"NAKAKAINIP!" bulalas ni Karadine sa kaniyang silid gayong wala siyang ibang choice kundi ang magmukmok sa k'warto. Ngayon na nalaman niyang magkakasabwat ang mag-iina ay mas lalong tumindi ang galit na nararamdaman niya para kina Tamara at Margaret. "Paano kaya ako makakaalis dito? Puno ng bantay sa labas, e," nawawalang pag-asang aniya. At dahil sa hindi niya na alam kung ano ba ang dapat na gawin dala nang pagkainip ay sandali niyang kinuha ang kaniyang lapis at sketch pad. Doo'y sinimulan niya muling iguhit ang mukha ni Yvo na talaga namang nami-miss niya na ngayon. Mahigit isang oras din ang iginugol niya sa pagguhit hanggang sa mapangiti siya nang matapos iyon. "Sigurado akong magugustuhan niya ito," wika pa niya sa sarili at nagawa pa niyang iyakap ang papel na iyon mula sa kaniyang dibdib.Ilang sandali lang ay natigilan siya nang makarinig ng malakas na sigaw. Hindi siya sigurado ngunit sa tingin niya ay boses iyon ni Margaret. Kaya naman sa labis na pagtataka ay sandali siya
NADATNANG umiinom ng wine drink si Tamara ng kaniyang ama. Malalim na ang gabi at tanging siya na lamang ang gising sa buong mansyon. Habang si Renato naman ay hindi pinapatulog ng isiping ibinigay ni Tamara. "Hindi tama na nag-iinom ka, Tamara. At saka malalim na ang gabi, dapat ay natutulog ka na.""Hindi ba't ako dapat ang magsabi sa'yo niyan, papa?" Bahagya pa siyang natawa. "Sa edad mong 'yan ay kinakailangan mo palagi ang sapat na pahinga, hindi kagaya ko na bata pa."Pinandilatan siya nito ng tingin. "O baka naman sadyang hindi ka lang makatulog dahil gusto mo akong kausapin," malakas na paninindigan pa niya sa sarili. "'Wag mo kong kausapin na para bang napakalakī ng utang na loob ko sa'yo. Dahil kung tutuusin, ikaw dapat ang tumatanaw no'n sa akin bilang iyong ama!" gigil ngunit kalmado pa ring pagkakasabi ni Renato sa anak. Nang sandaling iyon ay mabilis tinungga ni Tamara ang natitirang laman ng shot glass bago pa niya muling harapin ang ama. "Talaga ba, papa? Sa nangyari
"Saan ka nanggaling?" Natigilan siya sandali sa pagbungad na iyon ni Tamara nang magpasya sila pareho ni Yvo na bumalik sa pabrika. Pero dahil ayaw nilang makahalata ang lahat ng kanilang pagtatagpo ay sa magkaibang daan sila pumasok. Napansin niyang pinagmamasdan lamang ni Tamara ang kilos niya kaya hindi na siya nagdalawang isip pa na komprontahin ito. "At bakit? Kailangan bang i-report ko sa'yo palagi kung saan ako nagpupunta, ate? O baka naman humahanap ka na naman ng butas para siraan ulit ako kay papa?" Biglang natameme si Tamara. Pahiwatig lamang na tama ang mga akusasyon niya. Kapagkuwa'y humakbang ito palapit sa kaniya nang may pagngisi. "Sabihin na nating oo, dahil simula't sapul nang bumalik ka rito ay wala na akong tiwala sa mga ikinikilos mo." Bahagya rin siyang napangisi. "At kailangan ko pa bang patunayan ang sarili ko sa'yo, ate? At bakit? Sa tingin mo ba ay puchu-puchu lang ang mga ginagawa ko sa misyon para lang makuha ang buong tiwala ng mga Benitez? Ah, alam ko n
Makailang araw ang lumipas ay nalaman ni Tamara na inaapoy ng lagnat si Margaret. Sakto namang nadapo ang mga mata niya sa may bintana kung saan ay tila nahagip ng mga mata niya na may taong nagmamanman sa kanila."Hindi ka dapat nagkakasakit, Margaret, lalo na't buntis ka. Alagaan mo naman ang sarili mo." "E-ewan ko ba, ate, ilang araw na rin kasi akong walang maayos na tulog," pagkik'wento nito. "Ano? At bakit ka naman nagpupuyat? Lalong bawal sa'yo ang magpuyat!" may panenermong wika pa niya. At sa halip na sagutin siya nito ay napalihis lamang ito ng tingin. Wari ay malalim ang iniisip.Kasalukuyan niyang inaalagaan noon si Margaret dahil inaapoy ito ng lagnat, mabuti na lamang at pahinga niya ngayon sa trabaho. Sa dami na kasi ng gusot na idinulot niya sa mga plano ay minabuti na muna ng kaniyang ama na magpahinga na muna siya sa mansyon. Hindi naman niya maiwasang magkimkim ng galit at inis kay Karadine na siyang laging napupuri ng kanilang ama. Matapos niyang mahaplusan ng m
"Mukhang hindi na talaga natin mababago ang desisyon ni Mr. Benitez, Yvo," problemadong saad ni Karadine sa nobyo kinabukasan. Naroon sila ngayon sa opisina ng kaniyang ama kung saan ay pinagpaplanuhan pa rin nila ang susunod na aksyon matapos sirain ni Tamara ang kanilang plano. "'Di bale, gagawa na lang ako ng ibang paraan para magbago pa rin ang desisyon niya." "Ano namang gagawin mo? Sigurado ka bang hindi ka mapapahamak diyan?" Mahahalata ang pag-aalala sa winika niya. Kaya naman hindi naiwasang usisain siya nang panunukso nito. "Hindi ko alam kung saan ka ba talaga lubos na nag-aalala, Kara, sa plano ba ng grupo natin o sa akin?" Pasimple pa itong napakindat sa kaniya, dahilan para sandali siyang balutin ng kilig. Pero dahil ayaw nila parehong magpahalata na may espesyal na namamagitan sa kanila ay minabuti na muna niyang pakalmahin ang sarili. "Yvo, natural na mag-alala ako sa'yo." Bahagya pa siyang lumapit dito upang bumulong, "Nobyo kita, e." At saka naman agad na dumistan
KATULAD NANG nakasanayang gawin ay doon nga nagpakalma ng sarili si Karadine sa lihim na tagpuan nila ni Yvo. At dahil mayroon doong kubo ay naupo siya roon habang nakatanaw sa kalangitan. Hanggang sa maramdaman niya ang pagdating ni Yvo."Sabi ko na nga ba at nandito ka, e." Bahagya siyang napangiti. "Salamat at sumunod ka," aniya. "Siyempre." Tumabi ito sa kaniya habang hindi pa rin inaalis ang pagkakatitig nito sa kaniya. Hindi naman niya naiwasang magtanong dito. "Bakit ganiyan ka kung makatingin?" "Wala lang, alam mo bang paborito kong pagmasdan ang mukha mo?" sabi nito nang hindi nakatingin sa kaniya. Saka pa nito pasimpleng hinawakan ang kamay niya at pinisil iyon gamit ng mga daliri nito. Hindi naman niya naiwasang kiligin. "Alam mo, Yvo, nakakailang puntos ka na ngayong araw, hah?" "Puntos saan?" kunot noong tanong nito. "Sa pagpapakilig!" aniya.Sa puntong 'yon ay napalingon siya sa magkahawak nilang kamay at tila ba gumagaan ang pakiramdam niya sa pagkakayakap ng mga
Lingid pa rin kay Margaret na may kinikimkim na inis sa kaniya ngayon si Tamara, kaya naman nang maabutan niya itong paalis ng mansyon kasama ang ama at ang nakababatang kapatid na si Karadine ay pinabaunan pa niya ito ng gawa niyang leche flan. "Para saan 'yan?" kunot noo nitong katanungan.Napabuntong hininga naman siya. "Para sa pag-aalaga mo sa akin noong may sakit ako." Nakita naman niyang bahagyang nahabag si Tamara, na kahit kailan naman ay talagang naging malapit sa puso niya kahit na half sisters lamang sila. Ilang sandali pa ay mas napanatag ang kalooban niya nang magawa nitong tanggapin ang inaabot niyang leche flan."Salamat," tipid nitong sabi.Napangiti naman siya at sinabi, "Sobrang nami-miss na kita, Ate Tamara. Kailan ka ba kasi ulit magiging free?" Nakita niya ang pag-iling nito.At hindi niya inaasahan na malayo sa sinabi niya ang magiging kasagutan nito. "Kailangan na naming umalis." Bago pa man ito tuluyang makaalis ay hinabol niya ito at dali-daling niyakap.Nati
"Boss, naunahan tayo ng mga pulis," pagbibigay balita ni Renzo kay Renato. Nakatakda kasi sana ulit silang lusubin ang property ng mga Benitez na nagsisilbi nitong hide out ng iba pa nitong mga armas, subalit hindi naman nila inaasahan na nakatimbre na pala ang mga pulis sa nangyaring pagsisiwalat ng mga kasalanan ni Mr. Benitez sa mismong event nito."Mabuti na ring naunahan tayo ng mga pulis, Renzo, kaysa naman nauwi sa alanganin ang mga anak ko." "Pero hindi ba't hindi naman ganito ang hinahangad mong hustisya, boss? Ang gusto mo ay maparusahan sa kamay mo ang pamilya Benitez lalo na si Mr. Benitez." "Para ano? Para madagdagan ang kasalanan ko sa batas? Renzo, minsan na akong kinasuklaman ng anak ko nang dahil sa maling desisyon ko at ayaw ko nang maulit 'yon." Napatango si Renzo at hindi naman nila inaasahan ang pagsingit ni Florencio sa usapan. "Tama si boss, Renzo, at kung may dapat mang sisihin dito kung bakit naging gano'n ang pananaw ni boss ay ako 'yon, dahil sa akin naman
HINDI PA rin natigil ang masamang tinginan nina Maria at Tanya sa isa't isa kahit na kanina pa sila inawat ng mga tao sa mansyon. Sadyang nagkalamat na nga ang pagkakaibigan ng dalawa bukod pa ang katotohanang naging magkaribal ito noon sa puso ni Renato. Sa kasalukuyan ay masayang kinakarga ni Yvo ang kanilang anak na si Yvanna. At dahil may taglay na rin itong kalikutan ay mabilis sumuko ang mga braso niya. Natatawa naman siyang pinagmamasdan ni Karadine. "Mukhang kailangan mo pang magsanay na mag-alaga ng bata," pabirong sabi nito. "Mukha nga," pagsang-ayon niya rito. At doo'y hinayaan niya ngang si Karadine na muna ang mag-alaga nito. Kapagkuwa'y agad siyang nilapitan ni Renzo na kanina pa siya pinagmamasdan at gustong lapitan. "Yvo, bro." Doo'y nagpakita sila nang pagka-miss sa isa't isa. "Salamat at tama ang kutob ko noong una na ikaw si Yvo," pasimpleng bulong nito sa kaniya. Bagay na nagpalaki mismo ng mga mata niya. "Naisip mo pala 'yon? Kahit na nag-ibang katauhan
"Bakit mo ginawa 'yon?" takang katanungan sa kaniya ni Karadine. Naiilang ma'y bumwelo na rin siya upang makaisip ng tamang dahilan. "Ah, pasensya na, madam. Masyado lang akong nadala sa mga sinabi mo. Patawarin mo sana ako kung umaasta agad ako na isang malapit mong kaibigan." Doo'y bahagya siyang nilingon nito. " Pero bakit? Naranasan mo na rin bang mangulila sa mahal mo sa buhay bukod sa iyong pamilya?" "Oo. At sa totoo lang ay ganiyan din ang nararamdaman ko ngayon," sinserong aniya na bahagyang nakapagpatahimik sa pagitan nila. Segundo ang lumipas at narinig niya ang mahinang pagtawa ni Karadine. "Nakakatuwa naman na may taong nakaka-relate sa nararamdaman ko, kung ganoon ay hindi pala ako nag-iisa." Hindi niya alam kung bakit nang magtamang muli ang kanilang mga mata ay bahagyang napakunot ang noo nito. Kaya naman kinabahan siya nang mas titigan pa siya nito. "Alam mo, iniisip ko tuloy na baka pinaglalaruan lang ako ng tadhana." Nanatiling nakakunot ang noo niya haba
DUMATING ANG araw na pinakahihintay ni Yvo, ang magkita silang muli ni Karadine. Iyon ay nang totohanin na talaga niya ang pagpapanggap bilang isang bagong hardinero ng pamilya Monteza. Suot niya ang isang baseball cap at pekeng balbas na binili lamang sa kaniya ni Margaret upang gamiting pagbabalat kayo. Sa isip niya ay kailangan niya ng kooperasyon upang hindi maging padalos-dalos ang kaniyang mga aksyon. "Ikaw pala ang bagong hardinero?" Nanginig ang kaniyang buong kalamnan habang gayundin naman ang pagbilis nang pagtibok ng kaniyang puso. Batid niya na sa mga sandaling iyon ay magkakaharap na silang muli ng kasintahan. "Ah, o-opo." Bahagya siyang napalingon dito habang pinag-aaralan naman ni Karadine ang kabuuan ng mukha niya. Nang sandaling iyon ay hindi maintindihan ni Karadine kung bakit bigla na lang nakaramdam ng bahagyang kasiyahan ang puso niya. "Nakapagtataka," aniya sa isipan. "Anong pangalan mo? Ahm, pasensya ka na, hah? Kailangan ko lang kasing kilalanin ang
Pinakiramdaman nga ni Andrew ang pagdating ni Tamara, kung saan ay dis oras na rin ng gabi. Sa puntong iyon ay nakahanda na ang plano. Naghihintay lang siya ng go signal ni Margaret kung kailan siya dapat umaksyon. At sa kaniya rin naman manggagaling ang magiging go signal niya kay Florencio. Gamit ang bluetooth hearing device ay malinaw niyang naririnig doon ang boses ni Margaret na itong nagmo-monitor sa kaniya. Lingid sa kaalaman ni Tamara ay nakapaglagay ng safety device si Margaret sa bag nito kung saan ay mamo-monitor nito ang location ng isang tao. Kaya naman sa tulong ng safety device na iyon ay tagumpay na nasundan ni Margaret ang kapatid. "Alukin mo na siya ng makakain, at 'wag na 'wag mong kakalimutan ang ibinilin ko," boses ni Margaret mula sa kabilang linya. Doon nga'y nakita niyang abala si Tamara na kausapin at lambingin si Yvo. Kaya naman naisip niya na magandang tsempo iyon para isagawa ang unang plano. Kung saan ay kinakaikangan niyang lagyan ng sleeping p
NGAYONG alam na ni Margaret ang pinakalilihim ni Tamara ay nagkaroon siya ng dahilan para gawing pain ito sa pagbabalik loob nito sa kaniya. "Hanggang kailan mo balak ilihim sa pamilya natin ang pinakamalalim mong sikreto, Ate Tamara?" Tila nagulantang naman si Tamara sa ibinungad niya matapos itong matigilan sa ginagawa. Naabutan niya kasi itong nag-iimpake ng ilang damit. Pero sa lahat na yata nang nakilala niya ay si Tamara na ang pinakamagaling pagtakpan ang sikreto at indenial palagi kahit bistado na. "Hindi ko alam ang sinasabi mo," kaswal na wika nito. Bahagya siyang natawa. "So, ide-deny mo pa talaga sa akin na ikaw ang dahilan kung bakit inakala naming lahat na patay na si Yvo?" Biglang nataranta si Tamara sa sinabi niya at sinigurado nito na walang kahit sino ang p'wedeng makarinig sa pag-uusap nila. "Paano mo--" "Sinabi sa akin ni Andrew. At oo, inamin niya sa akin na magkasabwat nga kayo. Ngayon alam ko na kung bakit madalas kang umaalis dahil lahat pala ng iy
MALAKAS na pagsuntok sa pader ang pinakawalan ni Renato matapos aminin mismo sa kaniya ng anak na si Tamara ang tungkol sa malaking perang kinamkam nito mula sa pabrika. Sa katunayan ay hindi pa nito iyon malalaman kung hindi dahil kay Margaret. "Umamin ka nga sa akin, saan mo dinala ang pera, hah?" may tonong galit ngunit kalmado nang pagkakasabi ni Renato. Wari ay hindi makasagot agad si Tamara. Pinapakiramdaman pa kasi nito kung tama ba na sabihin nito sa ama ang tunay na dahilan kung bakit bigla na lamang itong nagkainteres na angkinin ang perang pinagharapan niya ng mahigit isang dekada. "P-papa--" "Bigyan mo ako ng sapat na dahilan, Tamara!" At tila bumaliktad ang mundo niya sa isinagot ng anak, "D-dahil kay Yvo! Oo, naging desperada ako, papa. Ginawa ko ang lahat para lang mabuhay siya!" Nanlaki ang mga mata niya sa ipinagtapat nito. Hindi niya akalaing magagawa siyang traydurin ulit ng sariling anak, alang-alang sa pag-ibig. Walang pinagkaiba sa ginawang pagtraydor sa
NANG mabalitaan ng pamilya Monteza na nahuli na ng mga pulis ang kanilang padre de pamilya ay sabik na dinalaw ni Florida at ng magkakapatid ang kanilang ama sa kulungan. "Papa, kay tagal ka naming hinanap. Mabuti at okay ka lang," wika ni Karadine. Bagay na sinang-ayunan naman ni Isabel. Sumunod na napatango si Margaret. Habang nanatiling walang kibo naman si Tamara. "Sana ay matagal ka nang sumuko para hindi na nadagdagan pa ang sentensya ng iyong pagkakakulong," wika ng asawa nito na si Florida. "Ayos lang, Florida, alam ko naman na rito na ako mamamatay sa kulungan. Kaya pakisabi na lang sa mga apo ko na paumanhin dahil nagkaroon sila ng demonyong lolo." "Papa? 'Wag mo ngang sabihin 'yan!" may tonong panenermong wika ni Tamara, na ngayon lang nagkaroon nang lakas ng loob na magsalita. Doon naman nagawang sentruhin ng tingin ni Margaret ang kaniyang kapatid. Kapagkuwa'y mabilis niya itong nilapitan upang hilahin sa kung saan at para makausap ng masinsinan. "Sabihin mo n
"Napakaganda niya, Karadine! Manang-manang sa'yo!" masayang wika ni Rosanna para sa best friend niya habang karga-karga nito ang bata. Katulad ni Isabel ay nag-volunteer din ito na magbantay kay Karadine sa hospital. Bagama't nanghihina pa mula sa panganganak ay tipid na napangiti si Karadine. "Maaari ko bang mayakap muli si Baby Yvanna?" "Yvanna ang ipapangalan mo sa kaniya?" tanong ni Rosanna. "Oo, Rosanna. Kahit sa pangalan man lang ay masabi kong buhay na buhay pa rin si Yvo mula sa katauhan ng anak namin." "Oo nga, 'no? Parang girl version din siya ni Yvo, ang tangos ng ilong kahit baby pa lang, e!" Hindi napigilang mapangiti ni Karadine. "Kung nabubuhay lang sana si Yvo, masayang-masaya siguro siya na makita ang anak niya.." "Hay, Karadine, 'wag mo na munang i-focus ang sarili mo sa kalungkutan. Ang importante ngayon ay kasama mo si Baby Yvanna, bilang isang magandang alaalang iniwan sa'yo ni Yvo." "Ewan ko ba, Rosanna. Parang pakiramdam ko kasi ay nandito pa rin si
SA KABILA nang mga pangit na nangyari sa kanilang pamilya ay unti-unti namang nasolusyunan nina Tamara at Andrew ang kanilang problema sa mga dating empleyado ng pabrika. Kaya naman naibigay na nila ang huling sahod ng mga ito. Ito ay dahil walang pag-aalinlangang ibinalik sa kaniya ni Andrew ang pinaghatian nilang pera at sa halip ay naisip nito na mag-ipon na lang ayon sa kaniyang pinagpaguran. Sa ngayon ay nagtatrabaho si Andrew bilang security guard sa isang subdivision kung saan ay malaking tulong naman ang kinikita nito upang makapagbigay sustento sa kanilang anak ni Margaret na si Baby Marvin. Sa kasalukuyan ay unti-unti rin ibinabalik ni Tamara ang mga perang nakuha niya mula sa pabrika. Naisip niya kasing itayo ng negosyo ang natira sa kaniyang pera upang lumago iyon at may pagkuhaan kung kinakailangan ng gastusin para kay Yvo. Masaya siyang magkaroon ng sariling water station na malaki ang naitulong sa kaniya. Isa na yata sa tamang desisyon na nagawa niya sa buhay."Sa wakas