SAVI’S POV
Hindi nga ako nagkamali ng hinala. Pagkabalik ko sa headquarter ay para silang sasabog sa galit dahil sa sobrang sama ng tingin nila sa‘kin. At alam niyo 'yong mas nakakatuwa? The Head Director is also here. Umalis kasi siya kanina at pumasok doon sa pinakang-office niya.
Tumayo ako sa harapan nila. “Anong meron?” I asked, kunwari hindi ko alam kung anong nangyayari at mangyayari.
“Agent Light, nagpapasaway ka raw rito at sinagut-sagutan mo pa ang inyong team captain. I don't like that kind of attitude and the fact that you are just new in our team. Matuto kang rumespeto sa mas nakakataas sayo.” Galit niyang sabi and I was like.... what the fuck? Ano na naman ba ang ginawa ko? Kumain lang naman ako at kasalanan niya 'yon kung bakit ko siya nasagutan dahil ayaw niya akong pakainin. Kasalanan ko bang nagugutom na ako?
Umingos ako. Sumbungerong palaka pala ang 'sang 'yon. Kalalaking tao. Tss. And he is the team captain eh? Kaya pala galit siya sa‘kin, e. Natapakan ko ba ang kanyang pagkalalaki? As if meron siya noon. Tss.
I looked at the Intel who really hates my guts. He's looking at me as if saying, 'Oh ano? Ngayon mo ilabas ang tapang mo.' At alam kong may ngising tagumpay siyang sinusupil sa kanyang mga labi. Ayaw niya lang ipakita.
Gusto ko tuloy matawa. Hindi lang pala siya gago, sipsip din ang kumag na 'to. And as if I'm going to give him the satisfaction he wants. No. Not even in his dreams.
“With all do respect, pinapakain niyo ba ang mga tauhan mo, Sir?” Mukhang nagulat pa siya sa tanong ko dahil umawang ang mga labi niya.
Kahit 'yog iba ay laglag ang panga'ng nakatingin sa‘kin, especially that jerk. Nakaawang din ang mga labi niya. I got you, boy.
Ilang saglit pa ay mukhang nakabawi na siya sa pagkakagulat at di makapaniwalang tumitig sa‘kin. “What the fuck are you talking about? Syempre pinapakain ko sila. Ano bang klaseng tanong 'yan, Agent Light?” He hissed.
Tumango ako. “I thought hindi mo sila pinapakain. Bawal pa lang kumain huh?” Nginisihan ko siya pero nag-iwas lang siya ng tingin. Tss. Ako pa talaga ang binangga mo, e.
“Wag mong iniiba ang usapan, Agent Light. Talk with respect. Respect him for he is the captain. Respect me because I'm the boss. Respect everyone kung ayaw mong tanggalin ka namin sa team kahit pa yata kasisimula mo pa lang ngayon.” He lectured at sinamaan ako ng tingin.
Nag-init bigla ang ulo ko sa sinabi niya. So ako pa 'yong masama rito? Tangna pala niya, e.
“Respect is for those who deserve it, not for those who demand it.” I stated and grimaced at them. “I don't care kung tanggalin niyo ako. Hindi ko kailangan ng mga kasamang katulad niyo... masyadong maperpekto. At ako ba ang humingi ng tulong? Kasi sa pagkakaalam ko, tahimik ang buhay ko bago kayo humingi ng tulong sa Agency namin.”
“Ganyan ba ang itinuturo sa inyo ng boss niyo? Ang maging bastos?” Maang niya sa‘kin.
Mapakla akong napatawa sa sinabi niya. “Wag mo siyang itulad sa'yo. Our boss is the best. And may I remind you, we are secret agents at hindi kargado ng boss namin ang pagpapangaral sa'min. We have our freedom. He will just summon us kapag may malaking operasyon.” Sagot ko sa kanya.
Bastos na kung bastos pero wala na akong pakialam. I don't care kung big boss siya rito. O kahit siya pa ang pangulo ng Pilipinas. I don't give a damn. Fuck him. Really. Hindi ko kailangang magtrabaho sa ganito na puro respeto ang hanap. Sana nagpari na lang siya. Doon maraming rerespeto sa kanya.
At tsaka tangna lang. Kumain lang naman ako. May masama ba doon? Namatay ba sila noong kumain ako o ano? Punyeta kasing sumbungero na iyon, e. Daig pa ang bata. Tss.
“Then I don't have a choice, but to fire you in our team.” Idinuro niya pa ako.
Napairap ako sa kawalan. “You don't have to, because I fucking quit in this team.”
