Naghanda ng maraming putahe si Aunty Yasmine noong tanghali na, ngunit hindi pa rin bumabalik si Shaun.“Si Young Master ba ay… walang balak bumalik para sa tanghalian?” Tumingin si Aunty Yasmine kay Catherine.Tumingin si Catherine kay Lea. “Aunty Lea, dahil may seryosong nangyari sa kompanya ngayong araw, hindi ba ito iispin nang sobra ni Shaun…”“Tatawagan ko siya.” Nag-aalala na inilabas ni Lea ang phone niya para tawagan si Shaun.‘Di kalaunan, narinig niya ang malalim na boses ni Shaun. “Mom, anong problema?”“Shaun, narinig ko ang nangyari sa kompanya ngayong araw. Saan ka ba nagpunta pagkatapos mo umalis ng opisina kaninang umaga? Hindi ka ba uuwi para kumain ng tanghalian?” Mahinahon na sinabi ni Lea, “Huwag mo masyado ispin iyan. Ang lolo at lola mo ay hindi na iyan iniisip. Maayos pa rin ang buhay natin kahit wala ang Hill Corporation.”“Mom, nag-iisip ka nang sobra. Simula noong nawalan ako ng memorya, hindi na ganoon kalalim ang nararamdaman ko para sa Hill Corporati
”Daddy, halika na at mag-agahan.” Sabi ni Suzie habang ngumunguya ng ravioli.Mabilis na inutusan ni Lea si Shaun na may gawin. “Dahil wala ka naman ginagawa, ihatid mo sina Suzie at Lucas sa preschool pagkatapos ng agahan. Kailangan mo maging responsable sa mga anak mo.”Hindi nagsalita si Catherine. Ang ginawa niya lang ay kumain ng lugaw.Pagkatapos siya tignan patagilid, ngumiti si Shaun. “Sige, ihahatid ko sila sa preschool. Ngunit may kailangan ako gawin mamaya, kaya hindi mo na ako kailangan lututan, Aunty Yasmine.”Tanong ni Old Madam Hill, “Ano ba ang pinagkakaabalahan mo? Hindi ba at ang Hill Corporation-”Sumabat si Old Master Hill, “Shaun, hindi ka pa rin ba susmusuko?”“Grandpa, Grandma, pakiusap at huwag niyo na ako pakialaman. Buhay ko ito. Dahil matanda na ako, kailangan ko mag-isip kung paano kumita ng pera. Hindi naman maaaring mamuhay ako dahil sa mga Hill habambuhay.” Umupo si Shaun sa tabi ni Lucas bago siya kumuha ng kutsara at nagsimulang kukmain.Nagpalit
Nang umalis na si Shaun sa preschool pagkatapos ihatid ang mga bata doon, nakatanggap siya ng tawag mula kay Hannah.Pagkakita sa tumatawag sa kanya, tinignan niya ito nang hindi interesado. Gayon pa man, kalmado niya pa rin sinagot ang tawag sa huli.…Sa gabi.Pagkatapos ng hapunan, bigla na lang nakaramdam si Catherine na wala siyang ginagawa.Noong inaalagaan niya ang mga bata, pinamamahalaan niya pa ang Hudson Corporation, at may oras para makipag-date noon, pakiramdam niya ay parati siyang nauubusan ng oras, Ngayon at nasa preschool na ang mga bata at hindi na niya kailangan magtrabaho o makipag-date, mukhang marami siyang bakanteng orasNang nag-aalangan pa siya tanungin si Freya para mamili, tinawagan siya nito. “Cathy, nasaan ka?”“Nasa manor.”“Nasaan si Shaun?” Dali-daling tanong ni Freya.“Umalis siya kaninang umaga. Siguro ay may inaayos siya.” Kaswal na kumuha si Catherine ng peras sa lamesa at kinagatan ito.“Kalokohan,” Nagalit si Freya. “Alam mo ba kung bakit
Maaaring may tinatagong motibo si Shaun.Ipinagpatuloy ni Freya, “Hayaan mo na sabihin ko sa iyo na manlilinlang si Minister Mead. Wala naman siyang pakialam kay Shaun. Siguro ay niloloko lang ni Hannah si Shaun, ngunit huwag mo ito sabihin sa kanya. Hayaan mo siya sa babaeng iyon. Tama lang iyon para sa kanya.”“Oh, siya nga pala, bilang kaibigan mo, pinapayuhan kita na umalis ka na sa manor ng pamilyang Hill. Sa kasalukuyang kalokohan ni Shaun, pagtatawanan ka ng ibang tao kapag ipinagpatuloy mo na manatili dyan.”Galit na galit si Freya sa hindi patas na pagtrato kay Catherine.“Mm. Salamat sa paalala, Freya. Nag-aalangan talaga ako bumalik sa bahay ng mga Yule noong una,” Sagot ni Catherine, “Ngunit mukhang hindi ko na kailangan mag-isip pa.”“Cathy, dapat mo tratuhin nang mas maayos ang sarili mo. At saka, marami ka nang nagawa para kay Shaun. Hindi mo kailangan ituon sa kanya ang lahat.”Sa puntong iyon, umaasa si Freya na lalayo na si Catherine kay Shaun sa lalong madaling
Nagalit si Joel sa loob ng villa, “Tulad ng sinabi ko kanina, hindi na dapat nakipag balikan si Catherine kay Shaun. Mas pipiliin ko pa na maging mag-isa lang siya habambuhay kaysa masaktan ng paulit-ulit.”Nagbuntong hininga ang taga-linis. “Hindi lang swerte si Miss Jones pagdating sa mga relasyon.”Habang may nakabara sa lalamunan niya, kumatok si Catherine sa pinto.Nang nakita ni Joel si Catherine, ang mukha niya ay nanigas ng ilang saglit bago siya lumapit dito habang nakangiti. “Cathy, nagbalik ka na. Bakit hindi mo sa akin pinaalam? Wow. Dala mo pa ang maleta mo. Ayos iyan. Wala rin akong magawa mag-isa rito.”Hindi niya binanggit ang bagay tungkol kay Shaun at Hannah, at naramdaman ni Catherine ang pagmamahal nito.Alam niyang nag-aalala si Joel na baka nahihiya siya o nalulungkot.“Dad, narinig ko na ang lahat ng sinabi mo. Sa totoo lang, nilinaw ko na ito kay Shaun ilang araw ang nakalipas, sinabi ko sa kanya na maaari siya makipagrelasyon sa ibang babae. Nakalimutan n
Nasa kumpanya si Sherry para sa ginagawang inspeksyon. Bagama’t inspeksyon ang tawag doon, wala naman talaga siyang sinusuri dahil patuloy ang paglala ng sakit ng kanyang ulo.Ipinahayag ni Sally ang kanyang pag-aalala para kay Sheryl. “Sherry, masama ba ulit ang pakiramdam mo? Napakasama naman ni Titus para pahirapan ka nang ganito. Sa tingin ko dapat kang bumalik sa isla at magpagamot sa lalong madaling panahon. Maaari kang bumalik kapag ganap ka nang magaling. Ang iyong kapatid at si Manager Middleton ang magbabantay sa kumpanya.”"Hindi ako aalis hangga't hindi nahahanap si Matthew at napaghiganti ko si Rebecca."Naglalakad na naka-high heels, binilisan ni Sheryl ang lakad pabalik sa kanyang opisina para magpahinga. Nang bumuti ang pakiramdam niya sa pamamagitan ng pagpikit ng kanyang mga mata, pumasok si Jeffery kasama ang isang lalaking eleganteng manamit. Gayunpaman, ang mukha ng lalaki ay bahagyang may galos at maputla. Mukhang kagagaling lang niya sa malubhang karamdaman.
Pagkatapos magsalita ni Wesley ay nagsimula na silang tumawa nang mapakla ni Jeffery.Matagal niya na ring hinihintay ang araw na iyon.…Sa itaas na opisina.Bago makaalis si Sheryl ng opisina ay pumasok ang kanyang secretary at sinabing, “Chairwoman Jones, gusto ho sana kayong makita ng chairman ng Joule Corporation na si Joel Yule.”“Joel Yule?” Pagkatapos niyang mag-isip ay napagtantuan ni Sheryl na iyon ang lalaking inabandona siya nang higit dalawampung taon.Hindi niya inakalaang sa halip na hahanapin niya ito ay siya mismo ang hahanap sa kanya. “Papasukin mo.”Pagkalipas ng limang minuto, pumasok ang isang lalaking nasa sapat nang edad na nakasuot ng itim na suit. Mukhang nasa 40s na siya, ngunit nanatiling maayos ang kanyang katawan. Bagama't hindi siya kasing tangkad at tikas gaya ni Titus at medyo payat ang pangangatawan, siya ay may mataas na tulay ng ilong at kitang-kitang mga katangian. Mukha pa rin siyang matikas sa kabila ng mga lukot sa ibaba ng kanyang mature n
Napuno ng matinding poot ang mga mata ni Sheryl.Natigilan si Joel sa sobrang tigas ng ulo ni Sheryl sa pagiging neurotic sa harap niya.Nag-aalala talaga siya na baka magpatayan sina Sheryl at Catherine balang araw."Chairwoman Jones, ito ang... mga buhok ni Catherine."Inilagay ni Joel ang ilang buhok sa kanyang mesa. "Kung hindi ka naniniwala sa akin, maaari mong ipadala ang mga buhok na ito pabalik sa Soromon Island para sa DNA testing. Sila ang iyong mga pinagkakatiwalaang tao, at hindi nila magagawang pekein ang resulta. Tungkol naman kay Rebecca at sa iyong DNA test, maaari ko bang malaman kung ikaw mismo ang gumawa nito?"“Ang anak kong lalaki mismo ang nagpagawa ng DNA Test. Sinasabi mo ba na kahit ang anak ko ay hindi mapagkakatiwalaan?" Hindi naniwala si Sheryl kay Joel."Chairwoman Jones, marahil ang buhok ay totoo, ngunit naisip mo ba na maaaring hindi ito pag-aari ni Rebecca? Napanood mo ba siyang dinukot ito mula sa kanyang ulo gamit ang iyong sariling mga mata?"
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging