"Fuck!" litanya ni Magnus nang makita ang mga kaibigan. Kakaparada lang ng mga ito sa kaniyang mansion. Natanaw niya ang dugyot na mukha ni Vittos, may pasa ang mukha nito na tila napatrouble. Si Peruvian naman ay nanlalagkit sa suot na suit, na parang wala pa yatang laba for almost a decade. At sinundan pa ni Aries na parang dinaig pa ang hunk model dahil panay flex sa kaniyang Hermes na belt na suot."Anong masamang hangin ang nalanghap ninyo at bakit kayo nandito?" sita nito sa mga kaibigan."Magnus, i'm gonna marry Romary now. Just suit yourself and let's chop chop!""Chop chop ka riyan! Ni hindi ko nga alam na ikakasal ka nang animal ka!" he balled his eyes and sigh as he put his hands in his midwaist."Well, you know me, man. I'm a man full of surprises." Ngisi pa ni Peruvian na iwinasiwas ang kamay sa hangin."C'mon, nandoon na si Austin..." dugtong pa ni Peruvian sa lider nila.Bumuntong-hininga ulit si Magnus saka muling nagsalita. "Isa pa 'yong kumag na 'yon! Makakatikim tal
"Be careful what you wish for," makahulugang sambit ni Peruvian. Hindi tuloy maiwasan ni Romary na gapangan ng kaba. After all of these surprises, hindi malaman ni Romary kung saan pagsisidlan ang saya. "What do you mean?" naiiyak na winalay ni Peruvian ang katawan sa kaniya. Hindi inakala ni Romary ang mga sumunod na pangyayari dahil may lumapit sa kanila na isang staff at iniabot ang isang controller. "What is this? Baka bomb controller 'to!" nagpunas ng ilong si Romary habang pinipigilang hindi maiyak. "Just press it down." Sabi ni Georgina sa kaibigan. Nang mapindot iyon ay bumulaga sa kanila ang magandang function hall. Kung saan nagsiliparan ang mga balloon dahil sa pagbaba ng malaking tela na nakatabon. Napahawak sa sariling mukha si Romary saka hindi inaasahang maiyak. Kasunod kasi ng pagbaba ng tela ay narinig na niya ang background song na tinutugtog gamit ang violin. They formed in that certain aisle, as Peruvain waited in that distance. Sa kabila ng suot niya ay wala
Matapos ang masayang pagsasalo-salo, nagkaroon sila ng isang exclusive cruise mula sa bagong bili na yate ni Austin. Romary and Peruvian wave their goodbyes to all of them, while the yacht is moving off, may dalawang araw sila para maranasan ang totoong honeymoon sa oras na iyon. Well, hindi na nila iyon first time, but, still they want to experience a fine and cozy time together. "Bye!" rinig nila sa mga taong nandoon. Kumaway sila hanggang sa hindi na nila makita ang pier. Ilang sandali silang tumingin sa madilim na karagatan. Gabi na sa oras na iyon, pasado alas otso at medyo maginaw dahil sa simoy ng hangin. Dahan-dahang hinaplos ni Peruvian ang likuran ni Romary at iginapang patungo sa kaniyang beywang. "I've waited this, Romary. You're officially mine now." Sabi pa ni Peruvian suot ang suit. Si Romary naman ay nanatili sa kaniyang zumba outfit pero pinatungan na niya ito ng isang itim na cardigan dahil nilalamig na rin siya. Romary smiled to Peruvian as if she's listening to
It's their last day in that perfect cruise. The weather is good and the breeze of the pacific coast are joining their celebration. Nakatingala sa kalangitan si Romary habang nagsa-sunbathing. Nakasuot siya ng shades habang nilalasap ang init ng araw. She's having her siesta for the last time in that serene ocean. Naramdaman niyang nasa likuran niya si Peruvian. "I know you're there, come here." Sabi pa niya rito.Peruvian immediately goes to her side and offer her a juice."Thanks." Ngiti niya rito. "They're starting to pack our things..." anas ni Peruvian sa taenga niya."Okey.""We're going back now." Dugtong pa nito."Alright." Tipid na sambit niya. She's done that time, tama na rin ang pagbabad niya sa araw. Kaya minabuti ni Peruvian na bigyan siya ng robe."Put your things now, malapit na tayo sa Philippine boundary." Agad namang sumunod si Romary sa asawa saka nagtungo sa kanilang kwarto. Nagbihis siya ng naaayon sa kanilang pupuntahan, ang meeting place nila ng kaniyang kapa
Nasa kalagitnaan si Peruvian ng pag-iinom. Medyo nakakarami na rin siya kaya minabuti niyang itigil na ito. Napahimalos siya gamit ang sariling palad saka ibinaling ang tingin sa likuran. Mahimbing na natutulog doon ang dalawang kakambal. And yet, he is right in his seat barely want to sleep, naisip niyang magbukas ng monitor para tumingin ng mga installed movies at audios na nandoon. Pumili siya ng isang movie na about war. Nanatili siya sa kaniyang upuan habang tahimik na hinihintay na magsimula ang panonooring movie.He is in his seat that time, but he is moved by what he saw. The epic scene from that movie reminds him of something in his past. At isa iyon sa mga hindi niya malilimutan sa tanang buhay niya.Ang mag-undergo sa isang training kung saan halos hindi na siya ituring na tao ng asosasyong kumupkop sa kaniya, they treat him like an animal, walang awa siyang nilalatigo noon, halos hindi pinapainom ng tubig at kakarampot lang na tinapay ang kinakain niya.The truth behind hi
The right time came, and now...they landed in Poland. The winter is over that time kaya hindi na gaanong malamig ang lugar. Bumaba sila sa isang private helipad, kung saan sinalubong sila ng mga kasapi ng Triad. They welcome them as they agreed the execution. Kasabay n'on ay ang pagdating ng unit head sa Poland, a familiar face came to them ang greet them with warm smile. Isa ito sa mga kaibigan ni Michael."Hello, nice to meet you here, welcome to Poland, I am Ullysis Romero, the unit in-charge here." Pakilala ng isang ginoo na medyo matanda sa kanila, pero ang tindig nito'y di hamak na may experience kaysa sa kanila."Great to be here, I am Peruvian. Peruvian el Fuego.""Oh, i heard your name once." He smiled back him."It's Romary, my wife." Pakilala ni Peruvian sa katabi."Okey. Nice to meet you madame.""Thanks." Tipid na sambit nito kay Ullysis.Gan'on din ang pagkakabigla ni Ullysis ng makita ang isa pang babae. It was Remary."Oh, so, you have a twin sister?""Yes." Tipid na s
"Remary...i'm happy that you're here." Masayang sambit ng matanda sa kaniya. Masaya itong nakabalik na siya."Me, too, uncle. How are you?""Well, i'm doing great, how about you? Did you finished it?"Isang marahang pagtango lang ginawa niya saka muling ngumiti."I'm proud of you, hija. I know you're the best, you made me proud again." Yakap pa nito sa kaniya at hinalikan siya sa noo."The thing is...uncle, about our deal, can i...can we..."Nag-iba ang mukha nito, tila sumeryoso. "You mean that guy?" si Lemuel ang tinutukoy niya."Yes, uncle.""Oh, forget about him. He is just using you. I know you won't believe me, but i found out that he wanted to escape here because he stole a sum of money from my account. I caught him recently, that doucebag!" galit na sambit nito sa kaniya. Kung hindi siya nagkakamali, Remary told her last time that they are planning to escape this place with her share, ipinagkatiwala nito ang pera kay Lemuel para hindi siya mahalata ng uncle nila, not knowing t
