Tanging ang kanyang sarili lamang ang kanyang aasahan.Pinag-isipan na ni Sabrina kagabi. Upang maprotektahan ang kanyang sarili at ang bata sa kanyang tiyan, ang sinumang lalapit sa kanya, na ang hangad ay saktan siya, ay makakaharap ang kamatayan gamit ang batong iyon.Tiyak na naging kapaki-pakinabang ito, naging matagumpay siyang takutin si Selene.Itinapon ni Sabrina ang bato sa tabi.Hindi na ito magiging epektibo ngayong naihayag na niya ito. Gayunpaman, mayroon pa siyang iba pang mga bagay sa kanyang bag upang maprotektahan ang kanyang sarili.Pinapanood na tumakbo si Selene sa di kalayuan, tumungo si Sabrina upang magtrabaho sa lugar.Matapos ang isang buong araw na paggawa, natagpuan ni Sabrina na hindi siya ganoon pagod. Sa halip, natagpuan niya ang pagtatrabaho dito na higit na nakakarelaks kaysa sa opisina, kung saan palagi niyang nasa bingit, nag-aalala tungkol sa pagpapaalis.Ang pagtatrabaho sa lugar ng konstruksyon ay mas marumi at mas masinsin sa paggawa, nguni
"Paano?"Nagkaroon ng ningning sa mga mata ni Jade. "Sa palagay ko nakapuntos tayo ng isang pangunahing tagumpay sa oras na ito. Matagumpay na nagamit natin ang bata sa sinapupunan ni Selene para pikutin si Sebastian, at nagawa rin nating pahirapan si Sabrina dahil nawalan sya ng kapit kay Sebastian. ""Gayunpaman, kung nais nating gamitin si Sebastian upang mapatay siya, kailangan pa rin nating maglagay ng langis sa apoy.""Kailangan ba talagang patayin natin sya?" Nakaramdam ng awa si Lincoln sa kanyang puso, at hindi mapigilang magtanong.Napatingin si Jade kay Lincoln na may galit. "Mayroon ka pa ring malambot na lugar para kay Sabrina, at ayaw mong mapatay siya? Paano ka ba niya tinatrato? Gusto ka niyang patayin, nais niyang patayin ang ating buong pamilya. Siya ay kasing sama din ng kanyang ina! Sila ay magkatulad, kasuklam-suklam at walang kahihiyan! Nakalimutan mo ba kung paano ka niloko ng nanay niya?"Paano mo nagwang makalimutan iyon ?!"Ang lobong iyon, siya ay tulad
Mas mamahalin niya ito.Sinunod ni Selene ang kanyang ina, at isinara ang kanyang telepono sa buong hapon."Selene, hintayin mo ang tawag ni Sebastian mamaya, tatawag daw siya." Napatingin si Jade sa dalaga, nakangiti."Ma, ang iyong mga pamamaraan ay talagang kapaki-pakinabang." Nilingon ni Selene ang kanyang ina habang masayang nakangiti Paalis na sana silang dalawa, ngunit nanatiling tahimik si Lincoln, nagyelo ang mukha."Pa, ano ang nangyayari?" Si Selene ay nag-pout sa kanyang ama."Ano ang nangyari? Nagagawa mo pa ring maging sobrang saya? Si Sebastian ay labis na nag-aalala para sa iyo kani-kanina lamang, habang ang kalagayan ng kanyang ina ay lumala. Malapit na ang iyong kasal, ngunit ano ang gagawin namin tungkol sa bata sa iyong tiyan ?! "Walang imik si Selene."Sino ang bata ?! Nabuntis ka ng higit sa dalawang buwan, ngunit hindi ako o ang iyong ina ang nakakaalam. Sino ang bata ?! " Umungol si Lincoln.Nanginginig si Selene nang kumayod sa braso ni Jade. Nagsimu
Hinawakan ni Grace ang kamay ni Sabrina, biglang dumaloy ang luha habang mahinang sinabi, "Sabbie, nandito ka na?""Ma ..." Tahimik na humikbi si Sabrina, "Humihingi ako ng pasensya ma, mayroon akong ilang mga bagay na hinarap ngayon, iyon ang dahilan kung bakit ako nahuli."Umalis siya agad mula sa lugar ng konstruksyon, upang makaharap lamang si Lincoln sa hintuan ng bus. Siya ay lumakad sa isang distansya pagkatapos nito, bago lamang sumakay sa bus sa susunod na hintuan.Iyon ang dahilan kung bakit nahuli siya sa kanyang pagbisita.Alam na nyang lumala ang karamdaman ni Grace, wala nang ibang nais si Sabrina kundi ang manatili sa tabi ni Grace, ngunit hindi rin maari na mawalan siya ng trabaho. Gaano man kahapo at nakakapagod ang trabahong iyon, trabaho pa rin ito.Bilang isang babae na kamakailan lamang nakalabas sa bilangguan, napakahirap makahanap ng trabaho, kaya't hindi niya ito kayang talikuran. Gumapang siya sa tagiliran ni Grace habang paulit-ulit niyang inulit, "Humihi
