Prologue

“No!” parang mapuputol ang ugat ko sa leeg sa pagsigaw at pagmamakaawa nang makita kong itinuon ng lalaki ang baril sa noo ng aking ina. Tumigil ito saka lumingon sa akin, kasabay nun ay ang paglingon ni Mommy sa akin.

“Mommy,” bulong ko sa garagal na boses, nanunuyo na ang aking lalamunan dulot ng aking pag-iyak. Sa 'di kalayuan ay nakahandusay ang wala nang buhay kong ama.

Akmang magsasalita si Mommy, ibinuka niya ang kanyang mga bibig ngunit bago pa man siya makapagsalita ay sumabog na ang baril sa kanyang sintido at sa ganoon lang ay nalagutan ng hininga ang mga magulang ko sa aking harap. Today was supposed to be my day.

Idinipa ko ang aking mga kamay at saka ipinikit ang mga mata, nag-aantay na barilin din nila. Wala na akong pakialam, mga magulang ko na lang ang mayroon ako at ngayong wala na sila ay wala nang saysay ang buhay ko.

Dahan-dahan akong napadilat ng mga mata nang marinig kong tumatakbo ang mga ito papalayo. Naitukod ko na lang ang mga kamay sa sahig saka napahagulhol ng iyak habang ang mga kamay ko ay nababasa na ng dugo mula sa mga wala nang buhay kong magulang. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ngunit hindi ko na iyon pinansin.

Napatigil ako sa pagtangis nang makita ko ang dalawang pares ng itim na sapatos sa aking harapan. Sinundan ko iyon at napatingala ako. Sumalubong sa akin ang isang pamilyar na mukha. Mga sampong taon na rin mula nang huli kong makita ang mukha ng lalaking nasa harap ko. Ang dating makinis nitong mukha ay may balbas na at mas matipuno na ito ngayon.

“Godfather?” hindi makapaniwala kong turan nang makita ito.

“It's nice to see you again, Kitten.” Nang mga oras na yun ay naging lakas ko ang presensya nito.

“Godfather, they killed my--”

“I know,” tipid nitong sagot sa pagsusumbong ko. Tumingkayad siya sa aking harap at saka dumukot ng panyo mula sa bulsa nang suot niyang suit at pinunasan ang aking kamay.

“Godfather, you saved me.” Naiiyak kong turan. Hindi ito umimik, nagpatuloy ito sa pagpunas ng aking kamay.

“Kitten,” napatingala ako sa kanya nang bigkasin niya iyon at nagtama ang aming mga mata. Malaki na ang pinagbago nito.

“Yes, I'm coming with you. Take me away from here,” sabi ko kahit hindi niya pa man natatapos ang sasabihin.

“You don't understand, Kitten. I am not here for you.” May kung anong kirot ang naramdaman ko sa aking puso nang marinig ang sinabi nito.

“But I have nowhere to go, Godfather.” Sampong taon na mula nang huli ko itong makita, paniguradong marami nang nagbago. Malapit naman kami sa isa't-isa dati ngunit tila ba'y nanlalamig na siya ngayon, wala na ang dating tingin sa mga mata nito.

“Are you sure? Coming with me is not for free, Kitten.” Hindi ko maintindihan ang ibig nitong sabihin. Marahil ay nais niyang pagsilbihan ko siya, ang maging katiwala o kasambahay niya ay hindi na rin masama. Tumango ako.

“I am willing to serve you,” buo ang loob kong turan habang hawak-hawak ko ang mga kamay niya.

“Serving me doesn't mean I won't be taking care of you, Kitten. I will be responsible for your safety-- your life.” Napatingin siya sa mga nakahandusay kong magulang at ganun din ako. Naiintindihan ko ang ibig nitong sabihin, hindi malabong ako ang susunod na target ng mga taong pumatay sa kanila. “I need a collateral, Kitten.” Dagdag niya saka tumayo at ibinulsa ang duguang panyo.

Ikiniling ko ang aking ulo sa narinig, hindi ko makuha ang ibig nitong sabihin. “Co-collateral?” naguguluhan kong tanong. Tumango ito, saka lang nag sink in sa akin ang nais nitong ipahiwatig. Dahil sa wala akong pera ay agad akong gumapang papunta sa kabilang dulo ng silid kung nasaan ang vault. Inilagay ko ang aking hinlalaki sa finger scanner at tumunog ang lock, bumukas ito at mula doon ay kinuha ko ang lahat ng papeles na nagpapatunay na sa akin nakapangalan ang lahat ng ari-arian ng pamilya namin.

Dali-dali akong bumalik papunta sa aking Padrino at ibinigay sa kanya ang lahat ng papeles. “That's all I have, Godfather.” Nagsusumamo kong turan. Isa-isa niyang binuksan ang mga dokumento at saka napatingin sa akin. “Please take me,” pagsusumamo ko. Naikuyom ko ang kamao nang manginig ito, nangangamba ako na baka umayaw sa akin ang padrino. Hindi ako namulat sa ganitong gulo, ang nakasanayan ko ay laging nasusunod ang nais at nakukuha ang alin mang gusto kung kaya't ayaw kong maghirap.

“Not enough, but okay.” Nakahinga ak ng maluwang na sabihin niya iyon. Nabigla ako nang bigla niya akong binuhat na para bang sako ng bigas. Karga-karga niya ako sa kayang kanang balikat habang hawak-hawak naman ng kaliwa nitong kamay ang mga dokumento.

Sa labas ng bahay ay doon nakaabang ang isang itim na limo, pinagbuksan kami ng isang lalaki saka yumuko si Silas upang ipasok ako sa passenger's seat. Nang makaayos ako ng upo at sunod siyang pumasok. Habang nasa byahe ay hindi ko mapigalan ang sariling suriin ito. Tumangkad lalo si Silas, kung dati ay boy next door ang dating niya ngayon ay hot na hot na. Bumabakat sa kanyang damit ang kaumbukan ng matipuno niyang katawan habang nababalot naman ng kanyang amoy ang buong sasakyan.

Napatingin ako sa sariling mga kamay na may mantsa pa rin ng dugo. “Godfather?” sambit ko, napatingin siya sa akin, “anong gagawin natin sa bangkay ng magulang ko,” tanong ko. ANg nasi ko lang ngayon ay mabigyan ng maayos na libing ay hustisya ang mga magulang ko.

“I'll take care of it,” tipid niyang sagot.

“Godfather, thank you for taking me,” taos puso kong pasasalamat.

“Elaina, as what I've said, hindi magiging libre ang pagtira mo,” seryoso niyang sagot.

“I can work for you,” mabilisan kong sagot. Kahit ano pang nais ng aking Padrino ay sisiguraduhin kong susundin ito. Lahat ay kaya kong tiisin tanggapin niya lamang.

“Work for me?” may bahid ng panunuya sa boses nito, “do you even know how to cook, clean the house and do laundry?” tanong niya na siyang nagpatahimik sa akin.