Bigla nalang tumingala si Sabrina at tiningnan si Sebastian.Hawak ni Sebastian ang pregnancy result. Ito rin ang result sa una niyang check-up. Tinago niya ito sa bag niya pero noong nakidnap siya ni Selene, kinuha niya ang resulta.Nilgtas naman siya ni Sebastian pagkatapos at akala niya na nawala niya ang resulta.Hindi niya inaasahan na nasa kamay ito ni Sebastian.“Ikaw… Bakit nasa iyo ‘yan?” nag-init ang pisngi ni Sabrina dahil sa hiya dahil nabuksan ng ibang tao ang isang bagay na pribado para sakanya.Masyado na siyang napahiya sa harapan ni Sebastian ngayong araw.Pinilit niyang halikan ito sa malawak na sikat nang araw.Hawak niya rin at winawagyway ang pregnancy test result sa harapan niya. Naramdaman ni Sabrina na gusto nalang niyang magpakain sa lupa dahil sa nakikita niya.Pero, malamig ang ekspresyon ng mukha ni Sebastian na naging dahil kung bakit gustong tumalon ng puso ni Sabrina.Natatakot siya kay Sebastian.Nakita ng dalawa niyang mata kung paano niya par
“Wala akong pakialam sa bata na dinadala mo! Dahil may lakas ka nang loob na pumunta rito, dapat mong harapin ang resulta nang ginawa mo. Kung hinihiling mo na sabihin sa lahat ng mga tao na buntis ka sa anak natin para matanggap ka rin ng pamilya ko, hindi mangyayari ‘yon!” tumalikod siya at umalis.Natakot si Sabrina at napaupo siya sa sahig, hindi matigil ang kanyang pag-iyak nang matagal.Bumalik lang siya sa ulirat noong may tumawag sa telepono niya.Luma na ang telepono niya, nasakanya na ito noong nasa kulungan pa siya. Sira na ang screen kaya naman hindi na kayang kumuha ito ng litrato. Kaya naman nanghiram siya ng camera para rito.Pero, hindi niya mahanap kung nasaan ang camera pero nalaman ni Sebastian na buntis siya.Sinagot ni Sabrina ang tawag, “Hello?”“Sabrina, nasaan ka? Sabi ko wag kang umalis. Narito na lahat ng katulong. Bakit ka nagtatago? Pumunta ka na rito. Narito na lahat ng panauhin, kailangan mo silang pagsilbihan ng mga pagkain.” Sabi ng head ng mga kat
Nanonood si Sebastian mula sa pangatlong palapag pero hindi na siya kumilos.Hawak niya ang isang baso ng wine, paikot-ikot siya sa lugar kung nasaan siya.Gayunpaman, bago pa matapakan ng babae ang kamay ni Sabrina, pinigilan na ito agad ng isang lalaki na nakasuot ng pormal na suot.Pinigilan ng lalaki ang babae, “Mindy, hindi ka nag-iingat! Bakit mo tatapakan ang kamay ng isang katulong sa bangketa ng pamilya Ford?”“Pinsan! Ang tanga kasi nya. Hinalikan niya sa publiko si Master Sebastian. Kung pumunta ba ako at kausapin si Sebastian pagkatapos ng insidente, hindi ba ako mapapahiya? Kasalanan ito lahat ng babaeng ‘yan!” pinadyak ni Mindy ang paa niya sa galit.Tumawa ang lalaki. “Si Master Sebastian ang humalik sakanya at nakita ‘yon ng dalawa kong mata. Anong saysay nang galit mo sakanya?”Sabi ni Mindy, “Pinsan!”“Nasa sakin na ‘yon, sa tingin ko ay dapat hindi ka na pumunta ngayon. Maraming babae ang desperada na maging Young Mistress ng pamilya Ford. Sa tingin mo mananalo ka?”
Natigilan si Marcus at nagulat dahil sa paghiram niya ng pera.Matapos ang ilang sandali, sabi niya lang, “Wala akong pera rito. Pwede mo bang ibigay sakin ang numero mo? Pagkatapos nito, bibigay ko ang pera sa’yo.”Tumango si Sabrina, “Sige, salamat.”Pagkatapos ay binigay niya ang numero niya sa isang stranger na nakilala niya lang ngayon.“Marcus!” isang lalaki ang tumawag kay Marcus.Lumingon si Marcus at naktia si Nigel.May hawak na baso ng wine si Marcus at pumunta kay Nigel, “Master Nigel, anong pinagkakaabalahan mo ngayon?”Sinuntok nang bahagya ni Marcus si Nigel, “Master Shaw, ang bangketang ito ay hinanda ng Lolo ko para maghanap nang mapapangasawa ang pinsan ko. Lahat ng babae na dumalo ngayon ay galingsa South at Kidon City. Bakit hindi ka maghanap ng oportunidad para pumili para sa sarili mo?”Umiling si Marcus nang nakangiti.Ngumiti ulit si Nigel, “Ang pinsan mo na si Mindy, interesado rin siya kay Sebastian?”Huminga nang malalim si Marcus at ngumiti, “Simul
Walang sinabi si Sabrina.Sa sandaling makita niya si Nigel, alam na niya na mayaman ito na naghahanap nang kasiyahan. Naghahanap siya ng laro para ibaling ang atensyon niya dahil sa pagkabagot at kalungkutan.Hindi kayang makipaglaro ni Sabrina pero hindi niya rin naman kayang saktan si Nigel.Pilit siyang ngumiti kay Nigel at nagpatuloy na naglakad.“Sumakay ka na!” sabi ni Nigel habang nakapatong ang mga braso niya sa bintana. Tumawa siya at sinabing, “Hindi mo kailangang matakot. Hindi naman kita kakainin! Kung may masama akong balak sa’yo, wala akong lakas nang loob. Kung hindi, papatayin ako ng pinsan ko.”Tiningnan nang masama ni Sabrina si Nigel.Pinark ni Nigel ang kotse niya, lumabas siya at binuksan ang pinto. “Kapag naglakad ka sa madilim, baka may makita kang lalaki na mas malala pa kaysa sakin. Anong gagawin mo?”Nag-alinlangan si Sabrina sa sandaling ‘yon.Sumakay na siya sa kotse.Sinara ni Nigel ang pinto at mabilis na pinatakbo ang kotse. Nawala ang balanse n
Hindi hinayaan ni Nigel na pakawalan siya. "Bayaran ko muna kayo. Kapag nabayaran ka na, maaari mo akong ibalik ng doble. " Labis na nagugutom si Sabrina sa aktuwalidad.Dinala siya ni Nigel sa isang maliit na restawran at umorder lamang ng kaunting abot-kayang pagkain, pati na rin ang dalawang mangkok ng sabaw ng manok na may noodles.Pagdating na lang ng sabaw ay hindi na nakapaghintay pa si Sabrina at dali-daliang kumain ng nakababa pa ang ulo. Hindi man siya tumingala ng matapos niya ang kalahati ng mga sabaw. Nang halos matapos na siya, tumingala siya upang makita na hindi hinawakan ni Nigel ang mga kagamitan niya."Bakit ... hindi ka kumakain?" Tanong ni Sabrina. Kaswal na nagsalita si Nigel at isinumpa, “P*nyeta! ipapagiba ko ang maliit na restawran na ito bukas!"Tinanong ko sila kung ang pagkain ay ang aking paboritong lokal na lutuin na nasa medyo matamis ang lasa. Sinabi nilang oo, ngunit nang dumating at kumagat ako, hindi naman ito matamis! ”"Lahat ng mamantika
“Sabrina! Sabrina! Gising na!" Tinaas ni Sebastian ang kanyang kamay at ipinatong sa noo ni Sabrina. Napagtanto niya na inaapoy ito sa lagnat.Binuhat ng lalaki si Sabrina at mabilis na naglakad papunta sa sasakyan. Binuksan niya ang pinto at pinasok sa sasakyan si Sabrina. Sumakay naman ang lalaki at pinaandar ang makina. Matapos maglabas ng itim na usok ang tambutso ng sasakyan, ang kotse ay mabilis na tumakbo palayo.Labis na sigaw ni Selene sa likuran niya, "Mahal kong Sebastian ..."Gayunpaman, nawala na ang kotse ni Sebastian na tila walang bakas.Galit na galit si Selene at buong lakas na pinukpok ang mga paso ng halaman sa labas ng gusali ni Sebastian. Ang kanyang balat sa likod ng kamay ay nabugbog mula sa paghampas na siyang nagpaluha sa kanya habang nakaupo sa lupa.Matapos siyang mapagod sa pag-iyak, s’ya’y galit na nagmaneho pauwi.Sina Lincoln at Jade ay naghihintay para kay Selene sa sala na may pag-asang ekspresyon. Inaasahan nilang may magagandang bagay na magaga
Ang tatlong miyembro ng pamilya Lynn, na nagtatago sa di kalayuan, ay nanghihina sa tuhod sa takot.Sinundan na ni Sebastian ang doktor papasok sa emergency room. Ang halos walang malay na si Sabrina ay nakapikit nang mahigpit, at ang kanyang mga kilay ay nakakunot. Ang mga makapal at kulot niyang pilik mata ay natatakpan ng luha. Ang kanyang mga pilikmata na sa simula ay maganda, at tila wala nang buhay ngayon.Ang mukha na mas maliit pa palad ay namula ng tulad ng dapitahapom dahil sa lagnat.Lumapit si Sebastian kay Sabrina, na bumubulong-bulong pa rin, "Baby, huwag mong iwan si Mommy ... Huwag mong iwan si Mommy, walang pamilya si Mommy. Si mommy… ay nag-iisa. Mommy… kailangan ko ng kasama para magpatuloy sa pamumuhay ... ”Malungkot at nakakaawa ang kanyang tono. Ang doktor na nagbibigay sa kanya ng first aid ay hindi mapigilang maluha.Si Sebastian ay pinapanood ang lahat ng ito sa isang malamig na ekspresyon, pagkatapos ay tinanong sa isang malalim na tinig, "Maliban sa isa
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu