Tahimik na nakahiga si Lyla sa kama. Umalis si Lucifer kanina at hanggang ngayon ay hindi pa nakakabalik. Hindi rin naman siya interesado kung babalik ba ito o hindi. Mas mabuti nga na umalis ito dahil parang sumisikip ang hotel suite niya kapag nandito ang binata. Dinilat niya ang kanyang mga mata at tumingin sa wall clock. As dos na ng madaling araw pero hindi pa rin siya dinadalaw ng antok. Paano ba naman kasi, sobrang dami ng in-order ni Lucifer kanina at sobrang dami rin niyang nakain. She can’t believe those foods fit inside her stomach. Hinubad na lang ni Lyla ang kanyang suot n aroba at humiga na lang sa kama ulit. She’s wearing her favorite satin dress. Bukod sa pajama niya, itong satin na dress niya ang mas mabilis nagpapatulog sa kanya. Hindi na rin siya nagsusuot ng bra dahil alam niyang hindi na rin babalik si Lucifer. Like, hello? Wala itong card key. Once he leaves the room, he can’t go back in anymore. Kaya naman malaki ang kompyansa niyang hindi na ito muling papaso
He wrapped his arms around her waist possessively. Pinikit niya ang kanyang mga mata at sinubukan itong tanggalin ngunit masyadong mahigpit ang pagkakayapos nito. She tried to push his arms away but he’s too strong. “Lucifer,” pag-ungot niya. “Papasikat na ang araw.” “I’m tired,” sambit nito. “And you are too. Relax.” Sino ba naman kasing hindi mapapagod kung kakatapos lang nila, ‘di ba? And to be honestly speaking, his thing is still inside her! Gusto niya itong alisin ngunit masyadong makulit si Lucifer. “Well, at least pull your length out. I need to get up.” “I need to recharge my energy back.” See? Napakatuso nito masyado. Ang kulit-kulit at parang hindi makaintindi. Well may point naman si Lucifer. She’s damn tired and moving her legs would only make it tremble. Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga. “Alam mo bang mali itong ginagawa natin?” mahinang tanong niya. Lucifer hummed behind her. Her lips parted when he suddenly buried his face at t
Namulat si Lyla na wala si Lucifer sa kanyang tabi. Agad siyang nag-inat ng katawan at humugot ng malalim na hininga. Dahan-dahan siyang bumangon at inilibot ang kanyang paningin. Walang bakas ni Lucifer ang naiiwan sa paligid.Mariin niyang kiangat ang ibabang labi at pinikit ang mga mata. She rubbed her eyes and bit her lower lip. And suddenly, she felt empty. Pakiramdam niya ay nag-iisa lang siya at hindi niya maintindihan kung bakit niya ito nararamadaman in the very first place.“You’re awake.”Wala sa sarili siyang napalingon sa nagsalita at kinunotan ito ng noo. “What the hell are you doing here?”“I was here the whole night,” bagot nitong saad. “Breakfast is ready. Can you get up?”Napataas ang kanyang kilay sa tanong nito. “Excuse me? After what you did to me? Itatanong mo pa sa ‘kin kung kaya ko ang tumayo? Are you stupid or something?”Hindi na lamang siya pinansin ng binata at nagtungo sa center table. Iniisa-isang nilapag ng binata ang mga ini order nitong mga pagkain. Na
Tahimik na nilagay ni Lyla ang mga painting materials sa loob ng cart na tulak-tulak ngayon ni Lucifer. After their breakfast ay agad siyang gumayak kahit nanginginig pa ang kanyang mga binti dahil hindi siya pwedeng hindi matuloy sa kanyang pupuntahan. “What are you going to do with this? Donate to the poor?” Nilingon niya ang binata at sinamaan ito ng tingin. “Is it that hard for you to shut the fuck up and just keep pushing the cart?” Umirap sa kanya si Lucifer ngunit hindi na ito sumagot pa. She rolled her eyes and continue picking the exact number of brushes she’s going to use. Muli siyang naglakad at nagtungo sa likod ng isang shelf para maghanap ng iba pang kulay ng paint at iba pang mga painting materials. Nang matapos siya sa pamimili ng painting materials ay nagtungo na siya sa cashier. Habang naglalakad ay hindi nakakaligtaan ng mga matani Lyla ang mga babaeng wagas kung makatingin sa kanyang alipin. Yes, alipin. She considered Lucifer as her alipin for today. Tagatulak
Tahimik na tinatanaw ni Lucifer si Lyla na abala sa pakikipag-usap sa bata. And yes, they’re really in an orphanage with a lot of kids. Pero mukhang lahat sila ay kilala ni Lyla. Hindi man lang nga siya nito binabalingan ng tingin. “Wow, what a great art!” she exclaimed. And yes, they’re painting. Pero sila lang, wala siyang kinalaman doon. Tahimik lang siyang nakatingin sa dalaga na may pinta na ng ang pisngi. And she seems to forget he’s here with her. But that is no a big deal to him. Mas mabuti na itong ganito na nakakalimutan nitong kasama siya. He wanted to know more about her. He wanted to see the real her. Masid na masid ang binata habang nakatingin kay Lyla. Looks like she’s having fun with the kids. Nakikipagkulitan pa nga ang ito sa mga bata na para bang magkapatid na nagba-bonding. “Lyla has a very good soul.” Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang tabi nang may magsalita at bumungad sa kanya ang madre na sumalubong sa kanila kanina. Pinilit ni Lucifer na tumango.
Naalimpungatan si Lyla nang makaamoy siya ng mabangong pagkain. Nag-inat siya ng katawan at humikab saka niya dahan-dahang dinilat ang mga mata. Labis siyang nagtaka nang mapansin niyang hindi ito ang silid na kanyang nirerentahan.Agad siyang bumangon at naglibot ng paningin. Her head tilted a bit as she started grasping her body; may damit pa naman pala siyang suot. Wala sa sarili siyang napatingin sa kanyang pambising na relo at pilit na inaalala kung paano siya napunta rito.It’s already eight in the evening. And the last thing she can recall is she fell asleep inside the car. Tama! Nakatulog siya sa sasakyan ngunit bukod pa roon ay wala na siyang ibang naaalala. Did Lucifer carry her here? At hindi man lang siya nagising.Wala sa sariling napatingni siya sa pintong mayroong kaunting siwang. Galing dito ang mabangong amoy ng pagkain. Ramdam niyang kumalam ang kanyang sikmura. She pulled the heavy duvet above her body and climbed off the bed. Nagnahanap siya ng slippers dahil mukha
Hindi maiguhit ang hitsura ni Lyla habang nakaupo sa kanyang upuan sa loob ng private jet ni Lucifer. Yes, they’re not riding in a public plane. May sariling eroplano si Lucifer at kasalukuyan silang nandito patungong Pilipinas. Lucifer is reading some magazine and that keeps him busy. Habang siya ay iniisip kung bakit nagpauto siya sa binata. Obviously, hindi naman ito gagawin ni Lucifer, kapag magsusumbong ito, hindi siya ang masisira, pati rin ito. But still, she can’t risk it. Ayaw niyang marumihan ang kanyang pangalan. Because unlike Lucifer, kapag may issue tungkol sa mga scandal, it’s always the woman to take the blame. Ang babae palagi ang nakikitang mali. And then they would praise the man for what he did. That’s how fucked up out society is. Tumayo na siya at naglibot ng paningin sa paligid. Walang imik siyang pumasok sa kanyang cabin at umupo sa kama. Sobrang tahimik ng paligid at sobrang ganda matulog. Kaya hindi na siya nagdalawang isip na humiga sa kama. Pinikit niya
“Hindi ko talaga akalaing babalik ka. Akala ko nagtatampo ka na talaga sa ‘kin,” halos maluha-luhang sambit ng kanyang ina. She bit her lower lip. Gusto niyang sabihin dito na wala naman talaga siyang balak na magpunta pa rito ngunit dahil bina-black mail siya ng isa riyan ay wala siyang ibang choice kundi ang magpunta rito kahit na labag sa kanyang loob. “I just realized, your wedding is approaching and I want to… uhm, participate in that kind of special day of your life,” mahinang saad niya. Kitang-kita ni Lyla kung paano nagningning ang mga mata ng ina sa kanyang sinabi. And she felt bad kasi hindi ‘yon bukal sa kanyang loob. Hindi niya gustong magpunta rito. Napilit lamang siya ni Lucifer. Kaya pinilit na lang ni Lyla ang ngumiti. “So you agree to be my wedding’s maid of honor, anak?” tanong ng kanyang ina na mayroong kakaibang saya ang kislap ng mga mata. Does she have any choice? Kaysa naman ang mamatay sa boredom dito sa lugar na ito, might as well ay aliwin niya ang kanyan
“NAKAHANDA NA BA ANG lahat?” tanong ni Lin sa hindi mabilang na beses. Mahinang natawa si Pammy na tanging responde nito sa tanong ng kapwa niya sekretarya. Hindi na lang ito pinansin ni Lyla at muling nag-scroll sa kanyang hawak na tablet. It’s been six months. Yes. She has to move her design launching for six months kasi hindi niya pa kayang humarap sa maraming tao habang sa loob-loob niya ay gulong-gulo pa siya. It took her a lot of sleepless nights thinking what’s wrong with her. Kung bakit ganoon ang mommy niya. And luckily, her father sends her flower every time she feels down or anything. Kahit papano ay nararamdaman niyang hindi siya nag-iisa. She took a very deep breath and caressed her tummy. It took her a lot of courage to finally reschedule her design launching. At sa totoo lang, kinakabahan siya. Alam niyang maraming magkukwistyon sa kanya tungkol sa tiyan niya at tungkol kay Lucifer. “Grabe. Parang hindi pa seven months si baby,” sambit ni Lin habang nakatingin sa kan
Nanginginig ang kanyang mga kamay habang hawak ang panyong may burda ng pangalan na hinding-hindi niya makakalimutan. Her heart is beating erratically and she wanted to cry. Sa sobrang bilis ng tibok ng kanyang dibdib ay halos mahirapan na siya sa paghinga. Luciann… Nanghihina siyang napaupo sa lapag at humikbi. Hindi siya maaring magkakamali. This hanky is his. Pinagawa niya ito sa manugang ni Daylinda nang mapagdesisyunan niya ang pangalan ng kanyang anak. Sa ganoong pagkakataon siya naratnan ng taong bumukas ng pinto ng silid ni Lucky. She covered her face with her palm and sobbed silently while holding the hanky. Agad naman siyang dinaluhan ng taong pumasok sa silid at huli na nang malaman niyang si Lucifer ‘yon. “What happened? Are you okay?” he asked. She looked up at him and cried even harder. Mabilis naman siyang binalot ng binata sa isang mahigpit na yakap. Pinikit ni Lyla ang kanyang mga mata at umiyak nang umiyak. Pakiramdam niya ay nabuksan ang sugat sa kanyang puso na
A month had passed. Sa susunod na araw ang launching ng design na dahilan ng pagkakulong ni Zaylee ngayon. Yes, she’s in prison right now. Akala niya nga ay tutulungan ito ni Lucifer ngunit mukhang nagkamali siya. “Mommy, are you really gonna leave?” tanong ng bata habang nakatingin sa kanya. “I’m going to mis you.” Napangiti siya sa sinabi ng bata. Tinotohanan ni Lucifer ang sinabi nitong hindi ito magpapakita sa kanya. It’s been a month since she last time saw him. Nandito na siya nakatira sa bahay ni Lucifer ngayon at masasabi niyang nagiging komportable na siya rito. Malaki ang naging tulong ni Lucky para kahit papano ay maaliw siya sa bahay. Ngunit sa isang buwan na ‘yon, hindi pa rin niya mabanggit sa kanyang ina ang tungkol dito. Sure as hell, her mother will be overly dramatic again. “Yes, baby.” Tipid siyang ngumiti rito. “I don’t think your father will let you come with me.” Kasi sa totoo lang, gusto niyang makasama si Lucky pabalik sa New York. She wanted to introduce h
Hindi niya alam kung ilang oras na siyang umiiyak ngunit wala siyang pakialam. Wala rin siyang pakialam kung dala ng kanyang lungkot at pagkalasing ay nagha-hallucinate na siyang si Lucifer ang kanyang kaharap ngayon at nagpapakalma sa kanya.All she knew is that… she feels a little better. Pakiramdam niya ay nakunan ang sakit na kanyang kinikimkim sa dibdib. This is really a big help. Niyakap siya nito nang mahigpit na mas lalong nagpaiyak sa kanya. She bit her lower lip and closed her eyes. Maybe this is her hallucination. Maybe she’s just longing for him to comfort her. Kasi ganon naman lagi, e. Yung tipong ‘yung taong nanakit sa ‘yo ang nais mong magkomporta sa ‘yo.And because of crying so hard, Lyla didn’t notice she passed out. Nagising na lang siya nang maramdaman niyang may magaang kamay ang dumampi sa kanyang pisngi. She slowly lifted her eyelids and the moment she saw him, she closed her eyes again.Napahawak siya sa kanyang ulo. Lasing pa ba siya? Dalawang bote lang naman
Tulalang nakatitig si Lyla sa kanyang hawak na papel. Hatinggabi na ngunit hindi siiya makatulog kakaisip kung aalis na ba siya sa bansang ito o bisitahin ang kanyang kapatid na nasa ospital. It’s funny to think that she’s worried about someone who doesn’t seem to care about her. Mariing kinagat ng dalaga ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Kasi sa totoo lang, gusto niya ring makita ang kanyang ama. After hearing what her father was up to during those times she thought she suffered alone makes her feel bad. And the only thing to make her feel better is to apologize to him in person. She closed her eyes and dropped her body on the bed. Dinilat niyang muli ang mga mata at tumitig sa kisame; iniisip kung ano ang kanyang dapat gawin. Gusto niyang tawagan si Bella ngunit ayaw niya namang abalahin ito sa pag-aaral dahil sa kanyang pag-o-overthink. “Damn,” she murmured and rolled her eyes. Minsan napapaisip siya kung bakit ganito kabait ang puso niya. Inaamin niyang mas nat
