Natakot ang lahat ng lalaki sa lalaking nakatayo sa likod ng lalaking bumubugbog kay Huron. Ang lalaki ay nakasuot ng navy blue na trench- coat at kasing lakas ng isang hari. Ang makapangyarihang lalaki ay naka- squat sa harap ng babae na walang pinagkaiba sa hitsura ng isang aktwal na aso, ang kanyang malinis at malalaking mga kamay ay dumampi sa kanyang marumi at nakakadena na mga pulso. "Paano na, Alex? Ito ay... Sapat na ba ang saya para sa iyo?" Biglang binawi ni Jane ang kanyang mga braso na nakadena. Blanko pa rin ang ekspresyon niya na walang bakas ng luha sa kanyang mga mata. Nakatitig lang siya kay Alex at nagpatuloy sa tonong napakalma na para bang pinag- uusapan niya ang mga bagay ng ibang tao. "Ako... Hindi mo siguro maisip na sa isang sibilisadong lipunan, ganito pa rin ang pakikitungo sa mga tao, hindi ba? Nasanay na ako. Noong maliit pa ako, lahat ng mga kapatid ko ay may mga higaan at silid, habang Kailangan kong matulog sa corridor. Kapag wala na silang maisip na la
"Jane, hindi kita pinaglalaruan. Hinding- hindi ko ginawa. Naniniwala ka ba?" Nanghihinayang sabi ni Alex.Ngumuso si Jane pagkatapos ng isang pause. "Ay... Posible ba iyon?" Inangat niya ang ulo para tingnan si Alex gamit ang blangko niyang mga mata bago ibinalik ang tingin sa sarili. "Maaaring magkaiba tayong dalawa ng langit at lupa. Dinala lang ako sa iyo, lahat ay nakadena na parang aso bilang isang tropeo, at ngayon ay hinihiling mo akong umuwi sa iyo? Ito Oras, ito ay mga tanikala ng aso. Ano ang susunod na mangyayari? Oh, tama, nasaan ang iyong asawa, si Lily Parker? Siya... Wala siya rito sa iyo?""Mrs. Poole, ikaw ang Mrs. Poole," sabi ni Garrett, na kakaputol lang ng mga tanikala kay Jane, habang pinipigilan ang kanyang mga luha.Dahan-dahang lumingon si Jane kay Garrett."Mrs. Poole, si Garrett. Naaalala mo ako, hindi ba? That time sa bundok, ako ang nagpaalis sa inyo ni Mr. Hill. Ako rin ang Garrett na minsan mong binisita ang asawa at bahay. Ang posisyon ni Master Ale
"Maaaring hindi ka maniwala sa akin, ngunit dalawampung araw na ang nakalipas, iniwan kita upang mamuhay kasama si Noah sa hilagang- silangan na rehiyon para sa kapakanan ng iyong kaligayahan," dahan- dahan at taos- pusong paliwanag ni Alex, "Alam mo, Jane, ikaw ay naging sa tabi ko sa tagal na panahon at ikaw ang laging nagbibigay, ikaw ang laging may konsiderasyon sa nararamdaman ko kahit kailan hindi ko ginawa para sayo. Nakokonsensya ako sayo, kaya naman nung nakita kitang sumisigaw. kay Noah, at kung gaano ka kasaya, kahit na namumulot ka ng mga natira sa lupa, nagpasya akong palayain ka dahil nakita ko kung gaano ka kasaya at kontento. May gusto akong gawin para sa iyo. Ang labing- isang milyon na ibinigay ko sa iyo ay sinadya lang para umayos ka. Bumalik ako kaagad pagkatapos ibigay sa iyo ang pera dahil nagmamadali akong hawakan ang lahat ng gawaing hawak ko. Ibibigay ko sila kay Sebastian, at babalik sa hilagang- silangan rehiyon. Ako ay titira sa isang lugar na malapit sa iyo
Madali itong sinabi ni Alex kaya natakot ang lahat ng tao sa bahay sa punto na bumigay ang mga paa nila."Master Alex..." sinubukang kumilos ni Cindy na pamilyar kay Alex. "Lahat ng ginawa ko ay aprubado ni Mrs. Poole, buntis din si Mrs. Poole sa anak mo. Nagpapahinga siya ngayon sa bahay kaya hindi ko na siya inistorbo."Hanggang noon, walang ideya si Cindy na si Lily ay ipinadala ni Axel sa ibang bansa limang araw na ang nakakaraan. Ang dahilan kung bakit hindi niya agad nakontak si Lily ay dahil gusto niyang mapalapit kay Alex sa likod ni Lily. Hindi man siya maaaring maging asawa ni Alex, kahit papaano ay maging manliligaw niya ito. Kung sinunod niya ang plano at nakipag- ugnayan kay Lily, hinding- hindi siya papayagan ni Lily na makipag- ugnayan kay Alex, at malamang na maging lubhang maingat laban sa kanya. Nitong mga nakaraang araw, hindi tinawagan ni Lily si Cindy at lalo siyang natuwa dito. Hindi niya akalain na maaaring may nangyari kay Lily. Hanggang sa sandaling iyon, ini
