Kabanata 11

"Ano?" Inisip ni Sebastian na mali ang kanyang narinig.

"Bigyan mo ako ng 50,000 USD! At gagarantiyahan ko na hindi ko na ulit guguluhin ang pamilya Lynn." Kalmado ang tono ni Sabrina na para bang handa siyang tanggapin ang kamatayan.

Galit na galit si Sebastian, tumawa siya.

'At talagang naiintindihan niya paano sumakay.'

"Sino ang nangako sa akin kahapon na hindi na siya hihingi pa ng pera?" Pabiro niyang tanong sa kanya.

"Sa palagay mo ba ang isang maruming babae na tulad ko, na naglalaro nang husto upang makasama ka nang maraming beses, ay magkakaroon ng natitirang integridad?"

Nanunuyang sagot niya. Walang imik si Sebastian.

​​Halos nakalimutan niya kung gaano siya ka walanghiya.

Malupit niyang biniro, "Kung kaya kitang mailabas mula sa bilangguan, hindi mo ba naisip na kayang kaya kita ibalik ulit?"

Walang imik si Sabrina.

Alam niya na talo lang siya kung makikipagkumpitensya kay Sebastian sa mga tuntunin ng pagiging walang awa.

Gayunpaman, kailangan niyang mag-isip ng isang paraan upang makuha ang 50,000 USD. Hindi niya kayang hayaan lang na mahukay ang libingan ng kanyang ina.

"Tama iyan." Ibinaba niya ang kanyang tingin at ngumit. "Kaya mo akong pisilin sa kamatayan na kasing dali lang ng pagpisil sa isang langgam sa kamatayan."

Pagkasabi ay hinila niya ang pinto at lumabas.

Pinahinto siya ng lalaki, "Ano ba ang gusto mong gawin?"

"Wala kang karapatang tanungin ako," sabi ni Sabrina.

Sinara siya ng lalaki, “Nakalimutan ko na. Sinabi ni Selene na nasa night business ka, di ba? Binabalaan kita, sa panahon na ang iyong kontrata ay sa akin, huwag makisali sa marumi at hindi kanais-nais na pakikitungo, o kung hindi ... "

Biglang sumabog si Sabrina. "O kung hindi! O kung hindi! O kung hindi! May utang ba ako sa iyo, Sebastian Ford? Sinabi mo na sinusubukan kong lokohin ka sa iyong pera ngunit aktibo ba kitang hinahanap?"

"Pumayag lamang ako na makipag-ayos sa iyo dahil nakatanggap ako ng mga pabor mula sa iyong ina sa bilangguan at nais kong gantihan siya."

"Iyon lang!"

"Kakagaling ko lang sa kulungan, nakakuha ako ng trabaho pagkatapos ang maraming paghihirap, at isang araw lamang ang layo ko mula sa pagkuha ng aking sweldo, ngunit sinira mo ito."

"Wala man akong sapat na pera para sa pamasahe sa bus, kaya para sa ano mo ako gusto mabuhay?"

"Narinig mo rin ito sa Lynn's. Sila ang nagpumilit na manatili ako. Hindi ko rin naisipang guluhin sila. Pinansyal nila ako dati, at ngayon gusto nila akong magbayad ng 50,000 USD sa kanila sa isang araw! Kung hindi ako magbabayad, huhukayin nila ang libingan ng aking ina!"

"Sasabihin mo sa akin, ano ang magagamit ko upang mabayaran ang mga ito?"

Nabigla si Sebastian.

Palagi siyang naging cool na tulad ng isang pipino.

Hindi niya akalain na sasabog siya.

Pagkatapos niyang sumigaw, kinutya niya ang sarili at sinabi, “Ano ba ‘tong ginagawa kong pagsigaw sa iyo? Humihingi ng awa? Sa iyong mga mata, ako ay isang laruan lamang na maaari mong maapakan tuwing nais mo. Kung hihingi ako ng awa sa iyo, kung gayon hindi ba mas masahol pa iyon? Napakatanga ko. "

Pagkatapos ay sinabi niya, “Mr. Ford, nais kong wakasan ang ating kasunduan. "

"Unilateral termination?"

Sumagot siya, "Alam ko, kailangan kong magbayad para sa early termination fees. Wala akong pera, kaya't mangyaring bigyan ako ng isang linggo, at babalik ako upang tanggapin ang anumang nais mong gawin sa akin. "

Ang lalaki ay nagtanong na may interes, "Ano ang plano mong gawin sa isang linggo?"

“Una, ibebenta ko ang aking dugo sa black market. Kapag nakakuha ako ng sapat na mga gastos sa paglalakbay, babalik ako sa aking bayan upang bisitahin ang libingan ng aking ina. Pagkabalik ko, magagawa mo ang nais mo sa akin, hindi na ito magiging mahalaga. Kung nag-aalala ka, maaari kang magpadala ng isang tao na susundan ako. "

Pagkasabi nito, binuksan niya ang pinto at umalis.

Gayunpaman, ang braso niya ay hinawakan ng lalaki.

Inabot sa kanya ni Sebastian ang isang makapal na sobre, ang kanyang tinig ay kasing lamig ng dati, "50,000 USD, ngunit wala nang pangalawang pagkakataon! Alalahanin mong alagaan ang aking ina bukas kagaya ng dati."

Napatulala siya sa kanya at hindi siya tumugon ng mahabang panahon.

Kinuha niya ang pera, tumalikod, at tumakbo sa kanyang silid. Pagkasara pa lang ng pinto, bumuhos ang kanyang luha.

Ang duffel bag niya ay nahulog sa paanan niya. Binaligtad niya ang nilalaman at nahanap ang isa o dalawang pagbabago ng labis na murang damit, toothpaste, at isang bar ng sabon.

Mayroon ding 20 o 30 USD na halaga ng pagbabago.

Umiiyak si Sabrina buong gabi. Pulang pula ang kanyang mga mata nang magising kinabukasan.

Sa kasamaang palad, maaga nang umalis si Sebastian patungo sa tanggapan upang ayusin ang ilang mga usapin sa negosyo, kaya't hindi niya ito nakita. Nag-ayos si Sabrina at nagtungo sa ospital upang bisitahin si Grace.

"Sabbie, bakit ang pula ng mata mo?" Tanong ni Grace na nag-aalala siya.

"Wala, Mama." Muling namula ang mga mata ni Sabrina.

Hindi niya hinahangad na makita siyang lumuluha si Grace. Tumalikod siya at tumakbo palabas.

Tumawag si Grace kay Sebastian, “Anak, abala ka sa trabaho araw-araw. Si Sabbie ang sumama sa akin tuwing umaga at naisagawa ang kanyang mga obligasyong pang-filial. Ang galing niyang manugang. Hindi ko alam kung ilang araw pa ang natitira sa akin. Inaasahan kong dumalo sa iyong seremonya ng kasal sa lalong madaling panahon ... ”

Akala ni Grace na naguluhan si Sabrina dahil wala silang seremonya sa kasal.

Sinong batang babae ang hindi umasa sa sandaling sila ay lumakad sa pasilyo sa kanilang damit-pangkasal?

Parehas sila ni Grace. Nabuhay niya ang kanyang buhay at malapit nang dumaan, ngunit wala siyang pagkakataong magsuot ng damit na pangkasal.

Nais ni Grace na makabawi sa kanyang panghihinayang sa pamamagitan ng pagbibigay kay Sabrina ang nawala sa kanya.

"Ma, may sakit ka pa. Hindi kami dapat magkaroon ni Sabrina ng isang bagay na malaki. " Kinumbinsi ni Sebastian ang kanyang ina.

"Anak, hindi na kailangang magkaroon ng isang engrande kasal. Ito ay magiging perpekto basta may seremonya. ”

Walang imik si Sebastian.

Makalipas ang ilang sandali, sumagot siya sa mahinang boses, "As you wish."

Agad na naaliw ang loob ni Grace at sinabi, “Hindi na kailangang pumili pa ng ibang araw, perpekto na sa makalawa. Ipaalam sa kumpanya ang venue ng kasal maghanda ng isang maliit na seremonya. "

Sa makalawa.

