Chapter 4:

Nang ma-realize ni Luna ang ginawa niya ay natulos siya sa kanyang kinatatayuan. Bumundol ang kaba sa kanyang dibdib, dahil sa takot at mabilis siyang tumalikod sa lalaki at malalaki ang hakbang na tumungo sa pintuan.

Mabilis na tumayo si Giovanni sa kanyang kinauupuan at sa malalaking tatlong hakbang na hinabol si Luna. Itinulak niya sa pagkakasarado ang nakabukas na pintuan at saka ikinulong ang babae sa pagitan noon.

“Bakit mo iyon itinapon sa akin?” Mababa ngunit mayroong diin at puno ng pagka-inip na tanong ni Giovanni.

Hindi makatingin si Luna sa mga mata ng lalaki. Nanginginig ang kanyang mga kamay sa takot. Kilalang tao si Atty. Giovanni Cortez sa buong bansa. Marahil ay grabe ang naririnig niya tungkol sa lalaki, subalit ayon sa kanila ay gagawin ng lalaki ang lahat para lang makamit nito ang gusto. Ang leyenda niya sa larangan ng batas ay madilim, marami na raw itong pinaslang at pinatahimik na tao.

Attorney Giovanni Alexander Cortez, ang abogadong hindi takot sa batas. Hindi man niya madungisan ang mga kamay ng literal na dugo subalit siguradong gagawin niya ang lahat para lang mapapapili ka sa dalawang bagay. Mabuhay o mamatay.

“I… I have parkinson's disease!” Wala sa sariling deklara ni Luna sa labis na kaba.

Sarkastikong umangat ang sulok ng labi ni Atty., “oh, talaga? Bigla kang nagkaroon ng parkinson's deseas nang sabuyan mo ako ng kape subalit wala noong hinawakan mo ako?” Patagilid nitong sinabi, naniningkit pa ang mga mata.

Hinapit nito ang beywang ng babae gamit ang malayang kamay at saka ito idinikit sa kanyang katawan. Napasinghap si Luna sa ginawa nito, bigla ay nakaramdam siya ng pagkailang.

“Uhm… h-hindi na importante iyon, ‘no!” Hindi makatingin ng maayos niyang sinabi.

Nararamdaman ni Luna na wala na siyang kawala pa sa suliraning ito. Mas makakaya pa niyang kumain ng tae kaysa maging sunud-sunuran kay Giovanni. Sa pagkakatanda niya ay siya ang niluluhuran at sinasamba ng mga kalalakihan, kailan pa naging baliktad ang lahat?

Kung hindi nito tatanggapin ang hinihiningi niya, edi huwag! Maghahanap na lang siya ng ibang abogado! Sigurado naman siyang mayroong pang magagaling na abogado sa buong bansa, hindi lamang ang lalaking ito ang magaling sa larangan ng ligal.

Makakahanap din siya, naniniwala siya sa sarili.

“Atty. Cortez, if you don't want to take it, then don't! Pareho lang naman tayo nasa magulong sitwasyon. Besides, kung hindi man umayon sa kagustuhan natin ang deal na ito the at least, kahit pagkakaibigan na lamang. Isa pa, pumresyo ka na lang din naman, hindi ka na rin lugi. Isipin mo na lang na kabayaran na iyon ng nangyari.”

Nagdilim ang mga mata ni Giovanni sa mga salitang narinig sa labi ng babae. Talagang tipikal na istilo ni Luna Gray, maglalabas ng kahit magkano kapalit ng dangal ng isang tao. Ang pagiging isang spoiled na prinsesa na kilala ng buong bansa ay hindi rin naman pala basta lang.

“Ms. Gray, napag-isipan mo na ba ito ng maayos?” Salubong ang kilay nitong sambit. “Are you not afraid of hiring another lawyer in the country even you knew that I am the best choice among them all? Let me just remind you Ms. Gray, I haven't lose any case I handled yet since I became a lawyer.” May pagmamayabang na dugtong nito.

Kumuyom ang kamao ni Luna. Napakayabang talaga ng lalaking ito!

“Tsk! Ang yabang mo!” Singhal niya. “Yes, I am sure that I still could hire another lawyer in the country or even in the world to handle my case! Dahil hindi lang naman ikaw ang magaling!” Matapang niyang sinabi.

Marahang tumawa si Giovanni sa galit na nakikita sa dalaga. Hindi niya alam ngunit nakararamdam siya ng pagkatuwa rito. Kinuha niya ang panyong nasa bulsa ng kanyang slacks atsaka marahang ipinunas sa leeg, nakuha niyon ang atensyon ni Luna at wala sa sariling napatitig siya roon.

Mahaba ang leeg ng lalaki at maputi, bisibol din ang Adam's apple nito sa tuwing lumulunok. Nang mapagtanto ni Luna ang kanyang ginawa ay tumikhim siya at pinamulahan ng mukha, masyado na niyang dini-degrade ang sarili sa harapan ng lalaking ito! Dapat na siyang umalis!

Kaya naman tumalikod siya sa lalaki at pinihit pabukas ang pintuan. Ngunit mas idiniin pa ng lalaki ang kamay roon.

“Did I ask you to leave, hmm?” Napaigtad si Luna nang maramdaman ang mainit na hininga ni Giovanni sa may bandang tainga nito. Magaspang at malalim ang tinig nito dahilan upang magtindigan ang kanyang balahibo.

“Let me leave,” halos manghina niyang sinabi.

Ramdam niya ang titig ng lalaki sa kanya ng ilang segundo bago ito huminga ng maluwag at niluwagan ang hawak sa may pintuan.

Akmang pipihit na palabas si Luna nang may lalaki ring papasok. Parehong nanlaki ang mga mata nila, nagulat ang sekretarya ni Giovanni nang makita si Luna Gray sa opisina ng amo niya. Subalit mayroon siyang pakay rito kaya naman nagsalita na siya sa labas.

“My apologies if I ever interrupted something importante, boss… but there's a client waiting for you outside, his name is Vincent Gray.”

Vincent Gray?

Ang sakim niyang pangalawang kapatid!

Kung narito ito ngayon upang kunin si Atty. Cortez bilang abogado nito sa kayamanang iniwan sa kanila ng kanilang ama at tinanggap nito. Malaki ang tiyansang matatalo siya!

Hindi iyon maaaring mangyari dahil paniguradong pare-pareho sila ng kaniyang inang lumuhod sa hirap!

At kapag nakita niya ang hayop na Xavier na iyon kasama ang kanyang pamilya ay siguradong wala siyang mukhang maihaharap dito. Baka pagtawanan pa siya nito dahil naghihirap na siya!

Hindi mangyayari iyon!

“Hindi, paalisin mo siya.” Taas-noong sinabi ni Luna sa sekretarya ni Giovanni.

Napahawak ang sekretarya sa kanyang dibdib. Tumingin ito kay Giovanni para sana magtanong ngunit nakatalikod na ang lalaki at nagsisimulang magtanggal ng botones.

Na-e-eskandalong natutop ni Kimberly Davis ang palad sa bibig. Diyosmio! Tirik na tirik ang araw!

“Ano?” Malditang pinagtaasan ni Luna si Kimberly ng kilay nang hindi pa rin ito umaalis.

M*****a ring umirap si Kimberly. “Hindi ako aalis hangga't walang sinasabi ang amo ko sa akin.”

“What? Hindi ka naniniwala sa akin? Are you deaf? Kita mong may ginagawa pa kami!” aniya at hindi na hinintay ang tugon ng sekretarya at isinarado na ang pintuan.

Pairap siyang napabuga nang hangin at humakbang patungo kay Giovanni, ngayon ay kasalukuyan ng ibinababa ang coat.

“Hindi ka na aalis?” Nakangising tanong nito.