Dahil sa kakulangan ng oxygen, ang mukha ni Jennie ay isang hindi nakakaakit na kulay ng maroon. Walang tigil ang pag-ubo niya.“Magsalita ka! Kung hindi, sasakalin kita hanggang mamatay!" Napahigpit ang hawak ni Gloria sa leeg ni Jennie. Si Gloria ay payat at mukhang hindi gaanong mayaman at kaakit-akit gaya ni Jennie, ngunit siya ay kalahating ulo na mas matangkad kaysa sa ibang babae.Pagkatapos ng lahat, noon, si Old Master Shaw ay isang guwapong binata, matangkad at payat, habang ang ina ni Gloria na si Goldie, ay isang malaking dilag sa proporsyon ng katawan ng isang modelo. Iyon ay kung paano pinamana ni Gloria ang magagandang gene ng kanyang mga magulang.Mahaba ang mga paa niya, at kahit nasa 50s na siya, nakatayo pa rin siya sa five feet and six inches and above. Sa labanan ng tangkad, mas may laban si Gloria kumpara kay Jennie.Bukod dito, mula noong siya ay 19, sinimulan ni Gloria na tulungan ang kanyang mga kinakapatid na magulang sa bukid. Nang maglaon pagkatapos niya
Ang dance leader ay agad na natauhan, “Gloria Shaw! Tumigil ka, hindi mo siya dapat bugbugin! Mamamatay siya!"Hindi siya pinansin ni Gloria. Patuloy ang pagpaulan ng mga kamao niya kay Jennie habang galit na sumisigaw, “Jennie Gibson, makinig ka sa akin! Kung sino man ang gusto mong kilalanin bilang iyong ama, ito ay iyong sariling buhay; malaya ka ring maging anak ng pamilya Shaw! Ngunit huwag kang maglakas-loob na subukang sirain ang masayang pamilya ng aking anak! Bubugbugin kita hanggang sa mamatay ka ngayon, at kapag namatay ka na, makikita ko kung paano kayo magpapatuloy ng gulo ng iyong anak!"Suntok! Suntok!Sa ilalim ng ulan ng mga suntok ni Gloria, ang mukha ni Jennie ay namumula ngayon na parang isdang puffer. Ang kanyang kaakit-akit at mayaman na hitsura ay ganap na nawala.Galit na galit si Gloria. Ilang dekada na niyang pinigilan ang mga emosyong ito. Dahil siya ay isang batang babae, ang lahat ng pag-ibig ng ama na para sa kanya ay pinangungunahan ng babaeng ito. Pe
Sabay na lumingon sa likod sina Jennie at Gloria.Nakita nilang dalawa si Sabrina na maganda na nakatayo sa entrance ng dance club.Ang ekspresyon ni Sabrina ay hindi kapani-paniwalang malamig, ang lamig sa kanyang mga mata lamang ay nagbabantang papatayin si Jennie.Sa sobrang takot ni Jennie ay nanginig siya ng walang malay.Nasa tabi na ng kanyang ina si Sabrina.Bahagyang ngumiti siya habang pinalakas ang loob niya kay Gloria, "Ang galing mo, Ma!"Naguguluhang tumingin si Gloria kay Sabrina. "Sabbie, bakit ka nandito?"Tumingin si Sabrina sa kanyang ina na may halong pagsisisi. “Nagtatrabaho ako at biglang nakaramdam ng pagkibot ng aking kanang mata. Hindi ko maalis ang nakakabagabag na damdaming iyon sa aking puso, at patuloy na nag-aalala tungkol sa iyo, kaya ibinaba ko ang aking trabaho at pumunta sa iyong lugar, ngunit wala ka roon nang dumating ako."Tinawagan kita ng mahigit isang dosenang beses sa iyong telepono, ngunit hindi ka sumasagot."Sa wakas ay kinuha ni Glo
Bigla na lang sinisigawan ng lahat ng tao sa dance club si Jennie.Hindi nakaimik si Jennie.Ang kanyang mukha ay namamaga at masakit, at ang sakit sa kanyang anit ay naging sanhi ng kanyang pagngangalit ng kanyang mga ngipin.Sa sandaling iyon, ang pinakanagdulot sa kanya ng labis na kalungkutan ay ang katotohanang wala na siyang matatakbuhan.Hindi inaasahan ni Jennie na masisisi siya ng dose-dosenang mga mananayaw.Si Jennie ay palaging pinakikitunguhan nang maganda mula pa noong bata pa siya.Dalawampung taon na ang nakalipas, si Jennie ay isang taong kayang gawin ang anumang gusto niya sa Kidon City at South City. Walang gumaganti sa kanya kahit anong gawin niya.Kung gusto niyang gumawa ng eksena sa gitna ng mga lansangan, iisipin na lang ng buong lungsod na siya ay mapaglaro. Paano siya magkakaroon ng anumang bagay na gawin sa isang shrew?Kahit sa ngayon, pakiramdam niya ay walang lalaban kahit anong gawin niya.Kahit anong gawin niya, siguradong kakampi sa kaniya ang
Sa kabilang dulo, nabigla si Sean nang marinig niyang umiiyak si Jennie.Sa pagkakataong iyon, wala si Rose sa kanyang tabi, kaya marahan siyang pinapatahan ni Sean, “Jen, huwag kang umiyak. Anong nangyari? Sabihin mo sa akin ng dahan-dahan, at huwag umiyak. Kahit anong mangyari, tutulungan kita."Lalong lumakas ang iyak ni Jennie. “Seany, sabihin mo sa akin... Kailan ako nakaranas ng ganoong kalaking kahihiyan? Ang iyong manugang, paano siya at ang kanyang ina ay naging mabangis at mataoang? Pumunta lang ako para magturo ng dancing lessons. Isa akong dancing instructor na nagpunta sa ibang bansa, at talagang binugbog niya ako.""Ano?"Nagulat si Sean. “Ang aking manugang, si Sabrina, siya... Binugbog ka na naman niya?”"Nagtrabaho siya kasama ang kanyang ina upang talunin ako ngayon." Humihikbi si Jennie.“Sobra siya!”Inis na hinampas ni Sean ang mesa."Jen, wag ka ng umiyak. Nabugbog ka ba ng masama? Magpa-check up ka na. Haharapin ko ang bagay na ito. Siguradong hahanapin k
Hindi nakaimik si Rose.Pagkaraan ng ilang segundo, sinabi niya, “Diyos ko! Baliw na ba si Sabrina at ang nanay niya?! Ano ang sinusubukan nilang gawin? Bakit nila kinakagat lahat ng nakikita nila?"Malamig na ngumiti si Sean. “Syempre inggit! Naiinggit si Gloria sa pagmamahal ng ama na ibinigay ni Old Master Shaw kay Jennie!”“Gayunpaman, hindi naisip ni Gloria. Napakaganda ng edukasyon ni Jennie noong bata pa siya; maaaring hindi siya ang sariling laman at dugo ni Old Master Shaw, ngunit palagi siyang nasa tabi niya. Ang pag-ibig na iyon ay matagal nang tinalo ang anumang pagkakaugnay ng dugo."“Natural lang yan!” Agad na sabi ni Rose.Pagkatapos huminto, sinabi niya, "Kung gayon, ano ang nangyari kay Jennie?"Bumuntong-hininga si Sean at sinabing, “Ah, nakilala ko na siya noon noong bata pa siya. Regular niyang sinusundan ang kanyang tiyuhin sa pamilya Ford upang maglaro. Gaano siya kalaki noon? Lima o anim? Kung iisipin, kaibigan talaga siya ng pamilya Ford.""Kung gayon kai
"Ah, Seany..." Mukhang nahuli si Jennie na hindi handa, ngunit ang kanyang boses ay nakakaakit.Buong pag-iisip ni Sean ay siguradong binugbog ni Gloria si Jennie hanggang sa magulo ang buhok, bugbog ang mukha, at dumudugo ang ilong.Hindi niya inaasahan na hindi ganoon ang hitsura ni Jennie.Siguradong namamaga ang mukha ni Jennie.May mga pamamaga din siya sa paligid ng kanyang mga mata.Gayunpaman, si Jennie pa rin si Jennie.Ang nakatayong mataas sa ibang bansa sa loob ng maraming taon ay nangangailangan pa rin ng ilang kasanayan.Ang pinaka-pangunahing bagay ay, tulad ng sinabi niya sa kanyang sarili, nanpipikot. Matagal na niyang pinagkadalubhasaan ang kasanayang iyon.Matapos tawagan si Sean, nahanap na niya ang pinakamalapit na hotel sa pinakamabilis niyang makakaya. Siyempre, hindi rin niya gagawing masama ang sarili, at nakahanap pa rin siya ng isang international hotel.Nasa kanila ang lahat ng gusto niya doon.Maging ang mga produkto ng skincare ay napakaperpekton
Napalingon si Jennie, umiiyak habang sinasabi, “Huwag kang tumingin! Hindi ba ako sobrang pangit…”“Hindi... Jen, ang iyong mukha. Baka hindi ko makontrol ang sarili ko!" biglang sabi ni Sean.Tumingala si Jennie kay Sean na parang natigilan.Maluha-luha pa rin ang mga mata niya.Tumalon na ang puso ni Sean sa kanyang lalamunan salamat sa kanya.Ang sumunod na nangyari ay lohikal na daloy ng mga pangyayari.Makalipas ang dalawang oras, may kumatok ulit sa pinto.Gayunpaman, sa pagkakataong ito, sina Sean at Jennie ay parehong nakasuot na ng kanilang mga damit.Binuksan ni Jennie ang pinto na parang walang nangyari. Ang pumasok sa loob ay si Lori.“Nanay.” Tumingin si Lori sa kanyang ina, nagkunwaring walang nangyari. "Nandito rin si tito Ford?"Tumingin si Sean kay Lori. “Lori, paano... Kumusta ang trabaho mo? Maayos ba ang lahat?"Medyo nagdilim ang ekspresyon ni Lori. "Tito Ford, sa tingin mo ba hindi na kami dapat bumalik ng nanay ko?"Agad na nag-aalalang tanong ni Sean