Tinanggal ko ang badge na nakalagay sa damit ko na sumisimbolo na kasama ako sa team nila at inilapag sa lamesa kasama ang baril na ibinigay niya sa‘kin kanina.
I turned my back at them, but I halted my steps when he spoke.
“Hindi ka ba natatakot na matanggal sa trabaho dahil diyan sa ugali mo?” Bakas sa boses niya ang pangungutya.
I tilted my head. “Matagal na akong bastos. Sa tingin mo, bakit hindi pa ako natatanggal sa trabaho?” Nilingon ko siya tsaka ngumisi. Natameme naman siya doon.
Akala ba niya tatalab sa‘kin 'yon? Pikunin ako, oo. Pero hindi ako umaatras at nagpapatalo.
Tumalikod na uli ako pero may naalala ako. “And oh, by the way, look at your surroundings. Hindi kayo nakakamalay may nagmamasid na pala sa inyo.” Makahulugan kong sabi bago tuluyang umalis sa headquarter. Matalino sila kapag nakuha nila kung ano ang ipinahihiwatig ko. Tss.
I am Agent Light from CIA. I'm one of the badass girls so don't even fucking think of messing up with me.
Pagkalabas ko sa agency ay pumara agad ako ng taxi. I just want to disappear in this fucking place. ASAP.
Nang makarating kami sa village ay agad akong bumaba tsaka nagbayad. Nilakad ko na lang ang bahay ni Empress dahil hindi naman pwedeng pumasok ang mga public vehicles dito. Mga sariling sasakyan lang ang pwede.
Pagkapasok ko sa loob ng bahay ay dumiretso ako sa kusina tsaka nagbukas ng ref at kumuha ng tubig. Nagsalin ako sa baso tsaka uminom. Hindi pa nauubos ang iniinom ko nang biglang tumunog ang phone ko. Dinukot ko iyon sa bulsa sa likod ng suot kong pantalon at tiningnan kung sino ang tumatawag.
Agad na nagliwanag ang mukha ko nang makita kung sino iyon. “Hey. What's up?” Sagot ko sa tawag.
“What's up your face, Savi. Bakit hindi mo manlang sinabing darating ka?” Kahit hindi ko siya nakikita ay alam kong nakatikwas na ang mga kilay niya. Damn.
Bahagya akong natawa tsaka napailing sa inasal niya. “My bad. I thought you are not here in the country.” Sumandal ako sa ref at hindi pa rin binibitawan ang basong may tubig.
“Iyan din ang akala ko.” She tsked. Her usual reaction.
“Ano bang ginagawa mo rito? Di ba may misyon ka?” Kunot-noong tanong ko.
Hindi ko kasi alam talaga na nandito rin siya sa Pilipinas. She was in Chicago, having her mission, the last time I checked. And then now, she's here.
“He happened.” Napapalatak niyang sabi.
Umawang ang labi ko. “What happened?”
She scoffed. “Power and threats. That happened. So I ended up here, fucking keeping him safe from danger.” I can hear the irritation on her voice.
“Oh. I don't know what to say.” I muttered.
She sighed. “You don't have to say anything. Why are you here, anyways? I'm curious.”
“I'm here for my next mission, you see. But unluckily, I quitted. Wala pa sigurong sampung oras after kong magreport and then boom... I'm free again.” I smiled sheepishly even though she can't see me.
“And why is that?”
“I hate the boss and so the team leader. They got on my nerves so yeah, I talked back and he fired me. But nah, I said the otherwise.” I explained.
As if naman papayag ako na i-fire nila. Nah. Not even in a million years. Don't think na masyado akong rude and so. Actually, I became a secret agent because of my skills and ability. Not because I have that good attitude. My boss in CIA isn't looking for a kind personality, but the ability to serve and help people without even waiting for things in return.
I heard her chuckles. “Damn. That's the attitude, my bestfriend.” Napatawa na lang din ako. “So you are free, hmm? Report to me tomorrow. I'll give you a head.”
Inilagay ko na sa lababo 'yong baso na may kaunti pang tubig tsaka naglakad papunta sa sala. “Really? Why not today? I'm bored here.” Naupo ako sa sofa tsaka sumandal.
“Asan ka ba?” She asked.
“Dito kami ni Aiken nakatuloy sa bahay ni Em.” I informed.
“I see. You brought your son too.”
“Well, I have no choice, but to. Wala siyang kasama roon.” I sighed. Boredom is killing me! Aish.
“Alright. You know where to go. I'll just send you the details.”
“Thanks a lot, Calista. Bye.” She bid her goodbye too before ending the call.
Napasuntok ako sa hangin. “Yes! Sa wakas, I'll do something exciting yet thrilling.” I whistled tsaka nagmadaling lumabas ng bahay. I secured it first bago tuluyang umalis at pumunta sa Sahara Club.
--
BLUE’S POV
“Bud, hindi ka talaga sasama sa'min?”
I looked at Stevon tiringly. Katabi nito si Gavyn. “No.” Matigas kong sabi tsaka bumalik sa ginagawa ko.
I'm busy signing papers and such when they barged into my office. Akala ko importante ang ipinunta nila pero mambubulabog lang pala at mag-aayang mag-bar. Night outs, as always.
Alas-syete na ng gabi pero nagtatrabaho pa rin ako. Nakauwi na ang lahat ng mga empleyado ko at ako na lang ang natira rito sa building. Idagdag pa 'tong dalawang bwisita ko na kanina pa ako kinukulit.
You can say I'm hardworking, yeah. Pero ang totoo, I just don't want to go home. I will only feel alone and empty in my penthouse. That's why I decided to stay here. Working my ass to slip my loneliness and thoughts away.
“Oh c'mon, dude. Balak mo bang dito magpalipas ng gabi? That's boring.” Sabi ni Gavyn na nakakunot pa ang noo.
I made a face. Ang kulit talaga ng dalawang 'to. Daig pa ang mga babae sa pamimilit, e.
Stevon Kim and Gavyn Lee are my closest friends since high school. I never thought na kami pa rin ang magkakasama hanggang ngayon. Honestly, nagsasawa na ako sa pagmumukha nitong dalawa. Sila na lang palagi ang nakikita ko.
“Ayoko nga dahil ayokong uminom. Tapos ang usapan.” I stated the truth.
Ayokong sumama sa kanila dahil paniguradong malalasing na naman ako. Because the last time I checked, I drunk and didn't know that I brought a woman in my condo. And I don't want that to happen again. No. Ayoko nang madagdagan pa ang mga kasalanan ko sa kanya. That's the last time at ayoko ko nang maulit pa iyon.
“E di samahan mo na lang kami. Don't drink and just stay with us.”
Sinamaan ko ng tingin si Stevon. “So gagawin niyo pa akong chaperon niyo?”
“Ayy basta. Sasama ka sa amin sa ayaw o sa gusto mo.” Tumayo na sila at di ko inaasahang kakaladkarin nila ako palabas ng opisina ko.
“Fuck! Bitiwan niyo nga ako!” I hissed pero parang wala silang narinig dahil hindi nila ako pinansin.
Binitawan lang nila ako nang makasakay na kami sa elevator kaya wala na akong nagawa. Bwisit talaga 'tong dalawa na 'to. Walang alam kung hindi ang magpangbulabog sa buhay ko.
Nang bumukas ang elevator ay humarap sila sa‘kin at handa na naman akong hilahin pero pinigilan ko sila.
“I can walk, fuckers.” Napahalukipkip na lang ako nang marinig ko silang tumawa. Tawang tagumpay! Bwisit talaga! Tss.
Nang makarating kami sa Club Hell ay humanap kami ng bakanteng mesa at saktong may isa pang bakante malapit sa bar counter. Sobrang daming tao at kahit hindi pa ako nakainom ay parang nahihilo na ako. The loud sounds produce by the DJ make the people dance freely. Medyo dim din sa paligid at tanging makukulay na ilaw ang makikita na parang sumasayaw rin.
Club Hell is owned by Evans Lockhert. Kilala siya sa business world at sa pagkakaalam ko, pag-aari rin niya ang mga naglalakihang Levans Hotels and Condominiums sa bansa. He's after all a freaking multimillionaire, too.
Agad na may lumapit sa aming waitress. “Order niyo po mga Sir?”
“One bucket of beer and one serve of bopis, Miss.” Sabi ni Gavyn.
I just shook my head sa in-order niya.
“Right away, Sir.”
“Ano bang nakain niyo at gusto niyong uminom?” Tanong ko sa dalawa nang makaalis 'yong waitress.
Si Stevon ang sumagot. “Nothing, really. We just want to hangout with you, Mr. CEO.”
Ilang saglit lang ay bumalik na yung waitress and serves us our order pagkatapos ay umalis din agad.
Pinanood ko lang 'yong dalawa habang nagbubukas ng bote bago uminom.
“Kikiligin na ba ako? And look who's talking.” I face palmed.
Hindi lang naman ako ang big boss rito. These two fuckers also are. Hindi man halata, but yeah, they are big bosses too.
Stevon Kim owns the SteKi Island, a paradise Beach Resorts na hindi ko alam kung paano niya pinapatakbo dahil palagi siya rito sa Manila. Nasa Batangas kasi ang main branch ng business niya kaya nagtataka ako kung bakit hindi pa nalulugi iyon. Not that I'm wanting it though.
On the other hand, Gavyn Lee owns GL’s Garage, a shop that sells cars. Isa pa 'to, hindi ko alam kung paano siya kumikita ng milyon milyon araw-araw eh ang tamad tamad niya. Palaging 'yong sekretarya niya ang nag-iintindi.
I wondered. How these fuckers became my buddies?
And luckily, connected ang business naming dalawa ni Gavyn. He sells cars, I trade spare parts and also, I own AiFix Shop. Pangalan pa lang, obvious na. So yeah, pwede kayong magpaayos ng sasakyan sa shop ko.
“Eh, ikaw? Bakit ayaw mong uminom?” He asked back.
Saglit akong natigilan sa tanong niyang 'yon. Parang may bumara sa lalamunan ko at di ako makapagsalita. He got me there.
I cleared my throat. “I just don't want to bring a woman and get laid again.” I spoke the truth. Hindi naman lingid sa kaalaman nila ang nangyari sa‘kin five years ago. They are my bestfriends, after all.
Tumango silang dalawa. “Her again. I see.” Nagbukas ng isang bote si Stevon at inabot sa‘kin. Tiningnan ko lang iyon. “Don't worry, man. We are here. Kaming bahala sa'yo, so enjoy the night.”
Kahit nagdadalawang isip, tinanggap ko pa rin 'yong inabot niya. May be he's right. Hindi naman siguro uli mauulit 'yon dahil nandito sila kasama ko. Usually kasi, I go here alone kaya walang pumipigil sa‘kin kung ano man ang ginagawa ko. Walang nagbabawal kaya nakakagawa ako ng bagay kahit di ko gustong mangyari.
Nag-order pa si Gavyn ng isa pang bucket dahil paubos na iyong nauna. Nakakailang bote na rin ako at ramdam kong umiikot na ang paningin ko pero nasa wisyo pa rin naman ako. Alam ko pa kung ano ang nangyayari.
Tumayo ako nang maramdaman kong tinatawag ako ng kalikasan. “CR lang ako.” Paalam ko sa dalawa.
“Gusto mong samahan ka namin?” Nababahalang tanong ni Gav.
Umiling lang ako. “I can still manage.” Hindi pa naman ako lasing. Just tipsy.
They nodded at agad akong umalis. Dumiretso ako sa kanan at liliko na sana nang may makabunggo ako. Muntik nang umikot ang paningin ko pero buti na lang ay mabilis akong nakahawak sa pader para hindi ako tuluyang matumba.
“Oh gosh, I'm sorry. Nagmamadali lang kasi ako. Are you okay?” Lumapit siya sa‘kin at tinulungang makatayo nang maayos. Napatingin ako sa kanya. I can't see her face clearly because of the dim light.
But her voice...
“Hey, okay ka lang ba? Are you hurt?” Sinuri pa niya ako.
Her voice sounds familiar to my ears. Parang narinig ko na ang boses na iyon.
I looked at her from head to foot. She's wearing a waitress suit, but her foot ware is actually an ankle boots. Ang iksi ng suot niyang palda at sa pakiwari ko ay konting galaw lang niya ay makikitaan na siya. I don't know why, but I felt irritated suddenly. Is she working here with that kind of outfit?
Wala sa sariling sinapo ko ang kanyang mukha at kahit hindi ko siya makita ay titig na titig pa rin ako sa kanya.
“B-Baby ko...” I said, almost a whisper.
Ramdam kong natigilan siya. Siguro ay nagulat sa sinabi ko. Sino ba naman kasing hindi magugulat kung tawagin ka na lang bigla in such endearments like pag-aari ka niya? O baka pamilyar sa kanya ang boses ko? I'm hoping.
“B-Blue Laurel?” Gulat niyang untag sa pangalan ko at sinapo rin ang mukha ko.
This time, ako naman ang natigilan. She knows my name? Kilala niya ba ako?
Kahit naguguluhan ay dahan-dahan akong tumango sa kanya.
“Oh, God! I-It's really you!” Hindi makapaniwalang sambit niya. Even I can't believe that we'll actually meet again here. Same place with our first encounter and... intimate night.
“Anong ginagawa mo rito?” I managed to ask dahil gulat pa rin ako sa pangyayari. Parang natanggal tuloy ang pagka-tipsy ko.
Kita ko ang paglingon-lingon niya sa paligid. Napagaya tuloy ako. May hinahanap ba siya?
“Shit. Nakatakas na.” She mumbled pero dahil magkalapit kami ay napakinggan ko pa. “Can you wait me? May kasama ka ba? I'll just do some matter.”
“I'm with my friends. May hinahabol ka ba?”
“I'll explain later, baby. Wait me at the counter.”
Hindi ko na nagawang makapagsalita pa nang bigla na lang siyang naglaho mula sa maraming tao. Tulala ako habang nakatingin sa malayo.
Hindi ito panaginip, right? She's real. I touched her face. I heard her voice. And she just called me 'baby'. Her endearment to me. Parang may sumikdo sa puso ko. I missed that.
But why does she know my name?
WARNING: MATURE CONTENT.BLUE’S POVKahit di ko alam kung totoo ba 'to ay naghintay ako sa bar counter dahil iyon ang sabi niya. I'm waiting for her... hoping that it is really real. Pero kung panaginip man 'to, sana hindi na ako magising. I can stay in this for a lifetime. Makasama ko lang muli siya.Umorder ako ng isang mojito. Isa lang naman. “Shit.” Agad na umikot ang paningin ko pagkalagok ko pa lang sa alak. Sabi ko kanina, ayaw kong uminom dahil ayaw kong makagawa na naman ng bagay na pagsisisihan ko kinabukasan, but right in this moment, I take it back. Parang gusto kong malasing hanggang sa hindi na ako makabangon.But on the second thought, huwag na lang dahil baka hindi ko mamalayan ang pagbalik niya. Baka mawala na naman siya sa'kin.“Alone, honey? Want some company?” May lumapit sa'king isang babae na blonde ang buhok. She's tall. Hapit na hapit ang suot niya kaya kita ang c
[Five years ago]SAVI'S POVI groaned as I opened my eyes. Hangover as it is. Lihim ako napamura at napangiwi nang maramdaman ang hapdi sa pagitan ng mga hita ko nang gumalaw ako. Bumaling ako sa kanan at isang mukha ng anghel na mahimbing na natutulog ang sumalubong sa akin. Wala sa sariling napangiti ako pero agad ding napalunok nang bumaba ang tingin ko sa mapupula niyang labi.What the fuck, Savannah? You are sore down there yet you still managed to fantasize him.Umiling ako at dahan-dahang umalis sa kama. I went inside the bathroom. Tiniis ko ang hapdi sa pagitan ko habang naliligo. Pagkatapos ay inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto. Hindi ko iyon nagawa kagabi dahil sa pagkasabik. Haha. Napadako ang mga mata ko sa orasan na nakasabit malapit sa may pintuan. Alas-kwatro y media pa lang ng madaling araw. Ibig sabihin, mahigit tatlong oras lang ang tulog ko.
BLUE'S POVI groaned as I open my eyes. Agad na sumalubong sa'kin ang kisame ng aking penthouse. Napasabunot ako sa aking buhok nang sumakit ang ulo ko. Damn, hangover!Anong nangyari sa'kin kagabi? Paano ako napunta rito? I remembered, I was with Stevon and Gavyn. Niyaya nila akong uminom. Did they bring me here?Dahan-dahan akong bumangon habang nakahawak pa rin sa ulo ko.Blurred images of last night started to flood in my mind. Last night... Shit! Agad akong napalingon sa aking tabi at ganoon nalang ang panlulumo ko nang may makitang babaeng mahimbing na natutulog. Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatalikod siya sa'kin. I know she's naked under that blanket.I looked at myself at tanging boxer short na lang ang suot ko. Umupo ako sa gilid ng kama at napasabunot sa buhok ko.I saw her last night. It felt
SAVI’S POV“So, ahm, may I know your name first?”I looked at him and gulped, clearing my throat. “I'm Savannah Cortez. Savi for short.”“Savi...” Tumango-tango siya habang binibigkas ang pangalan ko na parang may something doon. “Ilang taon ka na?”Huminga ako ng malalim. “Twenty-nine.”“How did you know me? Well, I remember last night, you called my name and I seemed to find that I never told you about it. And where have you been all along? I searched everywhere just to find you, but to my dismay, I can't even find a single thing about you.”Hindi agad ako nakasagot. Parang naumid ang dila ko. Paano ko sasabihin na kaya alam ko kung sino siya ay dahil napanood ko siya sa telebisyon at nabasa sa mga magazines? Paano ko sasabihin na kaya hindi niya ako mahanap ay dahil sa simula pa lang, wala naman ako rito sa Pilipinas? Oo nga at bumalik ako pero mga isang linggo lang naman a
SAVI'S POVKinunutan ko ng noo si Blue. Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa kanya o ano dahil sa mga ikinikilos niya. Kalalabas ko lang galing sa kwarto niya. Nagpalit kasi ako ng damit na pinabili pa niya sa pinsan niyang babae na ilang minuto nang nakaalis. Nagngitngit pa nga ako kanina kasi akala ko babae na niya at sinusugod ako dahil hinahalay ko siya. Pinsan pala niya. Buti na lang talaga.Pagkatapos ko kasing iwan si Blue sa dining ay sakto namang tumunog 'yong doorbell kaya hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Binuksan ko agad iyong pintuan. And to my surprise, bumungad sa'kin ang nakabusangot na mukha ng isang babae na parang kaedaran ko lang pero kalaunan ay napaawang ang kanyang mga labi kasabay ng panlalaki ng kanyang mga mata nang mapatitig sa'kin. Hindi ko alam kung may nakakatakot ba sa mukha ko o nagandahan lang siya sa mala-dyosa kong mukha. O dahil dito sa suot kong damit ni Blue. O baka naman sa hitsur
SAVI’S POVPigil ang hininga ko habang pinagmamasdan ang mga maskuladong lalaki na nakasuot ng itim. May mga hawak silang mga armalite at mga dekalibreng baril na nakalagay sa kanilang mga gilid. Lima silang nakabantay sa harapan ng mismong gate na dapat ay papasukan ko.No choice ako kundi ang patumbahin sila isa isa. Dahil baka bigla silang dumami kapag hinagisan ko sila ng granada. It's either dadami ang mga katawan nila o dadagsa pa ang mga kasamahan nila na nasa loob para sumugod. Aish!Walang ingay akong naglakad palapit sa isang bantay na saktong nakatalikod sa pwesto ko. Bueno, bueno. Kahit sa sobrang laki niya ay nagawa ko pa rin siyang hatakin palapit sa‘kin at bago pa siya makagawa ng ingay ay diniinan ko ng aking daliri ang leeg niya para patulugin siya.Napangisi ako nang bumulagta siya sa harapan ko.One down.Four more to go.
SAVI’S POV Shit! Nalintikan na. May asungot pang e-epal sa plano ko.“Sumagot ka! Sino ka at paano ka nakapasok dito?!” Malamang dumaan ako sa pinto, bobo! Napalatak ako nang mas lalo pa niyang idiniin sa ulo ko ang baril na hawak niya. Isang maling galaw ko lang siguradong sabog ang ulo ko.“H-Hindi ako lalaban, Bossing.” Itinaas ko ang aking mga kamay bilang pagsuko at dahan-dahang tumayo paharap sa kanya. Tungunu. Ang galing kong umakting. Bigyan ng jacket 'yan!Ang laki niyang tao at puno ng tattoo ang mga braso niya pati ang leeg. Sigurado akong puno rin ng tattoo ang likod niya at hindi na ako magtataka pa kung pati ang mga binti niya ay meron din. Kakaiba ang kulay ng mga mata niya. Kung ordinaryong babae lang ako, baka kanina pa ako naihi sa tingin pa lang niya. But no, I'm not that ordinary woman. Not anymore.It's showtime
WARNING: MATURE CONTENT.--BLUE'S POV“Anong gusto mong kainin, Aiden?” Tanong sa'kin ni Savi gamit ang unang pangalan ko. She's the first person who calls me on my first name. Hinayaan ko na lang kasi gusto ko naman 'yon. Though mas gusto ko 'yong endearment niya sakin na 'baby'. Haha.We are here in my penthouse at gusto raw niya akong ipagluto bilang pambawi sa ilang araw na hindi siya nagpakita. Niyaya niya ako rito dahil nainip na siya sa bar at sabi pa niya kanina ay nagsasawa na raw siya sa pagmumukha ni Evans kaya gusto na niyang umalis doon. Hindi ko pa nga siya natatanong kung paano niya nakilala sina Evans. Kahit kating-kati na ako na malaman ay ayaw ko pa rin siyang pangunahan.They seemed so close to each other. And I don't know what to feel. A part of me is jealous, but my other part says I don't have the right to. Naiintindihan ko naman kung bakit. I don't know her that much. W
I heaved a deep sigh before started opening the letter. Sobrang nanginginig ang mga kamay ko at muntik ko pang mabitawan ito kaya napapamura na lang ako. Damn. I can't help it. Ang lakas din nang tibok ng puso ko na halos mabingi na ako dahil feeling ko ay tibok lang nito ang napapakinggan ko.“Dear Aiden,” Unang basa ko pa lang ay parang may bumabara na sa lalamunan ko. This surely came from my baby. Siya lang naman ang tumatawag sa'kin gamit ang pangalawang pangalan ko.Umayos ako ng upo tsaka nagpatuloy sa pagbabasa. “Remember the night we accidentally bumped into each other? And you told me you waited me outside the girl's room. I was flattered on that. Kasi, sino nga bang mag-aakala na makikilala ko ang isang tulad mo noong gabing iyon? I was just enjoying my last stay with my besfriends that time. And then you happened. Honestly, I never expected to meet someone as innocent and naive like you. You were a man beyond my imaginations.
I was hurt when my ex cheated behind my back. I was in pain when she just used me for her greediness. Minahal ko siya higit pa sa sarili ko, and that was the biggest mistake I have ever done.Like what I thought.But when I accidentally bumped onto her, everything changed. Hindi ko yata maalis sa aking isipan ang napakaganda niyang mukha. Sa kabila nang pagiging heart broken, pumayag ako sa kagustuhan niya. Nagpadala ako sa agos dahil na rin sa kakaibang nararamdaman ko.Nang gabing may mangyari sa'min, ako na yata ang pinakamasayang heart broken sa mundo. I don't know what happened, alam kung mabilis, but I just found myself loving her unconditionally. Kahit hindi ko siya kilala. Funny how things fall into places.Akala ko, okay na ang lahat. I thought magiging masaya na ako hanggang sa huli. Pero hanggang akala lang pala. Kung kelan handa na akong aminin sa kanya ang totoo kong nararamdaman, at k
SAVI'S POVIlang linggo na ang nakalipas mula nang ma-discharge ako sa hospital at mailigtas ni Cali ang anak namin ni Aiden. Hindi ko masyadong nakausap si Cali tungkol sa pangyayaring iyon at mukhang ayaw niya ring ipaalam kung ano na ang nangyari kay Blanca. Wala akong alam kung ano ang ginawa niya sa baliw na iyon at ayaw ko na namang pag-usapan pa iyon. Ayaw ko nang isipin at balikan pa ang araw na iyon dahil nae-stress lang ako sa tuwing sumasagi iyon sa isipan ko.Nagpapasalamat na lang ako dahil maayos na kami ni Aiden at higit sa lahat, wala nang nanggugulo pa sa amin ngayon. Pero hindi pa rin ako kampante kaya humingi ako ng bantay kay Cali. Hindi alam nina Aiden iyon. Ayaw kong mag-alala pa sila sa tuwing lalabas at matutuliro kapag may nakikitang itim na van kaya hindi ko na sinabi. Alam ko kasing iisipin nila na hindi pa rin ligtas ang lumabas sila kapag may nakitang nakabantay sa paligid lang. I admit, mga snipers ang hinin
“No matter how hard I pretend to be okay, I still lose in every way.”BLUE'S POV“Maayos na ang lagay ng mag-ina mo, Mr. Laurel. Mukhang nabigla lang ang misis mo sa di inaasahang pagsipa ng anak niyo lalo pa at stress siya kaya nawalan siya ng malay. Kailangan niya lang ng sapat na pahinga. And I advice you to take care of your wife and the baby especially that her due date is near. Baka magkaroon ng complications at mahirapan silang parehas.” Bilin ng doctor matapos i-check up ang kalagayan ni Savi.“Thanks, Doc.” Tumayo ako at nakipagkamay sa kanya. Hindi alintana ang maling akala niya sa relasyong mayroon kami ni Savi. I didn't correct him either because I somewhat like what he just called her even though it's not true... or maybe half true because she's somehow a wife to me. Just so complicated.Ngumiti siya. “My pleasure, Mr. Laurel.” Tinapik niya pa ako sa balikat bago lumabas ng kwarto. Hindi si Trieve
SAVI’S POVNapayuko siya. “Baby ko... I'm sorry pero n-nawawala ang a-anak natin.” Mahinang saad niya ngunit sapat na iyon para marinig ko.Para akong nabingi at panandaliang tumigil sa pagtibok ang puso ko dahil sa ibinalita niya. Nanlambot ang mga tuhod ko at muntikan na akong matumba kung hindi lang naagapan ni Em. Rinig ko ang mga pagsinghap at pagmumura sa paligid.“Baby ko!” Agad akong kinabig ni Aiden kaya napasandal ako sa dibdib niya.“S-Sabihin mo sa aking h-hindi iyon totoo...” Nagsimulang magbagsakan ang mga luha ko. Nanginig ang mga labi ko.“Sshhh. I'm sorry, baby ko. I'm sorry.” Pag-aalo niya pero lalo akong napahagulgol sa sobrang pag-aalala.“Hanapin natin si Aiken. Gumawa ka ng paraan, Aiden. Please... hindi ko kayang m-mawala ang anak natin.” Garalgal ang boses ko habang nagsusumamo.“Oo, hahanapin natin si Aiken. For now, don't
