Ashley Walters pov Ano yung narinig ko? Binanggit ni Justin sa kausap niya na may asawa na siya? Na siya ay kasal na? Hindi ba dapat secret wedding lang ‘to?Magkaibigan lang dapat kami. Sa kabila ng pagiging mag-asawa, hindi kami pinayagang maging malapit sa isa’t-isa. Walang dapat makaalam na ako
Ashley Walters pov This time umungol siya pero hindi niya ako pinigilan, “Urgh. Makulit ka talaga, Ashley. Yung t-shirt ko!” Pagkapunas ko ng pisngi ko, inangat ko ang ulo ko kung saan makikita ang tuwa sa mukha niya.“Yon lang ang kaya mong gawin, Ashley Walters?" Pinatunog niya ang dila niya haba
"Pero Justin. Mahal ‘to.”Hindi siya sumagot pabalik. Ang kanyang asawa ay karapat-dapat na magkaroon ng mamahaling mga regalo pero hindi ako. Hindi kami normal na mag-asawa.At tiyak na hindi ako isang gold digger.“Ashley. Kilala kita. Iyan ang dahilan kung bakit hindi kita inalok na magkaroon ng
Sarah pov Sinundan ko yung babaeng Walter na yun.Oo. Kagabi sinundan ko siya at nakarating sa isang maliit na ice cream parlor. Ice cream Heaven yata. Nakangiting nag-aalok siya ng ice cream sa mga customer.Well! Ang ngiting iyon ay dapat na propesyonal. Pero hindi. Mukhang masaya siya. Tulad ng
"Pero, Sarah. Huwag kang masyadong umasa.”“Alam ko. Alam ko, Sean." Tuwang-tuwang sabi ko, “Huwag kang mag-alala. Hindi ko aasa.”"Bye, Sarah.""Bye, Sean."Pinutol niya ang tawag, at hindi ko mapigilan ang nakakalokong ngiti sa mukha ko. Ngayon kailangan kong kontrolin ang nakakatuwang Pashley na
“Huwag! Akin ito!” Medyo basa ang mga mata niya ngunit matigas ang kanyang tono.“Babae, ikaw ay walang iba kundi isang hamak na katulong ng bahay na ito. Ipakita mo sa akin ngayon din." Nagsalita ako sa pamamagitan ng pag-igting ng mga ngipin.Tingnan natin kung hanggang saan ang kayang gawin ng ba
Ashley Walters pov :KahihiyanPagkainsultoPagpapahiyaSakitAng lahat ay nagsimulang umatake sa akin nang sabay-sabay. Bakit niyo ‘yon ginawa sakin? Ano ang tingin niya sa sarili niya? Bakit niya ito ginagawa?Thank God, Binuksan ko ang pinto nang akmang aalis na siya, kung hindi, papatayin niya a
“Hindi ko maisip ang buhay ko na wala siya, Sean,” mahinang sabi ko. Nakapikit na nakaupo si Nadia at Shella.Pagkatapos kong mag-impake ng mga bag ko, dumiretso ako sa pintuan nila. Wala akong mapupuntahan. Tatlong araw na ang nakalipas simula nang makauwi ako dito. Hindi ako nakakakain o nakakaino