I was dumbfounded when I saw him. Paano niya naman kaya nalaman na nandito ako sa bar na ito?
"Let's get you home," marahan niyang bulong.
Hawak niya ang dalawa kong braso habang inaalalayan ako patayo. I didn't even find the chance to protest dahil mabilis niya akong nahila palabas ng bar na iyon. I stopped midstep at natigil siya sa paglalakad.
"Why are you here?"
Kanina ko pa iyon gustong itanong. He turned to me. He looked weary and angry at the same time. Naka long sleeves pa siya at halatang galing pa ng trabaho. I took my hand out o his hold. Mukhang ayaw niya pang bitiwan ang kamay ko pero wala rin siyang nagawa.
"Paano mo nalaman na nandito ako?"
Hindi ko na maitago ang inis sa boses ko. Bakit niya ba ginagawa ito?
"Sinundan kita. I saw you walking out of your building kaya sinundan kita," restraint was evident in his voice.
He took one step closer and I step back. Natigil siya sa paglapit. He sighed.
"Now, why
Maaga akong nag-impake kinabukasan. I'm quite excited sa isiping makakapagbakasyon ako nang mag-isa. Kahit nagawa ko naman ang mag solo flight vacation noon, iba ang excitement na nararmdaman ko ngayon. I don't know why.Patapos na ako nang may nag-doorbell. It's probably Aurora. Sinabihan ko na siya kagabi pa lang na pupunta ako ng Tagaytay."Au, you didn't have to come here..." Nabitin sa ere ang iba ko pang sasabihin nang bumungad sa paningin ko ang nakangising si Rylle. "What are you doing here?""Ihahatid kita sa Tagaytay," tuloy-tuloy siyang pumasok. "Ito ang mga dadalhin mo, right?"Walang pasubali niyang binitbit ang travelling bag na dadalhin ko. So much for going in a vacation alone!"Wala ka bang trabaho?" I said as I followed him outside.Taranta ko pang hinablot ang aking handbag para lang maabutan siya. Saka ko lang naalala ang sinabi niyang susunduin niya ako ng maaga. Napailing na lang ako at nagmadali para maabutan siya.
Kahit papaano ay napakalma ako ng malamig na tubig ng pool. Alas siyete na ng gabi nang pumunta ako rito para mag swimming. Wala na ring tao dahil gumagabi na at medyo malamig na ang simoy ng hangin.Pabalik-balik sa isip ko ang nakita kanina at para akong mababaliw kaiisip. I better divert my attention to other things kaya naman naisipan kong mag swimming. Baka sakaling mapakalma ako nang tuluyan.Hindi iyon ang kauna-unahang pagkakataon na nakaramdam ako ng matinding selos. Hindi na bago sa akin ang pakiramdam pero hindi ko pa rin kaya ang sakit.Rylle's my first love. Love at first sight might sound silly pero iyon ang naramdaman ko nang una ko siyang makita sa school unang araw ng klase. He was an Industrial Arts major while I'm into Fashion Designing. Matagal ko nang pangarap ang maging fashion designer kaya naman iyon ang kinuha kong kurso kahit pa tutol noon sina mama at papa.I was the one who approached him sa isang group project dahil napansin k
The whole morning I was preoccupied with preparing the contract para sa napagkasunduan namin ni Mr. Salazar. Huling araw ko na rito sa resort at linggo na kinabukasan kaya maaga akong tutulak pauwi.Inaliw ko ang sarili sa iba't ibang activities na ino-offer nila rito kaya kahit papaano na-relax naman ako. I haven't seen Rylle since last night matapos ang nangyari sa pool. I can't believe I let myself like that. Maybe it was the mood? Or the way he looked at me? That has always been my weakness. Or maybe it was what my heart really wants, ang hayaan ang sarili kong mapalapit sa kanya. Kahit gaano ko pigilan ang nararamdaman ko palagi akong tinatraydor ng katawan ko.Hindi namin napag-usapan ang nangyari dahil agad akong umalis pagkatapos niyon. I wanted to reason out that we're both adults and we both have needs pero alam kong hindi iyon ang dahilan. It was something beyond that.Magiging hipokrita ako kung sasabihin kong hindi ko ginusto ang nangyari ng nagdaan
Mahigit tatlumpong minuto ang naging byahe namin papunta ng bayan kung saan naroon ang police station na pinagdalhan nila sa lalaking bumato ng bote sa akin kanina. Nadatnan din namin si Anton doon at nakikipag-usap sa isang pulis.Rylle didn't let go of my hand as we made our way to the room where the man is. They're questioning him inside an isolation room. May mga camera sa loob at nakikita at naririnig namin mula sa labas ang pinag-uusapan nila sa loob."Are you sure you're okay with this?"Nag-aalala niyang tanong habang palapit kami. Tumango lang ako at nagpatuloy sa panonood sa nangyayari. I didn't know how he managed for us to go inside para panoorin man lang ang pag-iimbestigang ginagawa nila sa lalaki.Lumapit ang isang pulis sa amin at kinausap si Rylle. I wasn't able to follow what they were talking about dahil nakatutok lang ang atensyon ko sa mukha ng lalaki. Ngingisi ngisi niya lang na tiningnan ang nanggagalaiti nang detective. Hindi
Halos maghisterya si mama habang sinasabi sa akin ang nasagap na balita. Nagulat man ay lamang ang iritasyon ko sa nalaman. Sino naman kayang tanga ang nag conclude na may namamagitan sa aming dalawa dahil lang magkasama kami sa isang bar? Ang dami-dami ko na ngang iniisip dadagdag pa ito."It was even published online! Kaya marami agad ang nakaalam dahil malaking pangalan din ang ama niya sa industriya. And have you forgotten that Armando Rodriguez is a stockholder of this company?"Mariin akong napahilot sa aking sentido. Hindi ko akalaing pati ito ay poproblemahin ko pa! Agad kong ipinatawag si Bella para malaman kung sino ang nag upload ng pictures namin online at ginawan pa talaga ng article!'The heiress of one of the most renowned hotelier in the country in a relationship with Simon Rodriguez?'Sa maikling panahon na nakasalamuha ko si Simon, alam ko na agad ang reputasyon niya pagdating sa babae. Kaya naman din laman siya ng mga balita na nali-lin
Kinaumagahan nga ay iyon ang ginawa ko. I released a written statement denying the rumor. Na magkaibigan lang kami ni Simon at nagkaroon lamang ng misunderstanding sa pagitan naming dalawa kaya niya nasabing nagkakamabutihan kami. Later that afternoon ay na publish agad iyon.After doing it I realized how I hated it so much. Ang pinaka ayaw ko ay ang pinanghihimasukan ang paribado kong buhay kahit pa kilala ang pamilya namin sa alta.I never wanted to become the center of attention dahil malilimitahan ang mga dapat at gusto kong gawin. Kaya rin nagdesisyon akong hayaan nalang at huwag nang palakihin pa ang isyu. Pero para sa ikatatahimik ko at ng lahat ginawa ko ito.Balak ko sanang umuwi nang mag isa nang hapong iyon. Hindi ko pa kayang harapin si Rylle gayong naiinis pa rin ako kung paanong nagawa ko iyon dahil lang sa ayaw kong magalit siya. Kasalanan ko rin naman dahil hindi niya naman ako pinilit na gawin iyon. Pero kahit na, naiinis pa rin ako.Wala
Gusto kong magalit at magwala sa lahat ng nangyayari. I never wanted for anything like these to happen. Hindi ito ang naiimagine kong magiging buhay ko pagbalik ko rito sa Baler. Hindi ko man magawa ang mga gusto ko atleast hindi ko man lang sana maranasan ang ganito. Iyong palaging takot dahil maaaring may mangyaring masama sa akin. O kaya naman ang pagtangkaan ng ilang beses.Kahit nakapikit ay malinaw kong naririnig ang mga nag-uusap usap sa loob ng kwarto. I can hear my heart habang si papa naman ay inaalo."Sandra, you have to calm down. We have to think of ways para maprotektahan ang anak natin," si papa.Maprotektahan ako mula saan at kanino? Sa pagkakasabi ni papa niyon ay para bang alam niya kung sino ay may gawa nito. Alam kaya nilang may nagtatangka sa buhay ko? Paano?"Thaddeus, what should we do? Could it be one of our competitors?"Pigil na pigil akong magmulat ng mga mata habang nakikinig sa kanila. Kung totoo nga ang sinasabi nila n
I boarded a private plane that night papunta ng Ilo-Ilo. At mula sa airport ay mahigit isang oras ang byahe papuntang Anilao. Doon ako pansamantalang mananatili. May nabili sila papa na isang private island doon noong nag-aaral pa lang ako ng college. I never got the chance to visit it though dahil naging abala sa pag-aaral.Isa iyong isla na pinangangalagaan ng isang pinagkakatiwalaang tauhan. Ang pamilya nito ay sa isla rin nakatira. Dahil pribado ay walang turistang nakakapasok at tanging isang pamilya lamang ang nakatira.Noong nakaraang taon lang pinatayuan nina papa ng beach house para gawing bakasyunan kung sakali mang maisipan na magbakasyon. Iyon ang pansamantala kong titirhan.Marahan kong dinama ang hapdi sa aking braso nang tuluyan kong marating ang isla. Pinili kong huwag nang magtagal sa hospital kahit nag advise ang doktor na magpahinga muna ako ng ilang araw doon. Kaya naman hanggang ngayon ay kumikirot pa rin kahit daplis lang ang tama.I
Rylle I always think everything in life is pre-destined. May magbago man dahil sa mga desisyong ginagawa natin, those would always lead to the things meant for us. In a twisted way. That's what I believe growing up. I learned to live with the expectations or people from me. My parents expected us to follow their steps and I've got no problem with that. Maybe because I like what they want us to do too o hindi ko lang talaga alam kung ano ang gusto kong gawin. But when I met Eirene, that belief changed gradually. She is so sure of herself, her decisions and her passion. I have never met anyone before as passionate as she is. I remember the first time I saw her, she was crying while hugging her sketchpad. It was around six in the evening and a friend invited me at his house to play videogames. Nasa dulo ng subdivision ang bahay nila at may madadaanan pang maliit na parke. I stopped when I heard soft sobs from the children's park. S
I didn't think he would actually stay with me even in New York. Alam ko naman na abala rin siya sa negosyong pinamamahalaan niya kaya maiintindihan ko kung hindi niya talaga ako masasamahan. "No I'm not. I'm coming with you no matter what." He would always say that everytime I tell him to just go home for work. Wala nalang din akong magawa dahil hindi siya matinag sa desisyon niya. Isa pa, gusto ko rin naman talaga siyang makasama. "You have no plans in working for LHR again?" He caressed my fingers as he pulled me to his chest. Bukas na ang launch ng aking brand at kahit nasasanay na, hindi ko pa rin maiwasang kabahan. It was a long day of preparing for it and my eyes are a bit heavy. Maaga pa naman pero inaantok na ako sa sobrang pagod. "No, not yet. Hindi ko rin alam. Isa pa, si Santi na ang namamahala noon ngayon. Speaking of, I think he's more capable of handling LHR than me. And I see no reason why my parents won't e
"Akala ko uuwi ka rin?"He lifted his gaze on me. Mula sa laptop ay lumipat ang nanunuri niyang tingin sa akin.I continued checking the designs for the upcoming launch next week. Ang aking mga staff naman ay namamasyal sa iba't ibang tourist spots. Sinusulit ang natitirang mga araw ng pananatili namin dito bago tumulak pa-New York.Ayoko naman ipagkait sa kanila iyon. They worked hard for this fashion week. Alam ko rin ang stress at pressure na pinagdaanan nila, maging successful lang ang event. They should relax atleast bago naman sumabak sa trabaho."Hindi ba kayo sasama, miss? Plano sana naming kumain sa labas kasama kayo," si Len.I can also hear the other staffs' voices in her background, hinihikayat din akong sumama.I would love to come. Kaya lang nangako ako kay Denver na dadalo sa exhibit niya. I still have to prepare for that.Isa pa nandito rin si Rylle na akala ko'y uuwi rin ng Pilipinas pero nagkamali ako.
Warning: SPGI moaned against his lips as I try to cope up with his pace. He pushed me against the wall as his body brushed mine."Rylle... I thought we're going to talk?"Napasinghap ako nang bumaba ang mga halik niya sa leeg ko. He sucked on my skin roughly. I swear it's going to leave a mark there. Ang mga kamay niya'y marahang naglakbay sa katawan ko.He stopped. I almost groaned in protest. Hindi ko na mapirmi ang tingin. Lalo lang akong nalasing sa ginagawa niya.He stared at me intently. Passion and desire reflected his eyes sa kabila ng galit.Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa nakita. I pushed him away. Bakit ko nga ba nakalimutan? We were supposed to talk of why he's angry.Kaunting hawak at halik niya lang nawawala na ako sa katinuan. But not right now. I fought the urge of desire and anticipation of his touch. Kailangan naming mag-usap. Iyon ang nasa isip ko."Yes we will," he went near
Natatawa niyang sinalubong ang yakap ko. I was too shocked and overwhelmed to see him here. I never expected him to be here. Huli naming pagkikita ay noong bago ako umuwi ng Pilipinas para magtrabaho sa LHR. Though we communicate sometimes.Nakangiti kong pinagmasdan ang kabuuan niya. Malaki ang ipinagbago ng katawan niya. He became more bulky and of course masculine. Ang mestiso niyang balat ay mamula-mula. His facial features still the same but they became more define as he aged.My memories with him came in like a whirlwind. Kung paano niyang nakuha ang loob ko sa ilang beses na pag-aaya sa akin na kumain sa labas at magliwaliw.I would always reject him at first. I would always isolate myself from everyone. I was too afraid of getting attached to people again. I was so afraid of being betrayed again.Pero kahit ganoon ay hindi siya sumuko. Parati, pagkatapos ng eskwela, inaaya niya akong mamasyal. Nakukulitan na nga ako sa kanya noon. At
"Ladies and gentlemen, please help me welcome! The brilliant mind behind EL's Clothing Line, Miss Eirene Lopez!"That moment felt like a dream to me. Seeing my designs being worn and recognized by a lot of people, felt like a miracle. Ang akala ko noon habambuhay na magiging malayong panaginip ang tagpong ito. I can't believe here I am, actually living that dream.After I had closure with everything, I decided to chase my first love. I was hesitant in telling Rylle and my parents about it. Kay Rylle dahil alam kong magkakalayo kami pansamantala. At kina Mama at Papa dahil ang alam ko ay tutol sila noong una sa gusto ko."I won't stop you, Ei. Alam kong iyan ang magpapasaya at kukumpleto sa iyo. You have my support," Rylle whispered when I told him about my plan.Napangiti ako sa sayang naramdaman. I don't know if I would be able to endure being far from him. Pero ang nasa isip ko ay madali lang na lilipas ang apat na taon.Hindi na na
I can already feel the tension between my parents. Tila ba alam na nilang dalawa kung ano ang tinutukoy ko. I came here to talk about it with them.More than my eagerness to know the whole truth, I want to give my father the benefit of the doubt. Ayokong magpadalos-dalos at magalit agad without hearing his side of the story.Kung totoo man ang sinasabi ni Simon, na si Papa nga ang dahilan kung bakit na-depress at namatay ang mga magulang niya, I want my father to atleast explain his side."With your reactions, batid ko pong alam na ninyong dalawa ang tinutukoy ko..."I swallowed the lump on my throat. Pilit kong tinatagan ang sarili when I'm about to tell them what really happened in that place. At kung ano'ng mga nalaman ko habang hawak ako ni Simon."Simon told me what you did, Pa. Totoo bang niloko mo po ang tatay niya kaya ito na-depress at namatay?"I didn't even blink as I watched how his expression changed. Nagliko
Hindi ko man tuluyang maintindihan kung paano'ng si Rylle ang nandito ngayon at hindi si Simon, naging panatag ang loob ko. Knowing that everything ended, really, is a great relief.Inalalayan ako ni Rylle pabalik ng kubo. I have yet to ask the details. Hindi ko na yata magagawang maghintay kahit nanghihina pa ang katawan ko mula sa pagtakbo at pagtangkang lumangoy sa dagat."Did he hurt you?" His voice hostile, pigil na pigil ang galit.Sumagi sa isip ko ang ginawang pagpisil ni Simon sa kamay ko. Bukod doon ay wala naman na siyang ginawang pananakit physically sa akin."N-No," I lied.Alam kong hindi niya palalampasin pag sinabi ko ang ginawa ni Simon sa kamay ko. Tama na iyong nahuli na siya."How did you find me?"Marahan akong nakayakap sa kanya. Nakaupo kaming dalawa sa katre'ng hinigaan ko kani-kanina lang. He was caressing my back and my fingers. Kahit papaano ay nawala ang sakit sa mga kamay ko.I s
He continued pacing back and forth in front of me, laughing like a madman. He's more than crazy.I bowed my head as I try to sink in everything he just said. I can choose to not believe him pero ano pang magagawa niyon? I'm about to face my end. There's no point in trying to think wether to believe him or not.Whatever happens, I can't change it anymore. I was trying to console myself through saying that.Hindi ba ganoon naman talaga? Kahit gaano ko ipilit ang gusto kong mangyari, kung iyon ang itinadhana, wala na akong magagawa pa. I don't have the capacity to change anything just because it's not favorable to me.I lifted my gaze to look at him. Mariin siyang nakatitig sa akin habang nakapamaywang sa harap ko. His anger seething like nothing could ever tame it."Is that why you're doing this to me? For revenge dahil sa ginawa ng magulang ko sa iyo? Sapat na dahilan ba iyon para idamay mo ang mga inosenteng tao para lang sa pag