Jealous
I blinked my thoughts back when I heard Ivory’s voice. Wala sa sarili akong nag-iwas ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa fitting room.
In a split second I noticed all the changes in him. He looked so corporate. Kahit sa suot niyang long sleeves na tinupi sa braso at itim na slacks. I even thought for a second that he’s an executive of a big company.
Lumaki rin ng husto ang katawan niya at tumangkad. His features more define now that he aged a bit. Ilang taon na nga ba ang lumipas mula noong hu
Flowers“What the hell is your problem?!”Marahas akong nagpumiglas para makawala sa kanya. He held my arm tighter habang patuloy akong hinihila palabas. He managed to take me to the parking lot.I can feel my arms hurting. I swear magma-marka ito kinabukasan. But that’s the least of my concern now. I have to get out of his hold. “Santi, ano ba?! Bitawan mo nga ako!”
Kiss “There is something you need to know about Xander,” his voice dark.Akma ko na siyang lalagpasan nang matigilan sa sinabi niya. Pagod ko siyang tiningnan. Is this one of his tricks? Using Xander to get to me.I had enough roller coaster of emotions tonight. And him being here doesn’t help at all.“What is it?”“
MiserableI have everything planned out already. Kung kailangan kong sundan si Xander sa lahat ng lakad niya, gagawin ko. Malaman ko lang kung sino ang babaeng nagugustuhan niya, kung mayroon man.It was a good thing I heard from tita Alondra he’s working on a project in Baler. At malakas ang pakiramdam kong nandoon ang babaeng tinutukoy si Santi. But if she’s not there, I will try to find other ways to know where she is.Hindi na kailangan pang malaman ni Xander ang gagawin ko. At mukhang wala rin naman siyang ba
MistakeWarning:SpgWala ako sa sarili kahit na abala sa mga shoots para sa araw na iyon. All I could ever think is that cryptic message of Xander. Hindi ko maiwasang kabahan. Alam niya na kayang kinausap ko si Aurora? Is that why he’s asking to meet me?Still I shrugged the thought. Though it’s very unusual of him to text me like that and ask to meet me, inisip ko nalang na gusto niya lang makipagkuwentuhan.Malayo pa lang ay kita ko na siyang naghihintay sa loob ng coffee shop. I smiled at h
SpecialWe boarded the plane that morning. Ilang sermon pa ang inabot ko kay Bailey nang makabalik sa hotel ng umagang iyon. He kept on asking me where I’ve been the whole night. Hindi ko naman masabi sa kanyang naglasing na naman ako at lalo lang niya akong pagagalitan.“Alam mo bang halos ipahalughog ko na ang buong Metro Manila mahanap ka lang, ha? Sobra mo akong pinag-alala!”Pagod ko siyang tinitigan. I have no energy to quarrel with him. Bahagya siyang natigilan.&ldq
Warning: Slightly SPGSmittenEver since I heard their story from lola Gracia, though I did not experience the same intensity of pain, I empathized with him. Mula rin nang marinig ko iyon, unconsciouly I tried to understand him. Gaya ng pakiusap sa akin ni lola Gracia. Kahit pa maraming pagkakataon na hindi ko talaga maintindihan ang ugali niya, iniisip ko nalang na ganoon talaga. That’s how he deals with his issues. At na kahit ilang beses kong subukan, hindi ko maiintindihan ng lubos. Their family seems to have a lot
In LoveBahagya pa akong hiningal nang mapagbuksan si Bailey. Panay ang lingon ko sa terasa para tingnan kung kita ba siya mula rito. Nakahinga lang ako ng maluwag nang hindi naman. Pilit ang ngiti ko nang magtama ang tingin namin ni Bailey. Nakasimangot niyang mukha ang sumalubong sa akin.“Ano bang ginagawa mo at ang tagal mong binuksan ang pinto?”He went in and checked my luggage. Oo nga pala, hindi ko pa naaayos ang mga bagahe. Taas-kilay niya akong nilingon at iminuwestra ang maleta ko. I smiled shyly at him
Punch I woke up feeling warm that morning. Hindi ko pa tuluyang minumulat ang mga mata ko at lihim na pinakiramdaman ang paligid. I started moving my hand to where I remembered he was last night. I slightly traced his hairy chest with my fingers. I heard him groan painfully above my head. Then I felt his warm hands envelope me for a tight hug. “Hmm,” his morning voice and warm breath touched my cheek slightly. “Wake up now, baby. You have a shoot at nine, remember?” Marahan kong iminulat ang mga mata at nagtama ang ting
Together"Punta ka sa bahay mamaya?"I looked up to see Xander's smiling face. It looks welcoming. Karamihan sa mga kaklase ko sa taong iyon ay kung hindi ako kinukutya ay walang may pakialam at nakikipagkaibigan. I don't mind either of those. I'm used to it. Kaya naman nakakapanibagong may lumalapit sa akin para makipagkaibigan."May mga gagawin pa ako sa farm," sambit ko habang inaayos ang mga gamit sa bag."Ipagpapaalam kita kay Lola Gracia. Nag-bake si mommy ng cookies para sa atin. Cianna's coming, too." Ngiti niya."Sino iyon?" Kunot-noo kong tanong. Wala naman kaming ka-schoolmate na ganoon ang pangalan."Family friend. Kalilipat lang nila rito."Wala na nga akong nagawa nang sumama siya sa bahay para ipagpaalam ako kay Lola. Mabilis din namang pumayag si Lola nang may galak. Kahit hindi ko sinasabi sa kanya, alam kong naririnig niya mula sa eskwelahan na kinukutya ako ng ibang bata. Kaya naman ganoon nalang ang saya niya noong unang beses na bumisita si Xander para makipaglaro.
PregnantLihim kong pinakiramdaman ang sarili habang tahimik na naghihintay sa visitors' area ng correctional. I don't know what have gotten into me for coming here. Hindi ko na pinagkaabalahang alamin pa ang pag-usad ng imbestigasyon ng mga pulis dahil ang mahalaga lang naman sa akin ay ligtas ang anak ko at maparusahan ang may gawa niyon. My son is too young to experience such things. At doble ang hirap at sakit na naramdaman ko bilang ina.It actually took me a ton of courage to come here and see Ivory. I don't know why I'm doing this but I felt like I have to do this in order to move on.Nag-angat ako ng tingin nang bumukas ang pinto at pumasok ang dalawang babaeng pulis hawak-hawak sa magkabilang braso ang nakaposas na si Ivory. She looked wasted. Wala sa focus ang nanlalalim na mga mata. Her pale lips rose for a sarcastic smirk when she saw me. Maya-maya pa ay bahagya siyang natawa."Who do I owe the honor of having you here?" She smirked.Ilang sandali akong natahimik habang pin
Wait"What the hell are you doing?"I went out of the car in the middle of the rain without second thoughts. Kahit ako ay hindi maintindihan ang sarili at padalos-dalos akong dumalo sa kanya. My heart skipped a beat when he turned to me in a grim expression. Basang-basa ang ulo niya pati ang mukha."You weren't inside," he murmured to himself.Sakto namang bumukas ang gate at lumabas ang ilan sa mga body guards na may dalang payong at tuwalya. I turned to Santi again and he still has the same expression. His jaw clenched and he looked away in anger."Let's go inside," I murmured after getting the towels from the body guards.Umihip ang malamig na hangin at bahagyang nanginig ang katawan ko. I jolted when I felt his arms wrapped around me as we walked to the mansion door.Nakaabang sa sala sina Mama at Papa pagpasok namin. Pareho silang gulat nang makita kaming basang-basa sa ulan. Then their gaze turned to Santi and they were taken aback."Oh my goodness, Cianna! Bakit naman kayo nagp
SoakedI have always wondered how all of it went wrong. We were happy. And I thought it was something that would last. Ni sa hinagap, hindi sumagi sa isip kong pwedeng mawala sa akin ang lahat sa isang iglap. My son is my everything. Kaya kong mawala ang ibang bagay bukod sa kanya.The sound of the gunshot still linger my ears until now. I heard commotions as I closed my eyes. Nang muli akong magmulat ng mga mata ay lalo lang akong nagimbal sa nakita. Hugging me and my son, and shielding us from the shot, was Lance.“L-Lance,” my voice tremble and my eyes heavy. Pilit kong iminulat ang mga mata para tingnan siya nang maayos.He just smiled lightly then coughed blood. I wanted to scream but I couldn’t open my mouth. Patuloy lang ang pag-agos ng luha ko na tila walang kapaguran. He fell on the ground then the commotion around became more evident. Huli kong nakita si Ivory na nakadapa sa lupa habang pinipigilan ng ilang nakaunipormeng lalaki.I shook my head to brush off the thoughts. Mar
GuiltIlang beses akong huminga nang malalim para kalmahin ang sarili. Kanina pa ako nanginginig habang hawak-hawak ang manibela. This isn't the time to panic, I scolded my mind. Mas importanteng makuha ko nang ligtas ang anak ko mula kay Ivory.Panay ang tanaw ko sa location na ibinigay ni Ivory hanggang sa makalabas ako ng syudad. Ilang oras ko pang binagtas ang makitid na daan na halos wala nang mga bahay sa paligid. Hapon na kaya unti-unti na ring kinakain ng dilim ang paligid.Few more minutes and I reached a dead end. Hindi magkakasya ang sasakyan ko kung pipilitin ko pang pumasok sa kagubatan. I dialled Ivory's number at sinagot niya naman iyon pagkatapos ng ilang ring."I'm at a dead end," agad kong sambit. I gritted my teeth as the seething anger enveloped me."May makitid na daan sa gilid ng kinaroroonan mo. Diyan ka dumaan. Sa dulo may makikita kang maliit na kubo."I roamed my eyes to look for the way she was talking about. Walang imik kong binagtas iyon hanggang sa tuluya
SaveHalos manginig ang buong katawan ko at hindi mawari kung saan maghahanap. Santi caught up to me and held my shoulders."What's happening?" Tanong niya, naroon ang pag-aalala sa boses. Ako naman hindi magkamayaw sa pagtingin kung saan-saan para hanapin ang anak ko."Si Callar... Ang sabi ng teacher dito naghihintay sa gate ang anak natin..."Abot-abot ang tahip ng dibdib ko at hinanap ang guard. Wala ito sa post at hindi rin mahagilap. Wala nang mga estudyante ang lumalabas mula sa loob at tahimik na rin ang paligid."Let's ask the teacher once again. Baka pinabalik nila dahil wala pa tayo," he said and pulled me inside.Naabutan namin ang teacher sa loob ng classroom na nag-aayos ng gamit. I roamed my eyes around but no one else was there. Lalo lang lumakas ang kabog ng dibdib ko. Wala pang limang minuto mula nang tumawag ang teacher para sabihing nasa labas ang anak ko. Paanong..."Miss Juarez, ano pong atin?" Unti-unting nalusaw ang ngiti niya nang mapansing hindi na ako mapaka
DreamI know we have to talk things out. And here I am being stubborn again because I'm clouded with so much doubts and insecurities. Siguro nga may plano naman siyang sabihin sa akin, naghahanap lang ng magandang tiyempo. Or he's hoping the issue would die down on its own so he doesn't really think he had to tell me anything about it.Well that frustrates me even more. Lalo pa't ako ang itinuturong dahilan ni Ivory kung bakit mas pinili ni Santi na huwag nang tumuloy sa project na iyon.And damn, I know he wanted it so bad. He worked so hard for it. I know, more than anyone, how hard it is to give up on the things I love because of other things as well. At kung ang bagay naman na pumipigil sa kanya ay kami, how did he expect me to react? Of course I'd be mad! As much as I want to keep him with us, I can't just do that. And what hurts even more is he doesn't even share with me his dreams, his goals, his plans. I know nothing at all.Akala ko ba magkasama naming haharapin ang lahat? Wh
Selfish“Leave him.”Kung hindi lang siya seryosong nakatitig sa akin habang sinasabi ang mga katagang iyon, iisipin kong nagbibiro lang siya. I wanted so bad to laugh at her right now. She looked helpless and a hopeless desperate bitch.“Stop spewing nonsense, Ivory.” Matigas kong sabi.“Do you think I am just fooling around, Cianna? Or I am just saying all of these things because of what I feel for Santi? You’re totally wrong. Can’t you see you’re pulling him down?”Naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya. What the hell? Ano namang ginawa ko para hilahin pababa si Santi?“Pwede ba, Ivory? Kung wala ka rin lang namang matinong sasabihin, huwag mo nalang akong kausapin. You’re just wasting my time,” I said and turned my back on her.Just when I was about to take a step, she spoke again.“You really don’t know anything. O sadyang hindi ka naman ganoon ka importante kaya hindi niya magawang sabihin sa iyo lahat ng tungkol sa kanya?”Naikuyom ko ang mga palad sa sinabi niya. Now I am al
WantHindi ko alam kung ano'ng mararamdaman sa sinabi ni Jacob. My chest throbbed with the familiar pain."Baka tungkol sa trabaho ang pinag-uusapan nila?" I faked a smile. Pilit kong itinago ang panginginig ng boses.Right. I shouldn't drop into conclusions. Pero kahit gaano ko pigilan, hindi ko na mapirmi ang utak. Halos hindi ko na rin dinig ang malakas na tugtog ng musika."Maybe," kibit-balikat niya. "Anyway, let's just enjoy the night," ngisi niya at muli akong hinila nang marahan para makipagsayaw.Bago pa ako makapalag ay may mga kamay nang humawak sa braso ko mula sa likod. I felt Santi's familiar hold that I automatically turned to him. Madilim ang mga mata niyang nakatitig sa kamay ni Jacob na nakahawak pa rin sa akin."Santi," I called his name in protest.He turned to me, jaw clenched so hard."Sorry dude," Jacob apologized, raising both his hands.I was about to say something when I noticed someone chasing after Santi. Natigil ito sa paglalakad nang magtama ang mga mata