รถยนต์คันหรูแล่นอยู่บนท้องถนนด้วยความเร็วปกติไม่เร่งรีบและดูเหมือนว่าวันนี้การจารจรจะเป็นใจไม่ติดขัด โดยปกติถนนเส้นนี้การจราจรค่อยข้างที่จะติดขัดมากพอสมควรหากเป็นชั่วโมงเร่งด่วนการเดินทางออกมาจากบ้านคงต้องเผื่อเวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย
ต่อให้เป็นถึงผู้บริหารเจ้าของบริษัทเขาก็ไม่อยากมาทำงานสายให้พนักงานเห็นเพราะการเป็นผู้บริหารไม่ได้หมายความเขาจะไปทำงานสายหรือไม่ไปทำงานได้เขาต้องทำให้เป็นตัวอย่างให้พนักงานเห็นว่าไม่ว่าจะทำงานตำแหน่งไหนก็ต้องอยู่ในกฎระเบียบที่ถูกตั้งไว้กันทักคน
รถยนต์แล่นเข้ามาภายในลานจอดรถคอนโดหรูใจกลางเมืองที่ทั้งชั้นจะเป็นที่จอดรถของรถยนต์ที่เป็นซูเปอร์คาร์และรถทั้งหมดของชั้นนี้เป็นของประธานหนุ่มทั้งหมด
ประธานหนุ่มขับรถเข้าไปจอดในช่องจอดรถและหันไปมองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ข้างเบาะคนขับแล้วเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ให้กับเด็กขี้เซาที่หลับตั้งแต่เขาอุ้มลงมาจากห้องทำงานจนถึงคอนโดก็ยังไม่มีแววว่าจะตื่นขึ้นมาสงสัยว่าคงต้องอุ้มขึ้นห้
ช่วงเช้าของวันมีสองร่างนอนกอดกันอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาประธานหนุ่มขยับตัวบิดกระพริบตาปรับแสงที่มากระทบกับม่านตา โดยปกติแล้วเขาเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว กิจวัตประจำของเขาหลังตื่นนอนก็มักจะไปเข้าฟิตเน็ต ออกกำลังกายตอนเช้าเป็นประจำ ถ้าวันไหนมีงานด่วนเขาก็จะแค่ยืดเส้นยืดสายเพียงเท่านั้น แต่วันนี้ต่างออกไปจากวันอื่นๆไม่รู้ทำไมวันนี้เขาไม่อยากลุกไปไหนเลยอยากนอนกอดหญิงสาวร่างนุ่มนิ่มแบบนี้ทั้งวันทั้งคืนซึ่งอาการแบบนี้ก็ไม่เคยเกิดกับเขามาก่อน ทั้งที่วันนี้เขามีประชุมตอนเช้าแต่เขาก็เลือกที่จะให้น้องชายที่เป็นเลขาส่วนตัวเข้าประชุมแทน เพราะเขามีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น ต้องจัดการอันที่จริงการประชุมครั้งนี้เขาไม่จำเป็นต้องเข้าก็ได้มันเลยไม่ใช่เรื่องแปลกที่ท่านประธานจะให้เลขาไปแทนเพราะเป็นเพียงการประชุมฝ่ายเท่านั้น แต่ด้วยความเป็นปวีร์ก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะประชุมเล็กหรือใหญ่เขาจะเข้าเองทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาขอโดดประชุมวันหนึ่งแล้วกันเพราะมีเรื่องที่ต้องตกลงกับเด็กน้อยที่
ประธานหนุ่มเห็นหญิงสาวเพลียหลับไปแล้วก็เร่งรัวกระแทกแก่นกายใส่ร่องสวาทที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงจากการถูกกระแทกเป็นเวลานานตั้งแต่ช่วงเช้าจนตอนนี้ล่วงเลยมาถึงเวลาสาย บทรักของทั้งสองถึงได้หยุดลงเมื่อเห็นหญิงสาวหลับไปทั้งที่ยังมีแก่นกายใหญ่ของประธานหนุ่มสอดคาอยู่ที่ร่องสวาทของเธอ ประธานหนุ่มกระแทกเข้าไปที่ช่องทางรักสองสามที่เพื่อทำการรีดน้ำรักออกจากแก่นกายเป็นครั้งสุดท้ายให้เข้าไปในร่องสวาททุกหยดหยาดจากนั้นก็ค่อยๆถอนแก่นกายออกจากช่องทางรักจนทำให้น้ำรักสีขาวขุ่นจำนวนมากที่ประธานหนุ่มปลดปล่อยเข้าไปหลายต่อหลายครั้งไหลย้อนออกมาจากร่องสวาทจำนวนมาก เมื่อเห็นว่าน้ำรักที่ตัวเองปล่อยเข้าไหลออกมามือหนาก็เอื้อมมือไปที่หัวเตียงหยิบกระดาษทิชชูมาลองซับน้ำรักที่ไหลย้อนออกมาจากร่องสวาทของหญิงสาว ประธานหนุ่มจัดการเช็ดทำความสะอาดกลีบกุหลาบให้หญิงสาวที่ตอนนี้หลับไปแล้วด้วยความเพลียจากกิจกามที่พึ่งจบลง ก่อนจะจัดท่านอนให้หญิงสาวใหม่ให้ได้นอนสายมากขึ้นแล้วก็ดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมร่างนุ่มนิ่มจนถึงช่วงอกของเธ
หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าขนหนูพันรอบอกเดินมาหยุดที่ปลายเตียงที่มีประธานหนุ่มนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนคนมีเรื่องให้คิด แต่ก็ไม่แปลกถ้าเขาจะมีเรื่องให้คิดเป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ก็ต้องมีเรื่องให้คิดเยอะเป็นธรรมดา หญิงสาวเมื่อเห็นว่าประธานหนุ่มยังไม่รู้สึกตัวจนกระทั่งที่เธอเดินมาอยู่ใกล้เขาแทบจะชิดกันเขายังไม่รู้เลยว่าเธออยู่ตรงนี้เพราะมัวแต่เหม่อลอยจึงตัดสินใจเรียกเขา “เอ่ออ...คะ...เฮียคะ” หญิงสาวเรียกประธานหนุ่มมือบางเอื้อมมือไปแตะที่ไหลข้างขวาของประธานหนุ่มเพื่อให้เขารู้สึกตัว ด้านประธานหนุ่มที่กำลังคิดว่าจะเริ่มพูดอย่างไรดีก็หลุดออกจากภวังค์ของตัวเองแล้วหันไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างตนเองด้วยเช็ดตัวพันรอบอก ประธานหนุ่มมองหญิงสาวด้วนสายตากรุ้มกริ่มจนทำให้หญิงสาวที่เห็นสายตาที่คนตรงใช้มองเธอถึงกับขนลุก แขนแกร่งตวัดวงแขนรอบเอวบางดึงหญิงสาวเข้ามาหาตัวทำให้หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัวล้มลงมานั่งอ
หลังจากที่ทั้งสองตกลงเรื่องที่จะให้หญิงสาวย้ายมาอยู่ด้วยกันกับเขาเรียบร้อย แต่เท่าดูเหมือนกลับว่าประธานหนุ่มนั้นคิดจัดการมาดีแล้วว่าจะทำยังไงให้หญิงสาวยอมมาอยู่ด้วยหากดูไปดูมาก็เหมือนเป็นการบังคับเธอทางอ้อมเสียมากกว่าการถามความสมัครใจของอีกฝ่ายเสียด้วยซ้ำ ที่ไม่ว่าทางไหนเธอก็เสียเปรียบเขาทุกทาง นั่นจึงทำให้หญิงสาวโดนประธานหนุ่มต้อนจนไม่มีทางปฏิเสธเขาได้ “หนูอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ เดี๋ยวเฮียโทรสั่งอาหารให้” ประธานหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าเมียเด็กของเขายังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อเย็นวานมื้อสุดท้ายที่เธอได้กินก็คงจะเป็นมื้อเจ้าปัญหาตอนเที่ยงที่เขาบังเอิญเดินไปเห็นว่าเธอนั่งกินข้าวแล้วมีผู้ชายคอยนั่งเอาอกเอาใจ จึงเป็นเหตุให้เขาเกิดอาการหึงหวงจับเธอกินแทนข้าวจนเหนื่อยเพลียหลับหมดเรี่ยวแรงไม่ได้กินข้าว เพราะแม่สาวน้อยเล่นนอนหลับตั้งแต่อยู่บริษัทจนมาถึงห้อง พอมาถึงคอนโดเขาก็ต้องอุ้มขึ้นมาข้างบนเพราะปลุกยังไงเธอก็ไม่ยอมตื่น แถมเมื่อเช้าก็ยังไม่ได้ทานมื้อเช้าอีกมัวแต่กินกัน
เช้าเกือบสายประธานหนุ่มในชุดสูทสีเข้ม ส่วนอยู่หญิงสาวในชุดนักศึกษาเรียบร้อยนั่งรถมาทำงานด้วยแต่กว่าจะได้ออกจากคอนโดก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะตกลงกันได้โดยหัวข้อหลักในการสนทนาของทั้งคู่คือ หญิงสาวต้องการที่จะไปทำงานเองแต่ประธานหนุ่มกลับปฏิเสธเสียงแข็งและบอกให้เธอและเขาไปทำงานพร้อมกัน ส่วนอีกประเด็นก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่องการแต่งตัวของเธอที่ดูจะขัดใจประธานหนุ่มไม่น้อย แต่สำหรับเธอแล้วก็ไม่เห็นว่ามันจะโป๊หรือว่ารัดรูปตรงไหนเพราะชุดที่เธอใส่เป็นชุดที่พอดีกับสัดสวนร่างกายของเธอ ถ้าจะมีก็คงเป็นชุดเมื่อวานที่เขาทิ้งไปนั้นคงเป็นชุดที่รัดรูปที่สุดของเธอแล้วเพราะตอนที่เธอซื้อดันซื้อแบบพอดีตัวมาแบ้วมันก็ใส่มาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว ส่วนชุดมีอยู่ที่เหลือมันจะเล็กลงบ้างเป็นปกติแต่ก็ไม่ถึงกับรัดรูปย้อนกลับไปเหตุการณ์เมื่อเช้า สองร่างนอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงกว้างใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ใบอมยิ้มราวกับคนกำลังนอนฝันดีลมแอร์เย็นๆลอยมาปะทะร่างทำให้ทั้งสองกอดกระชับกันมากขึ้นเพื่อเพิ่มไออุ่นให้กัน ประธานหนุ่มลืมตาพร
ประธานหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวเดินไปแล้วก็หันไปหยิบกระเป๋าที่อยู่เบาะด้านหลังคนขับสำรวจความเรียบของตัวเอง ก่อนเปิดประตูลงจากรถ ขาแกร่งเดินเข้าไปในบริษัทด้วยใบหน้าเรียบนิ่งไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใดๆ พนักงานที่เห็นเขาต่างก็พร้อมกันทำความเคารพบ้างก็ส่งสายตายั่วยวนมาให้ แต่พวกหล่อนกลับได้รับความเมินเฉยจากเขา ประธานหนุ่มยืนรอลิฟต์ครู่หนึ่งเมื่อประตูเปิดออกเขาก็เดินเข้าไปด้านในที่จะมีเฉพาะผู้บริหารเท่านั้นที่จะใช้ได้ ทันทีประตูลิฟต์ปิดลงเขาก็ค่อยๆ หลับตาลงพักสายตาเป็นการฆ่าเวลารอลิฟต์ไปถึงชั้นที่เขาทำงาน ถึงแม้จะหลับตาเพื่อพักสายตาแต่ในหัวของประธานหนุ่มกลับมีแต่ภาพใบหน้าน่ารักของเมียเด็กอยู่ทุกอณูของโสตประสาทไม่สามารถสลัดออกไปได้ หากเป็นอย่างนี้วันนี้ทั้งวันเขาคงไม่มีสมาธิทำงานแน่ ความคิดเพ้อพรรณนาถึงเมียเด็กก็ต้องหยุดลงพร้อมเปลือกตาที่ค่อยๆเปิดขึ้นเมื่อเสียงลิฟต์แจ้งเตือนว่าถึงชั้นที่เป็นห้องทำงานของเขาแล้วติ้ง!! ประธานหนุ่มก้าวเท้าออกมาจากลิฟต์ด้วยความสง่าราวกลับม
หลังจากหญิงสาวที่ลงจากรถประธานหนุ่มก็เดินเข้าบริษัททันทีขาเรียวก้าวตรงไปที่ลิฟต์กดชั้นที่เธอทำงานอยู่รอสักพักลิฟต์ก็มาก่อนมันจะหยุดชั้นที่เป็นแผนกของเธอ หญิงสาวในชุดนักศึกษาก้าวเท้าออกจากลิฟต์เธอเดินเข้าไปในแผนกที่เธอฝึกงาน โดยชั้นนี้ทันชั้นจะเป็นของแผนกออกแบบภายในทั้งหมด แต่จะแบ่งเป็นทีมใครทีมมันเป็นสัดส่วน บริษัทแห่งนี้จะแยกส่วนการทำงานออกชัดเจนโดยแต่ละแผนกจะอยู่คนละชั้นกัน เพื่อที่จะให้พนักงานมีสมาธิในการทำงานและเป็นระเบียบในการทำงานมากขึ้น หญิงสาวเดินมาถึงที่แผนกเธอไม่รอช้าเดินไปหารุ้งนภาทันทีเพื่อสวัสดีทักทาย และขอโทษขอโพยที่ขาดงานไปหลายวันทั้งที่พึ่งมาฝึกงานได้แค่วันเดียวเธอก็เล่นขาดงานไปถึงสองวัน ซึ่งสาเหตุที่เธอขาดงานก็มาจากใครไม่ได้นอกจากท่านประธานของพวกเขานั้นแหละที่จับเธอกินไม่ให้พักจนเธอไม่มีแรงมาทำงาน “สวัสดีค่ะพี่รุ้ง” “อ้าว ปราง เป็นไงบ้างหายดีแล้วเหรอ” รุ้งนภาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
พรึบ!! หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอยู่บนตักแกร่งเพื่อที่จะตัวเองหลุดออกจากการกอดรัดของประธานหนุ่มแต่เหมือนว่าเธอยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงกอดรัดแน่นกว่าเดิม เขาลืมไปแล้วหรือว่าทั้งเธอและเขาไม่ได้อยู่ในห้องกันสองคนเพียงลำพัง เมื่อคิดได้อย่างนั้นหญิงสาวก็เบนสายตาไปมองที่มารดาของประธานหนุ่มเธอก็เห็นว่าคุณหญิงมณีรัตน์มองพวกเธออยู่ก่อนแล้วด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวกับดีใจเหมือนเจอของที่ถูกใจที่ตามหามานาน “ท่านประธานปล่อยฉันลงนะคะ” หญิงสาวพูดเสียงขุ่นที่เขายังไม่หยุดแกล้งเธอต่อหน้ามารดาแถมยังกอดเธอไว้บนตักไม่ปล่อย “หนูก็หยุดดิ้นสิครับ หื้ม” ประธานหนุ่มพูดเสียงแหบพร่าข้างหูของหญิงสาวเพื่อให้เธอรู้ว่าการที่เธอเอาแต่ดิ้นแบบนี้มันไปกระตุ้นส่วนที่อ่อนไหวต่อสัมผัสใต้ร่มผ้าที่หญิงสาวกำลังนั่งทับมันอยู่ เพราะในขณะที่เธอดิ้นไปมาบนตักเขาก้นนิ่มของเธอดันไปกระตุ้นปลุกเจ้ามังกรที่หลับอยู่เข้าให้ ซึ่งตอนนี้สิ่งที่ประธานหนุ่มทำได้คือเก็
ช่วงเที่ยงของวันปรางทิพย์นั่งเล่นอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นเพียงลำพังเพราะสามีและลูกคนโตออกไปทำงานกันส่วนสองแฝดก็ไปเรียน เธอจึงต้องอยู่บ้านคนเดียวอย่างเหงาๆเพราะตั้งแต่มีลูกเธอก็ไม่ได้ทำงานอีกเลย “ม๊าขา อยู่ไหมคะ”ปริมลูกสาวคนเดียวของบ้านตะโกนเรียกมารดามาตั้งแต่อยู่หน้าบ้านจนกระทั่งเข้ามาถึงภายในตัวบ้าน “ม๊าอยู่ที่ห้องนั่งเล่นลูก”ปรางทิพย์ขานตอบลูกสาวปริมเมื่อได้ยินเสียงมารดาดังมาจากห้องนั่งเล่นก็รีบวิ่งเข้าไปหามารดาทันทีปรางทิพย์เห็นว่าลูกสาววิ่งหน้าตั้งตาตื่นก็ตกใจนึกว่าเกิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้น “ปริมมีอะไร เกิดอะไรขึ้น แล้วนี่ทำไมกลับมาเร็วไม่มีเรียนเหรอคะ”ปรางทิพย์รัวคำถามใส่ลูกสาวที่วันนี้บอกว่ามีเรียนเลิกสี่โมงเย็นแต่นี่พึ่งบ่ายสองทำไมกลับมาเร็ว “อาจารย์ยกคลาสค่ะ แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ เพราะมีเรื่องที่ใหญ่กว่านั้นอีกค่ะ”ปริมพูดด้วยความตื่นตระหนกราวกับเ
เช้าวันใหม่แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในห้องนอนของสองสามีภรรยาที่นอนกอดกันไม่ยอมตื่นลมแอร์ปะทะร่างกายทำให้ต้องกระชับกอดกันให้แน่นขึ้นเพราะความเย็นของแอร์ ปวีร์ขยับเปลือกตาค่อยๆลืมตาปรับแสงที่มากระทบตาเมื่อปรับได้แล้วก็หันไปมองภรรยาคนสวยที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอด ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนความสวยไม่เคยเลือนหายเขายังคงหลงใหลร่างกายนี้ไม่เคยเปลี่ยน เมื่อได้สัมผัสก็ต้องการที่จะสัมผัสมากขึ้นทุกครั้งตอนนี้ก็เช่นกัน ปรางทิพย์ที่อยู่ในชุดนอนเดรสสายเดี่ยวเนื้อผ้าซาตินลื่นมือทำให้เมียของเขาน่าสัมผัสมากขึ้นอีกเท่าตัวปวีร์จับตัวภรรยาคนสวยให้นอนราบกับที่นอนและเริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอไล่เลียระดมจูบไปตามซอกคอทำให้เกิดเป็นรอยจ้ำแดงระเรื่อที่คอ มือหนาเลื่อนไปบีบขย้ำหนาอกอวบนิ้วแกร่งสะกิดยอกประทุมถันที่ชูชันอีกข้างก็เลื่อนลงไปที่กลีบกุหลาบงาม ปวีร์พรมจูบไล่ลงมาจนถึงกลีบกุหลาบงามมือหนาถอดกางเกงในของปรางทิพย์ออกและเลิกชายกระโปรงขึ้นลิ้นร้อนไล่เลียไปตามรอยแยกนิ้วแกร่งสอดเขาไปในร่
20 ปีผ่านไป ตอนนี้ลูกของประธานหนุ่มและภรรยาโตเป็นหนุ่มเรียนมหาวิทยาลัยกันหมดทุกคนแล้ว ปริ๊น หรือ ปรินทร์ อัศวภัทชกุล ลูกชายคนโตของปวีร์และปรางทิพย์ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ปีสี่ ปริ๊นเริ่มเข้ามาช่วยงานพ่อตั้งแต่ขึ้นมหาลัยเพราะอยากช่วยงานพ่อแต่ช่วงนี้ก็เริ่มที่จะเข้ามาทำมากขึ้นส่วนเด็กแฝดทั้งสองคนก็เรียนมหาลัยที่เดียวกับพี่ชายท้องที่สองเธอได้แฝดชายหญิงซึ่งสมใจพ่อเขานั้นแหละ “หนูวันนี้โทรบอกลูกๆแล้วใช่ไหมว่าให้เข้ามาทานข้าวที่บ้าน” ท่านประธานวัย54แต่ยังดูดีเหมือนคนวัย30ต้นๆ เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านเอ่ยถามภรรยาที่ยังสวยไม่เปลี่ยนตั้งแต่วันแรกที่เจอกันถึงแม้จะอายุเลขสี่แล้วก็ตาม “โทรบอกแล้วค่ะ เดี๋ยวก็คงจะมากัน” “ครับ แล้วนี่หนูทำอะไรอยู่ครับ”ปวีร์เดินมานั่งข้างภรรยาโอบเอวไว้หลวมและเอ่ยถาม “ นั่งดูอะไรไปเรื่อยค่ะ ว่าแต่ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ”
1 เดือนผ่านไปอ๊วกๆ อ๊วกๆ อ๊วกๆ เสียงโก่งคออาเจียนของประธานหนุ่มดังขึ้นอย่างนี้มาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วหญิงสาวบอกให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไปบอกแต่ว่าไม่เป็นอะไรอาจจะเป็นผลมาจากการทำงาน “เฮียไหวไหมคะ ไปหาหมดเถอะนะ”หญิงสาวคะยั้นคะยอให้สามีไปหาหมอเพราะเป็นห่วงกลัวว่าสามีจะเป็นโรคร้ายแรง “เฮียไม่เป็นอะไรจริงๆครับ”ประธานหนุ่มพูดแล้วเอามือลูบหัวหญิงสาวให้คลายกังวล “ตะ...” “ป๊าม๊าเสร็จยังครับ เดี๋ยวพี่ปริ๊นไปเรียนสายนะ”ลูกชายตัวแสบเปิดประตูวิ่งเข้ามาในห้องโดยไม่เคาะประตู “พี่ปริ๊นครับ ไม่เสียงดังนะครับป๊าไม่สบายอยู่นะ”หญิงสาวบอกลูกชายให้เบาเสียงลง “ป๊าไม่สบายเหรอครับ งั้นม๊าอยู่ดูแลป๊านะครับ เดี๋ยวพี่ปริ๊นให้อากิตต์ไปส่ง”เด็กชายที่มีความคิดโตเกินเด็กวัยเดียวกันหันไปมองหน้าพ่อและพูดบอ
“ป๊า/ม๊าครับ พี่ปริ๊นมาแล้ว”เสียงเด็กชายเรียกพ่อกับแม่เข้าดังขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองกำลังเดินมาในโรงเรียน ประธานหนุ่มและหญิงสาวขับรถมารับลูกชายหลังเลิกงานทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไปด้านในก็ได้ยินเสียงเจ้าแสบดังมาแต่ไกลเรียกพวกเขาทำให้ประธานหนุ่มและหญิงสาวหันหน้ามองกันและยิ้มให้กับความน่ารักของลูกชาย “เป็นไงครับ มาเรียนวันแรกมีเพื่อนหรือยังครับ แล้วนี่ดื้อกับคุณครูหรือเปล่า”หญิงสาวย่อตัวตัวลงให้เสมอกับลูกชายและยกมือขึ้นลูบหัวลูกชายอย่างเอ็นดู “วันนี้พี่ปริ๊นไม่ดื้อครับ ไม่เชื่อถามคุณครูได้เลย”เด็กชายพยายามหาพยานเพื่อยืนยันว่าตนนั้นไม่ได้ดื้อ “พี่ปริ๊นดื้อไหมคะ คุณครู”หญิงสาวลุกขึ้นและส่งลูกชายไปให้สามีก่อนจะเอ่ยถามว่าวันนี้ลูกของเธออยู่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง “พี่ปริ๊นไม่ดื้อเลยค่ะ เข้ากับเพื่อนในห้องได้ทุกคน โดยเฉพาะน้องเกลค่ะพี่ปริ๊นชอ
“พี่ปริ๊นครับลูก ตื่นได้แล้วครับ วันนี้ไปโรงเรียนวันแรกหนูจำไม่ได้เหรอลูก” คุณม๊าคนสวยเดินขึ้นมาปลุกลูกชายวัยสองขวบที่วันนี้เป็นวันแรกที่ลูกของเธอต้องไปเรียนวันแรกตอนบอกเรื่องโรงเรียนลูกชายของเธอดีใจกระโดดโลดเต้นยกใหญ่ แต่ทำไมคนที่ดีอกดีใจที่จะได้ไปเรียนถึงกลับไม่ยอมตื่นเสียที “พี่ปริ้นครับ ตื่นได้แล้วลูกเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ”คุณม๊าคนสวยไม่ลดความพยายามที่จะปลุกลูกชาย “ม๊าครับ พี่ปริ๊นยังอยากนอนอยู่เลย”เด็กชายงอแงไม่อยากตื่นและซุกหน้าลงหมอนหลับต่อแอดดดด “เอ้า ทำไมพี่ปริ๊นยังนอนอยู่ล่ะครับ ไหนว่าไปเรียนวันแรกไง”ประธานหนุ่มเปิดประตูเข้ามาในห้องลูกชายก็เห็นเมียนั่งมองลูกชายนอนหลับไหนว่าขึ้นมาปลุกแต่ทำไมเจ้าตัวแสบยังนอนอุตุอยู่ “ม๊าปลุกแล้ว แต่เจ้าตัวไม่ยอมตื่นบอกว่ายังอยากนอนอยู่เลย สงสัยอาหารเช้าของโปรดคงต้องเททิ้งแล้วสิ”หญิงสาวทำทีพูดว่าจะเอาของโปรดที่ลู
6 เดือนต่อมา หญิงสาวย้ายออกมาจากบ้านใหญ่เข้ามาอยู่บ้านที่ประธานหนุ่มซื้อไว้ตั้งแต่ลูกชายอยู่ในท้องยังไม่คลอดด้วยซ้ำ เป็นบ้านที่ประธานหนุ่มสั่งให้ทำห้องเด็กเพิ่มเพราะตัวบ้านเดิมไม่มีห้องของเด็ก บ้านหลังนี้จะมีห้าห้องนอน หกห้องน้ำ หนึ่งห้องครัว ที่จอดรถ สนามหญ้าหน้าบ้านและก็สระว่ายน้ำส่วนแม่บ้านตอนแรกประธานหนุ่มจะจ้างคนใหม่แต่มารดาไม่ไว้ใจกลัวมาทำร้ายหลานเธอตามที่ข่าวออกเธอจึงส่งคนที่บ้านใหญ่มาสองคนซึ่งเป็นแม่บ้านที่ทำงานมานานและไว้ใจได้ ตอนนี้ลูกชายเธอน้องปริ๊นอายุเจ็บเดือนแล้วกำลังเริ่มหัดคลานคุณปู่คุณย่าก็แวะมาหาหลานเกือบทุกวัน ส่วนกิตต์คนนั้นต้องเรียกได้ว่าหลงหลานตามใจหลานทุกอย่างไม่เคยขัดจนหญิงสาวต้องคอยห้ามไว้เพราะกลัวลูกชายจะกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจพูดไม่ฟังตึงๆตึงๆ “น้องปริ๊นอย่าคลานเร็วนักสิลูก แหะๆ”หญิงสาวร้องเรียกตามลูกชายที่กำลังจะคลานไปหน้าบ้าน เผลอไม่ได้เลยลูกคนนี้ “คุณปรางมีอะไรให้สายใจช่วยไหมคะ”สายใจสา
1 เดือนต่อมา หลังหญิงสาวออกจากโรงพยาบาลพร้อมลูกชายตัวน้อย เธอจึงกลับมาพักที่บ้านใหญ่ตอนแรกประธานหนุ่มอยากเข้าไปอยู่บ้านที่เขาซื้อไว้แต่มารดาของสามีไม่ยอมบอกให้อยู่บ้านใหญ่สักเดือนสองเดือนก่อน ประธานหนุ่มที่ไม่เคยพูดชนะมารดาก็จำใจต้องยอมอยู่จนกว่าลูกชายจะสองเดือน แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้มีคนช่วยเลี้ยงเจ้าตัวเล็กแอ้ๆแอ้ๆแอ้ๆ เสียงเด็กน้อยดังอ้อแอ้มาจากแปลเด็กในตอนเช้าเด็กน้อยจะตื่นแต่เช้าทุกวันพอตื่นมาก็จะส่งเสียงอ้อแอ้ให้ป๊ากับม๊าได้ยินจะเป็นแบบนี้ประจำทุกวันตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ลูกน้อยของเธอถือว่าเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายไม่งอแงจะมีร้องบ้างแค่ตอนหิวหรือรู้สึกไม่สบายตัวและตื่นบ่อยตามปกติของเด็กแรกเกิด “น้องปริ๊นตื่นแล้วเหรอคะ คนแก่งของม๊าไปปลุกป๊ากัน” น้องปริ๊นหรือด.ช. ปรินทร์ อัศวภัทชกุล ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนและหลานสุดรักสุดหวงของคุณหญิงมณีรัตน์และคุณเอกภพ ชื่อนี้ประธานหนุ่มเป็นคนคิดตั้งแต่เจ้าลูกชายแปดเดือนช่วงนั้นสามีของเธอเคร
ทุกคนต่างให้ความสนใจสมาชิกใหม่ของบ้าน แต่คนที่ดูจะเห่อลูกชายเขามากที่สุดน่าจะเป็นคุณหญิงมณีรัตน์มารดาของประธานหนุ่ม เพราะข้าวของลูกชายเขาส่วนมากที่มีตอนนี้จนแทบจะล้นบ้านก็มาจากแม่เขาทั้งนั้น “ไหนดูสิหลานย่า น่าเกียจน่าชังจังเลยลูก ดูสิคะหน้าเหมือนตาวีร์ตอนเล็กๆเลย” ประธานหนุ่มยืนดูมารดาอุ้มลูกน้อยของเขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ประธานหนุ่มรู้สึกได้ถึงแรงขยับข้างเตียงก่อนจะหันไปดูก็เห็นว่าหญิงสาวตื่นแล้ว ประธานหนุ่มช่วงพยุงหญิงสาวลุกขึ้นนั่งและหยิบน้ำมาให้หญิงสาวดื่ม “ดื่มน้ำก่อนครับ”ประธานหนุ่มยื่นแก้วน้ำไปให้หญิงสาวดื่ม “ขอบคุณค่ะ ดูคุณแม่จะเห่อหลานมาเลยนะคะ”หญิงสาวทักขึ้นยิ้มๆเธอดีใจที่ลูกชายของเธอเป็นที่รักของทุกคน “ใช่ครับ คุณแม่ท่านอยากได้หลานมาตั้งนานแล้วแต่เฮียไม่ยอมมีให้สักที”ประธานหนุ่มหันไปมองมารดาที่อุ้มหลานชายไปมารอบห้องด้วนรอยยิ้ม