"Pakiusap , inosente ako...""Ako... Ako rin, inosente rin ako. Pakiusap, Master Alex, iligtas mo ang aking hindi karapat- dapat na buhay.""Ako rin…""M--Ms. Sheen, ikaw... Sa buong dalawang gabi at isang araw na nakakulong ka dito, ni minsan ay hindi kita binu- bully, ako... hindi ako nagkamali sa iyo." Sa sandaling iyon, gumapang ang pinakabatang babae na nanatili sa tabi ni Huron patungo kay Jane na nakaluhod. Kumapit siya sa braso ni Jane at nagmamakaawa. Kung siya ay mamamatay pa rin, maaari rin niyang bigyan ng pagkakataon ang pagmamakaawa para sa kanyang buhay. "Miss... M--Mrs. Poole, ako... Mahirap ang pamilya ko at nanghiram ng pera kay Huron at wala kaming kakayahan na ibalik ito. Kaya naman ako... Alam kong galing ka rin sa mahirap na sitwasyon, kaya nalang bakit noong binu -bully ka nila, ako... hindi ako sumama sa kanila. B... Baka nakalimutan mo na 'yon, pero noong gabi bago ang kahapon ng gabi, nilagyan pa kita ng isang pirasong tinapay."Niyuko ng dalaga ang ulo ka
Lumapit ang isa pa sa kanyang mga nasasakupan at muling nag- ulat, "May isang bastos na matandang lalaki sa labas, na nagsasabi na bombahin niya ang lugar na ito sa lupa kung hindi natin ibibigay si Mrs. Poole.""..." Sumulyap si Alex kay Jane at nalaman niyang tila nag- alinlangan sandali ang ekspresyon nito.Si Huron, Cindy, at Orla, na malapit nang kaladkarin palabas at ililibing ng buhay, ay sabay- sabay na nagsimulang sumigaw."Master Alex, makakabawi ako sa iyo!""Master Alex, kilala ko si Lenny.""Master Alex, si Lenny ang aking tao. Maaari akong tumulong sa pakikitungo sa kanya...""..." Hindi sumagot si Alex sa tatlo sa halip ay itinaas niya ang kanyang braso bilang senyales sa kanyang mga tauhan. "I -lock silang lahat sa sala at sundan mo ako para makita kung ano ang nangyayari! Kung isa lang itong lokal na basura gaya ni Huron, aalagaan din natin siya para hindi na ako bumalik dito sa White. Karagatan na naman!"Pagkatapos noon, hinubad ni Alex ang kanyang itim na jac
Nakakataing ang mga ingay na dulot ng alitan sa pagitan ng mga gulong at lupa, ngunit hindi sinundan ni Alex ang sinuman sa kanyang mga tauhan.Dito sa lupaing ito, ang sinumang malayo sa katayuan ay pinahirapan si Jane nang buong intensyon na patayin siya, at hindi man lang nagsalita si Jane para protektahan ang labing walong taong gulang na dalaga mula kanina. Gayunpaman, sinubukan niya ang lahat ng kanyang makakaya upang maprotektahan ang matandang lalaki ngayon lamang, at iyon ay sapat na patunay na ang matandang nasa edad na mga pitumpu't taon ay walang ginawang masama kay Jane.Tiningnan ni Alex si Jane sa mga mata at hinila siya pabalik sa kanyang mga bisig. "Kanina ka pa niya tinulungan diba?"Ngumisi si Jane. "Walang tumulong sa akin dito sa White Ocean City, Alex Poole. Kung kukunin ang labing walong taong gulang na dalaga mula kanina bilang isang halimbawa, totoo na binigyan niya ako ng isang piraso ng tinapay noon, ngunit ito ay walang iba kundi ang kanilang mga natira m
Si Sabrina, na nasa kabilang linya, ay nagpapahinga para sa kanyang pagbubuntis sa bahay. Dalawang buwan na siyang buntis noon. Ang pangangailangang alagaan sina Zayn at Aino sa buong mga taon na siya ay tumakbo ay naging dahilan upang magtrabaho si Sabrina sa anumang trabaho na dumating sa kanya, hanggang sa punto na hindi niya tatanggihan ang pinaka nakakapagod at mahirap na trabaho na ginawa ng mga lalaki sa tumangging kunin ang construction site. Noong kapapanganak pa lang niya kay Aino, nagtatrabaho siya sa putikan upang ayusin ang mga kalsada sa malakas na ulan. Hindi siya nakatulog ng isang araw at isang gabi, at dahil doon, nakakuha siya ng overtime na suweldo na dalawang libong dolyar. Sapat na ang pera para pambili ng gamot para kay Zayn at isang buwang halaga ng baby formula para kay Aino.Tuwang- tuwa si Sabrina noon. Pagdating niya sa bahay, labis na nag- aalala si Zayn para sa kanya na namumula ang kanyang mga mata sa kagustuhang umiyak."Sabbie! Ituloy mo 'to at hindi
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu