Bumalik sa dating buhay si Romary after what happened to Maldives. Agad siyang tumuloy sa kaniyang small townhouse sa Pasig, naging abala rin siya sa mga nakatenggang paperworks dahil sa pag-alis niya. Kasama rin n'on ay ang naghihintay sa kaniyang balita mula sa galit at nagtatampong si Charlotte. She's literally picking some pieces of lies, hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya sa mag-asawang Jaranilla, ang mga magulang ng kaniyang yumaong asawa. Kararating lang niya sa pinas nang yayain siya ng mga ito na kumain sa labas. Wala siyang magawa kung 'di sumang-ayon at pmunta. She's now practicing what to say to them, medyo hesitant pa naman siya na makipagharap ngayon, dahil alam niyang sasabunin s'ya ng mga ito. Idagdag pa doon ang hindi pagsundo kay Charlotte sa Romblon. Nasa kotse siya sa mga oras na iyon, kasalukuyan siyang naglalagay ng pale red lipstick habang tanaw ang salamin. "Gosh, what now....calm down, Romary. Inhale, exhale..." kinakausap niya ang sarili sa mga o
Peruvian call Don Sevus that time. Nakatanggap kasi siya ng utos mula rito, kailangan na niyang tapusin ang misyon niya sa pilipinas, may target na naman siyang dapat gawin. When he heard someone in the othe line, he immediately speaks and greet him."Peruvian, code, mercenary." Pakilala pa niya rito."Oh boy, long time no call, what's the update?" tanong nito halatang gusto nitong marinig na patay na si Don Jaranilla."He's gone." Tipid na saad niya. "Great, now, i will send your new mission. Goodluck." Iyon ang sambit nito saka walang pasabing ibinaba ang tawag. Ilang segundo pa'y may nag-pop-up na email at isang link. Agad niyang pinindot 'yon saka nakita ang susunod na target.Napasuklay siya sa kaniyang buhok nang makita ang larawan ni Romary, pero mas nabigla siya sa natuklasan.Romary is the notorious assassin from the guild he once trained before, the Dominicans. Kung nasa ika-limang antas ang ranggo niya bilang mercenary, nasa huling antas naman si Romary, na nakatala sa fil
After that night, Peruvian continue to stay close with Charlotte. Gusto nitong magkaroon sila ng magandang bonding, that will eventually turn to more serious. Madali lang niyang mapasakay ito lalo pa't alam niyang may gusto ito sa kaniya. Katunayan ay noong nakaraang gabi ay naihatid niya ito sa kanila, lasing na lasing ito kaya hindi na rin niya ito napakinabangan pang tanungin. Para itong nakawala sa selda sa mga oras na iyon. Peruvian is also confident about his new job, he offered his one fourth equity to Charlotte's grandparent's business upang pagkatiwalaan siya ng mga ito. Nang mga oras na iyon ay susunduin niya ito sa kanilang mansion. Agad siyang bumusina sa may gate. Nakita niya si Don Jaranilla na nagbubukas, gayundin si Charlotte na halatang masigla. "Lolo, aalis na po kami," halik pa nito sa matandang ginoo. Sumenyas lang ito saka ngumiti. "Good morning, sir." Sabi niya rito na tinugunan lang din niya ng ngiti. "Huwag kayong magpagabi ha," saad nito kay Peruvian. "Y
Hindi makapaniwala si Romary nang matikman ang nilutong adobo ni Peruvian, masarap kasi ito at malinamnam "Guess, may ritwal kang nilagay rito ano?""You like it?" nakapangalumbabang tanong ni Peruvian dito. Nakangiti lang ito habang nakatingin sa kaniya"Yeah, what's your secret?" tanong ulit ni Peruvian."Hmm, wala naman." Peruvian take a fork and try it with himself. Tinikman din niya ang lasa."Gusto mong kumain? Salo na lang tayo." Sabi pa ni Romary na ibinigay ang kaniyang plato."You don't have enough plate here?" pambubuska ni Peruvian."Excuse me lang ano, ikaw ba ang maghuhugas? Aksaya ka sa sabon!" Nailing na lang si Peruvian. Ibang klase talaga 'tong babaeng 'to! Iyon ang nasa isip niya. "Hmm, tapos na ako, ubusin mo 'yan ha. Tapos, kung gusto mo, umuwi ka na rin pagkatapos..." tumayo na ito saka naghugas ng kamay."Grabe ka, tinataboy mo na ako agad, i'm still not done," pahayag ni Peruvian. "Of course, gabi na. Ano ba kasing sadya mo rito? I think it's not just the ro
Naalimpungatan si Romary sa oras na iyon, gusto niyang uminom ng tubig dahil sa pagkaka-uhaw. Dahan-dahan siyang tumayo sa kama at sinuot ang kaniyang roba. Ramdam niya ang pananakit ng kaniyang ibaba. Halos nanginginig ang tuhod niya sa oras na iyon, but, she still want that fucking water, she's thirsty as hell. Pumunta siya sa kalapit na refrigerator sa may pinto, at kumuha ng pistel ng tubig. May baso sa kalapit na mesa kaya minabuti niyang salinan iyon at napatanaw sa bintana. Tanaw niya ang magandang sinag ng buwan sa labas, kaya naisip niyang magpahangin muna.She slowly opened the door and walked outside. Tiningnan pa niya muli ang kamang kinahihigaan ni Peruvian na mahimbing na natutulog, habang takip ng kumot ang kaniyang kahubaran.Napangiti pa siya nang maalala ang kanilang ginawa kani-kanina lang.She closed it slowly as she don't want to wake up Peruvian."Ah, fresh air!" Saad pa niya nang makaupo sa chaise na nasa labas ng cottege nila. Isa itong balkonahe kung saan mayr
"You fucking asshole!" sigaw ni Romary sa lalaking nakatayo sa harap niya. Wala siyang magawa dahil nakatali ang dalawang niya. Mahigpit ding nakapulupot ang isang kadena sa kaniyang paa na nakakonekta sa kaniyang leeg. She's sitting in that cold floor, alam niyang nasa isang eroplano niya dahil sa manaka-nakang pagduyan ng paligid, nakikita rin niya ang isang vip lounge kung saan naka hilera doon ang apat na bakanteng upuan. "You're going back to us, Romary. You're still obliged to our organization!" "I don't want it, uncle!" "Still pompous as always!" "Shut up!" "I will make everything to tie you again, where you belong." "Damn that society!" asik niya sa matandang nakatayo. Nakahawak lang ito sa kaniyang tobacco at matamang nakatingin sa kaniyang pagkakasalampak. "You'll do what i said, or else, i will kill those people you loved, that Gustavo's daughter, that old couple...or that guy named Peruvian." "Don't you ever think that, uncle! You know my capability!" The old man
Nang makapagpahinga ay hindi na nagsayang ng oras si Romary, kailangan niyang mahanap ang mga kaibigan sa Warsow, she must asked some help to some co-wordkers, at mga malapit na kaibigan niya noon, isa na doon si Osilvia, isang dating kaibigan na nakatira sa may sentro, at nagtatrabaho sa isang kilalang club. She immediately run for some distance, and luckily, may dumaang truck ng gulay kaya mabilis siyang nag-hitch sign ng kaniyang kamay. Akala niya'y hindi siya papasakayin nito dahil lumampas ito bahagya sa kinatatayuan niya. Mabuti na lang at naawa ito. "Dzien dobry prosze o pomoc. Chce isc do miasta." Good day, please help me. I want to go in the city. Tumango naman ito kaya agad siyang sumampa sa likuran ng truck. Doo'y nakahilera ang mga patatas at carrots, hindi siya nagkamali ng sinakyan, gutom na gutom na rin kasi siya kaya sakto lang at may makakain siya habang nasa biyahe. Nang makalagpas sa boundary ng bundok ay bumungad na sa kaniya ang iilang gusali sa syudad. It's a
Peruvian immediately landed in Warsow with guts to kill instantly Don Sevus. He want to know about Don Sevus only daughter that is his most weakness. The details are accurate as he finally check the address of where she reside. Gusto niya itong dukutin para makalakap ng iba pang impormasyon sa ama nito. Sakay siya sa kaniyang kotseng iniwan doon sa kaniyang flat, kasunod niya ang iba pang tauhan niya na pinahiram nina Austin at Magnus. Nakabuntot lang ito sa kaniya, wearing a civillian clothes not to recognize. Mabilis niyang inapakan ang pedal ng kaniyang sasakyan papunta sa mismong lugar, hindi siya pwedeng magsayang pa ng oras. He must get that bitch out! Ilang sandali pa'y nandoon na siya sa lugar kung saan nakita ang isang rowtype apartment, may nakaparadang sasakyan sa labas at nakabukas ang ilaw sa loob ng gusali. "I'll go first," saad niya sa earpiece na nakakabit sa kaniyang taenga. Alam niyang naririnig siya ng mga tauhan niya. "Copy, sir." Saad naman ng iilan bilang pag
Peruvian's POV(Five years after all suffering and chaos, Peruvian lastly show to his family.)Karga ko ngayon si Phoebe na edad five years old na. Nandito kami ngayon sa masteral ceremony ng mommy Romary niya. Nakaupo kami sa seats at ngayon nga’y pumapalakpak dahil tinatawag na sa stage si Romaryy. Naging honor ranked students ito na napabilang din sa dean’s lister. Proud na proud ako sa asawa ko sa oras na iyon. Pati si Phoebe ay nakikipalakpak na rin. Dahan-dahan kaming tumayo para pumunta sa stage. Karga ko si Phoebe na masayang nakatingin sa mommy niya na ngayo’y nakasuot na ng toga.“Aw, baby ko!” malambing na sambit ni Romary na agad kinarga ang anak namin. Kinuha ko ang mga medalya at sinuot iyon sa kaniya. Natuwa kaming dalawa dahil si Phoebe mismo ang nagpalit ng direksyon sa sombrero niya bilang palatandaan na graduate na siya.We kiss Phoebe together that time, rinig namin ang tilian, palakpakan at shutters ng camera.Wala na akong mahihiling pa sa oras na iyon. I am now
Peruvian's POV(After the accident)"How are you feeling bro?" Ang pamilyar na boses ang unang narinig ko. Minulat ko ang mga mata ko at kitang kita ko ang mukha ng nag iisang kaibigan kong si Raju. Siya ang sumagip sa akin sa fake accident na ginawa namin. Fuck! Ang sakit ng ulo ko. I want to move my body but I can't even move the tip of my finger. Half of my body is cramp, like I wake up from a coma."Romary."Agad ko siyang hinanap. Ngunit wala siya. Nilibot ko nang tingin ang buong kwarto. Naalala ko ang silid na ito at kung hindi ako nagkakamali nasa India ako. Iyon ang hometown ni Raju kung saan madalas ako noon. Dito ako nagpapalipas ng oras kapag stress ako sa trabaho. Tinuring ko na rin kasi itong pangalawang bahay. Gusto ko sanang bumangon, pero mabigat ang katawan ko."Thank God you're awake." Si Raju."Si Romary?""She's okay now. Nakikipag-coordinate ako sa mga kaibigan mo, hindi mo muna siya pwedeng lapitan o makasama."Natulala ako at natahimik. I know a lot of people m
Kinabukasan, iyon ang araw ng activity ni Phoebe sa school nila. Nasa paaralan na sila Charlotte at Raine, habang masayang chine-cheer si Phoebe. Sa kabilang banda ng bleachers nandoon naman si Romary habang masayang hawak ang video recorder. Ihinatid sila ni Austin. Ipinag-drive sila nito, gusto rin kasing bumawi nito sa hindi pag-attend sa event ni Phoebe. Mayroon lang kasi siyang importanteng susunduin."And now, let's welcome, Phoebe Malori El Fuego! with her mommy Romary. Palakpakan!" Dinig nila sa emcee na may hawak ng microphone. Nasa stadium sila ng paaralan at noo'y kabadong tinitignan ang bawat entry o kalahok sa dance showdown."Gooo! Phoebe!" dinig pa nila mula kina Raine at Charlotte na siyang may hawak na sa camera recorder. Medyo kabado si Romary sa oras na iyon dahil matagal na rin siyang hindi nakakasayaw. Nagsimula ang tugtog, at doo'y nagsimula nang gumalaw at pumadyak ang mag-ina, bilib na bilib si Romary sa stepping nila dahil kahit pa medyo slow learner siya sa
Five years run so fast that time. Mabilis ang pagtakbo ng panahon at heto nga't mas madaldal pa si Phoebe kaysa kay Romary. Sa edad nitong limang taong gulang ay aakalain mong nasa edad otso na ito dahil may sense na ito kung magsalita. And she is very mature about everything. No wonder na panay accelerated subjects ang mayroon ito dahil sa advance na learning patungkol sa pagiging genius nito. "Mommy can we go shopping later?" pa-pouty lips ni Phoebe. "Wow, shopping again?" pasigaw na sambit ni Charlotte na noo'y kasabayan nila sa kotse. Kagagaling lang nila sa photoshoot nito. Phoebe Malori El Fuego is her name. Kinuha ang name niya sa mixture names ni Peruvian at Romary and even she's five-years-old and at her young age she loves fashionand style. Maybe dahil expose ito sa trabaho nina Raine at Charlotte. Kasama nila palagi ang dalawa dahil kung medyo busy si Romary sa book signing or book publishing niya ay silang dalawa ang pinababantay ni Romary. Charlotte is now an iconic
Sumapit na nga ang takdang araw ng binyag ni Phoebe. Napagpasyahan ni Romary na magpatulong kinga Charlotte, Raine at Candice na nandoon sa bahay niya nanuluyan. Hindi naman siya nagkamali dahil napaka-hands on ng mga ito sa gagawing celebration. Ngayon nga'y kasalukuyan silang naghahanda sa susuotin at nagme-make up para mayamaya. Hawak ni Charlotte si Phoebe na noo'y pinapadede ng bottle milk na nireseta ng doktor kamakailan lang.That time, ay masaya silang nag-ayos ng mga sarili para sa darating na oras, papunta na sila sa simbahan para sa binyagan, since binyagan ng bayan ang dadaluhan nila."Ate, mauna na kami..." sabi nina Raine at Candice, nanatili naman sa gildi si Charlotte habang hawak pa rin si Phoebe. Tapos na kasi silang mag-make up, siya na lang ang hinihintay nila."Bilisan mo riyan, tita." Bagot na sambit ni Charlotte."I'm almost done." Sabi pa niya saka tumayo at kumuha ng pabango."Okey na ba?" lingon naman niya rito.Ngumiti si Charlotte saka tumango. "As always n
Matapos magkwentuhan at kumain ng snacks ay napagpasyahan ni Romary na magpacheck-up sa baby niyang si Phoebe dahil gusto niyang masigurado na okey lang ito. Panay iyak kasi ito ngayon kaya laking pagtataka niya kung napaano ito. Sinama niya si Raine na may sadya rin sa mall, dahil bibili rin ito ng mga bagong outfit sa kaniyang pictorial. Nasa highway na sila sa oras na iyon at heto nga't papasok na sa clinic. Naging driver din nila si Austin na gusto rin naman ang ginagawa. Abala rin ito sa kausap sa phone, dahil kahit naka on-levae ito ay panay pa rin tawag sa kaniya ang mga empleyado niya. Nalaman ni Romary na may lamig lang pala ang bata at niresetahan ng gatas na pwedeng makatulong sa digestion nito. Hindi rin naman sila nagtagal sa lugar ns iyon."Mabuti naman at okey na si baby, ate Romary..." sabi pa ni Raine."Kaya nga eh, siguro hindi ko na siya iduduyan sa labas.""Mabuti nga siguro, ate." Matapos magpa-check up ni Romary ay sumakay siya sa sasakyan, sa likuran siya haban
Matapos ang ilang linggo, ay namuhay ng tahimik si Romary kasama ang anak niyang si Phoebe sa bagong tirahan nila sa Tagaytay. Bumili siya ng property doon para na rin magsimula at makalimot. Binibisita sila ng mga kaibigan niya na sina Vanna, Georgina, Paris, at Raquel doon. Sinasamahan din siya paminsan-minsan nina Candice at Charlotte, kung wala itong mga pasok sa eskwela o sa kanilang part time job bilang mga model. Gan'on din si Austin na halos madalas sa bumibisita sa kaniya. It's Sunday that day, and nakasanayan na ni Romary na pumunta ng simbahan kasama ang kaniyang sanggol na si Phoebe. Sakto rin dahil gusto niyang ipeschedule ang binyag nito sa susunod na buwan. Nang makababa sa minamanehong kotse ay gumilid siya para kunin ang handy crib ng baby niya. Tahimik niyang kinuha ang sanggol na noo'y kagigising lamang. "Hello, my baby? How are you?" masayang bungad pa niya saka binuhat ito. Matapos n'on ay isinara na niya ang pinto at pinindot ang lock button sa car key. Whil
"Romary," narinig niyang sambit ni Magnus sa likod niya.Isang mapait na ngiti ang sinukli niya. Tatlong araw mula na nang makalabas siya sa hospital. Naiwan pa rin doon ang kaniyang baby para sa masusing pag-aalaga since premature ito. "How are you? Are you feeling more better?"Tumango lang din siya. Nakadamit siya ng itim, lahat itim. Today is his funeral and everyone is getting ready. They even hold the funeral for three more weeksbecause of her favor. Hinihintay niyang baka may makitang posibilidad na buhay ito. Maging sina Magnus ay hindi rin nawalan ng pag-asa at hindi sumuko, pero nang makita nila ang eksaktong bangkay na sunog na sunog, they knew that it was Peruvian. Suot kasi nito ang singsing nila ni Romary that time. Ang tanging bagay na nakita nila sa pangyayari. Naubos na yata ang lahat ng luha niya at wala na yatang natira kung 'di pait sa puso. She feel like her heart is in so much agony but she have no more tears to shed. Ubos na lahat. Ubos na yata ang lahat la
Nang mga oras na iyon ay nagising na si Romary. She felt the pain in her abdomen, alam niyang dahil iyon sa tahi at pansin din niya ang pagkawala ng baby bump niya doon. "Where's my baby?" Tanong niya sa kawalan. Nandoon ang isang nurse na abala sa pagcheck ng vital signs niya. "You're awake...""Nurse, nasaan ang baby ko?" Medyo nag-aalala na tanong niya rito. "The baby is fine, naka-incubator pa ito, kailangan pa namin siyang i-monitor sa ngayon. Pero fighter ang baby mo, lumalaban siya." Pampalubag-loob na sambit ng nurse. "Gan'on po ba?""Yes, maam. Nga po pala, ano po ang ipapangalan mo sa baby girl mo, maam?"Bahagya siyang nag-isip saka seryosong tumingin sa nurse. "I will give her the combination of our names, Phoebe Malori, Phoebe Malori Fuego." Sambit pa ni Romary sa nurse. "Sige po, maam." "Thank you."Matapos n'on ay nagpaalam agad ito para lumabas. Ilang sandali pa ay pumasok si Remary, dala nito ang isang tray ng pagkain. Nakikita sa mukha nito ang pagsisisi. Tila