Kabanata 1242

Ang babae ay tumalikod at tumingin nang malamig kay Sabrina. "Ang pagkakataon nga naman. Masaya akong nagkita tayo ulit."

Si Sabrina ay natulala.

"Hoy! Bakit mo pinupunasan ang sapatos ng asawa ko. Sinong nagsabi sayo na punasan ang sapatos niya? Pwede ka nang tumayo. Tumayo ka na!"

Ngumisi muli ang babae. "Ang isang marangal na asawang tulad mo, hindi ba sobrang nakakahiya at nasa ilalim na ng estado ko ang pagtuwad ko dito at pagpunas ng sapatos ng iba? Sa tingin ko hindi. Narumihan ng anak ko ang sapatos ng lalaking ito, kaya mahalaga para sa akin na linisin ito para sa kanya."

Bago pa makasagot si Sabrina, sinabi ni Sebastian, "Pero sa tingin ko hindi na yan mahalaga!"

Tumingala ang babae at tumingin kay Sebastian sa gulat niya. Ang tono ni Sebastian ay mas malamig pa. "Pwede ka nang umalis ngayon!"

Ang babae ay tumungo. "Pasensya na, yung anak ko kasi..."

Ngumisi si Sebastian. "Babae! Masyadong madulas ang kilos mo! Pakiusap lumayo ka sa akin, pwede ba? Hindi na importante