Thank you po Miss Gene Darden for leaving a review! Maraming salamat sa mag naghintay na magkaroon ng kwento si Lucifer. Mas pagagandahin ko pa ang kwento hihi. See you bukas, Senyoras!
Tahimik niyang inubos ang sopas na bigay ng kanyang ina sa kanya. She must admit that it tastes so damn good. Kaya naman naubos niya agad ito. Napangiti naman ang kanyang ina sa kanya at hinaplos ang kanyang buhok. After eating, Shirley handed her the tablet to take and a glass of water. Tipid niya lang itong nginitian at tinanggap ito saka ito ininom. She bit her lower lip and handed back the glass to her mother. Tipid siyang ngumiti rito at sumandal sa headboard ng kama. “Are you feeling better now? Shall I ready the warm water?” tanong nito sa kanya. She nodded her head. “Yeah, a little better. But no, I can do that, Mom. Don’t worry about that.” Ngunit umiling ito sa kanya at ngumiti. “No, anak. I want you to rest and let me ready the tub for you. What do you want me to add on the water? Vanilla oil? Milk?” Mariing kinagat ni Lyla ang ibabang labi at bumuntong hininga. Mukhang wala na siyang pagpipilian. Aaminin niya rin na medyo nahihilo pa rin siya kaya naman wala siyang iba
“I wonder how will you sound like when you’re moaning my name?” Namilog ang mga mata ng dalaga sa narinig at magsasalita pa sana siya nang bumukas ang pinto sa backseat at pumasok sa loob ng sasakyan ang kanyang mommy. Mariing tinikom ni Lyla ang kanyang bibig para pigilan ang sarili sa kung ano mang masamang salita ang nais niyang sambitin. “Pasensya na kung natagalan. Kinausap ko pa kasi ang designer para magpasukat ka, anak.” Nangunot ang kanyang noo at nilingon ang kanyang mommy sa likuran. “What do you mean magpapasukat? Saan?” “For your Tito Hades’ company anniversary celebration. Kailangan nandoon ka kaya magpapagawa tayo ng dress mo,” saad nito. Agad siyang umiling. “No need, Mom. I can just buy a gown. Kailan ba?” “Sa sabado,” nakangiting wika nito. “How are you guys here? I hope walang bangayan na naganap sa inyong dalawa. Matatanda na kayo. Hindi na dapat kayo umaktong parang teenagers.” Walang ibang nagawa si Lyla kundi ang umirap sa hangin at hindi na umimik. She’s
“So, I guess I’ll see you tomorrow for our first session?” nakangiting tanong ni Jorex. Ngumiti si Lyla at tumango. “Thank you so much and take care.” Ngumiti rin ito sa kanya saka ito pumasok sa sasakyan. Kumaway siya rito at agad namang umusad paalis ang sasakyan. Humugot siya ng malalim na hininga at pinagkrus ang kanyang braso sa harap ng kanyang. That man is Jorex Gordon, ang ni-refer sa kanya ni Hades. It’s been a week since that incident in the restaurant happened. And it’s been a week ngunit panay pa rin ang bangayan nil ani Lucifer. Ewan niya ba kung bakit game na game ang binata makipagtalo sa kanya na para bang hindi ito 27 years old! He’s being unreasonable so she has to argue back. Why does it feel like the universe is testing her patience in so many ways the universe could ever imagine just by sending the king of hell, Lucifer. Minsan nga ay naiinip niya kung pwede bang isauli kay Satanas itong sugo niyang kapangalan niya para maging mapayapa na ang buhay niya. Bahag
“What happened to that guy?” kunot noong tanong ni Elvie sa kanya. “Bakit nag-walk out ‘yon? Magkagalit kayo?” Lyla pursed her lips and nodded her head. “Yeah. Pero siguro nagmamadali lang ‘yon. Hayaan mo na. Tinatawag na yata ng impyerno.” Ipinagkibit balikat niya lang ito at tumingin sa malaking salamin sa. She turned around and she can’t help but admire how beautiful this gown is. Hindi siya nagsisising ipagkatiwala kay Elvie ang kanyang damit na susuotin para sa ball nila bukas. After their movie date ay dumiretso silang dalawa rito sa boutique ni Elvie para kunin ang kanyang gown. And honestly, she loves it so much. Backless ito at may open arc sa kanyang beywang. It shows a little too much of her skin but she’s fine with it. Maganda naman, e. Kaya wala siyang reklamo rito. “Anyways, you will look good with your hair down with that gown,” Elvie suggested. “You’re so pretty, love.” “Thanks.” She winked at her friend. “Anyways, bibihis na ako para maayos na ito. I’ll be back i
“Isa pang set,” saad ni Jorex. She nodded her head. Pawis na pawis na siya ngunit hindi siya umimik. She wanted to exhaust herself just by this exercise. She wanted to burn some fats and calories. How do you think she still look fit, right? Puro pa naman siya kain sa loob ng kanyang opisina lalo na sa tuwing naguguhit siya ng bagong design. Mamayang gabi na ang event kaya naman alam niyang kukulitin na naman siya ng kanyang mommy para mag-ayos. Hindi rin naman siya kailangan pang pilitin dahil tulad ng sabi niya, she will come to promote her products. “And that’s it,” sambit ni Jorex at pumalakpak sa kanya. “What a great strength you have.” She smiled. “Thanks. I’ll take that as a compliment.” Napangiti rin si Jorex at inabutan siya ng inumin na agad niyang tinanggap. Pinunasan niya ang kanyang pawis sa leeg at noo saka ininom ang bigay nitong drink. She roamed her eyes all over the place. Hindi tulad sa New York, ang mga tao sa loob ng gym na ito ay panay ang sulyap sa iba pang n
Tahimik na nakasunod si Lyla sa binata na para bang nagmamadali sa laki ng nga hakbang nito habang siya ay ingat na ingat sa bawat hakbang na ginagawa. She’s afraid to fall, okay? That’s the last thing he wanted to happen right now.Ngunit laking gulat niya nang biglang tumigil ang binata sa paglalakad at humarap sa kanya. Hindi agad nakapreno ang dalaga sa biglang tigil nito kaya naman muntikan na siyag mawalan ng balanse. Mabilis naman ang mga braso ni Lucifer na hapitin siya sa beywang upang hindi siya mahulog sa lapag.He pulled her close while looking at her eyes. Napahawak naman siya sa braso nito at napasinghap. She blinked her eyes several times and that’s when she realized their position right now. Kaya naman itutulak na sana niya ito nang mas lalong hinigpitan ni Lucifer ang pagkakahawak sa kanyang beywang.“Lucifer─”Hindi niya pa man natatapos ang sasabihin nang bigla siya nitong siniil ng malalim na halik. Namilog ang mga mata ni Lyla at biglang nagblangko ang kanyang ut
Lyla bit her lower lip while looking at her mother. Pansin niyang aliw na aliw sa mga pangyayari sa event ang kanyang mommy kaya naman hinayaan na niya. Hades keep introducing her mother to his businessmen friends and that made her smile.Never, not once in her life, ever saw his biological father introduced her mother proudly like that. It’s always ‘sa bahay ka na lang at alagaan mo ang mga bata.’ What a shame. This is why she’s so thankful that her mother finally saw her worth and decided to end her relationship with her biological father.Tinawag na si Hades at kanyang mommy para sa isang sayaw. Napangiti naman siya roon dahil mukhang ito na ang pinakahihintay ng kanyang mommy. Her mother loves showing off her jewelries kasi bukod sa mamahalin ito ay gawa rin niya ito.Nagulat siya nang may maglahad ng kamay sa kanyang harapan. She lifted her gaze and saw Blade. He’s smiling at her while offering his hand. Tinaasan niya ito ng kilay.“May I dance with the prettiest woman in this pa
Nagising siya dahil sa sinag ng araw na tumatama sa kanyang mga mata mula sa bintanang nakalimutan niyang isara kagabi. Umikot siya patalikod sa liwanag na ‘yon ngunit naramdaman niya naman ang pagkirot ng kanyang sintido na para bang may tumitibok doon. Kaya naman napipilitang bumangon ang dalaga at hinilot ang kanyang sintido. She was about to rub her eyes when she felt her mascara is still on. Doon nagsimula mag-flashback sa kanya ang lahat ng mga nangyari kagabi. Kung paano siya natamaan ng alak the moment Blade asked her to dance at kung paano siya hinatid ni Lucifer kagabi. Was that really Lucifer? Hindi kaya clone lang niya ito? He was kind to her last night. Very weird. Dahan-dahang dinilat ni Lyla ang kanyang mga mata at inilibot ang tingin sa silid. Siya lang mag-isa. Tinignan niya rin ang kanyang katawan sa ilalim ng kumot at napansing wala namang masakit sa kanya at hindi rin nagalaw ang kanyang suot na gown. Mukhang hindi naman siya pinagsamantalahan ng manyak niyang st
“NAKAHANDA NA BA ANG lahat?” tanong ni Lin sa hindi mabilang na beses. Mahinang natawa si Pammy na tanging responde nito sa tanong ng kapwa niya sekretarya. Hindi na lang ito pinansin ni Lyla at muling nag-scroll sa kanyang hawak na tablet. It’s been six months. Yes. She has to move her design launching for six months kasi hindi niya pa kayang humarap sa maraming tao habang sa loob-loob niya ay gulong-gulo pa siya. It took her a lot of sleepless nights thinking what’s wrong with her. Kung bakit ganoon ang mommy niya. And luckily, her father sends her flower every time she feels down or anything. Kahit papano ay nararamdaman niyang hindi siya nag-iisa. She took a very deep breath and caressed her tummy. It took her a lot of courage to finally reschedule her design launching. At sa totoo lang, kinakabahan siya. Alam niyang maraming magkukwistyon sa kanya tungkol sa tiyan niya at tungkol kay Lucifer. “Grabe. Parang hindi pa seven months si baby,” sambit ni Lin habang nakatingin sa kan
Nanginginig ang kanyang mga kamay habang hawak ang panyong may burda ng pangalan na hinding-hindi niya makakalimutan. Her heart is beating erratically and she wanted to cry. Sa sobrang bilis ng tibok ng kanyang dibdib ay halos mahirapan na siya sa paghinga. Luciann… Nanghihina siyang napaupo sa lapag at humikbi. Hindi siya maaring magkakamali. This hanky is his. Pinagawa niya ito sa manugang ni Daylinda nang mapagdesisyunan niya ang pangalan ng kanyang anak. Sa ganoong pagkakataon siya naratnan ng taong bumukas ng pinto ng silid ni Lucky. She covered her face with her palm and sobbed silently while holding the hanky. Agad naman siyang dinaluhan ng taong pumasok sa silid at huli na nang malaman niyang si Lucifer ‘yon. “What happened? Are you okay?” he asked. She looked up at him and cried even harder. Mabilis naman siyang binalot ng binata sa isang mahigpit na yakap. Pinikit ni Lyla ang kanyang mga mata at umiyak nang umiyak. Pakiramdam niya ay nabuksan ang sugat sa kanyang puso na
A month had passed. Sa susunod na araw ang launching ng design na dahilan ng pagkakulong ni Zaylee ngayon. Yes, she’s in prison right now. Akala niya nga ay tutulungan ito ni Lucifer ngunit mukhang nagkamali siya. “Mommy, are you really gonna leave?” tanong ng bata habang nakatingin sa kanya. “I’m going to mis you.” Napangiti siya sa sinabi ng bata. Tinotohanan ni Lucifer ang sinabi nitong hindi ito magpapakita sa kanya. It’s been a month since she last time saw him. Nandito na siya nakatira sa bahay ni Lucifer ngayon at masasabi niyang nagiging komportable na siya rito. Malaki ang naging tulong ni Lucky para kahit papano ay maaliw siya sa bahay. Ngunit sa isang buwan na ‘yon, hindi pa rin niya mabanggit sa kanyang ina ang tungkol dito. Sure as hell, her mother will be overly dramatic again. “Yes, baby.” Tipid siyang ngumiti rito. “I don’t think your father will let you come with me.” Kasi sa totoo lang, gusto niyang makasama si Lucky pabalik sa New York. She wanted to introduce h
Hindi niya alam kung ilang oras na siyang umiiyak ngunit wala siyang pakialam. Wala rin siyang pakialam kung dala ng kanyang lungkot at pagkalasing ay nagha-hallucinate na siyang si Lucifer ang kanyang kaharap ngayon at nagpapakalma sa kanya.All she knew is that… she feels a little better. Pakiramdam niya ay nakunan ang sakit na kanyang kinikimkim sa dibdib. This is really a big help. Niyakap siya nito nang mahigpit na mas lalong nagpaiyak sa kanya. She bit her lower lip and closed her eyes. Maybe this is her hallucination. Maybe she’s just longing for him to comfort her. Kasi ganon naman lagi, e. Yung tipong ‘yung taong nanakit sa ‘yo ang nais mong magkomporta sa ‘yo.And because of crying so hard, Lyla didn’t notice she passed out. Nagising na lang siya nang maramdaman niyang may magaang kamay ang dumampi sa kanyang pisngi. She slowly lifted her eyelids and the moment she saw him, she closed her eyes again.Napahawak siya sa kanyang ulo. Lasing pa ba siya? Dalawang bote lang naman
Tulalang nakatitig si Lyla sa kanyang hawak na papel. Hatinggabi na ngunit hindi siiya makatulog kakaisip kung aalis na ba siya sa bansang ito o bisitahin ang kanyang kapatid na nasa ospital. It’s funny to think that she’s worried about someone who doesn’t seem to care about her. Mariing kinagat ng dalaga ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Kasi sa totoo lang, gusto niya ring makita ang kanyang ama. After hearing what her father was up to during those times she thought she suffered alone makes her feel bad. And the only thing to make her feel better is to apologize to him in person. She closed her eyes and dropped her body on the bed. Dinilat niyang muli ang mga mata at tumitig sa kisame; iniisip kung ano ang kanyang dapat gawin. Gusto niyang tawagan si Bella ngunit ayaw niya namang abalahin ito sa pag-aaral dahil sa kanyang pag-o-overthink. “Damn,” she murmured and rolled her eyes. Minsan napapaisip siya kung bakit ganito kabait ang puso niya. Inaamin niyang mas nat