SAVI'S POVNakahalukipkip ako habang nakatingin sa human-sized mirror sa kwarto ni Aiden. I'm wearing a black and white bodycon dress kaya halata ang baby bump ko. Pinaresan ko siya ng isang black wedge boot na two inches lang ang taas since bawal na akong magsuot ng matataas na takong kasi buntis ako.Almost seven months na rin ang baby namin kaya kailangan kong mag-ingat. Matibay man ang kapit ng anak namin ay ayaw ko pa ring makampante. Mahirap na, no one knows what will happen later or sooner. Ayaw kong mapahamak ang anak namin.“Baby ko, are you done?” Speaking of... Isang malambing na boses ang nagsalita mula sa kabubukas lang na pinto ng kwarto. Tiningnan ko siya mula sa salamin. Sumandal siya sa hamba ng pintuan at nag-cross arms tsaka ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. I can see admiration, love, and desire in his eyes. Nahuhumaling na naman siya sa kagandahan at kasek
SAVI’S POVMedyo tanghali na ako nagising kinabukasan dahil na rin siguro sa pagod. Wala na si Aiden sa kama. Siguro ay pumasok na siya sa company. We just had our sexy time last night at ang lokong 'yon, walang kapaguran. Magdamag niya akong ginapang at mag-a-alas tres na ng madaling araw bago niya ako tinigilan. Halatang na-miss ako ng loko. Sabik na sabik eh. Hihi.It's been a week since we got here in the Philippines. Yes, we are back. Nagkaproblema kasi sa kompanya niya at kinakailangan siya roon. Aiden asked me to come home with him together with Aiken since he doesn't want us to leave there in London. He's worrying about our safety. And also, gusto niyang magsama na kami sa iisang bahay. And who am I to reject that offer? I love Aiden and I'm willing to be with him forever. Though, I'm still waiting for that question.Dito kami sa mansion pinatitira ng Daddy niya since para naman daw ito sa kanya at meron na ring
SAVI’S POVDi ko maiwasang maluha habang pinagmamasdan ang mag-ama ko na masayang naghaharutan sa mini garden ko. Nagkakabayo-kabayo-han sila at si Aiden nga ang ginawang kabayo ng anak namin at mukhang enjoy na enjoy naman ang loko. Tuwang-tuwa siya na sinasakyan siya ng anak namin sa likod at nakahawak sa buhok niya habang sinasabayan nang pamunti-munting palo sa pwetan na para talagang nangangabayo.Ilang araw na rin ang nakalipas simula nang dumating sila rito without my notice, though I was actually waiting and hoping for them to come. Pero kahit ganoon, hindi ko pa rin mapigilang mabigla nang masilayan sila. I'm still shocked at di makapaniwalang nandito na talaga sila, sa harapan ko... in flesh.Grabe iyong kaba ko no'n. Akala ko ay may nakapasok na sa pamamahay ko na magnanakaw. I almost gone mad at muntikan ko pa silang mabaril, thinking that they are thieves. But hearing his horrified voice made me come b
BLUE’S POVHuminga ako ng malalim bago mahigpit na kinapitan ang anak ko. Ayaw ko man siyang isama rito ay wala akong pagpipilian. Umalis sina Mom and Dad at iniwan nila sa‘kin si Aiken. Hindi ko naman siya pwedeng iwanan sa mansion dahil alam kong hahanapin niya lang ako at baka hindi siya mapatahan ng mga katulong kung sakali man na sumpungin ng iyak.“Cover your nose, kiddo.” Utos ko bago nagsimulang humakbang papasok sa maingay na lugar na may nagsasayawang mga ilaw at tao.Pinagtitinginan kami ng anak ko pero hindi ko na lang sila pinansin. Iginala ko ang paningin ko sa loob at nakahinga ako ng maluwag nang makita ang hinahanap. Mabilis akong nagtungo sa VIP lounge kung saan masayang nagkukwentuhan sina Evans at mga kaibigan ko kasama ang dalawang familiar na lalaki. Hindi ko lang matandaan kung saan at paano ko sila nakikilala.“Tito Sungit!” Mabilis na kumawala sa pagkakarga ko si Aike