Sa katunayan, ito ay masyadong madali para sa ibang mga ordinaryong tao. Gayunpaman, kung nais talaga ni Sebastian na magkaroon ng kasal, kalimutan nang ito ay sa makalawa, kahit bukas na ito gawin ay posible.

"Okay, Ma." sagot ni Sebastian.

Habang binababa ni Grace ang telepono, bumalik si Sabrina sa silid matapos ang emosyon na pinamamahalaang at ngumiti kay Grace. "Ma, may trangkaso ako sa nagdaang dalawang araw, kaya't patuloy akong lumuluha at humihilik. Paumanhin na nakita mo iyon. ”

"Sabbie, gusto kitang bigyan ng sorpresa," sabi ni Grace habang hinawakan ang kamay ni Sabrina.

"Anong sorpresa?" Tanong agad ni Sabrina.

‘Ito ay isang sorpresa. Siyempre, hindi ko masabi sa iyo.’ Biniro siya ni Grace. ‘Huwag ka lang manatili dito para lang mayroong kasama ang isang matandang babaeng tulad ko. Mula ngayon hanggang makalawa, ikaw ay magpa-facial at spa, at bumili ng ilang mga bagong damit para sa iyong sarili. Mabilis, umalis ka.’

Alam ni Sabrina na wala siyang pera, ngunit wala siyang ibang masabi.

Gayunpaman, ito ay isang magandang pagkakataon para sa kanya upang maghanap ng trabaho. Kailangan niyang makahanap at makakuha ng trabaho para sa sarili niya siya umasa.

Kinahapunan, nagpunta si Sabrina sa mga Lynn upang ibalik ang pera.

Habang naghihintay siya para sa bus, narinig niya ang ilang mga dumadaan sa pamamagitan ng isang masigasig na diskusyon. "Napakasarap maging mayaman. Maaari kang gumawa ng kasal sa isang araw. "

"Mahirap ba? Lahat ngayon ay ready to made na─ ang mag ayos ng isang kasal sa isang araw, hindi ba madali? "

"Maaaring ito ay isang seremonya ng pakikipag-ugnayan, tama ba? Para sa isang pamilyang tulad ng Ford, paano nila mapanatili ang isang mababang profile kung ito ay isang tunay na kasal? " “Sa palagay ko rin ay magiging isang party ng pakikipag-ugnayan at hindi isang pagtanggap sa kasal. Ang kasal ay dapat na mas malaki. "

"Tsk tsk, ang ganda siguro maging mayaman─ para sa isang kaganapan na kasing laki ng isang engagement party, kailangan lang nila ng isang araw upang maghanda."

Ang ilang mga taong naghihintay para sa bus ay tinatalakay ang kasal ng pamilya Ford na may labis na interes.

'Pamilya ng Ford?'

'Maaari bang ito ay isang may kaugnayan sa Sebastian?'

Matapos kagabi, medyo nagbago ang pang-unawa ni Sabrina kay Sebastian. Pakiramdam niya ay hindi siya isang malamig at walang puso na lalaki lamang.

Dumating ang bus, sumakay si Sabrina at nagtungo sa bahay ng pamilya Lynn.

Nang makita na nagawang maglagay ni Sabrina ng 50,000 USD sa talahanayan ng kape sa isang araw, nagalit nang lubusan si Jade, at halos lumabas ang singaw sa kanyang mga mata, tainga, ilong at bibig. "Ninakawan mo ba ang isang tao?".

"Wala itong kinalaman sa iyo. Mangyaring sumulat sa akin ng isang tala ngayon, at wala na kaming utang sa bawat isa. " Inabot ni Sabrina kay Jade ang isang pirasong papel at isang bolpen.

Pinatalsik sila ni Jade mula sa kanyang mga kamay. "Dahil ang pera ay napakadali sa iyo, tiyak na hindi mo lang kami mababayaran ng 50,000 USD. Walong taon, kalahating milyon ay hindi gaanong malaki, di ba? "

Walang imik si Sabrina.

Sa oras na iyon, pumasok si Lincoln at masigasig na sumigaw, “Jade, Selene! Magandang balita! Kinabukasan, magkakasalo sina Sebastian at Selene! ”