Inayos ni Lyla ang buhok ng bata at ngumiti rito. Kakarating lang nila rito sa Manila at hindi pa rin sila nagkakausap ni Lucifer. She’s dying to know more about Britanny’s conditions because it seems very serious. Ngunit ano nga ba ang magagawa niya ngayon bukod sa tumunganga rito?She must admit, she’s worried. She’s worried kahit na hindi alam ni Britanny na kapatid siya nito. Ngunit maiiwasan niya bang makaramdam ng ganito?“Is there something troubling your mind, Mommy?”Wala sa sarili siyang napatingin sa batang nakatingin sa kanya. Nakakunot ang noo nito at mukhang nais nitong malaman kung ano ang bumabagabag sa kanyang isipan. Pinilit na lang ni Lyla ang ngumiti rito.Alam niyang matalino ang bata ngunit ayaw niyang damayin ito sa pag-o-overthink niya.“Nothing, anak. There’s nothing.” Tipid siyang ngumiti rito. “Do you want to go home na?”Ngumuso ito at niyakap ang kanyang paboritong stuffed toy na lagi niyang dala kahit saan. Kaya minsan ay tig-tatatlong bagahe ang kanyang
Titig na titig si Lyla sa binata habang kausap si Britanny sa kabilang linya. Sumikip ang dibdib ni Lyla sa kaalamang si Britanny ang kausap nito. She must be very important to him. Sa pagkakaalam niya, sinabi ni Lucifer sa kanya na nasa binata ang phone niya. They’ll spend their week here bonding with each other. But then… sinagot pa rin nito ang tawag ni Britanny. But what is she complaining about? Siya itong nagsabi rito na sagutin ang tawag tapos siya pa ang makakaramdam ng ganito. At isa pa, sino ba siya sa kanyang tingin param magselos nang ganito? Yes, she must admit it, she’s freaking jealous. Pero wala na siyang magagawa pa. At dahil nakatitig siya sa binata, kitang-kita niya kung paano umiba ang ekspresyon nito sa mukha kaya pati siya ay nakaramdam ng pagkabahala. He looked at her and she looked back at him with a confused look. “Okay. Give me an hour.” Hour? Nang matapos ang kanilang usapan ay agad itong tumayo at tumingin sa kanya. Nalilito siya sa mga kilos nito at
“Ang sakit ng ulo ko,” reklamo niya sa binata. Mahina itong natawa at nilapitan siya. Nakasimangot lang siya rito habang ang binata ay panay ang tawa. Tumatawa ring lumapit sa kanya si Lucky at yumakap sa kanyang beywang. Nandito sila sa Rock Pools, ang kanilang huling destinasyon sa araw na ito. Dalawang araw na lang ang natitira at babalik na sila sa Maynila. And to be honest, parang ayaw niya nang umalis. She wanted to stay here forever with Lucifer and Lucky. Never in her life felt this much contentment. Ngayon lang. And sadly, fate will take them away again. “Masakit pa?” tanong ni Lucifer nang halikan nito ang kanyang ulo. Paano ba naman kasi, hindi niya alam na mayroon palang bato roon sa pwesto kung saan siya nag-dive. Mabuti na lang at hindi masyadong malakas ang impact ng pagkakauntog niya. Sapat lang para hindi siya magkabukol. “Mommy, why are you wearing shirts? Why don't you wear bikinis like them?” Sabay turo ni Lucky sa mga babaeng nakasuot ng bikini. Nag-angat si
Tumitig siya sa kawalan at humugot ng malalim na hininga. Hindi pa rin naalis sa kanyang isipan ang tagpo nila ng Lola ni Gio kanina. She didn’t expect to see them here. Masyado na sigurong maliit ang Pilipinas para magtagpo ang kanilang mga landas. “That’s the sixth deep breaths I heard from you.” Hindi niya na pa kailangan lumingon kung sino ito. Tumabi ito sa kanya ng upo ngunit hindi niya pa rin inaalis ang tingin sa kawalan. Masikip ang kanyang dibdib at nalulungkot siya. Sino ba namang hindi makakaramdam ng lungokot, ‘di ba? Malapit nang mag-isang dekada nang mawala si Gio pero hanggang ngayon pala ay sinisisi pa rin siya ng pamilya ng mga ito. Hanggang ngayon ay galit pa rin ang na sa puso nila kapag nakikita siya o nababanggit man lang ang pangalan niya. “Forget what they said,” mahinang usal ni Lucifer. Mapait siyang napangiti at tumingala sa kalangitan. “I tried. I’m trying. But I don't think I can. Even their words they told me nine years ago is still in my head. Those