Gumawa si Rose ng malalaking sakripisyo para sa karera ng kanyang asawa at para din sa pagpapalawak ng teritoryo ng pamilyang Ford. Sapat na ang kanyang pagtitiis! Ano pa ba ang gusto niya mula sa kanya?Lalong naging miserable at puno ng hinanakit ang tono ni Sebastian. "Ang iyong pagtitiis at pasensya ay nagmula sa iyong sariling makasariling ideya. Ang iyong pagtitiis ay nagmula sa pakinabang ng iyong pamilyang Ford. Sa iyong pagtitiis at pasensya, nakamit mo ang respeto mula sa buong pamilyang Ford. Nakamit mo ang buhay ng aking ama! Ngunit paano naman ang aking ina? Ang aking ina ba ay kaaway mo? Bakit mo siya gustong saktan ng ganun?"Natigilan si Rose. Wala siyang masabi."Ikaw lamang ang nag-alay ng iyong pagtitiis at iyong kabutihan habang ang taong tunay na tumulong sa pagpapalawak ng teritoryo ng pamilyang Ford ay ang aking ina! Ngunit, ano ang nakamit ng aking ina mula rito? Ikaw mismo ang nag-set up para akitin ng iyong asawa ang aking ina! Kung hindi dahil sa iyong mga
Naging mahinahon ang tono ni Sebastian. "Oo, ang iyong bunsong anak, ang aking kambal, ay binaril at napatay ni Malvolio Yeatman tatlong araw na ang nakalipas."Walang nasabi si Sean. Pagkatapos ay patuloy siyang umurong hanggang sa umabot siya sa upuang nasa likuran niya. Kung hindi dahil sa upuang iyon, marahil ay natumba na siya."Siya ba… hindi ba siya kasabwat ni Malvolio? Paano siya mamamatay? Ang… ang aking bunso… Patay na ba siya?"Kahit na hindi siya madalas makasama ang kanyang bunso, anak pa rin niya ito. Sa sandaling iyon, ang di-mapawi na kalungkutan ni Sean ay bumalong mula sa kanyang kaibuturan.Walang ginawang tulong si Sebastian para sa kanyang ama. "Alam mo ba ang huling sinabi ni Holden bago siya namatay?"Hindi sumagot si Sean. Sa parehong oras, tahimik na tumulo ang kanyang mga luha."Ang tanging hiling ni Holden sa buong buhay niya ay isang pamilya! Isang pamilya lang ang kanyang inasam!" Biglaang lumapit si Sebastian sa kanyang ama at hinawakan ang mga bali
Kinailangan kong magtiis ng kahihiyan at isakripisyo ang aking kaligayahan para hayaan kang makipagrelasyon sa maliit na prinsesa ng Star Island. Para saan ba lahat ng ginawa ko? Sean Ford, pagbulay-bulayin mo ito sa iyong konsensya. Para saan ang lahat ng ito? Noong panahong iyon, may pagpipilian ka pa ba? Naisip mo ba ang laki ng sakripisyong ginawa ko? Pero kahit na, para iligtas ka at ang pamilya Ford sa kapahamakan, tinanggap ko pa rin ang relasyon mo sa kanya. Ngunit, nabuntis mo siya!Sa puntong iyon, pagod na pagod na si Rose. Bumuntong-hininga siya at nagsalita nang mas mabagal, na para bang wala na siyang lakas. "Sean Ford! Kung hindi ko ginawa ang desisyong iyon, baka wala ka na ngayon, pati na ang Ford Group. Tinahak ko ang landas na iyon at hindi lang ako ang kailangang makisama sa ibang babae, namatay pa ang aking mga anak sa kanilang kasagsagan! Gaano pa ba kalungkot ang dapat kong maranasan sa buhay ko? Ano ang kasalanan ko? Sean, naisip mo ba kung gaano kalaki ang awa
Walang bahid ng pag-aalinlangan ang mga salitang lumabas sa bibig ni Sebastian. Ngunit si Rose, sa kabilang banda, ay may kutob na malapit na siyang harapin ang isang masamang kapalaran. Parang mga matatandang tao na nasa kanilang huling sandali, bigla niyang tinitigan si Sebastian ng may kahinaan."Sebastian... Se-Sebastian... hindi, Amo... Amo Sebastian, matanda na ako...," pagkakautal ni Rose. "Papalapit na ako sa pitumpu. Gaano pa kaya katagal ang itatagal ko? Hindi na ako magtatagal. Dahil ikaw ang anak ng aking asawa, pwede mo ba akong... patawarin? Pwede akong magsilbi sa inyong pamilya. Handa akong sundin ang anumang ipag-uutos mo sa akin dito sa Ford Residence. Kung ipapahiwalay mo ako sa iyong ama, agad kaming maghahain ng diborsyo. Sa tingin mo ba, tama iyon?"Siyempre, nahihiya si Rose sa kanyang sinabi. Itinuon niya ang kanyang buong buhay para sa pamilya Ford. Ngunit sa dulo, namatay ang lahat ng kanyang mga anak at kailangan pa niyang hiwalayan ang kanyang asawa. Gaano
"Kung wala akong konsensya at kung kagaya ako ng sinasabi mong isang matandang babae na walang konsesnya, eh bakit gustong-gusto ako ng lolo at lola mo?”Nagpakawala ng mapanuyang halakhak si Sebastian. Biglang naging seryoso ang kanyang mukha. "Pagdating sa konsensya, wala akong magagawa kundi punahin ka, Rose Quinton! Kung puro galit ng nakaraang henerasyon ang nasa atin, paano na ang anak kong babae? Anim na taon pa lang si Aino! Akala mo ba'y hindi ko alam o hindi ko nakikita? Habang dito ako'y nagluluksa, paulit-ulit mong pinaplano sa iyong kwarto na patayin ang aking anak, 'di ba? Anuman ang ginawa mo sa akin at sa aking ina, kailanman hindi ko ninais na ipahamak ka. Sa huli, patay na ang iyong mga anak at gusto ko sanang magkaroon ng kasama ang aking ama sa kanyang natitirang mga taon. Kaya hindi kita hinanakit sa pitong taong paghawak ko sa Ford Group. Pero hiniling mo ito... Sa palagay mo ba may karapatan ka pang humingi ng awa sa akin?"Biglang napaupo si Rose at bagsak sa
Isang matandang tinig ang narinig mula sa kabilang dulo ng linya. "H-Hello, ikaw ba ang batang amo ng pamilyang Ford, Sebastian Ford, Amo Sebastian?"Kaagad na nakilala ni Sebastian ang tinig sa kabilang dulo ng linya. Siya ay si Old Master Kemp. Dalawampung taon nang hindi lumalabas si Old Master Kemp, kaya't hindi siya ganap na nakakasabay sa mga kaganapan sa labas. Ang alam niya lamang ay sa kanilang bansa, ang pamilya Ford sa timog, ang pamilya Poole sa hilaga, at ang pamilya White at pamilya Herbs ay nasa labas ng mga hangganan. Kahit na hindi lumabas ng bahay ang pamilya Kemp sa kanilang buong buhay, namumuhay pa rin sila ng komportable at walang ginagawa.Si Old Master Kemp, isang simpleng tao na hindi kilala sa anumang natatanging tagumpay, ay naging konserbatibo mula pa sa simula. Hindi niya kailanman hinangad na makialam sa anumang gulo. Sapat na sa kanya ang isang simpleng buhay kung saan siya ay busog at ang dignidad ng pamilya Kemp ay napapanatili. Kaya sa edad na singkw
Sapat na para sa kanya na sa sandaling iyon, pinagbigyan niya ang kanyang buhay. Hindi na mahalaga kung ano ang dahilan sa kanyang puso kung bakit niya ito ginawa. Marahil ay dahil naranasan niya ang lambing at ganda ng isang tao, o ang kadalisayan at kabutihan nito, o marahil ang likas na marangal na ugali at kagandahan? Kailangan niyang lumayo muna at magtago. Kailangan niyang hayaang ilabas muna nito ang galit bago siya makapagplano ng susunod na hakbang.Tulad ng isang kriminal na nakaligtas sa kamatayan, halos tumakbo si Maysun palabas ng Ford Residence na nagmamadali. Pagkalabas niya, nakita niya ang isang kotse sa labas.Nakatayo ang driver sa entrada. "Miss Kemp, sumakay na po kayo sa kotse.""Kayo po ay…" nagtataka si Maysun."Si Mister Yates po ang nag-utos na sunduin kayo para dalhin sa paliparan," sabi ng driver.Mister Yates? Kaagad na pumasok sa isip ni Maysun si Kingston Yates. Si Kingston ay personal na bodyguard ni Sebastian. Kung si Kingston ang nag-utos na sundu
Nang marinig niya si Sebastian na nagsabi noon, hindi maiwasan ni Sean na makaramdam ng kalungkutan."Ikaw… ang iyong kapatid, siya…""Patay na," diretso ang sabi ni Sebastian.Hanggang sa mga sandaling iyon, hindi pa rin niya matanggap ang katotohanan na namatay na si Holden, ngunit totoo ngang patay na ang kanyang kapatid. Hindi man lang niya nakasalo sa isang maayos na kainan, maayos na nakausap, at napatingin sa isang larawan ng kanilang ina noong buhay pa ito. Basta na lang, namatay si Holden. Siya ay binaril at napatay ni Malvolio. Napakalungkot ng kanyang kamatayan, at mayroon siyang malaking butas na duguan sa kanyang dibdib.Hindi maaaring itago ang katawan ng mahabang panahon, kaya kinabukasan matapos lamang manganak ni Sabrina, ipinaburna ni Sebastian ang katawan ni Holden. Pagkatapos ay inilagay niya ang abo ni Holden sa tabi ng puntod ng kanilang ina. Iyon ang huling kahilingan ni Holden. Mayroon siyang malaking hinanakit sa kanyang ina, ngunit sa parehong oras, hinaha
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu