ตอนที่10“ยังไง ยังไงบอกมาเลย” ลูกน้องของภูรินทร์หมุนตัวออกจากโต๊ะไป ณิชาก็ยิ้มอรุ่มเจ๊าะใส่เพื่อนสาวทันที น้ำค้างไปรู้จักคนอย่างภูรินทร์ได้อย่างไร ในเมื่อเพื่อนรักมาเมืองไทยปีล่ะหน อยู่ก็แทบจะนับนิ้วได้“ปีที่แล้วกาอนกลับฉันมาดื่มที่นี้คนเดียวคุณทิมเขาเห็นเลยมาดื่มเป็นเพื่อน” โดนสายตาเย้าแย่จากณิชาน้ำค้างยกแก้วขึ้นดื่มแก้เขิน บอกแค่นี้พบรายละเอียดเจาะลึกคงไม่จำเป็น “เห้ย คุณทิมเลยเหรอ เค้าให้แกเรียกชื่อเล่นเลยหรอ” ณิชาจากจะแกล้งแย่น้ำค้างเฉย ได้ยินเพื่อนเรียกชื่อเล่นอีกฝ่ายตากลมโตเบิกกว้างขึ้นมาทันที ทำไมเธอจะไม่รู้กิตติมศักดิ์ขอภูรินทร์กัน“ทำไมอ่า ก็แค่ชื่อเล่น ใครๆเขาก็เรียกกัน แกทำยังกับรู้จักเขาดีงั้นล่ะ” “ไม่มีใครในแวดวงธุรกิจไม่รู้จักตระกูลโตอมรทรัพย์ คุณภูรินทร์เป็นลูกชายคนเดียวของคุณหญิงมณีรัตน์ ขนาดฉันยังอยู่คนระดับกับเขาเลย” ณิชามองขึ้นไปยังชั้นสองของคลับ “คุณภูรินทร์เวลามาที่นี้จะอยู่แต่ชั้นบนไม่เคยลงมานั่งดื่นข้างล่างนี้หรอก คนระดับนั้นลงมาชวนแกดื่มเป็นเพื่อนเนี่ยน่ะ แปลก แปลกมาแกเล่าไม่หมดหรือเปล่าน้ำ”“ดื่มเป็นเพื่อนกันแค่นั้นจริง” น้ำค้างตอบรับอย่างแกนๆ เธอไม่สนใจข
ตอนที่11“น้ำไม่อ่านข่าวสังคมไฮโซเลยไม่รู้จักคุณก่อนหน้านี้ขอโทษด้วยนะคะ”“เฮอะ” ภูรินทร์คำรามในลำคอ การที่เธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่อยากไปหาเขาข้างบนเพราะมากับเพื่อนภูรินทร์พอเข้าใจ แต่มาบอกว่าไม่รู้จักเขา จะเป็นได้อย่างไร คนที่มาคลับนี้ย่อมต้องรู้จักไตรรงค์เจ้าของคลับ รู้จักไตรรงค์แล้วจะข้ามหัวเขาไปเป็นไปได้ยาก คืนนั้นเธอก็ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาง่ายๆ ไม่ใช่เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นใครไม่ใช่หรือไง ชื่อเขา google ก็หาได้ไม่ยาก หากเป็นผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยนอนด้วยเดินสวนกันไม่ทักเขาจะขอบคุณมาก แต่พอน้ำค้างทำราวกับว่าได้เขาแล้วลืมไปดื้อๆ ภูรินทร์แทบอยากจะลากเธอกลับคอนโด“คุณน้ำคงไม่รู้จักว่าคุณภูรินทร์เป็นใครจริงๆ นั้นล่ะครับ คงคิดว่าเป็นนักเที่ยวตามผับบาร์ เมื่อกี้ตอนณิชาบอกว่าคุณเป็นใครระดับไหน คุณน้ำยังตกใจเลย มาอวดรวยแถวนี้ยังไงคุณน้ำก็ไม่รู้หรอกครับ เธอไม่สนใจพวกคนรวย” เจมส์ยิ้มเยาะน้ำเสียงบ่งบอกชัดเจนว่าสะใจ หล่อรวยคับฟ้าแล้วไง ทำมาเป็นเบ่งว่าทุกคนต้องรู้จักตัวเองภูรินทร์มองเจมส์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไอ้เหี้ยนี้ก็อีกคน เขามองมันตั้งแต่ข้างบนแล้ว ทำมาเป็นนั่งโซฟาตัวเดียวกันกับน้ำค้าง
ตอนที่12“มอมเหล้าแล้วอุ้มกลับ” ภูรินทร์บอกหน้าตาย“เชี่ย เสียชื่อคลับกูหมด” เอาจริงดิ ให้คิดอีกที คิดอีกรอบภูรินทร์ไม่สนใจ ในเมื่อชวนดีๆไม่ยอมก็ต้องล่อหลอกให้ตามไปแบบคราวที่แล้ว ภูรินทร์สั่งให้คนเตรียมเหล้าและกับแกล้มหลายอย่างไว้ที่ห้องไวอีพี เหลือแค่รอเหยื่อกลับมาจากห้องน้ำ ไตรรงค์นั่งฟังเพื่อนสั่งงานผู้จัดการคลับด้วยสีหน้าอึ้งทึ่ง“กูไม่เคยเจอมึงในเวอร์ชั่นนี้มาก่อนเลยว่ะ”“กูก็จำมาจากมึงป่ะ เห็นมึงชอบหลอกสาวขึ้นเตียงด้วยวิธีนี้”“แต่ไม่ใช่มึงไอ้ทิม แค่มึงกระดิกนิ้วสาวๆก็ตามมึงไปแล้ว” “เหยื่ออร่อยก็ต้องลงทุนหน่อย”“มึงยอมรับแล้วดิว่ามึงชอบเขา” “ไม่ได้ชอบ มึงอย่ามาเดามั่วไอ้แม๊ค กูแค่ติดใจ” ปากแข็งเอาโล่ หนึ่งปีที่ผ่านมาไม่เห็นว่ามันไปลากใครขึ้นเตียงใครที่ ทำแต่งาน มาดื่มกับเขาแล้วก็กลับ คอยถามข่าวตลอดว่าเธอมาที่คลับไหม เหลือแต่บอกชอบแล้วมั้ง อ่อมันน่าจะชอบล่ะ คนไม่เคยมีแฟนคงไม่รู้ตัวว่าทำขนาดนี้ไม่ใช่แค่ติดใจหรือคาใจอะไรบ้าบออย่างที่มันชอบพูด แล้วนั่งปั้นหน้าตึงมองเพื่อนณิชาตาขวางขนาดนั้น มองจากดาวพลูโตก็รู้ว่ามันหวง อยู่ๆมารดาภูรินทร์ก็อยากเลี้ยงหลาน ผู้หญิงที่ไอ้ทิมดูท่าจะชอ
ตอนที่13ภูรินทร์นั่งอยู่ปลายเตียง พอน้ำค้างหลับไปร่างหนาก็รีบลุกจากเตียงมุ่งตรงไปยังกระเป๋าสะพายของเธอ เททุกอย่างลงบนผ้าห่ม หยิบกระเป๋าสตางค์ใบเล็กออกมา ค้นทุกอย่างที่พอจะเป็นข้อมูลเกี่ยวกับตัวเธอได้ ปรายตามองใบหน้าที่หลับไหล ใบหน้าเดียวกับรูปถ่ายในบัตรประชาชน จ้าว ไฉ่หง เธอหลอกเขางั้นเหรอ ภูรินทร์โกยทุกอย่างลงในกระเป๋าสะพายตามเดิม เดินออกไปยังประตูหน้าห้อง ยื่นทุกอย่างให้กรณภูมิ “สืบมาให้หมด ถ้าเธอเคยเลี้ยงปลาทองต่อให้มันตายไปแล้วฉันก็ต้องรู้ว่ามันชื่อว่าอะไร”“ส่วนนี้คีย์การ์ด ไปขนของเธอมาที่นี่ให้หมด” ภูรินทร์ยื่นคีย์การ์ดที่มีชื่อโรงแรมอยู่ให้ลูกน้องคนสนิท ที่ผ่านมาเขาจ้างนักสืบเอกชนหานำค้างในเมื่อไทย มิน้าล่ะถึงหาไม่เจอ เพราะเธอเป็นคนจีน ที่น้ำค้างไม่รู้จักเขาก็เพราะเธอเป็นแค่นักท่องเที่ยว แต่น้ำค้างพูดภาษาไทยชัดมาก ชัดจนเขาไม่นึกเอะใจว่าเธอคือชาวต่างชาติภูรินทร์เดินกลับมายังห้องนอน สอดกายเข้าไปในผ้าห่มหนา รวบร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ตอนนี้ไม่สำคัญว่าเธอจะชื่อ น้ำค้าง หรือว่า จ้าวไฉ่หง เพราะเธออยู่ในกำมือเขาแล้ว ต่อให้เธอหนีรอดอ้อมกอดของเขาไปได้เขาก็มีข้อมูลทุกอย่างของเธอไว
ตอนที่14น้ำค้างยืนสำรวจร่างกายตัวเองหน้ากระจกณิชา แล้วณิชาล่ะน้ำค้างนึกถึงเพื่อนรักเมื่อคืนณิชาชนแก้วกับคุณไตรรงค์ทั้งคืน ทำให้เธอต้องยกดื่มตามน้ำไปด้วยตลอด ทุกครั้งที่ดื่มน้ำค้างรู้ลิมิตตัวเองเสมอ แต่เมื่อคืนภาพตัดไปตอนไหนก็ไม่รู้ เธอดื่มหนักเอง โทษว่าเป็นความผิดใครก็ไม่ได้ ยังดีที่ภูรินทร์ยังเป็นสุภาพบุรุษพอไม่ทำอะไรเธอตอนที่ไม่รู้ตัว ถึงจะเปลี่ยนชุดนอนให้เธอก็เถอะขอข้ามเรื่องนี้ไปก่อนแล้วกันเธอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอภูรินทร์อยู่ในห้องนอน จึงเดินหาเสื้อผ้าของตนและกระเป๋า เมื่อไม่เจอคงต้องถามเจ้าห้องพื้นที่“คุณทิมค่ะ เห็นชุดของน้ำกับกระเป๋าสะพายไหมค่ะ น้ำอยากโทรศัพท์หาณิชาหน่อย” น้ำค้างตะโกนถามจากชั้นสองเธอเดินออกจากห้องนอนมาเจอภูรินทร์นั่งอยู่ที่โซฟารับแขกที่โถงกลางห้องชั้นล่าง คอนโดมิเนียมของภูรินทร์หรูหราจริงๆ“ไม่ต้องโทรหรอก ผมให้แม๊คไปส่งแล้วเมื่อคืนปลอดภัยหายห่วง ระดับมันไม่ทำอะไรคนไม่รู้สึกตัวหรอก”ใครคือแม๊ค น้ำค้างหัวคิ้วหมุน พยายามฟื้นความทรงจำเมื่อคืนว่ามีใครมาร่วมวงเพิ่มอีก“ไตรรงค์เพื่อนผมไง มันชื่อเล่นว่าแม๊ค” ภูรินทร์เห็นสีหน้าคิดไม่ตกของเธอจึงเฉลย เดี๋ยวหาว่า
ตอนที่15“ทำไมคุณไม่ไปพาคนที่อยากอยู่มาอยู่ด้วยล่ะ ฉันไม่อยาก ไหนเราตกลงกันว่าแค่ one night stand “ น้ำค้างตาแดงก่ำ ภูรินทร์ไม่พอใจที่เธอหยามหน้าเขาที่ทิ้งเขาโดยไม่บอกลางั้นเหรอ ก็ตกลงกันว่าแค่นอนด้วยกันไง เงื่อนไขของคู่นอนคืนเดียวเขาน่าจะช่ำชองมากกว่ามือใหม่แบบเธอ แล้วทำไมเขาทำแบบนี้ภูรินทร์กลอกตาอย่างเคืองๆ วันไนท์แล้วไง เขาอยากจะ ทูไนท์ ทรีไนท์ แล้วเธอจะทำไม“อยู่ที่นี่น้ำอยากได้เท่าไหร่”“ห๊า” น้ำค้างหลุดอุทานออกมา หายใจเข้าออกรุนแรงอย่างสะกดอารมณ์ ไม่ใช่ไม่ได้ยินที่เขาพูด แต่เธอกำลังโมโหขั้นสุด โตมาแบบไหนกัน เอะอะไม่ได้ดั่งใจก็ใช้เงินแก้ปัญหา เขาเป็นที่ณิชาว่าจริงๆ ใช้เงินฟาดหัวผู้หญิง“ว่าไงจะได้ต่อจากเมื่อกี้”เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้นอีกครั้ง น้ำค้างไม่ตอบคำถามเมื่อครู่ แต่พุ่งตัวไปยังประตูห้อง ในหัวมีเพียงคำว่า ‘หนี’ ร่างบางคว้าก้านคันโยกเปิดประตู ยังไม่ทันที่จะโยกมันเปิดเปิดออกสู่อิสรภาพตัวก็ลอยวืดขึ้นจากพื้น“น้ำทำอะไร” ภูรินท์วิ่งมารวบร่างบางแล้วยกขึ้นพาดบ่า ประตูเขาก็ยังไม่ได้ล๊อคเพราะเมื่อชั่วโมงก่อนเปิดออกมาเอาของให้กรณภูมิ เธออยู่เพียงชุดนอนบางตัวเดียวเขาจึงชะล่าใจ ไ
ตอนที่16น้ำค้างตื่นมาอีกครั้งเพราะร่างกายประท้วง เสียงท้องร้องลั่น เธอค่อยๆลุกจากเตียงดึงผ้าห่มคุลมกายเอาไว้ เพราะตอนที่หลับไปไม่ได้ใส่อะไรเลย อีกทั้งก็ไม่รู้ว่าภูรินทร์โยนชุดนอนวาบหวิวตัวนั้นไว้ตรงไหนเธอเดินไปยังห้องแต่งตัวด้านข้าง หวังจะหยิบเสื้อของภูรินทร์สักตัวมาใส่แก้ขัด ไม่สนแล้วว่าเขาจะว่าเธอเอาของใช้ส่วนตัวเขามาใช้หรือเปล่า ในเมื่อคิดจะขังเธอไว้ที่นี่เอง เธอจะถือว่าสนิทกันก็แล้วกัน ก็เนื้อแนบเนื้อกันไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วแต่เมื่อเดินเข้ามาก็พบกระเป๋าเดินทางของตนเอง น้ำค้างรีบเดินก้าวยาวๆเข้าไปหากระเป๋าของตนรื้อค้นหยิบเสื้อผ้าออกมาสวมใส่ กระเป๋าสะพายของเธอวางอยู่ไม่ไกล “ณิ แกอยู่ไหน” น้ำค้างหยิบโทรศัพท์ได้ก็รีบโทรหาเพื่อน“อยู่คอนโด แกอ่า” ณิชาตอบกลับมาเสียงงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่น“แกปลอดภัยมั้ย” “อื้อ ทำไมมีอะไร แกกลับตอนไหน แล้วฉันกลับมาตอนไหน” ณิชาถามเพื่อนกลับ เมื่อคืนเธอสนุกสุดเหวี่ยง จนจำไม่ได้ว่ากลับห้องตัวเองตอนไหน “ณิ ฉันถูกคุณทิมขังไว้ที่คอนโดเขา แกมาช่วยฉันที”“ห๊า ว่าไงนะ” ณิชาเด้งตัวขึ้นจากที่นอนทันที น้ำค้างเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟังทั้งหมดอย่างไม่ปิดบัง
ตอนที่17พิชญ์สิณีนั่งปากคอสั่น เธอให้นักสืบตามภูรินทร์ทันทีที่แยกกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาพิชญ์สิณีตามติดทุกการกระทำของว่าที่คู่หมั้นมาตลอดกระหยิ่มใจที่เขาไม่ได้ข้องเกี่ยวกับใครเลย ความหวังที่เธอและภูรินทร์จะได้แต่งงานกันมีมากขึ้นทุกวัน มือบางโยนโทรศัพท์เครื่องหรูทิ้ง“กรี้ดดดดดดดดดดดดดด”รูปที่นักสืบส่งมาเมื่อคืนที่ภูรินทร์ไปนั่งดื่มกับหญิงสาวสองคนและพาหนึ่งนั้นกลับคอนโดด้วย พิชญ์สิณีก็ดูผ่านๆตราบใดที่ยังไม่ได้แต่งงานกันเขาจะหาเศษหาเลยตามประชาผู้ชายเธอก็เข้าใจ เขาเป็นเสือร้ายมาตลอด อยู่จะให้หยุดเลยคงเป็นเรื่องยาก อีกอย่างเธอก็คือคนที่มารดาของเขาวางตัวเอาไ้เป็นคู่หมั้น ภูรินทร์อย่างไรก็ต้องเลือกเธอ แต่สิ่งที่ทำให้เธอทนไม่ได้เพราะรูปที่นักสืบถ่ายมาเมื่อกี้มันบาดใจเธอเหลือเกิน ภูรินทร์ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปช๊อปปิ้ง มีแต่เอาเงินฟาดหัวอยากได้อะไรก็ซื้อเอาเอง ยิ่งแสบร้อนในอกขึ้นไปอีก เมื่อภูรินทร์พานังนั้นเข้าช๊อปชาแนลที่เธอเป็นลูกค้าวีไอพีอยู่ หากวันหนึ่งภูรินทร์พาเธอไป พนักงานต้องซุบซิบนินทาเธอแน่ๆ ตอนนี้แม้จะยังไม่เป็นข่าวตามหน้าสื่อแต่ในวงสังคมเรื่องของภูรินทร์กับเธอก็พอจะทราบกันแล้ว อย่
ตอนที่30“สวัสดีค่ะคุณแม่” น้ำค้างยกมือไหว้ มารดาของภูรินทร์ที่เดินออกมารับเธอถึงรถ“ไหว้พระนะลูก ต๊ายแล้วหนูน้ำ หนูน่ารักว่าที่เจ้าทิมเล่าให้ฟังอีก” คุณหญิงมณีรับไหว้ มองใบหน้าจิ้มลิ้ม ปากนิด จมูกหน่อย ตากลมโต ผิวก็ขาวเวอร์วัง แบบนี้หลานของนางต้องออกมาน่ารักขาวจั๊วะแน่นอน“เป็นไงครับผมตาถึงไหม”คุณหญิงหันไปยกนิ้วโป้งให้บุตรชาย“ปะเข้าบ้านก่อนๆ แดดตอนเย็นไม่ดีเดี๋ยวผิวเสีย” คุณหญิงเดินจูงมือน้ำค้างเข้าบ้าน ทิ้งภูรินทรยืนอยู่ที่รถกับลูกน้อง“ยังไม่ได้ไรนายก็หัวเน่าแล้วเหรอครับ”“กูยอมหัวเน่าเว้ย” ภูรินทร์ยกขาเตะกรภูมิ ขอแค่มารดารักน้ำค้าง ต่อให้เขาจะต้องกลายเป็นคนที่ถูกลืมทิ้งเอาไว้ก็ไม่เป็นไร“ครับๆ นายครับคุณหญิงกวักมือเรียกนู้น หัวไม่เน่าแล้วครับ”“ไอ้เชี่ยกร”กรณภูมิวิ่งหลบลูกเตะจ้าละหวั่น หัวเราะเสียงลั่นจนบอดิการ์ดคนอื่นๆ มอง เขาทำงานกับภูรินทร์มานาน ไม่เคยหรอกที่จะกล้าเล่นหัวกับเจ้านายแบบนี้ แต่ตั้งแต่เจ้านายมีคุณน้ำเข้ามาในชีวิต สีหน้าติดหยิ่งๆ และเย็นชา กลายเป็นคนที่มักจะยิ้มอยู่เสมอ“ไม่รู้แม่ครับบ้านแม่จะสู้ที่น้ำทำได้ไหม เป็นไงลูกอร่อยไหม” คุณหญิงตักอาหารใส่จานน้ำค้างหลายอย
ตอนที่29ภูรินทร์ขอเข้าพบปิยะ พร้อมเอกสารบางอย่างที่ได้มาเพิ่มเติม“สวัสดีครับคุณลุง”“มีอะไรทอมถึงได้มาหาลุง ทำยัยแพรเสียผู้เสียคนยังไม่พออีกเหรอ” ปิยะกลับบ้านก็เจอลูกสาวร้องห่มร้องไห้ บอกให้ช่วยจะจัดการเรื่องหมั้นหมายให้ เขาจะไปยุ่งอะไรด้วยได้ เป็นเรื่องที่คุณหญิงทั้งสองคุยกันและตกลงกัน“ผมไม่ได้มาเรื่องแพรครับผมมาเรื่องแฟนผม”“แฟนทิมเกี่ยวอะไรกับลุง ทิมจะคบหาใครลุงไม่ยุ่งอยู่แล้ว เรื่องทิมกับแพรลุงก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวด้วย เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน”“แฟนของผมเธอน้ำค้าง ผมว่าคุณลุงน่าจะเดานามสกุลของเธอได้”ปิยะทรุดลงกับเก้าอี้ แม้อยากจะหาตัวน้ำค้างแต่ลึกๆ เขาก็กลัว“ไม่ต้องหาถอดสีขนาดนั้นครับ ผมแค่มาบอกว่าน้ำค้างคือคนที่ผมจะแต่งงานด้วย เธอไม่ต้องการข้องเกี่ยวอะไรกับตระกูลของคุณลุงที่ผ่านมาไม่ยุ่งเกี่ยวอย่างไงก็ขอให้เป็นไปตามนั้น ไม่ต้องเป็นห่วงเธอเพราะผมจะดูแลน้ำค้างอย่างดีใครมายุ่งกับเธอผมจะขยี้พวกมันให้แหลกคามือ อ้อ ฝากบอกแพรด้วยว่าต่อให้เหลือผู้หญิงบนโลกนี้แค่แพร ผมก็ไม่มีวันเลือกแพร พอดีกลัวว่าวันหนึ่งจะโดนวางยา นอนตายไม่รู้เรื่อง”พูดจบภูรินทร์วางเอกสารบางอย่างเอาไว้บนโต๊ะ
ตอนที่28กลางดึกคืนนั้น น้ำค้างลืมตาท่ามกลางความมืด เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง“ตื่นแล้วเหรอ” ภูรินทร์กระชับอ้อมกอด เมื่อรู้สึกถึงแรงขยับของคนที่หลับมาตั้งแต่อยู่ร้านณิชา“หิวมั้ย” เสียงทุ้มถามด้วยความเห็นห่วง“น้ำมาอยู่นี่ได้ยังไงค่ะ แล้วกี่โมงแล้ว” น้ำค้างลุกขึ้นเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง เธอจำได้ว่าอยู่กับณิชา และเจอพิณช์สิญี หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย“น่าจะ 3 ทุ่มแล้ว พี่ไปรับน้ำเอง”“อ้อค่ะ ขอบคุณนะคะน้ำนี้แย่จังหลับไปตอนไหนไม่รู้”เมื่อเห็นน้ำค้างเหมือนจะไม่ยอมบอกเรื่องราวทั้งหมดกับเขาภูรินทร์จึงตัดสินใจพูดก่อน“ณิบอกพี่ว่าน้ำจะหนีกลับจีน”“…..”“พี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว น้ำไม่เชื่อใจพี่เหรอ”“…..” น้ำตาร่วงเผาะภูรินทร์รั้งร่างบางเข้ามากอดมือหนาลูบหลังปลอบประโลม“ต่อไปนี้น้ำสามารถบอกใครต่อใครได้เลยว่าคือ น้ำค้าง วิโรจน์วาณิชย์ ““แต่คนพวกนั้น” เสียงหวานสะอื้น“ที่รักพี่คือใคร ผัวน้ำคือภูรินทร์ โตอมรทรัพย์ หัดจำเอาไว้บ้าง พี่ไม่เคยทำร้ายน้ำและพี่ไม่ไม่มีวันปล่อยให้ใครมาทำร้ายน้ำ หรือน้ำไม่อยากใช้นามสกุล วิโรจน์วาณิชย์ แล้วมาใช้นามสกุลโตอมรทรัพย์แทน แม่พี่อยากเลี้ยงหลานใจจะขาด
ตอนที่27ภูรินทร์ได้รับรายงานจากลูกน้องว่าพิชณ์สิญีมาวุ่นวายกันน้ำค้าง หลังจากแยกกันน้ำค้างหายเขาไปในร้านเพชรของณิชาจนป่านนี้ก็ไม่ออกมา ภูรินทร์ต่อสายหาน้ำค้างอยู่หลายครั้งแต่เธอก็ไม่รับโทรศัพท์เขาเลยร่างหนายิ่งร้อนใจเมื่อลูกน้องถ่ายทอดคำพูดระหว่างน้ำค้างและพิชณ์สิญีให้เขาฟังเห็นที่จะปล่อยผู้หญิงคนนั้นไม่ง่ายๆ ไม่ได้เสียแล้ว ถ้าน้ำค้างทิ้งเขาไปทำยังไง“พวกมึงเฝ้าไว้ มดซักตัวก็ห้ามออกจากร้านณิชา” ภูรินทร์สั่งเสียงเด็ดขาด ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าน้ำค้างคิดอะไรอยู่ แต่เขาจะเป็นคนอธิบายเรื่องทั้งหมดกับเธอเอง เขาเคลียร์กับพิณช์สิญีแล้วแต่อีกฝ่ายไม่เข้าใจเองเมื่อมาถึงร้านเพชรของณิชา ภูรินทร์วาดสายตาเห็นพนักงานของร้านนั่งเรียงกันหน้าสลอน เขารู้ตัวว่าเอาแต่ใจที่สั่งไม่ให้ใครเข้าออกแบบนี้“ผู้จัดการร้านอยู่ไหน”“ค่ะ” สตรีวัยกลางคนแต่งตัวในชุดสูทเดินเลี่ยงออกมาจากลุ่มพนักงาน“คิดค่าเสียโอกาสของวันนี้แล้วส่งบิลไปเก็บกับเลขาผม กรจ่ายค่าเสียเวลาให้พนักงานด้วย” ภูรินทร์หันไปสั่งคนสนิท “แล้วณิชากับแฟนผมอยู่ไหน” “อยู่ในห้องทำงานคุณณิชาค่ะ” ผู้จัดการร้านผายมือบอกทิศทางภูรินทร์ตรงดิ่งไปทันที่ที่เหลือก็ใ
ตอนที่26ภูรินทร์นั่งมองเอกสารที่กรณภูมินำมาให้เขา หลังจากที่พบน้ำค้าง เขาให้กรณภูมิไปสืบเรื่องของเธอมาให้เขา เขาอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงปิดบังตัวตนจากเขา และตอนนี้เวลาก็ผ่านไปเดือนกว่า ภูรินทร์คิดว่าเธออาจจะต้องต่อวีซ่าเพราะเธอเป็นชาวต่างชาติ เขาคิดถึงขั้นจะจดทะเบียนสมรสกับน้ำค้างเพื่อเธอจะได้อยู่ในไทยโดยไม่ต้องบินไปบินมาแบบแต่ก่อน เอกสารที่เพิ่งได้อ่านเมื่อครู่นี้ทำเอาร่างหนาคิดหนักน้ำค้าง วิโรจน์วาณิชย์น้ำค้างเคยบอกว่าที่พูดไทยชัดเพราะเป็นลูกครึ่งไทยจีน แต่เอกสารทั้งหมดแสดงว่านอกจากชื่อในบัตรประชาชนแล้วเธอยังมีอีกชื่อ เธอเปลี่ยนไปใช้ชื่อจีนและเปลี่ยนสันชาติตามมารดาชาวจีน เธอเป็นอะไรกับแพร ถึงได้ใช้นามสกุลเดียวกัน“ข้อมูลมีแค่นี้เหรอ”“ตอนนี้ได้แค่นี้ครับ กว่านักสืบจะสืบเจอว่าเธอเปลี่ยนชื่อก็ใช้เวลาไม่น้อย ประเทศจีนไม่ใช่เล็กๆ นะครับนาย”ภูรินทร์พยักหน้าเข้าใจ“นายจะให้สืบต่อไหมครับ นายถามจากคุณน้ำตรงๆ ไม่ดีกว่าเหรอครับ”“สืบต่อไป ถ้าน้ำคิดจะบอกน้ำบอกแต่แรกแล้ว”“นายครับอย่าหาว่าผมเสือกเลย ถ้าเป็นผมเจอนายทำแบบนั้นด้วยผมก็ไม่กล้าบอกหรอกครับว่าเป็นใคร แถมเจอกันในที่ท่องเที่ยว เธอกลัวนาย
ตอนที่25ผ่านไปเกือบนึ่งเดือนที่ใช้เวลาร่วมกัน ภูรินทร์ยิ่งมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง ไม่ใช่เพราะถูกเพื่อนรักปลุกปั่น“น้ำไม่อยากออกไปทานข้าวข้างนอกบ้างเหรอ” ไม่ใช่ว่าภูรินท์เบื่ออาหารที่เธอทำ แต่ภูรินทร์อยากพาเธอออกไปที่อื่นบ้าง วันหยุดทั้งทีชวนเธอไปเดินช๊อปปิ้งน้ำค้างก็บอกที่ซื้อมาคราวก่อนใส่ได้อีกเป็นปี ชวนไปไหนก็ไม่ไป ไหนเธอชอบเที่ยวไง ตราประทับในพาสปอร์ตปีที่แล้วเธอไปทั่วเลย“คอนโดของพี่ทิมก็มีทุกอย่างครบแล้วนิคะ ไม่เห็นต้องออกไปเสียเงินเลย”“โถ่น้ำ พี่เห็นน้ำใช้เงินพี่หนเดียวที่ร้านณิชา พี่ทำงานหาเงินมาก็อยากให้เมียใช้ คนอื่นๆ เห็นเมียเขาช๊อปปิ้งทุกวัน เมียก็มีคนเดียว”เมียอีกแล้ว แล้วที่เธอซื้อของร้านณิชา เธอมั่นใจว่าเลี้ยงข้าวบ้านเด็กกำพร้าได้เป็นปี ยังรู้สึกผิดไม่หายเลยแม้ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันภูรินทร์ดูแลเธอดีมาก เลิกงานก็กลับคอนโดทุกวัน ไม่เคยไปนอนค้างที่ไหนไม่เคยพูดอะไรให้เธอรู้สึกไม่ดีเลยสักครั้ง พี่แม๊คชวนไปดื่มก็ไม่ยอมไป บอกไปก็นั่งที่ห้องวีไอพีส่วนตัวอยู่แล้วไม่รู้จะไปเพื่ออะไร แต่เขาไม่เคยบอกว่ารู้สึกอย่างไรกับเธอกันแน่ การแสดงออกของภูรินทร์ชัดเจนว่าชอบเธอ แต่เธออยา
ตอนที่24เมื่อฝ่าการจราจรของเมืองหลวงมาถึงคอนโดได้ ภูรินทร์ก็ตรงขึ้นลิฟต์สแกนลายนิ้วมือเข้าห้องมาก็พบว่าทุกคนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว บนโต๊ะมีอาหารมีอาหารหน้าตาแปลกๆ หลายอย่าง แต่ตอนนี้ต่อให้หิวแค่ไหนเขาก็ไม่สนใจของพวกนั้น ภูรินทร์ดินตรงเข้าไปหาน้ำค้างก่อนใครตวัดร่างบางเข้าแนบอก หอมแก้มนวลฟอดใหญ่“รถติดมากเลย ผมนั่งในรถจนเมื่อยไปหมดแล้ว” น้ำเสียงออดอ้อนจนไตรรงค์เบ้ปากใส่“น้ำเกือบไม่รอคุณแล้ว ถ้าพี่แม๊คไม่ขอไว้ น้ำกับณิชาลงมือก่อนแน่ๆ เริ่มทานกันเถอะค่ะ น้ำหิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัว”“ทำไมน้ำเรียกไอ้แม๊คพี่ แต่เรียกผมคุณ” ภูรินทร์ตรงประเด็นถามสิ่งที่เขานั่งคิดมาตลอดทางที่อยู่ในรถ“คุณเรียกพี่แม๊คไอ้ได้ยังไง คุณพูดไม่เพราะเลย อีกอย่างนะคะ พี่แม๊คแทนตัวเองแบบนี้น้ำก็เรียกแบบนี้ ที่คุณยังผมๆเธอๆ เวลาคุยกับน้ำ อยากให้คนอื่นคุยกับตัวเองแบบนั้นก็ควรใช้คุยกับเขาแบบนั้นก่อน” น้ำค้างเฉลย พยักหน้าบอกให้แม่บ้านตักข้าว เธอหิวมากจริง ตอนแรกนึกว่าทำเสร็จจะได้กินกันแค่สามคน อีกคนดันโทรมาบอกให้รอ ก็ต้องรอเขาเจ้าของห้องนิ“พี่ก็เรียก มันแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก เรียกกันแค่ต่อหน้าคนที่สนิทด้วย เวลาทำงานพี่ไม่เคยพู
ตอนที่23ภูรินทร์นั่งแทบไม่ติด เวลา 2 ทุ่มใจกลางกรุงเทพมหานครรถติดแบบไม่ขยับ ใจเขาบินกลับคอนโดตั้งแต่กรณภูมิส่งาพปารตี้ขนาดย่อมภายในคอนโดของเขามาแล้ว น้ำค้างจะเลี้ยงสังสรรค์กับณิชาเขาไม่ได้ปัญหา แต่ไอ้เหี้ยแม๊คมันโพล่มาในรูปได้อย่างไง เสือกอะไรด้วย“ไอ้แม๊ค มึงไปทำอะไรที่คอนโดกู” เร็วกว่าความคิดมือหนา ต่อสายหาเพื่อนรักคิดจะหักเหลี่ยมโหดทันที ไหนวันนี้มันยังชี้ช่องให้เขารู้ตัวว่ารู้สึกยังไงกับน้ำค้างอยู่เลย‘น้องน้ำชวนกูมา’ ไตรรงค์ตอบเสียงห้วน เขาเจอน้ำค้างและณิชาที่ประตูทางเข้า ไตรรงค์ซื้อห้องพักโครงการเดียวกับเพื่อนรัก แต่ไม่ค่อยได้มานอนเท่าไร วันนี้แม่บ้านรายงานว่ามารดาจะเอาแฟ้มคู่ดูตัวมาให้ดู เขาจึงหนีมานอนที่นี่ แต่ที่โมโหอยู่คือ น้ำค้างบอกว่าภูริทร์มีทานข้าวกับคู่ค้า แต่ไอ้กรมันกระซิบบอกเขาว่ามันไปกับว่าที่คู่หมั้น ถึงเขาจะเป็นเสือ เขาก็ไม่เคยคบซ้อน และก็ไม่ชอบใจนักหากภูรินทร์ไม่เลือกว่าจะเอาคนไหน“น้อง มึงสนิทกับน้ำถึงขั้นเรียกกันแบบนี้เลยเหรอ” จากที่กังวลอยู่ก่อนแล้ว ยิ่งไม่สบายใจขึ้นอีกหลายเท่า‘ไม่ต้องสนิทก็เรียกได้ป่ะ ขนาดเด็กเสริฟกูไม่รู้จักกูเรียกน้องหมดล่ะ มึงอาการหนักขนา
ตอนที่22ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาภายในห้องอาหาร โต๊ะที่จองในค่ำคืนนี้เรียบหรูหรากว่าทุกครั้ง บ่งบอกได้ดีว่ามารดาของเขาถูกใจพิชณ์สิณีขนาดไหน“พี่ทิม” “ขอโทษที่มาช้ารถวันนี้ติดมากจริงๆ แพรมานานหรือยัง” ภูรินทร์ขอโทษ เขามสายมากจริงๆ เพราะมั่วแต่โทรเช็คน้ำค้างว่าอยู่ที่ห้องกับณิชาจริงหรือเปล่า กว่ากรณภูมิจะส่งหลักฐานยืนยันว่า น้ำค้างเธอถึงคอนโดเรียบร้อยแล้ว เขาถึงได้ออกจากที่ทำงานมา“แพรเพิ่งมาถึงก่อนไม่นานค่ะ สั่งอาหรเลยไหมค่ะ” พิณช์สิณีพยักหน้าสงสัญญาณให้บริกรเข้ามารับออเดอร์ เมื่อทั้งสองสั่งอาหารกันเรียบร้อย ภูรินทร์กำชับว่าขอให้พ่อครัวออกอาหารไวๆหน่อย เขามีธุระต้องไปต่อ ภูรินทร์ไม่อยากรออาหารนานเขาอยากรีบทานรีบคุยให้จบ “งานด่วนอีกแล้วเหรอค่ะ”“ครับ”“ขนาดมีงานด่วนพี่ทิมก็ยังฝ่ารถติดมาทานข้าวกับแพร” พิณช์สิณียิ้มหวานไปถึงดวงตา คิดเข้าข้างตัวเอง “เมื่อไรพี่ทิมจะยอมใจอ่อนกับแพรสักที่ วันนี้คุณป้าก็มาเร่งแพรอยากอุ้มหลาน แพรเดียวทำได้ที่ไหนกัน “ แก้มนวลขึ้นสี ให้ท้องก่นอแต่งเธอก้พร้อมนะ “ที่พี่ยอมตกปากรับคำคุณแม่มาทานข้าวกับแพรในวันนี้ เพราะพี่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับแพร ให้คุยทางโทรศัพท์ค