Napatingin si Hannah sa ikalawang baitang at may komplikado ito na itsura."Okay." Nagpanggap si Shaun na hindi niya ito napansin. Pagkatapos niya tumango, yumuko siya at sinabi niya kay Lucas, "Kukuhaan kita ng makakain."Hindi interesado si Lucas sa pagkain ngunit tumango siya.Pagkatapos niya kumain ng seafood, hindi niya maiwasan na isipin na maganda kung kasama niya si Suzie ngayon. Ang matakaw na iyon ay siguradong matutuwa kumain ng mga ganitong bagay .Mukhang kailangan niya mag-uwi ng ilang pagkain pagkatapos ng kaganapan.Noong busog na siya, sinabi ni Hannah kay Shaun, "May maliit na playground sa labas kung saan ang mga anak ng mga bisita ay naglalaro. Uutusan ko ang waiter na dalhin siya doon para maglaro.""Ayos lang na kasama ko siya." Tinignan ni Shaun si Hannah."Kikitain natin ang dad ko mamaya. Maraming makakapangyarihan na tao at aritsta. Hindi madali kung dadalhin mo ang bata. Hayaan mo siya maglaro. Dapat maranasan iyan ng mga batang lalaki. Ang mga malilii
“Minister Mead, maraming salamat.” Nagpakita si Wesley ng nagpapasalamat na itsura. “Huwag ka mag-alala, hindi rin ako sumusunod sa mga tradisyon. Dahil mukhang gusto ni Miss Mead si Shaun, hahayaan ko siya panatilihin ito.”“Hannah, tignan mo kung gaano mapagbigay si Wesley.” Ngumiti si Gavin kay Hannah. “Sinabi ko na sa iyo ang katotohanan. Hindi na tulad ng dati si Shaun. Sa katayuan niya ngayon, hindi ko siya kukunin kahit bilang taga-linis natin. Paano ako papayag sa kasal niyo? Ngunit dahil gustong-gusto mo siya, wala akong pakialam kung gusto mo siya panatilihin bilang aso.”“Dad…”Nagulat si Hannah.Hindi niya inakala na si Wesley at ang tatay niya ay nagkaroon na ng ganitong ugnayan nang pribado.Balisang tinignan ni Hannah si Shaun.Nanginginig si Shaun sa galit at inalis ang hawak niya. “Kung gayon ay gusto niyong dalhin ko ang mga bata dito dahil gusto niyong gamitin sila bilang panakot kay Catherine.”“Siyempre.” Binigyan siya ng pekeng ngiti ni Wesley. “Sa tingin m
Alam ni Hannah ang tungkol sa plano ng kanyang pamilya. Oo, magiging anak siya ng susunod na prime minister.Naisip niya kung gaanong kahina si Shaun sa harap ni Wesley. Sa totoo lang, wala siyang silbi.Gusto niya ng mga lalaking malalakas at may mga kakayahan.Gayon sana si Shaun noon, ngunit ngayon..."Hannah, nakalimutan mo na ba ‘yung sinabi mo sa’kin noon?" Nag-aalalan siyang tinitigan ni Shaun. "Sabi mo mahal mo ako."Nang makita ni Hannah ang pag-aalala sa mukha ng lalaki ay bigla siyang nawalan ng interes dito. “Mahal na mahal kita, pero palagi mo akong pinapangunahan. Shaun, maipapangako ko sa iyo na hangga't tatahimik ka lamang at susunod ka sa aki’y masisiguro ko ang iyong kaligtasan sa mga susunod na araw. Payag ka ba ro’n?”“Kung hindi?” Naikuyom ni Shaun ang kanyang mga kamao."Kung hindi’y ni hindi ka makalalabas nang buhay ngayon." Malupit na tumawa si Gavin. "Mabuti ‘yan. Maaari naming hayaan ang iyong ina na samahan ang aking mga kaibigan sa negosyo."Nanging
Ngumiti rin si Nathan at nakipagkamay kay Gavin. “Akalain mo nga naman, elementary pa lamang si Hannah noong una tayong nagkakilala. Mabilis lang lumipas ang sampung taon.”"Sang-ayon ho ako sa inyo." Napatingin si Gavin kay Ryan sa likod ni Nathan. “Noon, medyo bata pa ang Ryan mo. Ngayon, lumaki na siya para maging kanang kamay mo.”Mabilis na tumayo si Ryan at magalang na sinabi, “Uncle Gavin, ikaw ang pinaka may kakayahang kanang-kamay ni Dad. Ngayong limampung taong gulang ka na, may espesyal na hiniling si Dad upang may maghanda ng regalo para sa iyo. Tignan mo.”Binuksan niya ang kahon at tumambad ang isang ginseng sa loob. "Ang ginseng na ito ay tatlong daang taong gulang na. Hinimok ni Dad ang kanyang mga taong hanapin ito nang mahabang panahon bago ito tuluyang nakuha. Sinasabing kung mas matanda ang ginseng, mas maaari nitong pahabain ang buhay ng isang tao."“Haha, salamat. Medyo nakaramdam ako ng sakit kamakailan lamang. Prime Minister Snow, masyado kang mahabagin." Ba
Patuloy ang pag-uusap ng mga tao.Nanatiling nakayuko si Shaun. Bumalik ang tingin ni Hannah sa kanya, at pagkatapos na makaramdam ng kaunting pang-aalipusta sa kanya, nagsimula siyang makaramdam ng pagmamayabang.Namutla sa galit si Rodney at mariin niyang kinagat ang kanyang pisngi.“Itikom mo ang iyong mga bibig!” Napalingon siya sa mga taong nag-uusap. “Kapatid ko si Shaun. Bantayan mo ang inyong mga sinasabi.""Hindi ‘yan gagana." Tumawa si Wesley. "Magiging aso siya. Kung gusto mo siyang maging kapatid, ikaw—"“How dare you?” Malamig siyang pinutol ni Nathan, ang aura na nagmumula sa kanyang katawan ay nagpasindak sa mga tao.Gayunpaman, walang pakialam sina Wesely at Gavin.“Prime Minister Snow, kaibigan ko si President Lyons. Hindi mo siya dapat sinisigawan nang ganyan." Malabo na ngumiti si Gavin na may bahid ng babala sa tono niya.Gulat na napatingin ang mga tao kay Gavin. Gayunpaman, pagkatapos na isipin kung paano nagsimulang gumalaw ang mga bagay sa Canberra noong
Malamig ang ekspresyon ni Ryan. “Gusto mong lumuhod sa iyo ang isang miyembro ng pamilya Snow? Sinusubukan mo bang magrebelde?"“Haha, hindi ako nagrerebelde, hindi lang ako bilib sa Prime Minister natin. Gusto ko ring matikman ang pakiramdam ng pagiging kontrolado sa bansa.” Ngumiti si Gavin at ngumiti ng nakakaloko.Agad na nanlamig ang mga mata ni Nathan. "Mukhang may ibang layunin ang pagtitipong ito."Ikinawit niya ang kanyang mga kamay sa kanyang likuran at naglakad-lakad, nakatingin sa mga bisitang naroroon nang may madilim na tingin.Lahat sila ay mga opisyal niya, ngunit ngayon, sila ay nakatayo sa gilid nang may kaba. Hindi sila umimik kahit isang salita."Haha, hindi totoo yan. Tutal, birthday ko ngayon,” Malakas na sinabi ni Gavin, “To tell you the truth, hindi ko masyadong iniisip ang ginseng na ibinigay mo sa akin. Ibigay mo na lang sa akin ang kapangyarihan na nasa iyong mga kamay. At saka, natikman mo na kung ano ang pakiramdam ng pagiging Prime Minister. Pag-isipa
"Prime Minister Mead, ang pamilya Jarvis ay handang mag-abuloy ng limampung bilyong dolyar upang suportahan ang iyong administrasyon."“...”Sa isang iglap.Napuno ng pambobola ang banquet hall.Tawa nang tawa si Gavin sa lahat ng papuri. "Well, dahil napakabubuti ninyo, hindi ko kayo dapat pabayaan. Nathan, ibigay mo na ang seal ng pagiging Prime Minister, kung hindi, wala akong magagawa kundi patayin muna ang mga inapo ng iyong pamilya."Sa kanyang utos, itinutok ng mga guwardiya ang kanilang mga baril kina Rodney, Ryan, at sa iba pa."Ikaw... Ikaw..." Napailing si Nathan na parang dahon. Isa-isang nilibot ng kanyang mga mata ang mga bisita sa banquet hall. Sila ang mga taong pinagkakatiwalaan niya noon, ngunit hindi niya inaasahan na lahat sila ay magtataksil sa kanya ngayon.“Bilisan mo,” Babala ni Gavin, na nagsasabing, “O sisimulan ko sa pamangkin mo.”Kinawayan niya ang kamay, agad namang hinawakan ng mga guard si Rodney.“Tumigil ka.” Mabilis na nagtaas ng kamay si Nat
Sa biglaang pahayag ni Rodney, nanigas ang katawan ni Wesley sa kabila ng kanyang sarili.Naglaan si Wesley ng maraming taon para planuhin ang lahat bago dumating sa puntong ito. Hindi, hindi maaaring nagkamali ang plano niya.“Wesley, ano ibig niyang sabihin?”Nagpakita si gavin ng hindi natutuwang mukha at naglakad palapit sa lalaki. Ngayon na isang hakbang nalang siya mula sa tagumpay, hindi niya hahayaan pang magkaroon ng kahit anong problema.“Minister Mead, palagay ko sinusubukan niyang magpatagal para ibato tayo sa kaguluhan. Hindi natin kailangan seryosohin ang mga salita niya,” sabi ni Wesley na may malalim, na walang pakialam na boses, “Ang pinakamahalaga ngayon ay kailangan natin magkaroon ng kontrol sa lahat ng nasa pamilyang Snow.”“Huwag ka nang magalala tungkol dito. Nagtalaga na ‘ko ng ilang tao para bantayan ang mga Snows. Kinubkob na siguro sila ng mga tao natin ngayon.”Ibinaling ni Gavin ang malamig niyang titig kay Nathan. “Nathan, ang pamilyang Snow ay nagin
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging