Chapter 4

Pagpasok ko sa loob ng bahay, tumambad sa akin ang kadiliman. Napangiti ako nang maalala na dati ay kwarto lang niya ang madilim, ngayon buong bahay na.

Isinara ko ang pintuan. Dahan-dahan akong nagtungo papalapit sa kinaroroonan niya.

Walang tao sa loob, iyon ang gusto kong paniwalain ngunit hindi dahil kahit sobrang dilim dito, lumilitaw pa rin ang kulay asul niyang mata na noon at mapag hanggang ngayon ay hinahangaan ko.

Huminto ako sa harapan niya. Napalunok ng wala sa oras.

Nasalubong ko ang mga titig niyang, tila ay nilulunod ako.

Tumayo siya, rinig ko ang bawat hakbang niya. Ramdam ko ang presensya niya.

"Mr. Shein," naibulong ko.

Wala akong nakuhang salita mula sa kaniya. Ilang hakbang nalang ang pagitan namin dalawa.

Nanayo ang balahibo ko no'ng hawakan niya ako sa kamay.

Sobrang lamig, kasing lamig ng mga mata niya.

Para akong kinakapos sa hininga lalo na no'ng lumapit siya sa 'kin, at bumulong.

"What are you doing here?" limang salita lang iyon ngunit heto at abot langit na ang kaba ko.

Nangininig na rin ang mga binti ko. Pakiramdam ko ay mapapaupo ako sa sahig kaya hindi ko sadyang hawakan siya sa damit niya.

"I need... m-money,"

Sandali siyang natigilan, ramdam ko na ang hininga niya sa bandang tenga ko kaya alam kong nakadungaw siya sa akin sa gilid.

"What makes you think na bibigyan kita ng pera?"

"D-Dahil asawa m-mo ko." Napalunok ako pagkatapos ko iyong sabihin.

Narinig ko ang mahinang pagtawa niya kaya napatingin ako sa kaniya.

Nasalubong ko ulit ang galit sa mga mata niya.

"Asawa," ulit niya sa sinabi ko at naroon ang sarkasmo ng banggitin niya ang salitang asawa.

Pinili kong huwag magpakain sa takot. Nilakasan ko ang loob ko at sinabi ang pakay ko sa kaniya.

"Isang milyon. Kailangan ko ng isang milyon ngayon."

Barya lang sa kaniya ang isang milyon. Sa isang pitik lang, kaya na niyang maglabas ng ganoon kalaking halaga.

"Ang kapal naman ng mukha mo para humingi sa akin ng isang milyon."

"Ano naman ngayon? Dala ko ang apelyido mo. Kasal ako sa 'yo."

Nakita kong sumilay ang ngisi sa labi niya. Iyong ngising nasusuklam siya sa pagmumukha ko.

"Umuwi ka na. Wala kang makukuhang pera mula sa 'kin."

Tumalikod siya. Nataranta ako kaya pinigilan ko siya sa kamay.

"Mr. Shein," wala na akong pakialam kung nagtunog desperada na ako sa mga oras na ito. Kailangan ko na talaga ng pera ngayon.

"Please. Kahit pautangin mo lang ako. Babayaran naman kita. O 'di kaya ay magta-trabaho ako sa'yo. Ayos lang sa'kin basta, bigyan mo lang ako ng pera."

Dumaan ang isang minuto na nakatayo lang siya, nakatalikod sa akin habang hawak ko ang dami niya.

"You look desperate. Alam mo ba 'yon?"

May luhang kumawala sa mga mata ko. Alam ko. Pero may responsibilidad ako bilang ina, bilang kapamilya kaya wala akong pakialam na kung gaano kababa ang pagtingin niya sa 'kin.

"Paano kung sabihin kong maghubad ka sa harapan ko. Gagawin mo ba?"

Sandali akong natigilan. Nabitawan ko ang damit niya. Nabigla ako sa sinabi niya.

Mahina siyang natawa. Nilingon niya ako at  napailing. Narinig ko ang mga hakbang niya, papalayo sa akin.

Nanginginig na hinawakan ko ang damit ko.

"Sige. P-Payag ako!" Kagat labi habang sunod sunod na pagluha ang ginawa ko habang hinihubad dahan-dahan ang damit sa itaas.

Lumingon si Mr. Shein sa akin. Titig na titig habang walang katiting na awa sa mga mata.

Lumapat sa balat ko ang lamig. Lamig na mula sa labas na dumaan sa mga bintana. Sa buwang nakasilip, sa gabing ako'y nagbalik sa kaniya.

Isinunod kong hubarin ang pantalon at ang maliit na saplot sa pagkababae ko.

Nakita ko ang pagngisi sa labi niya. Sa mga panahon na ito, gusto kong umalis at huwag ng bumalik pa.

"Good. Now, umupo ka sa kama at bumukaka sa harapan ko."

Napatalon ako sa gulat nang maramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko pababa sa likuran sa bandang pwetan.

Napasinghap ako ng maramdaman ang labi niya sa leeg ko. Hinahalikan niya ito, at sinipsip kaya alam kong mag-iiwan ito ng marka mamaya.

"There. Namula na, signed that you're mine." Bulong nito. Hindi ko magawang kiligin dahil binigkas niya ang mga salitang iyon ng may pagbabanta.

Hindi ako nakapagsalita. Basta nalang niya ako hinili papunta sa sofa.

Pina-upo at siya na mismo ang humawak sa dalawang paa ko. Isinandal niya ako sa sandalan, habang hinihiwalay ang paa ko.

Ngayon, hiyang hiya ako habang nakabukakang nakaharap kay Mr. Shein.

Nakatingin ako sa kaniya. Hindi siya makatingin sa 'kin. Umupo siya sa katabing sofa na inuupuan ko. Nagsindi ng sigarilyo at humarap sa nakabukas na bintana at nakatingin sa buwan.

Ni hindi niya ako tinignan kung saan ay nakaharap ang lahat ko sa kaniya.

"Magbihis ka na. Wait the money later. Papunta na dito si Vicente kasama ang isang milyon." Aniya at humithit ulit sa sigarilyo.

Walang salita na kinuha ko ang damit ko. Tahimik na nagbihis at pinahiran ang luha sa mga mata ko.

"Comeback here tomorrow. Magta-trabaho ka sa akin. Not as my wife, but as my maid or assistant. Maging alila kita hangga't mabayaran mo ang isang milyon."

"Kapalit ng isang milyon ang kalayaan ko? Sige." Mahinang ani ko.

"If you think that being with me is a prison to you then so be it. Basta, bumalik ka dito bukas ng umaga. And that's final."

Dumating si Vicente, dala ang isang milyon. Hindi gaya ni Mr. Shein, walang reaction si Vicente nang makita ako.

Hindi siya parang galit, hindi rin siya masaya. Plain lang. Nagbigay galang din siya sa 'kin nang makita ako saka niya inabot ang isang kahon na naglalaman ng isang milyon.

"Take it at umuwi ka na," malamig na ani ng asawa ko. Kinuha ko ang pera at lumabas sa bahay niya.

Alam kong hindi ito ang huling pagkikita namin dalawa. Hindi lang ito ang sasapitin ko sa kaniya. Sa galit na nakikita ko sa mga mata niya kanina, alam kong may sobra pa.

Sobrang pagdadaanan ko maibsan lang ang galit na mararamdaman niya.

Kinagabihan, hiinihintay ko si Zee na dumating.

"Mama, ouchy!" Sabi ni Sico habang binabalatan ko ang mansanas na request niya.

"Sico, stop lying. You're not helping mama." Nakasimangot na ani ni Rico habang nakatingin sa kapatid niyang nakanguso.

"Stop it you two. Kumain na kayo dito," sabi ko sa dalawa at nilagyan sila ng kanin at ulam sa plato nila.

"Mama, bakit ka mag work sa malayo?" nakasimangot na ani ni Sico. Nangungusap pa ang mga mata nito sa akin.

Nakapaghalumbaba ang dalawang kamay sa mesa at nakapatong ang baba sa ibabaw.

"Because we need money, Sico."

"So are we going to stay kay dad?"

"Yes so dapat magpakabait kayo doon."

"Mama, hindi ba pwedeng uwi ka sa amin every night?" napatingin ako ulit kay Sico nang itanong niya 'yon.

Pwede kung papayagan ako ng ama niyo, ngunit sa tingin ko kanina, mukhang hindi. Kaya mas mabuting ihabilin ko na kayo kay Zee.

"Masiyadong malayo, nak. Mama can't afford the fare pabalik balik dito. I'll visit you every weekends naman."

Nagpakawala ng malalim na buntong hininga ang anak ko. Agad kong ginulo ang buhok niya at pinanggigilan ang pisngi nito.

"Mama, can I come with you? Promise. I'll help you po." Sabi ni Rico with his pleading eyes while looking at me.

"Rico..." pagkasabi ko palang sa pangalan niya parang naiiyak na siya.

"You know that you can't." Dagdag ko.

"But mama!"

"We already talked about this." Sabi ko sa kaniya. Hindi na siya nakasagot nang bumisina ang sasakyan ni Zee sa labas.

"Bilisan niyo na diyan. Your dad is here."

Sinundo ko sa labas si Zee. Nakapamahay lang siya at walang expression ang mukha na sinalubong ako.

"Zee..."

"Don't talk to me. I'm still mad at you, Lor."

"Zee naman. Please... Talk to me, please.."

Huminto siya ngunit bumuntong hininga muna.

"Bakit ka lumapit sa kaniya? I can lend you money. Kaya ko namang ibigay e."

"But Zee..."

"Because I'm not Sico's dad? Because I'm not part of the family?"

"It's not like that.."

"Hindi ko maiintindihan e,"

"Zee... Alam mo naman kung bakit. Masiyado ng malaki ang utang na loob namin sa 'yo."

"Wala namang kaso sa akin iyon."

"But it matters to me. And ayaw kong magkagalit tayo."

Natahimik siya. Maya-maya pa ay bumaling siya sa 'kin. Nagpakawala ng malalim na buntong hininga, bago naglakad palapit sa kinaroroonan ko.

"I'm sorry... I understand.."

Ngumiti ako sa kaniya before I say my thank you.

Last minute before I leave, hinatid ko pa ang mga bata sa sasakyan ni Zee dala ang mga damit nila na sa dalawang malaking bag.

Naka leave sa trabaho si Zee kaya alam kong hindi niya mapapabayaan ang mga anak ko.

"Bye mama," sabay na sabi ni Rico at Sico. Kumaway ako sa dalawa bago isara ang pintuan sa likuran.

Humarap ako kay Zeebal. "Salamat ulit, Zee."

"Are you sure about this?"

Ngumiti ako at tumango sa kaniya.

"Just call me if you need anything." For the last time, I nod bago niya ako hagkan sa noo.

Pinanood ko ang sasakyan ni Zee na paalis. I know he's worried about me but I need to do this.

Ayaw man niyang tanggapin, but Mr. Shein is still my husband. Kaya kahit galit iyon sa akin, naniniwala pa rin akong hindi niya ako pababayaan.