Hanggang ngayon, sinusubukan pa din niya sa isip niya na makipagkumpormiso sa katotohanan kasal na siya. May asawa na siya na tatlong araw pa lang niyang kilala. Pero kahit na kakaiba ang sitwasyon nila, gusto niya na ibigay kay Abigail ang buhay na nararapat sa kanya.Parte niya ay gusto ng tapusin ang kalokohang ito, pero napapaisip siya sa kung anong maibibigay ng Santocildes sa kanya. Lalo na at may kinalaman na siya sa pamosong tagapagmana at mga taong nakapalibot sa kanya.Gustohin man niya o hindi, gusto pa niyang matutunan ang tungkol sa lungsod at mga tao dito. Lalo na ang babaeing pinakasalan niya at pamilya nito. Interesante sila at gusto niyang manatili pa ng matagal dito.“Hahanap ako ng desenteng lugar para sa atin,” dagdag niya habang nakafocus sa kalsada.“Pakiusap, sana isa lang ang kuwarto. Wala tayo nasa drama kaya huwag ka umarteng mahiyain sa akin at huwag na huwag mo iisipin na kailangan ko ng privacy, hind ko ito kailangan,” pagod niyang binigyan diin.“Pero
”Grabe ka talaga magbiro,” nagtampo si Abby habang nakanguso. Nagkrus ang mga bisig niya at tumalikod siya kay Lam para humarap sa bintana.Tahimik siyang pinanood ni Lam pero wala siyang sinabi. Masyado pang maaga para sabihin kay Abigail Marie na hindi siya magiging Mrs. Cartagena. Hindi siya maaaring mabuhay sa ganitong sikreto ng matgal. Hindi magtatagal at uuwi siya. At kahit na natanggap na niyang sakit siya sa ulo, siguradong gusto siyang makilala ng nanay niya.Dumating sila sa apartment pero walang kumilos mula sa sasakyan.“Nagbago na ba agad ang isip mo?” sinubukan niya na magbiro habang hindi siya kumikilos sa puwesto niya. Umiwas pa siya ng pagtingin sa kanya.“Siyempre hindi,” natawa siya sa sinabi niya.Pinanood siya ni Lam na magtanggal ng seatbelt at humarap sa kanya.“Hindi magtatagal at magiging akin ka din,” determinado siyang nakangiti ng nagtapat siya ng pag-ibig.“Ano ba ang gagawin ko sa iyo, Abigail Marie,” bulong niya habang binubuksan ang pinto para lu
Naglakad siya patungo sa balkonahe at sumilip mula sa kurtina.“May mga halaman ka dito,” bulong niya habang tinitignan ang mga paso.“Ahm, gusto ko ang paghahardinero. Wala lang akong malawak na lugar,” nahihiya siyang napakamot ulo.Pakiramdam niya hinuhubaran siya, sinusuri ni Lam ang paligid. Ang kanyang sanktuaryo. Ang mga bagay na hindi niya isinisiwalat sa mundo ay nakatago dito sa kanyang haven.“Magaling ka mag-alaga ng mga halaman,” habang nakapamulsa, humarap si Lam kay Abby.Nararamdaman ni Abby na namumula siya sa papuring hindi niya inaasahan na makukuha mula sa kanya.“Magpahinga kan a. Aalis ako sandali para kumuha ng mga gamit ko sa bahay ko,” sinuri niya muli ang kanyang lugar bago tumungo sa pinto.“Hindi ako ganoon kapagod. Pero kung plano mo akong pagurin mamaya, magpapahinga ako,” ngumiti si Abby dahil nagkaroon siya ng pagkakataon muli na biruin siya.“Baliw,” umiling-iling si Lam habang natutuwang bumulong.“Ahhh…” Napasigaw si Abby ng buhatin siya bigl
“Ipaphotocopy mo ang mga ito. Tig sampung kopya ang bawat isa.”Nakatitig si Lam sa bulto ng mga papel na iniabot ng babae sa kanya. Sa utos ng Fuentebella matriarch, sinimulan niya ang training niya sa kumpanya.Kaya, maaga pa lang at tumungo na siya sa opisina ng F&D.“May kailangan ka pa?” tinitigan siya ng babae noong hindi siya kumilos mula sa kinatatayuan niya.“Hindi sila maglalakad patungo mag-isa sa copier machine,” sarcastic niyang idinagdag habang nakatingin sa mga dokumento sa tuktok ng lamesa niya.“Huwag mo sabihin na hindi mo ito alam gawin?” daggad niya habang galit.“Ito ang unang beses ko na magphotocopy, Miss Zita,” mahina niyang bulong habang nakatitig sa mga dokumento. Abala ang isip niya sa pag-iisip ng paraan kung paano niya gagawin ang iniuutos sa kanya.“Sasayangin ko ba ang mahalaga kong oras para turuan ka? Sarcastic niyang sagot.“Kung hindi mo kayang gawin ang simpleng bagay, bumlaik ka na sa hotel at isuot ang miserable mong waiter uniform,” dagdag
Malapit na ito, Ma. Gusto pa din ni Justin ang babaeng iyon at hindi niya ito itinatago,” humarap si Alice sa nanay niya habang matalim ang pagtitig.“Siyempre. Hindi ko puwede hayaan ang babaeng iyon na pumasok ulit sa buhay ni Justin. Nagpakahirap tayo ng husto hanggang sa puntong iyo. Hindi tayo puwede mabigo.” Siniguro niya ang kanyang anak.“Kaya alagaan mo ang dinadala mong bata sa sinapupunan mo. Ito ang pinakamalakas nating armas para may Justin at pamilya Del Castillo. Iyang bata ang tagapagmana ng F&D,” nakangiti si Karen ng hinawakan ang tiyan ni Alice na flat.“Mabilis na tumatanda ang matandang Fuentebella at malapit na maging mag-isa si Abigail. Kung wala ang lola niya, gagastusin na lang niya ang bawat perang makukuha niya. Hindi magtatagal, mawawala ang share niya,” dagdag niya habang nakangiti siya ng masama.“Kapag nangyari iyon. Bibilhin ng pamilya Del Castillo ang shares niya,” ngumiti ng malapad si Alice.“O kaya, puwede natin bilhin ang shares sa pangalan nat
“Tatlong araw, Abby. Tatlong maikling araw,” habang hindi binibigyan pansin ang malamig na mga babala, galit niyang ipinilit.“Puwede ko siya pakasalan sa parehong araw na nakilala ko siya. Karespe-respeto siyang tao. Hindi ko kailangan maghintay ng walong taon para patunayan ito,” ang ngiti ay halos maging mapanglait na ngiti.“Anuman ang gawin ko sa buhay ko ay walang ka ng pakielam, Mr. President. Bakit hindi ka magfocus sa fiancee mo at pagdadalantao niya?” dagdag niya.“Abby, nagkakamali ka,” sinubukan niya na kumbinsihin siya.”“Ang pagkakamali ko lang ay maniwala sa iyo ng walong taon,” tumaas ang kilay niya, nilalait siya.“Abigail Marie.”Bago pa makasagot si Justin sa kanya, magalang sila na inabala ni Lam. Ang inis kanina ni Abby ay naglaho sa oras na marinig niya ang boses ni Lam.“Magandang araw, President Del Castillo,” magalang niyang bati. Pero hindi siya tinignan ni Justin. Sa halip, ang matindi niyang titig ay napunta sa matamis na ngiti ni Abby.“Kumusta ang
“Pambihira naman, Abigail Marie?” hindi makapaniwalang reklamo ni Lam habang hawak ang masabon niyang hinaharap sa harap ni Abby na pumasok bigla sa banyo.“Hindi nakalock ang pinto. Ang akala ko kailangan mo ng tulong,” umarte siyang inosente at ngumiti bago tumingin pababa.“So kailangan ko ilock ang pinto ko lagi?” natwa si Lam habang pinapanood siyang nakatingin sa kanya.“Well, mas mabuti na hayaan mo itong bukas. Kasal na tayo, Lam. Pangkaraniwan lang na makita ang isa’t isang hubo’t hubad,” kaswal siyang nagkibit balikat habang hangang tinitignan ang katawan niya.Ngunit, hindi sila pareho ng pananaw. Sinubukan niya ipakita na naiinis siya, pero malinaw na umiwas siyang tumingin sa kanya.“Puwede mo ba alisin ang kamay mo, pakiusap? Hindi ko ito makita ng maayos,” walang hiya pa siya na humiling, tinitigan na lang siya ni Lam ng hindi natutuwa.“Nakita mo na ito lahat, nakalimutan mo na? Bakit mo pa ito itinatago mula sa akin?” hindi siya makapaniwala sa Abby sa kanya, tum
”Argh…”Umungol si Lam ng mahina habang ang mga kamay ni Abby ay mahinhin na hinawakan ang galit niyang halimaw. Hindi niya napansin na hindi na siya nakahawak sa mukha niya. Hindi niya alam na siya na ngayon ang humahalik sa mga labi ni Abby.“Argh… Shit,” ang mga ungol niya ay natabunan ng halikan nila habang nililibot ni Abby ang hubad niyang katawan ng sabik.“Abigail Marie…” hirap siyang huminga, sinubukan niyang labanan ang sarap na nararamdaman niya. Hindi siya dapat matukso.Pero tulad niya, wala na si Abby sa sarili dahil sa sarap ng paghawak at paghalik niya. Ang mga kamay niya ay abala sa paglalaro sa matigas niyang batuta na matagal na niyang ninanais.“Tama na, pakiusap…” hinawakan ni Lam ang kamay ni Abby para patigilin siya, at noong tumigil siya, nakaramdam siya ng kakaibang sakit sa tiyan niya.“Shit…” gusto pa niya ni Lam at nagdurusa ang katawan niya sa torture. Ang makita lang ang kamay ni Abby sa maugat niyang batuta ay nakakabaliw na sa kanya. Lalo na ng mag