Inayos ni Lyla ang buhok ng bata at ngumiti rito. Kakarating lang nila rito sa Manila at hindi pa rin sila nagkakausap ni Lucifer. She’s dying to know more about Britanny’s conditions because it seems very serious. Ngunit ano nga ba ang magagawa niya ngayon bukod sa tumunganga rito?She must admit, she’s worried. She’s worried kahit na hindi alam ni Britanny na kapatid siya nito. Ngunit maiiwasan niya bang makaramdam ng ganito?“Is there something troubling your mind, Mommy?”Wala sa sarili siyang napatingin sa batang nakatingin sa kanya. Nakakunot ang noo nito at mukhang nais nitong malaman kung ano ang bumabagabag sa kanyang isipan. Pinilit na lang ni Lyla ang ngumiti rito.Alam niyang matalino ang bata ngunit ayaw niyang damayin ito sa pag-o-overthink niya.“Nothing, anak. There’s nothing.” Tipid siyang ngumiti rito. “Do you want to go home na?”Ngumuso ito at niyakap ang kanyang paboritong stuffed toy na lagi niyang dala kahit saan. Kaya minsan ay tig-tatatlong bagahe ang kanyang
Titig na titig si Lyla sa binata habang kausap si Britanny sa kabilang linya. Sumikip ang dibdib ni Lyla sa kaalamang si Britanny ang kausap nito. She must be very important to him. Sa pagkakaalam niya, sinabi ni Lucifer sa kanya na nasa binata ang phone niya. They’ll spend their week here bonding with each other. But then… sinagot pa rin nito ang tawag ni Britanny. But what is she complaining about? Siya itong nagsabi rito na sagutin ang tawag tapos siya pa ang makakaramdam ng ganito. At isa pa, sino ba siya sa kanyang tingin param magselos nang ganito? Yes, she must admit it, she’s freaking jealous. Pero wala na siyang magagawa pa. At dahil nakatitig siya sa binata, kitang-kita niya kung paano umiba ang ekspresyon nito sa mukha kaya pati siya ay nakaramdam ng pagkabahala. He looked at her and she looked back at him with a confused look. “Okay. Give me an hour.” Hour? Nang matapos ang kanilang usapan ay agad itong tumayo at tumingin sa kanya. Nalilito siya sa mga kilos nito at
“Ang sakit ng ulo ko,” reklamo niya sa binata. Mahina itong natawa at nilapitan siya. Nakasimangot lang siya rito habang ang binata ay panay ang tawa. Tumatawa ring lumapit sa kanya si Lucky at yumakap sa kanyang beywang. Nandito sila sa Rock Pools, ang kanilang huling destinasyon sa araw na ito. Dalawang araw na lang ang natitira at babalik na sila sa Maynila. And to be honest, parang ayaw niya nang umalis. She wanted to stay here forever with Lucifer and Lucky. Never in her life felt this much contentment. Ngayon lang. And sadly, fate will take them away again. “Masakit pa?” tanong ni Lucifer nang halikan nito ang kanyang ulo. Paano ba naman kasi, hindi niya alam na mayroon palang bato roon sa pwesto kung saan siya nag-dive. Mabuti na lang at hindi masyadong malakas ang impact ng pagkakauntog niya. Sapat lang para hindi siya magkabukol. “Mommy, why are you wearing shirts? Why don't you wear bikinis like them?” Sabay turo ni Lucky sa mga babaeng nakasuot ng bikini. Nag-angat si
Tumitig siya sa kawalan at humugot ng malalim na hininga. Hindi pa rin naalis sa kanyang isipan ang tagpo nila ng Lola ni Gio kanina. She didn’t expect to see them here. Masyado na sigurong maliit ang Pilipinas para magtagpo ang kanilang mga landas. “That’s the sixth deep breaths I heard from you.” Hindi niya na pa kailangan lumingon kung sino ito. Tumabi ito sa kanya ng upo ngunit hindi niya pa rin inaalis ang tingin sa kawalan. Masikip ang kanyang dibdib at nalulungkot siya. Sino ba namang hindi makakaramdam ng lungokot, ‘di ba? Malapit nang mag-isang dekada nang mawala si Gio pero hanggang ngayon pala ay sinisisi pa rin siya ng pamilya ng mga ito. Hanggang ngayon ay galit pa rin ang na sa puso nila kapag nakikita siya o nababanggit man lang ang pangalan niya. “Forget what they said,” mahinang usal ni Lucifer. Mapait siyang napangiti at tumingala sa kalangitan. “I tried. I’m trying. But I don't think I can. Even their words they told me nine years ago is still in my head. Those