Sa mga oras na iyon ay kaharap nina Romary at Peruvian ang mga matataas na opisyal ng asosasyon. They are now offering their freedom, as Peruvian finished the ordeal of being an assassin. Iyon na ang pinakahihintay nito, ang magkaroon ng panghabambuhay na kalayaan, magkaroon ng bagong buhay at makasama ang kaniyang mahal sa buhay."Today, we are now giving you your completion seal, Peruvian. Here." Sabi pa ng isang matandang hawak ang isang gintong selyo. Dahan-dahang kinuha iyon ni Peruvian at masayang inilagay sa kaniyang bulsa. "Thank you." "You can go now," sabi pa nila kay Peruvian at Romary. Hawak-kamay ang mga ito habang palabas ng malaking bulwagan sa lugar na iyon. This will be their last day in Poland, after they buried Don Sevus, and settled some documents. Ipinaalam din nila kay Candice ang nangyari at doon nga'y ipina-transfer ang ibang ari-arian sa pangalan nito. Nang mga oras na iyon ay pupuntahan nila si Remary. Nasa hospital kasi ito dahil nagbabantay sa nobyo nito
Peruvian's POV(Five years after all suffering and chaos, Peruvian lastly show to his family.)Karga ko ngayon si Phoebe na edad five years old na. Nandito kami ngayon sa masteral ceremony ng mommy Romary niya. Nakaupo kami sa seats at ngayon nga’y pumapalakpak dahil tinatawag na sa stage si Romaryy. Naging honor ranked students ito na napabilang din sa dean’s lister. Proud na proud ako sa asawa ko sa oras na iyon. Pati si Phoebe ay nakikipalakpak na rin. Dahan-dahan kaming tumayo para pumunta sa stage. Karga ko si Phoebe na masayang nakatingin sa mommy niya na ngayo’y nakasuot na ng toga.“Aw, baby ko!” malambing na sambit ni Romary na agad kinarga ang anak namin. Kinuha ko ang mga medalya at sinuot iyon sa kaniya. Natuwa kaming dalawa dahil si Phoebe mismo ang nagpalit ng direksyon sa sombrero niya bilang palatandaan na graduate na siya.We kiss Phoebe together that time, rinig namin ang tilian, palakpakan at shutters ng camera.Wala na akong mahihiling pa sa oras na iyon. I am now
Peruvian's POV(After the accident)"How are you feeling bro?" Ang pamilyar na boses ang unang narinig ko. Minulat ko ang mga mata ko at kitang kita ko ang mukha ng nag iisang kaibigan kong si Raju. Siya ang sumagip sa akin sa fake accident na ginawa namin. Fuck! Ang sakit ng ulo ko. I want to move my body but I can't even move the tip of my finger. Half of my body is cramp, like I wake up from a coma."Romary."Agad ko siyang hinanap. Ngunit wala siya. Nilibot ko nang tingin ang buong kwarto. Naalala ko ang silid na ito at kung hindi ako nagkakamali nasa India ako. Iyon ang hometown ni Raju kung saan madalas ako noon. Dito ako nagpapalipas ng oras kapag stress ako sa trabaho. Tinuring ko na rin kasi itong pangalawang bahay. Gusto ko sanang bumangon, pero mabigat ang katawan ko."Thank God you're awake." Si Raju."Si Romary?""She's okay now. Nakikipag-coordinate ako sa mga kaibigan mo, hindi mo muna siya pwedeng lapitan o makasama."Natulala ako at natahimik. I know a lot of people m
Kinabukasan, iyon ang araw ng activity ni Phoebe sa school nila. Nasa paaralan na sila Charlotte at Raine, habang masayang chine-cheer si Phoebe. Sa kabilang banda ng bleachers nandoon naman si Romary habang masayang hawak ang video recorder. Ihinatid sila ni Austin. Ipinag-drive sila nito, gusto rin kasing bumawi nito sa hindi pag-attend sa event ni Phoebe. Mayroon lang kasi siyang importanteng susunduin."And now, let's welcome, Phoebe Malori El Fuego! with her mommy Romary. Palakpakan!" Dinig nila sa emcee na may hawak ng microphone. Nasa stadium sila ng paaralan at noo'y kabadong tinitignan ang bawat entry o kalahok sa dance showdown."Gooo! Phoebe!" dinig pa nila mula kina Raine at Charlotte na siyang may hawak na sa camera recorder. Medyo kabado si Romary sa oras na iyon dahil matagal na rin siyang hindi nakakasayaw. Nagsimula ang tugtog, at doo'y nagsimula nang gumalaw at pumadyak ang mag-ina, bilib na bilib si Romary sa stepping nila dahil kahit pa medyo slow learner siya sa
Five years run so fast that time. Mabilis ang pagtakbo ng panahon at heto nga't mas madaldal pa si Phoebe kaysa kay Romary. Sa edad nitong limang taong gulang ay aakalain mong nasa edad otso na ito dahil may sense na ito kung magsalita. And she is very mature about everything. No wonder na panay accelerated subjects ang mayroon ito dahil sa advance na learning patungkol sa pagiging genius nito. "Mommy can we go shopping later?" pa-pouty lips ni Phoebe. "Wow, shopping again?" pasigaw na sambit ni Charlotte na noo'y kasabayan nila sa kotse. Kagagaling lang nila sa photoshoot nito. Phoebe Malori El Fuego is her name. Kinuha ang name niya sa mixture names ni Peruvian at Romary and even she's five-years-old and at her young age she loves fashionand style. Maybe dahil expose ito sa trabaho nina Raine at Charlotte. Kasama nila palagi ang dalawa dahil kung medyo busy si Romary sa book signing or book publishing niya ay silang dalawa ang pinababantay ni Romary. Charlotte is now an iconic
Sumapit na nga ang takdang araw ng binyag ni Phoebe. Napagpasyahan ni Romary na magpatulong kinga Charlotte, Raine at Candice na nandoon sa bahay niya nanuluyan. Hindi naman siya nagkamali dahil napaka-hands on ng mga ito sa gagawing celebration. Ngayon nga'y kasalukuyan silang naghahanda sa susuotin at nagme-make up para mayamaya. Hawak ni Charlotte si Phoebe na noo'y pinapadede ng bottle milk na nireseta ng doktor kamakailan lang.That time, ay masaya silang nag-ayos ng mga sarili para sa darating na oras, papunta na sila sa simbahan para sa binyagan, since binyagan ng bayan ang dadaluhan nila."Ate, mauna na kami..." sabi nina Raine at Candice, nanatili naman sa gildi si Charlotte habang hawak pa rin si Phoebe. Tapos na kasi silang mag-make up, siya na lang ang hinihintay nila."Bilisan mo riyan, tita." Bagot na sambit ni Charlotte."I'm almost done." Sabi pa niya saka tumayo at kumuha ng pabango."Okey na ba?" lingon naman niya rito.Ngumiti si Charlotte saka tumango. "As always n
Matapos magkwentuhan at kumain ng snacks ay napagpasyahan ni Romary na magpacheck-up sa baby niyang si Phoebe dahil gusto niyang masigurado na okey lang ito. Panay iyak kasi ito ngayon kaya laking pagtataka niya kung napaano ito. Sinama niya si Raine na may sadya rin sa mall, dahil bibili rin ito ng mga bagong outfit sa kaniyang pictorial. Nasa highway na sila sa oras na iyon at heto nga't papasok na sa clinic. Naging driver din nila si Austin na gusto rin naman ang ginagawa. Abala rin ito sa kausap sa phone, dahil kahit naka on-levae ito ay panay pa rin tawag sa kaniya ang mga empleyado niya. Nalaman ni Romary na may lamig lang pala ang bata at niresetahan ng gatas na pwedeng makatulong sa digestion nito. Hindi rin naman sila nagtagal sa lugar ns iyon."Mabuti naman at okey na si baby, ate Romary..." sabi pa ni Raine."Kaya nga eh, siguro hindi ko na siya iduduyan sa labas.""Mabuti nga siguro, ate." Matapos magpa-check up ni Romary ay sumakay siya sa sasakyan, sa likuran siya haban
Matapos ang ilang linggo, ay namuhay ng tahimik si Romary kasama ang anak niyang si Phoebe sa bagong tirahan nila sa Tagaytay. Bumili siya ng property doon para na rin magsimula at makalimot. Binibisita sila ng mga kaibigan niya na sina Vanna, Georgina, Paris, at Raquel doon. Sinasamahan din siya paminsan-minsan nina Candice at Charlotte, kung wala itong mga pasok sa eskwela o sa kanilang part time job bilang mga model. Gan'on din si Austin na halos madalas sa bumibisita sa kaniya. It's Sunday that day, and nakasanayan na ni Romary na pumunta ng simbahan kasama ang kaniyang sanggol na si Phoebe. Sakto rin dahil gusto niyang ipeschedule ang binyag nito sa susunod na buwan. Nang makababa sa minamanehong kotse ay gumilid siya para kunin ang handy crib ng baby niya. Tahimik niyang kinuha ang sanggol na noo'y kagigising lamang. "Hello, my baby? How are you?" masayang bungad pa niya saka binuhat ito. Matapos n'on ay isinara na niya ang pinto at pinindot ang lock button sa car key. Whil
"Romary," narinig niyang sambit ni Magnus sa likod niya.Isang mapait na ngiti ang sinukli niya. Tatlong araw mula na nang makalabas siya sa hospital. Naiwan pa rin doon ang kaniyang baby para sa masusing pag-aalaga since premature ito. "How are you? Are you feeling more better?"Tumango lang din siya. Nakadamit siya ng itim, lahat itim. Today is his funeral and everyone is getting ready. They even hold the funeral for three more weeksbecause of her favor. Hinihintay niyang baka may makitang posibilidad na buhay ito. Maging sina Magnus ay hindi rin nawalan ng pag-asa at hindi sumuko, pero nang makita nila ang eksaktong bangkay na sunog na sunog, they knew that it was Peruvian. Suot kasi nito ang singsing nila ni Romary that time. Ang tanging bagay na nakita nila sa pangyayari. Naubos na yata ang lahat ng luha niya at wala na yatang natira kung 'di pait sa puso. She feel like her heart is in so much agony but she have no more tears to shed. Ubos na lahat. Ubos na yata ang lahat la
Nang mga oras na iyon ay nagising na si Romary. She felt the pain in her abdomen, alam niyang dahil iyon sa tahi at pansin din niya ang pagkawala ng baby bump niya doon. "Where's my baby?" Tanong niya sa kawalan. Nandoon ang isang nurse na abala sa pagcheck ng vital signs niya. "You're awake...""Nurse, nasaan ang baby ko?" Medyo nag-aalala na tanong niya rito. "The baby is fine, naka-incubator pa ito, kailangan pa namin siyang i-monitor sa ngayon. Pero fighter ang baby mo, lumalaban siya." Pampalubag-loob na sambit ng nurse. "Gan'on po ba?""Yes, maam. Nga po pala, ano po ang ipapangalan mo sa baby girl mo, maam?"Bahagya siyang nag-isip saka seryosong tumingin sa nurse. "I will give her the combination of our names, Phoebe Malori, Phoebe Malori Fuego." Sambit pa ni Romary sa nurse. "Sige po, maam." "Thank you."Matapos n'on ay nagpaalam agad ito para lumabas. Ilang sandali pa ay pumasok si Remary, dala nito ang isang tray ng pagkain. Nakikita sa mukha nito ang pagsisisi. Tila