Paglabas nila ng ospital, si Sebastian ay nagtungo sa kanyang sariling sasakyan. Malaki ang kanyang mga hakbang, pinipilit pang-abutan ni Sabrina na may iilang mga hakbang lamang. Gayunpaman hindi man lang siya tumingin sa kanya habang pinapanatili niya ang kanyang hakbang papunta sa kotse.Si Sebastian ay isang napaka-lohikal na tao.Naniwala lamang siya sa mga nakikita niya ng personal, at kung ano ang kanyang narinig.Tiyak na tinulak ni Sabrina si Selene pagkatapos ng magsabi ng isang nakakahamak na galit sa kanya. Narinig niya ang sinabi nito mula sa sarili nitong bibig na nais niyang patayin ang pamilyang Lynn.Hindi rin tinignan ni Sabrina si Sebastian. Pagdaan niya sa sasakyan ni Sebastian, hindi man siya lumingon upang tumingin.Si Kingston, na nakasakay na sa sasakyan, ay hindi sigurado nang makita niya si Sabrina.Nag-igting ang labi niya, halos alukin kay Sabrina na sumakay sa kotse gaya nang nakaugalian.Muntik na nya rin tawagin itong 'Madam Ford', ngunit habang pi
Nakasulat sa postcard, “Mr Ford, binigyan mo ako ng napakaraming magagandang damit. Hindi ako nagsusuot ng gayong magagandang damit sa buong buhay ko. Binigyan mo rin ako ng isang napakamahal na laptop, hindi ko talaga alam kung paano magpapasalamat.May nais akong ibigay sa iyo, ngunit mahirap akong tao.Kahit na may pera ako, hindi ko talaga alam kung ano ang gusto mo. Ang iyong mga damit lamang ay maaaring nagkakahalaga ng daan-daang libo, higit sa isang taon ng aking suweldo. Kaya, payagan akong bigyan ka lang ng isang bagay na mura at kawili-wili.Sa pagtingin sa kulay at istilo ng mga filter na ito, naramdaman ko na ang mga ito ay akma sa isang lalaking tulad mo, may sapat na gulang at makapangyarihan.Hindi ko alam kung magugustuhan mo ito.Kung hindi man, tandaan na sabihin mo sa akin. Kukuha ako ng bago.Ang mga filter ng sigarilyo ay hindi mamahalin.Gayunpaman, gusto mo ang paninigarilyo, at kapag ginawa mo, madalas na hawakan mo ang usok sa iyong bibig bago dahan-dah
Si Sabrina ay nakalayo na sa puntong iyon.Nalulunod siya sa panunuya sa sarili.Kung nalaman niya, hindi sana siya nag-order ng mga filter. Humiling pa siya sa sinumang tumulong na bilhin ang mga ito para sa kanya. Mahirap siya, ngunit gumastos pa rin siya ng higit sa tatlong daang pera.Gayunpaman, bago pa man ito makarating, siya ay pinaalis na. Sa pag-iisip tungkol dito, naisip niya na siya ay isang biro. Sa ngayon, ang mga filter ay maaaring nasa kamay na ni Sebastian. Malamang nakatingin ito sa mga ito, ngumingiti ng malamig habang itinapon ang mga ito sa balkonahe.Ang mukha ni Sabrina ay namula sa naisip.Nais lang naman niyang pasalamatan ito para sa magagandang damit at laptop.Ngayon, naramdaman niya na siya ay sobrang nag-iisip ng mga bagay, sinusubukang magpakita ng damdamin sa isang tao na hindi naman naging interesado.Bumalik siya sa kanyang motel na puno ng iniisip. Nahiga na suot pa ang kanyang mga damit, hindi siya makatulog.Bahagi ng dahilan ay ang mga filt
Agad na tumayo si Sabrina, nang makita kung sino ang nakabangga niya. Agad namang nanlamig ang ekspresyon niya. "Patawad!"Pinagmasdan ng matandang Master Shaw si Sabrina na may nakakapanliit na tingin bago siya ngumiti ng malamig. “Nang huli kitang nakita, punong puno ng mumurahing kolorete ang iyong mukha. Sa oras na ito, ang iyong buong katawan ay marumi, ang iyong mukha ay itim at pangit. Sino ka ba talaga?"Hindi na nagaksaya ng oras si Sabrina na aliwin siya. Tila siya ay isang mahigpit ngunit mabait na tao sa ibabaw, ngunit hindi naman tala itonaging mabait sa kanya. Sa halip, siya ay isang labis na bastos na matanda.Hindi niya pinansin ang Old Master Shaw, at sinubukang magpatuloy sa paglalakad nang pasulong. Gayunpaman, itinaas ng Matandang Master Shaw ang kanyang baston upang hadlangan ang kanyang daan.Malamig na tinanong ni Sabrina, "Ano ang ginagawa mo?""Sagutin mo ang tanong ko!" Ang matanda ay tumahol kay Sabrina na may labis na mapang-api na tono.Pinipigilan an
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu