sino ba kasi nagsabing taguan na naman 'to ng anak? hmp! nga po pala, to be posted na ang new story ko kaya i-a-announce ko itong muli kapag visible na siya sa app. and thank you so much for the comments sa previous chapter! nakaka-overwhelm po huhu. na-inspire ako bigla magsulat. waiting for your comments for this chapter ^^
“You’re thinking about him again.” Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at bumungad sa kanya si Fletcher na nakatingin sa kanya. Mapait siyang napangiti rito. Hindi niya alam kung ano ang kanyang isasagot sa binata dahil totoo naman. She’s still thinking about that child. “Hindi ko lang matanggap, Fletcher.” She sighed. “Bakit lahat ng mga gusto kong makasama, laging pinagkakait sa ‘kin?” That night, I gave birth to a dead child. Hindi ko alam kung paano ‘yon nangyari ngunit prior to that, may complications na talaga ako sa ‘king pagbubuntis at marami na ang nainom na vitamis para sa bata. But I didn’t think it would turn out this way. Agad na pinunasan ni Lyla ang luhang pumatak sa kanyang pisngi. Walang imik si Fletcher sa kanyang tabi, marahil ay dinadamayan siya sa kanyang pagluluksa. How can she possibly forget it? It’s been five years. Limang taon na siyang nangungulila sa batang ‘yon. Hindi niya alam kung blessings in disguise or it’s a curse. After giving birth a
Pinaghila siya ng upuan ni Fletcher na sinagot niya lang ng ngiti. They’re in a fine dining restaurant here in New York. Mula sa kanilang pwesto, kitang-kita ang mga building sa baba at sobrang lamig ng hangin.“Kailan ang next launch mo ng jewelry mo?” he asked while waiting for the waiter to come over.Tipid siyang ngumiti rito. “Siguro sa susunod na buwan pa.”And to be honest, she’s excited about this one. Ito kasi ‘yung kanyang design na ginawa limang taon na ang nakakaraan. The promise ring that she called now ‘Plight thee troth’ which means to promise to marry someone.Plight can mean something other than promise. It can also mean unfortunate situation. At katulad nga noon ng sinabi niya noon, that ring is about promising someone an unsure thing. Mabuti na lang talaga at sumang-ayon sa kanyang designs ang mga plano niyang gawin.“How about you?” she asked. “Kailan ka mag-aasawa?”Sa kanyang tanong ay parang nasamid ito. Mahina siyang natawa sa reaksyon nito at sakto namang luma
Napahawak siya sa kanyang ulo na para bang ano mang oras ay mabibiyak na sa sobrang sakit. Dahan-dahan siyang bumangon at humikab. Tumingin siya sa kanyang nightstand para tignan ang oras at napansing alas sais pa lang.Masyado yatang naparami ang alak niya kagabi.Lyla groaned and got off the bed. Pikit mata siyang naglakad patungo sa kanyang banyo at pumasok sa shower area. She opened the faucet and she almost tremble. Ang lamig! Nakalimutan niyang i-on ang heater!Mariin niyang pinikit ang mga mata at dinama na lang ang lamig ng tubig mula sa kanyang ulo hanggang sa kanyang buong katawan. Pinikit niya ang kanyang mga mata at humugot ng malalim na hininga.She took a very long shower. Long enough to reach more than half an hour. Inaalis niya kasi ang amoy ng alak sa kanya at para na rin mahimasmasan siya. And after taking a cold shower, agad siyang nagbihis sa kanyang paboritong dress.Sa gitna ng pagbibihis ay may kumatok sa kanyang pinto. At sino pa nga bang nanggigising sa kanya
“You need to rest first, Lyla.” Napatingin siya sa kanyang kaibigang si Wyn at Nicole. Worried. Ito ang ekspresyon sa mukha ng dalawa habang nakatingin sa kanya. Hindi niya tuloy maiwasang mapangiti nang mapait dahil doon. It’s funny to imagine na kung sino pa ‘yung taong inaakala mong aalalay sa ‘yo, sila pa ‘yung taong wala sa tuwing kailangan mo. But what can she say? Siya mismo ang tumaboy sa kanyang ina. Now, she doesn’t expect her mom to be on her side. Because it’s always Zaylee. “Why don’t you try to convince your mother to talk to the court as your witness. It would be a big help,” saad ni Wyn. She chuckled nonchalantly. “I don’t think she’s on my side.” “But you’re her daughter.” “I guess bond is thicker than blood,” sambit niya at nagkibit balikat. Nagkatinginan si Wyn at Nicole. Sakto namang kumatok sa pinto si Lin at sinabing na sa labas na ang kanyang dalawang lawyer para sa bagay na ito. She immediately told Lin to let them in. Mabuti na lang at medyo napapaaga an
Titig na titig si Lucifer sa dalaga na ngayon ay parang hindi mapakali. He doesn’t like to ask questions twice. Mukhang hindi naman ito tanga para ulit-ulitin niya ang parehong tanong. At mukhang alam din nito na sobrang seryoso niya ngayon.“Luke, I didn’t. We were there. Hindi ko magagawa ang bagay na ‘yon. I won’t shame my myself for that damn design,” saad ni Zaylee.A smirk formed on his lips. “Really? Lyla has strong evidences that proves she’s the owner of the design. What are you going to do?”“Hindi ko alam,” saad ni Zaylee. “That bitch is trying to get into my nerves.”Parang pumantig ang tenga ng binata sa narinig. He looked at Zaylee and frowned. “What did you just say?”Nabaling ni Zaylee ang tingin dito at napalunok. “What? I’m just telling the truth, Luke. Just bitching up again like what she did to me five years ago.”Tinitigan niya nang mabuti ang kaibigan at tumayo na. Sinundan naman siya ng tingin ni Zaylee na parang kulang pa nga ito sa tulog. He smirked at her and
“What are you talking about?! No!” agad niyang sambit at tumayo. “I don't have enough time for your stupid games, Lucifer. I need to go. Kailangan ko pang i-empake ang aking mga gamit ko dahil kailangan kong umalis.” Hindi ito nagsalita. Sa halip ay sumubo pa ito ng kinakain nito at ngumuya na para bang hindi ito apektado sa sama ng kanyang tingin. Umirap lang si Lyla dahil mukhang wala itong planong sumagot sa kanyang tanong. She bit her lower lip and sighed. “I’m heading home.” Naglakad na siya patungo sa pinto at bubuksan na sana niya ito nang marinig niyang nagsalita si Lucifer. “If you don't want to, I will do anything for you to lose,” he said making her halt. Dahan-dahan niya itong nilingon at sinamaan ng tingin ito. “What do you mean?” “I am rich. You know how powerful I am, Lyla. I can turn the table and you know how your reputation will be ruined once I make a move in favor of Zaylee.” Ngumisi ito. “The choice is in your hands, woman. I’d gladly help Zaylee to win this
Hindi mapakali. ‘Yan ang kasalukuyang nararamdaman ng dalaga habang pabalik-balik ang lakad sa loob ng aircraft. One more hour left, at muli na naman siyang makakaapak sa lupa ng Pilipinas. And to be honest, she’s getting anxious. Pammy was so polite to book a room somewhere in Loyola Heights for her to stay. Kasi kahit ang kanyang tutuluyan sa Pinas ay hindi na niya halos maalala. Laking pasalamat niya talaga at may mabait at responsible siyang sekretarya. “Can you sit the hell down? You’re making me dizzy.” “Then stop looking at me,” sikmat niya ito at sinamaan ito ng tingin. “Ano na lang ang sasabihin ni Fletcher? Bakit mo naman kasi sinagot ang tawag? Nakakapikon ka na!” Nalaman niya kasi na sinagot ni Lucifer ang tawag ni Fletcher sa kanyang phone nang ibigay na nito ang kanyang purse at nakita niya ang message ni Fletcher na pinagbabantaan si Lucifer na h’wag pakialaman ang mga gamit niya. “You were sleeping and it seems urgent,” bagot nitong saad. Umirap siya rito. “Ang s
Umupo si Lyla sa kanyang couch at tumingin sa kanyang pinsan na busy kakatingin sa TV habang kumakain ng popcorn. He just barged in without any warning. Akala niya ay kung ano na ang sadya nito, bored lang pala. “Anong pinaplano mo ngayon?” he asked. Humugot siya ng malaim na hininga at niyakap ang throw pillow. “Hindi ko rin alam, e. Gusto kong magwala.” “Sirain mo ‘yung TV,” suggest nito at tinuro pa ang TV. “Kaya mo naman ‘yan bayaran, e. Sirain mo na.” Inirapan niya na lang ang kanyang pinsan at diniin ang mukha sa throw pillow at pinikit ang mga mata. Hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin ngayon. Iniisip niya ang deal na sinabi ni Lucifer sa kanya. “Sa tingin mo kayang gawin ‘yon ni Lucifer?” wala sa sarili niyang tanong at nag-angat ng tingin sa pinsan. “I mean, you guys are friends, right? Sa tingin mo magagawa niyang baliktarin ang lahat?” “He can if he wants to,” he said. Muli itong sumubo ng popcorn na hindi man lang siya tinatapunan ng tingin. “He’s rich and Za
“NAKAHANDA NA BA ANG lahat?” tanong ni Lin sa hindi mabilang na beses. Mahinang natawa si Pammy na tanging responde nito sa tanong ng kapwa niya sekretarya. Hindi na lang ito pinansin ni Lyla at muling nag-scroll sa kanyang hawak na tablet. It’s been six months. Yes. She has to move her design launching for six months kasi hindi niya pa kayang humarap sa maraming tao habang sa loob-loob niya ay gulong-gulo pa siya. It took her a lot of sleepless nights thinking what’s wrong with her. Kung bakit ganoon ang mommy niya. And luckily, her father sends her flower every time she feels down or anything. Kahit papano ay nararamdaman niyang hindi siya nag-iisa. She took a very deep breath and caressed her tummy. It took her a lot of courage to finally reschedule her design launching. At sa totoo lang, kinakabahan siya. Alam niyang maraming magkukwistyon sa kanya tungkol sa tiyan niya at tungkol kay Lucifer. “Grabe. Parang hindi pa seven months si baby,” sambit ni Lin habang nakatingin sa kan
Nanginginig ang kanyang mga kamay habang hawak ang panyong may burda ng pangalan na hinding-hindi niya makakalimutan. Her heart is beating erratically and she wanted to cry. Sa sobrang bilis ng tibok ng kanyang dibdib ay halos mahirapan na siya sa paghinga. Luciann… Nanghihina siyang napaupo sa lapag at humikbi. Hindi siya maaring magkakamali. This hanky is his. Pinagawa niya ito sa manugang ni Daylinda nang mapagdesisyunan niya ang pangalan ng kanyang anak. Sa ganoong pagkakataon siya naratnan ng taong bumukas ng pinto ng silid ni Lucky. She covered her face with her palm and sobbed silently while holding the hanky. Agad naman siyang dinaluhan ng taong pumasok sa silid at huli na nang malaman niyang si Lucifer ‘yon. “What happened? Are you okay?” he asked. She looked up at him and cried even harder. Mabilis naman siyang binalot ng binata sa isang mahigpit na yakap. Pinikit ni Lyla ang kanyang mga mata at umiyak nang umiyak. Pakiramdam niya ay nabuksan ang sugat sa kanyang puso na
A month had passed. Sa susunod na araw ang launching ng design na dahilan ng pagkakulong ni Zaylee ngayon. Yes, she’s in prison right now. Akala niya nga ay tutulungan ito ni Lucifer ngunit mukhang nagkamali siya. “Mommy, are you really gonna leave?” tanong ng bata habang nakatingin sa kanya. “I’m going to mis you.” Napangiti siya sa sinabi ng bata. Tinotohanan ni Lucifer ang sinabi nitong hindi ito magpapakita sa kanya. It’s been a month since she last time saw him. Nandito na siya nakatira sa bahay ni Lucifer ngayon at masasabi niyang nagiging komportable na siya rito. Malaki ang naging tulong ni Lucky para kahit papano ay maaliw siya sa bahay. Ngunit sa isang buwan na ‘yon, hindi pa rin niya mabanggit sa kanyang ina ang tungkol dito. Sure as hell, her mother will be overly dramatic again. “Yes, baby.” Tipid siyang ngumiti rito. “I don’t think your father will let you come with me.” Kasi sa totoo lang, gusto niyang makasama si Lucky pabalik sa New York. She wanted to introduce h
Hindi niya alam kung ilang oras na siyang umiiyak ngunit wala siyang pakialam. Wala rin siyang pakialam kung dala ng kanyang lungkot at pagkalasing ay nagha-hallucinate na siyang si Lucifer ang kanyang kaharap ngayon at nagpapakalma sa kanya.All she knew is that… she feels a little better. Pakiramdam niya ay nakunan ang sakit na kanyang kinikimkim sa dibdib. This is really a big help. Niyakap siya nito nang mahigpit na mas lalong nagpaiyak sa kanya. She bit her lower lip and closed her eyes. Maybe this is her hallucination. Maybe she’s just longing for him to comfort her. Kasi ganon naman lagi, e. Yung tipong ‘yung taong nanakit sa ‘yo ang nais mong magkomporta sa ‘yo.And because of crying so hard, Lyla didn’t notice she passed out. Nagising na lang siya nang maramdaman niyang may magaang kamay ang dumampi sa kanyang pisngi. She slowly lifted her eyelids and the moment she saw him, she closed her eyes again.Napahawak siya sa kanyang ulo. Lasing pa ba siya? Dalawang bote lang naman
Tulalang nakatitig si Lyla sa kanyang hawak na papel. Hatinggabi na ngunit hindi siiya makatulog kakaisip kung aalis na ba siya sa bansang ito o bisitahin ang kanyang kapatid na nasa ospital. It’s funny to think that she’s worried about someone who doesn’t seem to care about her. Mariing kinagat ng dalaga ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Kasi sa totoo lang, gusto niya ring makita ang kanyang ama. After hearing what her father was up to during those times she thought she suffered alone makes her feel bad. And the only thing to make her feel better is to apologize to him in person. She closed her eyes and dropped her body on the bed. Dinilat niyang muli ang mga mata at tumitig sa kisame; iniisip kung ano ang kanyang dapat gawin. Gusto niyang tawagan si Bella ngunit ayaw niya namang abalahin ito sa pag-aaral dahil sa kanyang pag-o-overthink. “Damn,” she murmured and rolled her eyes. Minsan napapaisip siya kung bakit ganito kabait ang puso niya. Inaamin niyang mas nat
Inayos ni Lyla ang buhok ng bata at ngumiti rito. Kakarating lang nila rito sa Manila at hindi pa rin sila nagkakausap ni Lucifer. She’s dying to know more about Britanny’s conditions because it seems very serious. Ngunit ano nga ba ang magagawa niya ngayon bukod sa tumunganga rito?She must admit, she’s worried. She’s worried kahit na hindi alam ni Britanny na kapatid siya nito. Ngunit maiiwasan niya bang makaramdam ng ganito?“Is there something troubling your mind, Mommy?”Wala sa sarili siyang napatingin sa batang nakatingin sa kanya. Nakakunot ang noo nito at mukhang nais nitong malaman kung ano ang bumabagabag sa kanyang isipan. Pinilit na lang ni Lyla ang ngumiti rito.Alam niyang matalino ang bata ngunit ayaw niyang damayin ito sa pag-o-overthink niya.“Nothing, anak. There’s nothing.” Tipid siyang ngumiti rito. “Do you want to go home na?”Ngumuso ito at niyakap ang kanyang paboritong stuffed toy na lagi niyang dala kahit saan. Kaya minsan ay tig-tatatlong bagahe ang kanyang
Titig na titig si Lyla sa binata habang kausap si Britanny sa kabilang linya. Sumikip ang dibdib ni Lyla sa kaalamang si Britanny ang kausap nito. She must be very important to him. Sa pagkakaalam niya, sinabi ni Lucifer sa kanya na nasa binata ang phone niya. They’ll spend their week here bonding with each other. But then… sinagot pa rin nito ang tawag ni Britanny. But what is she complaining about? Siya itong nagsabi rito na sagutin ang tawag tapos siya pa ang makakaramdam ng ganito. At isa pa, sino ba siya sa kanyang tingin param magselos nang ganito? Yes, she must admit it, she’s freaking jealous. Pero wala na siyang magagawa pa. At dahil nakatitig siya sa binata, kitang-kita niya kung paano umiba ang ekspresyon nito sa mukha kaya pati siya ay nakaramdam ng pagkabahala. He looked at her and she looked back at him with a confused look. “Okay. Give me an hour.” Hour? Nang matapos ang kanilang usapan ay agad itong tumayo at tumingin sa kanya. Nalilito siya sa mga kilos nito at
“Ang sakit ng ulo ko,” reklamo niya sa binata. Mahina itong natawa at nilapitan siya. Nakasimangot lang siya rito habang ang binata ay panay ang tawa. Tumatawa ring lumapit sa kanya si Lucky at yumakap sa kanyang beywang. Nandito sila sa Rock Pools, ang kanilang huling destinasyon sa araw na ito. Dalawang araw na lang ang natitira at babalik na sila sa Maynila. And to be honest, parang ayaw niya nang umalis. She wanted to stay here forever with Lucifer and Lucky. Never in her life felt this much contentment. Ngayon lang. And sadly, fate will take them away again. “Masakit pa?” tanong ni Lucifer nang halikan nito ang kanyang ulo. Paano ba naman kasi, hindi niya alam na mayroon palang bato roon sa pwesto kung saan siya nag-dive. Mabuti na lang at hindi masyadong malakas ang impact ng pagkakauntog niya. Sapat lang para hindi siya magkabukol. “Mommy, why are you wearing shirts? Why don't you wear bikinis like them?” Sabay turo ni Lucky sa mga babaeng nakasuot ng bikini. Nag-angat si
Tumitig siya sa kawalan at humugot ng malalim na hininga. Hindi pa rin naalis sa kanyang isipan ang tagpo nila ng Lola ni Gio kanina. She didn’t expect to see them here. Masyado na sigurong maliit ang Pilipinas para magtagpo ang kanilang mga landas. “That’s the sixth deep breaths I heard from you.” Hindi niya na pa kailangan lumingon kung sino ito. Tumabi ito sa kanya ng upo ngunit hindi niya pa rin inaalis ang tingin sa kawalan. Masikip ang kanyang dibdib at nalulungkot siya. Sino ba namang hindi makakaramdam ng lungokot, ‘di ba? Malapit nang mag-isang dekada nang mawala si Gio pero hanggang ngayon pala ay sinisisi pa rin siya ng pamilya ng mga ito. Hanggang ngayon ay galit pa rin ang na sa puso nila kapag nakikita siya o nababanggit man lang ang pangalan niya. “Forget what they said,” mahinang usal ni Lucifer. Mapait siyang napangiti at tumingala sa kalangitan. “I tried. I’m trying. But I don't think I can. Even their words they told me nine years ago is still in my head. Those