaunting galit sa tono ng boses ni Sebastian.“Sino pong susundan ko?” sabi ni Kingston. Noong sinabi niya ang mga salitang ‘yon, pinalo niya ang ulo niya at sinabing, “Sige po, Young Master Sebastian, susundan ko po agad si Manang Scott!”Pagkatapos niyang umalis, nagmaneho si Kingston at sinus
Dumating ang sasakyan ni Nigel sa harapan ni Sabrina, “Sabrina, sakay ka na. Pabalik na ako, hatid na kita.”Tiningnan ni Sabrina ang marumi niyang sarili, umiling siya at ngumiti. “Hindi na. Hintayin ko nalang ang bus.”“Gabing gabi na. Wala nang dadaan na bus dito, kung meron man, baka nasa ibang lugar na ‘yon. Hindi kita iiwanan dito maliban kung tatawag ka ng taxi.”Tatawag ng taxi?Wala nang pera si Sabrina.“Sumakay ka na.” binuksan ni Nigel ang pintuan para kay Sabrina, sumakay na si Sabrina nang walang pag-aalinlangan.“Saan kita ihahatid?” tanong ni Nigel.“Sa Harmony Hospital.” Matipid na sumagot si Sabrina at hindi na nagsalita matapos ‘yon.Tiningnan ni Nigel si Sabrina nang ilang beses sa buong paglalakbay nila. Tahimik siyang nakatingin sa bintana at hindi nagsisimulang makipag-usap kay Nigel hanggang sa pagbaba niya ng kotse.Gayunpaman, hindi nag-aalala si Nigel.Kapag lalo siya hinahamon sa isang bagay, mas lalo niya itong gusto at umaasa sa mga gusto niyang
“Master Sebastian…” gustong umiyak ni Selene pero hindi nalang niya ito ginawa kaya naman mas naging pangit ang mukha niya. “Alam kong hindi mo ako magugustuhan at ako naman ang may gusto sa’yo. Hindi na ako muling magpapakita sa’yo.”Tumalikod si Selene at umalis.Hinila ni Sebastian ang kanyang mga braso.Mas nainis pa siya kay Selene.Pero, may responsibilidad siya. Niligtas ni Selene ang buhay niya gamit ang katawan niya kaya naman kinain na niya ang nararamdaman niyang inis kay Selene at sinusubukan na huminahon, “Bakit naging ganyan ang mukha mo?”Umiyak si Selene at umiling.“Magsalita ka!” nawalan na nang pasensya si Sebastian.“Si Mama… Sinampal ako ni Mama…” sabi ni Selene.“Ha?!”Nanginig si Selene habang sinasabi, “Ang nanay mo.. May pinadala ang nanay mo para sunduin kami. Sabi niya gusto niyang ipaghiganti ang manugang niya kaya naman hiniling niya sa nanay ko na sampalin ako. Kung hindi ako sinampal ng nanay ko… ipasasampal niya ako sa dalawang lalaki gamit ang
Hinila ni Sabrina ang kamay niya pabalik at sumagot, “Gusto ko lang kumita nang pera.”“Ano ba ‘yan? Anong pagpapanggap ‘yan?!” ngumisi ang isang katulong tinanggal ang kamay ni Sabrina.Natulala si Sabrina at nahulog.Tumingala si Sabrina at nakita si Sebastian na nakatayo sa hindi nalalayong lugar.Nakatingin si Sebastian sakanya at walang ekspresyon sa mukha pero nararamdaman ni Sabrina na hindi siya masaya.Hindi talaga siya masaya.Dahan-dahan siyang naglakad at nahulog sa likod ng grupo ng mga taga-silbi. Tapos, tahimik siyang pumunta kay Sebastian. May ipapaliwanag sana siya pero kinurot ni Sebastian ang baba niya.Nanginig sa takot si Sabrina.Mabilis na nilagay ni Sebastian ang kamay niya sa likod para mahawakan siya, walang babala, yumuko siya at hinalikan si Sabrina.Ang halik na ito ay may halong galit at utang na loob pero mapaglaro rin ito at may pagparusa.Naramdaman ni Sabrina ang kahihiyan. Nahirapan siya bago siya pumiglas at tumakbo agad palayo.Dalawang ko
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu