Tumalikod ako at tumuloy sa itaas. Sinubukan ni Hansel na sundan ako, pero pinigilan siya ni Nara, nakahawak sa braso niya.Napalingon si Hansel kay Nara—mukhang inosente, pero halata ang masasamang intensyon. Pumasok sa isip niya ‘yung mga sinabi ni Nara at lalo siyang nagalit.Sa inis, sinampal niya si Nara nang malakas, sabay sabi sa tonong puno ng pagkadismaya, "Pinagbigyan kita nang paulit-ulit dahil nirerespeto ko ang mga magulang mo. Bakit ayaw mo pa ring tigilan si Amber?"Hindi pa kailanman nasampal ni Hansel si Nara, kaya bigla itong napaiyak at sumigaw, "Hansel Lennox, bastos ka! Asawa mo ako ngayon, at si Amber ay isang kahihiyang kabit! Buti nga at hindi ko pa siya ipinapapatay!"Nananatiling malamig ang ekspresyon ni Hansel. "Tama na! Dahil buntis ka, hahayaan na lang kitang mabuhay nang tahimik. Umalis ka ngayon din!"Magkukwento pa sana si Nara, pero inunahan na naman siya ni Hansel, "Ngayon na! Umalis ka!"Namuo ang luha sa mata ni Nara dahil sa galit, pero napipilitan
Huminga nang malalim si Sebastian, saka niya isinambit ang isang lihim na hindi ko kailanman nalaman noon. "Kasi naramdaman kong may kasalanan ako sa pagkamatay mo."Kung noon pa lang ay mas naging matapang ako at sinabi sayo na si Hansel ang nagbayad sa roommate mo para siraan ka tungkol sa plagiarism… At kung sinabi ko rin na ako ‘yung nagpuyat nang ilang araw para makahanap ng ebidensyang papawalang-sala ka…"Siguro baka nakita mo ‘yung tunay niyang mukha. Baka iba ang naging takbo ng buhay mo. Pero sinabi ni Hansel sa akin na gusto mo raw siya, at tinanong niya kung kakayanin ko bang saktan ‘yung puso mo."Hindi ko kaya. Natakot din akong baka hindi mo ako paniwalaan, kaya…"Dito na nabasag ang boses niya sa paghikbi. Blanko rin ang isip ko, at nagsimulang lumuha ang mga mata ko. Hindi ko inakala na ‘yung mga dahilan kung bakit ko tinanggap si Hansel ay mga dahilan palang kinuha niya kay Sebastian.Habang umiiyak nang todo si Sebastian, hindi ko napigilan na suntukin siya. Para siy
"Sabihin mo kay Nara, kung gusto niyang mamatay, bahala siya, pero hindi ko siya susuyuin!" Nagising ako sa malamig na boses ni Hansel Lennox, at pagtingin ko sa salamin, nakita kong suot ko ang puting wedding gown.Napagtanto ko na muli akong nabuhay sa sandaling inakalang pinakamasayang parte ng buhay ko. Nakatayo sa likod ko si Hansel, seryoso ang mukha, at ramdam ko ang inip at pagkairita sa boses niya.Noong nakaraang buhay ko, labis akong nagpapasalamat sa sandaling ito—salamat na pinili niya ako kaysa kay Nara Sullivan. Ngayon, malinaw kong nakikita na may mas malalim na dahilan ang pagkairita niya ngayon.Marahil ay nahulog na talaga siya kay Nara dahil sa walang katapusang paghabol nito. Pero pinili pa rin niya akong pakasalan para lang mapanatili ang reputasyon niya at hindi matawag na manloloko.Ngunit nang mamatay si Nara, doon niya napagtanto ang totoong nararamdaman niya at tuluyang nabaliw sa pag-ibig. Para makabawi sa "pag-ibig" na nawala, ginawa niya ang lahat para mak
Nabigla ang lahat nang marinig nila ang sinabi ni Hansel. Wala talagang naka-expect na pagkatapos kong mapagbigyan si Hansel na i-interrupt ang kasal namin para sagipin ang ibang babae, babalik siya nang may ganitong kabaliwang request.Pati si Mrs. Lennox, na ni minsan ay hindi ako nagustuhan, ay tinawag na "kabaliwan" ang inasal ng anak niya. "Hindi biro ang kasal, Hansel. Paano mo nagagawang magpalit ng bride sa huling sandali?"Samantala, seryoso lang na nakatingin si Mr. Lennox, halatang may plano, pero hindi kumibo.Guilty na tumingin sa akin si Hansel. "Amber, kasalanan ko ‘to. Babawi ako balang araw."Nagbulungan ang mga bisita—ang iba ay naawa sa akin, at ang iba ay iniisip na ako rin ang may sala dahil sa sobrang "kabaitan" ko. Nanatili akong composed, kunwaring nasaktan nang husto pero dignified pa rin, alang-alang sa pamilya Lennox.Nagsalita ako nang may luha ang aking mga mata, "Ayos lang. Noong pinili kong sagipin si Ms. Sullivan, pinili ko rin na unahin ang kapakanan ni
Habang tulala pa ako, dumating ang ina ni Nara na si Mrs. Sullivan, nagngingitngit sa galit. "Amber, ‘yang pamangkin mo binuhusan ng juice si Nara! Kung hindi lang siya pinigilan ni Hansel, talagang makakatikim sa akin ang pamilya Sullivan dito!"Agad na nagsalita si Hansel, "Amber, inawat ko lang si Ezra para hindi lumaki ang gulo sa pagitan ng pamilya niyo at ng Sullivan. Huwag kang mag-alala, pinigilan ko naman ang sarili ko—hindi ko naman talaga siya sasaktan."Tinitigan ko siya nang seryoso habang kagat-labi. Halata sa mukha ni Ezra ang pamamaga at may dugo pa sa labi. Sobrang kapal naman ng mukha ni Hansel na sabihing "nagpigil" siya.Sa ilalim ng matalim kong tingin, bahagya siyang yumuko, tila alam niyang mali ang ginawa niya. Tapos hinarap ko si Mrs. Sullivan at sarkastikong sinabi, "Mrs. Sullivan, half an hour ago lang, nasa rooftop ‘yung anak mo at gustong magpakamatay. At ako ang nagsabi kay Hansel na tulungan siya."So, technically, ako ang lifesaver niya. Si Ezra naman, d
Nagulat ako nang si Sebastian Pierce—ang matagal nang karibal ni Hansel—ang nagdala sa akin sa ospital. Sa nakaraang buhay ko, dapat ay nasa eroplano na siya papuntang Autlia sa panahong ito.Bukod pa roon, lumipat din ang buong pamilya Pierce doon at hindi na bumalik, kaya hindi ko na muli nakita si Sebastian hanggang sa lamay ko. Dumalo lang siya sa libing ko bilang dati kong kaklase sa kolehiyo.Naalala ko pang umiyak siya noon sa puntod ko, at sinumpa niya ang pagkabulag ko sa totoong pagkatao ni Hansel. Nagtataka ako kung anong dahilan at nasa hotel entrance siya ngayon—baka naman nabago ko ang takbo ng mga pangyayari nang muli akong mabuhay.Hindi ko na nagawang magtanong dahil nawalan na ako ng malay.…Pagmulat ko ng mata, may naririnig akong nagtatalo. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata at nakita ko sa may pinto ng kwarto sa ospital na si Hansel ay galit na galit, sinasaway nina Ezra at Sebastian para hindi pumasok."Sebastian, sino ka para pigilan akong makita ang asawa k
Biglang lumiwanag ang mukha ni Hansel, waring may nabuong pag-asa. Pakunwaring seryoso niyang sinabi, "Napag-isipan ko na ‘to papunta rito. Naglabas na ng official statement ang pamilya namin at ang pamilya Sullivan tungkol sa kasal namin."Kung bigla kong ide-declare na drama lang lahat ‘to, sisirain ko ang interes ng parehong pamilya—lalo na ‘yung akin. Kaya hindi ko pwedeng iwan si Nara nang hindi bababa sa isang taon. Pero magpapagawa ako ng private na bahay na may pinakamahigpit na security. Doon ka titira, at dadalawin 'pag may pagkakataon."Pag hawak ko na nang buo ang kumpanya at humupa na ang iskandalo, i-aanunsyo ko sa publiko na makikipagdiborsyo ako kay Nara. Pagkatapos, pakakasalan kita."Bago pa ako makasagot, sumiklab na ang galit ni Sebastian. Hinawakan niya nang madiin si Hansel sa kuwelyo, saka isinigaw, "Walanghiya ka! Gusto mo pa yatang gawing kabit si Amber? Pagkatapos ng lahat ng ginawa mo para agawin siya sa akin noon, ganito mo siya babalewalain?"Noon kasi, par
Biglang ngumiti si Hansel, akala mo ay nagtagumpay siya. Kinuha niya ang isang malaking pink diamond ring at isinuot sa daliri ko, sabay pangakong, "Amber, iingatan kita habambuhay."Eksaktong tumunog ang phone niya. Napatingin siya sa screen at nag-iba ang ekspresyon niya. Alam ko si Nara ‘yon, kaya sinabi ko, "Sige, sagutin mo."Saka lang pinindot ni Hansel ang "Answer". Agad kong narinig ang malambing na boses ni Nara, "Hansel, bilisan mo rito! Kakausap ko lang sa doktor—buntis daw ako! Ang saya-saya! Magkakaanak na tayo!"Biglang nanginig ang mukha ni Hansel, at napatingin siya sa akin na puno ng kaba. Tinitigan ko rin siya, pareho kaming gulat. Pakiramdam ko, nabiyak ang puso ko sa sobrang sakit.Ang akala ko talaga ay minahal lang talaga ni Hansel si Nara nang hindi niya namamalayan. Hindi ko inasahang may nangyari na pala sa kanila. Sa mismong araw na nawalan ako ng anak, nagkaroon naman siya ng bago—at anak pa ‘to ng pinakamamahal niyang babae.Napakatindi ng irony.Namumula an
Huminga nang malalim si Sebastian, saka niya isinambit ang isang lihim na hindi ko kailanman nalaman noon. "Kasi naramdaman kong may kasalanan ako sa pagkamatay mo."Kung noon pa lang ay mas naging matapang ako at sinabi sayo na si Hansel ang nagbayad sa roommate mo para siraan ka tungkol sa plagiarism… At kung sinabi ko rin na ako ‘yung nagpuyat nang ilang araw para makahanap ng ebidensyang papawalang-sala ka…"Siguro baka nakita mo ‘yung tunay niyang mukha. Baka iba ang naging takbo ng buhay mo. Pero sinabi ni Hansel sa akin na gusto mo raw siya, at tinanong niya kung kakayanin ko bang saktan ‘yung puso mo."Hindi ko kaya. Natakot din akong baka hindi mo ako paniwalaan, kaya…"Dito na nabasag ang boses niya sa paghikbi. Blanko rin ang isip ko, at nagsimulang lumuha ang mga mata ko. Hindi ko inakala na ‘yung mga dahilan kung bakit ko tinanggap si Hansel ay mga dahilan palang kinuha niya kay Sebastian.Habang umiiyak nang todo si Sebastian, hindi ko napigilan na suntukin siya. Para siy
Tumalikod ako at tumuloy sa itaas. Sinubukan ni Hansel na sundan ako, pero pinigilan siya ni Nara, nakahawak sa braso niya.Napalingon si Hansel kay Nara—mukhang inosente, pero halata ang masasamang intensyon. Pumasok sa isip niya ‘yung mga sinabi ni Nara at lalo siyang nagalit.Sa inis, sinampal niya si Nara nang malakas, sabay sabi sa tonong puno ng pagkadismaya, "Pinagbigyan kita nang paulit-ulit dahil nirerespeto ko ang mga magulang mo. Bakit ayaw mo pa ring tigilan si Amber?"Hindi pa kailanman nasampal ni Hansel si Nara, kaya bigla itong napaiyak at sumigaw, "Hansel Lennox, bastos ka! Asawa mo ako ngayon, at si Amber ay isang kahihiyang kabit! Buti nga at hindi ko pa siya ipinapapatay!"Nananatiling malamig ang ekspresyon ni Hansel. "Tama na! Dahil buntis ka, hahayaan na lang kitang mabuhay nang tahimik. Umalis ka ngayon din!"Magkukwento pa sana si Nara, pero inunahan na naman siya ni Hansel, "Ngayon na! Umalis ka!"Namuo ang luha sa mata ni Nara dahil sa galit, pero napipilitan
Pagkatapos nito ay sumama ako kay Hansel papunta sa villa na inihanda niya para sa akin. Mula nang araw na iyon, naging masunurin akong "asawa"—walang pagtatalo, walang kahit na anong problema.Parang naging isang ibong hinahayaan na lang ang sarili na mahalin siya nang sobra hanggang nakalimutan ko na ang sarili.Noong una, madalas siyang bumisita, pero kinalaunan naging isang beses na lang sa isang linggo. Tuwing dumadalaw siya, nakikita kong lalong lumalalim ‘yung "guilt" sa mga mata niya—alam kasi niyang may kalokohang ginagawa si Nara sa likod niya, at pinipili niyang magbulag-bulagan. Dahil na rin sa mahigpit na pagkatali ng Lennox at Sullivan families, hindi niya kayang kalabanin ang heiress na iyon.Kapalit nito, binibigyan niya ako ng mga mamahaling alahas at handbags—na dati ay tatanggihan ko, pero ngayon ay tinatanggap ko na lang. Sa isip-isip ko, parte na rin ito ng paghihiganti ko—kunwari lang akong nakikisakay, pero kabayaran na rin sa lahat ng sakit na dinanas ko.Minsan
Hindi ko magawang tingnan nang matagal ang mga mata ni Sebastian. Ang kaniyang mga mata ay puno ng pagmamahal, at labis itong umiyak noong namatay ako sa nakaraan kong buhay.Naalala ko pa, nabangga siya sa isang aksidente sa kotse pauwi mula sa libing ko, muntik na siyang mamatay. At siya pa mismo ang nagpagamot sa sarili niya.Habang nakatingin sa kanya, kumirot ang puso ko. Mahina akong sumagot, "Okay."Dire-diretso pa rin ang pag-rant ni Sebastian, aniya’y hindi niya ako gustong samantalahin at walang hihingin kapalit. Bigla siyang tumigil nang marinig niya ang simpleng "okay" ko.Nakakatawa siyang pagmasdan na tila naguluhan at medyo cute ang itsura. Pakiramdam ko, bumuti nang kaunti ang masama kong mood. Sabi ko, "Hindi ko naman balak manatili sa tabi ni Hansel. Pa-delay lang talaga ‘yun. Ayaw ko kasing maunahan ng galit ‘yung taong ‘yon—baka kung ano pang gawin.""Hinding-hindi ko siya haharapin nang direkta. Kailangan ko lang maghintay ng tamang tiyempo."Kita ko kung gaano kal
Biglang ngumiti si Hansel, akala mo ay nagtagumpay siya. Kinuha niya ang isang malaking pink diamond ring at isinuot sa daliri ko, sabay pangakong, "Amber, iingatan kita habambuhay."Eksaktong tumunog ang phone niya. Napatingin siya sa screen at nag-iba ang ekspresyon niya. Alam ko si Nara ‘yon, kaya sinabi ko, "Sige, sagutin mo."Saka lang pinindot ni Hansel ang "Answer". Agad kong narinig ang malambing na boses ni Nara, "Hansel, bilisan mo rito! Kakausap ko lang sa doktor—buntis daw ako! Ang saya-saya! Magkakaanak na tayo!"Biglang nanginig ang mukha ni Hansel, at napatingin siya sa akin na puno ng kaba. Tinitigan ko rin siya, pareho kaming gulat. Pakiramdam ko, nabiyak ang puso ko sa sobrang sakit.Ang akala ko talaga ay minahal lang talaga ni Hansel si Nara nang hindi niya namamalayan. Hindi ko inasahang may nangyari na pala sa kanila. Sa mismong araw na nawalan ako ng anak, nagkaroon naman siya ng bago—at anak pa ‘to ng pinakamamahal niyang babae.Napakatindi ng irony.Namumula an
Biglang lumiwanag ang mukha ni Hansel, waring may nabuong pag-asa. Pakunwaring seryoso niyang sinabi, "Napag-isipan ko na ‘to papunta rito. Naglabas na ng official statement ang pamilya namin at ang pamilya Sullivan tungkol sa kasal namin."Kung bigla kong ide-declare na drama lang lahat ‘to, sisirain ko ang interes ng parehong pamilya—lalo na ‘yung akin. Kaya hindi ko pwedeng iwan si Nara nang hindi bababa sa isang taon. Pero magpapagawa ako ng private na bahay na may pinakamahigpit na security. Doon ka titira, at dadalawin 'pag may pagkakataon."Pag hawak ko na nang buo ang kumpanya at humupa na ang iskandalo, i-aanunsyo ko sa publiko na makikipagdiborsyo ako kay Nara. Pagkatapos, pakakasalan kita."Bago pa ako makasagot, sumiklab na ang galit ni Sebastian. Hinawakan niya nang madiin si Hansel sa kuwelyo, saka isinigaw, "Walanghiya ka! Gusto mo pa yatang gawing kabit si Amber? Pagkatapos ng lahat ng ginawa mo para agawin siya sa akin noon, ganito mo siya babalewalain?"Noon kasi, par
Nagulat ako nang si Sebastian Pierce—ang matagal nang karibal ni Hansel—ang nagdala sa akin sa ospital. Sa nakaraang buhay ko, dapat ay nasa eroplano na siya papuntang Autlia sa panahong ito.Bukod pa roon, lumipat din ang buong pamilya Pierce doon at hindi na bumalik, kaya hindi ko na muli nakita si Sebastian hanggang sa lamay ko. Dumalo lang siya sa libing ko bilang dati kong kaklase sa kolehiyo.Naalala ko pang umiyak siya noon sa puntod ko, at sinumpa niya ang pagkabulag ko sa totoong pagkatao ni Hansel. Nagtataka ako kung anong dahilan at nasa hotel entrance siya ngayon—baka naman nabago ko ang takbo ng mga pangyayari nang muli akong mabuhay.Hindi ko na nagawang magtanong dahil nawalan na ako ng malay.…Pagmulat ko ng mata, may naririnig akong nagtatalo. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata at nakita ko sa may pinto ng kwarto sa ospital na si Hansel ay galit na galit, sinasaway nina Ezra at Sebastian para hindi pumasok."Sebastian, sino ka para pigilan akong makita ang asawa k
Habang tulala pa ako, dumating ang ina ni Nara na si Mrs. Sullivan, nagngingitngit sa galit. "Amber, ‘yang pamangkin mo binuhusan ng juice si Nara! Kung hindi lang siya pinigilan ni Hansel, talagang makakatikim sa akin ang pamilya Sullivan dito!"Agad na nagsalita si Hansel, "Amber, inawat ko lang si Ezra para hindi lumaki ang gulo sa pagitan ng pamilya niyo at ng Sullivan. Huwag kang mag-alala, pinigilan ko naman ang sarili ko—hindi ko naman talaga siya sasaktan."Tinitigan ko siya nang seryoso habang kagat-labi. Halata sa mukha ni Ezra ang pamamaga at may dugo pa sa labi. Sobrang kapal naman ng mukha ni Hansel na sabihing "nagpigil" siya.Sa ilalim ng matalim kong tingin, bahagya siyang yumuko, tila alam niyang mali ang ginawa niya. Tapos hinarap ko si Mrs. Sullivan at sarkastikong sinabi, "Mrs. Sullivan, half an hour ago lang, nasa rooftop ‘yung anak mo at gustong magpakamatay. At ako ang nagsabi kay Hansel na tulungan siya."So, technically, ako ang lifesaver niya. Si Ezra naman, d
Nabigla ang lahat nang marinig nila ang sinabi ni Hansel. Wala talagang naka-expect na pagkatapos kong mapagbigyan si Hansel na i-interrupt ang kasal namin para sagipin ang ibang babae, babalik siya nang may ganitong kabaliwang request.Pati si Mrs. Lennox, na ni minsan ay hindi ako nagustuhan, ay tinawag na "kabaliwan" ang inasal ng anak niya. "Hindi biro ang kasal, Hansel. Paano mo nagagawang magpalit ng bride sa huling sandali?"Samantala, seryoso lang na nakatingin si Mr. Lennox, halatang may plano, pero hindi kumibo.Guilty na tumingin sa akin si Hansel. "Amber, kasalanan ko ‘to. Babawi ako balang araw."Nagbulungan ang mga bisita—ang iba ay naawa sa akin, at ang iba ay iniisip na ako rin ang may sala dahil sa sobrang "kabaitan" ko. Nanatili akong composed, kunwaring nasaktan nang husto pero dignified pa rin, alang-alang sa pamilya Lennox.Nagsalita ako nang may luha ang aking mga mata, "Ayos lang. Noong pinili kong sagipin si Ms. Sullivan, pinili ko rin na unahin ang kapakanan ni