Share

Chapter 6

Author: Chreystel
last update Huling Na-update: 2022-07-22 08:57:54

Nagising ako dahil sa tunog ng alarm clock ko. Alas otso na rin no'n at buti na lang at weekend ngayon at walang pasok. Bumangon ako at tsaka ko inayos ang sarili ko. Napatitig ako sa isang malaking salamin sa kuwarto ni Kendall at pinagmasdan ang repleksyon ko.

Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang ako na 'to. Ang laki ng pinag bago ko. Dati, sobrang stress ng itsura ko. Tipong mukhang kulang sa tulog at nangingitim ang ilalim ng mata dahil kailangan kong magising ng maaga para lang pumasok sa school tapos gabi na ako natutulog dahil nag pa-part time ako para kumita ng pera para samin ni Lola. Pero ngayon, kahit late na ako magising okay lang. Hindi ko na rin kailangan problemahin ang pera dahil mga magulang na ni Kendall ang nag p-provide no'n para sakin.

Ang swerte ni Kendall at hindi niya napag dadaanan ang mga pinagdaanan ko noon. Ang sarap ng buhay niya simula no'ng bata pa lang siya.

Pero ayon nga kay Kuya Flynn, hindi siya 'yong tipo na nag pupunta sa mga party at tanging pag aaral lang ang inaatupag niya. Hindi siya 'yong tipo na ginagawa lahat ng mga bagay na gusto kong gawin kung sakaling ako ang nasa lugar niya. Kasi kung ako 'yong nasa kinatatayuan niya tapos mayaman ako, hindi ko na sisipagan ang pag aaral at mag e-enjoy na lang ako habang nabubuhay pa ako.

Pero may mga tao naman talagang kagaya ni Kendall na kahit mayaman na, hindi niya sinasamantala ang mga gano'ng bagay.

Ang bait niyang anak sa mga magulang niya at gano'n din si Kuya Flynn.

Napangiti ako bigla sa harap ng salamin no'ng maalala ko si Kuya Flynn. Ang gwapo talaga niya at ang bait pa. Kung hindi man siya mapapa sakin, thankful pa rin ako kasi kahit papano naging Kuya ko siya kahit sa ganitong paraan lang.

Kinuha ko 'yong ponytail ko at tinali ang buhok ko bago ako lumabas ng kuwarto. Bumaba ako ng hagdan at pagkatapos nakasalubong ko si Kuya Flynn na bihis na bihis na animo'y pupunta ng prom.

Hindi ko alam kung saan ang punta niya ngayon at ang pormal ng suot niyang damit.

No'ng makita niya ako ay napatingin agad siya sa suot kong damit na pantulog.

"Hey, bakit hindi ka pa nagbibihis?" gulat na tanong niya no'ng makitang pantulog pa ang suot kong damit.

"Ha? Anong sinasabi mo, Kuya?" nagtatakang tanong ko.

"Wait, don't tell me kakagising mo pa lang?"

Tumango ako sa tanong niyang 'yon.

Bakit parang nagulat siya dahil kakagising ko pa lang?

May hindi ba ako nalalaman?

"Bakit, Kuya? Anong meron at bihis na bihis ka ngayon?"

"Hindi mo alam?"

Umiling ako sa tanong niyang 'yon.

"H-hindi." sagot ko habang hinuhulaan kung anong meron.

Ano ba kasi ang meron? May pupuntahan ba kami na hindi ako inform? O baka naman may special occasion?

Napakamot ako sa ulo ko habang nakatitig sa baba.

"Sorry, hindi ko alam." nahihiya kong sabi.

"Birthday mo ngayon. Nakalimutan mo ba?"

Natigilan ako sa sinabi niya.

Birthday ko??

Teka, birthday ni Kendall ngayon?

Inalala ko ng maigi 'yong nakasulat sa listahan na date kung kailan 'yong birthday niya at no'ng mapagtanto ko na ngayong araw 'yon, parang gusto ko na lang sampalin ang sarili ko dahil nakalimutan ko.

Sabagay, hindi ko naman masisisi ang sarili ko kung nakalimutan ko 'yon.

Hindi ko naman kasi totoong birthday 'yon at ang tanging tanda ko lang ay ang birthday ko at hindi ang birthday ni Kendall.

Pero... Since ang alam ni Kuya ay may amnesia ako, pwede naman akong magpanggap na nakalimutan ko ang birthday ko.

Naks! Ang talino ko talaga.

Napahawak ako sa ulo ko na kunware nakalimutan ko talaga.

"Sorry, Kuya. Nakalimutan ko na birthday ko ngayon. Hindi ko talaga alam." pagsisinungaling ko.

"It's okay." tapos lumapit siya sakin at niyakap ako.

Hala!! Niyakap niya ako at ang bango bango niya.

Naks! Wag mo nga siyang amuyin, Paula. Mag focus ka sa birthday mo, okay.

"Maligo ka na at magbihis. Hintayin na lang kita para sabay na tayong pumunta sa hotel dahil hinihintay na nila tayo ro'n."

Hotel?

Anong gagawin namin sa hotel? Parang party ba na do'n gaganapin?

Omg! Ito 'yong mga nakikita ko sa mga movies. Grabe! First time kong mag birthday sa isang hotel!!

At excited na akong ma experience 'yon mamaya.

Umalis siya sa pagyakap sakin at hinarap ako na parang may sasabihin pa. Pinakinggan ko naman 'yon kasi mukhang importante.

"Nga pala, uuwi ngayon sina Mom at Dad. You should be ready kasi may sasabihin sila sayo." dagdag pa niya na ikinagulat ko.

Uuwi ang parents nila?

Hala! Hindi ako prepared.

Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung papano ko sila kakausapin mamaya. What if ma se-sense nila na hindi ako ang anak nila? Siyempre magulang sila, alam nila at kilala nila ang tunay nilang anak.

Kinakabahan ako dahil baka katapusan ko na once na malaman nila ang totoo na hindi talaga ako si Kendall.

Pero ano nga pala ulit ang pangalan ng parents niya?

Margaret at Somchai Teeraphosukarn. Ang cool! Thai ang dad niya kaya Teeraphosukarn ang apelyido nila. Kailangan kong tandaan 'to para hindi ako magkamali at hindi ko makalimutan.

Ilang beses kong inulit ulit ang pangalan ng mga magulang ni Kendall sa isip ko para hindi ko 'yon makalimutan at nagpa alam na rin ako kay Kuya Flynn na umakyat na sa taas pero no'ng tumalikod ako ay nagulat ako sa natumbang Flower vace dahilan para mabanggit ko ang pangalang nasa isip ko.

"Ay Margaret at Somchai Teeraphosukarn—" natahimik ako no'ng napagtanto kong nabanggit ko pala ang pangalan ng mga magulang niya at nagtaka naman siyang napatingin sakin.

"Bakit mo binanggit ang pangalan nina Mom at Dad?" nagtatakang tanong niya sakin.

Siyempre ako agad nag isip ng palusot para hindi ako mabuking.

"Na miss ko lang kasi sila, Kuya." tapos nagkunware akong malungkot para maniwala siyang na miss ko nga sila Mom.

Sana naman maniwala siya.

"Me too." sagot niya dahilan para mawala ang kaba ko. "Maligo ka na para makaalis na tayo."

Umakyat ako sa taas para maligo. Pagkatapos naghanap pa ako ng maisusuot na damit sa closet ni Kendall pero may hinandang damit 'yong katulong nila para sakin na 'yon daw ang susuotin ko para sa birthday ko.

Cocktail dress 'yon na kulay violet at maraming kumikinang kinang na designs. Sobrang ganda no'n at mukhang mamahalin pa. Parang ayaw ko tuloy suotin dahil baka madumihan ko lang.

Pero since Birthday naman ni Kendall, kailangan kong gampanan ang role ko bilang siya.

Hinawakan ko ang cocktail dress na 'yon habang nakangiting nakatitig do'n. Nakasuot na ako ng mga ganito dati, pero hindi kagaya nito na sobrang mahal. Ako kasi nakakabili lang ng mga ganito sa ukay-ukay. Tapos kailangan ko pang labhan at lagyan ng mga detergents para matanggal ang mga dumi at mantsa.

Pero itong cocktail dress na nasa harapan ko ngayon, bagong bagong at halatang gawa ito sa isang magandang tela.

Sinuot ko ang cocktail dress na 'yon at minake over nila ako at inayos ang buhok ko.

Pagkatapos no'n, umalis na kami ni Kuya at nagtungo sa hotel kung saan gaganapin ang Birthday ko.

Habang nasa biyahe ako ay kabado ako habang iniisip kung papano ko i a-approach 'yong mga relatives nila mamaya. Ni hindi ko nga sila kilala.

Wala akong idea kung anong sasabihin ko sa kanila. Kung mag h-hi ba ako tapos i be-beso ko sila like mga gano'n? Wala talaga akong alam kung papano nila ina-approach ang isa't isa.

What if tanungin nila ako ng mga bagay bagay tungkol kay Kendall tapos hindi ko ma sagot? Anong gagawin ko?

Hays, bahala na nga.

Pagdating namin sa hotel, nakasunod lang ako sa Kuya ko. Kung sino 'yong mga binabati niya 'yon din 'yong mga binabati ko. Wala naman kasi akong choice. Isa pa, hindi ko sila mga kilala. At halos lahat ng mga nandito hindi ko kilala. They are all wearing expensive dresses, bags, earings at kung ano ano pa. Nakikita ko pa lang ang mga kumikinang kinang nilang hikaw naawa na ako sa sarili ko dahil mas mahal pa ang halaga no'n kaysa sa buhay ko.

Pero di bale na. Ang importante sa ngayon ay ang ma lampasan ko itong birthday party na 'to. Parang kanina lang excited ako pero ngayon kinakabahan ako at parang gusto ko nang matapos ang event na 'to.

Binati nila ako ng happy birthday tapos nag bibigay sila ng regalo sakin. Pero hindi ko man lang ginagalaw ang mga 'yon dahil alam kong wala akong karapatan galawin 'yon dahil hindi naman talaga ako ang nagmamay ari ng mga regalong binibigay nila.

At itong hotel kung nasaan kami ngayon ay pang sosyal ang dating. Pakiramdam ko gawa sa ginto ang mga gamit dito. Pati na rin ang mga chandeliers. Hays. Ang bongga. Ngayon pa lang ako nakapunta sa ganitong lugar.

Nakatayo lang ako sa gilid habang pinagmamasdan ang mga bisitang nandito. Ayoko namang maglakad lakad kasi baka makasira lang ako ng gamit. Isa pa, hindi ako sanay sa mga ganitong lugar. Pakiramdam ko hindi ako nababagay dito. Ni hindi nga ako makagalaw ng maayos.

Nilibot ko ang paningin ko sa paligid at nakita ko si Mira.

Hindi siya isa sa mga bisita ko rito kundi nag t-trabaho siya sa hotel na 'to bilang Butler.

Ang alam ko, tinanggal kasi siya sa dating store na pinagta-trabahuhan niya. Baka dito na siya nagta-trabaho ngayon.

Hindi niya ako nakita dahil busy siya sa ginagawa niya. Lalapitan ko sana siya para kausapin nang bigla akong tinawag ni Kuya kaya wala akong choice kundi ang lingunin siya. Nakita kong may kasama siya no'n, isang babae at isang lalake. Siguro ito na 'yong mga magulang nila if hindi ako nagkakamali.

Kabado ako pero hindi ko lang pinapahalata habang papalapit ako sa kanila ngayon. Ang ganda ng smile sakin ng Mommy ni Kendall. Siguro akala talaga niya na ako ng anak niya.

Hindi ako kumportble na magpanggap bilang anak nila ngayon. First time ko silang makita pareho at kinakabahan ako na baka ma sense nila na fake ako.

Hindi pa naman ako magaling makipag usap sa mga nakakatanda. Mahiyain kasi ako. Pero bahala na, kakayanin ko 'to.

No'ng nasa harapan na nila ako ay lumunok ako ng laway at ngumiti sa kanila kahit halatang kabado ako.

"Hello, Mom." kabadong sabi ko tsaka ako napatingin sa Dad nila. "Hello po." sabi ko sa daddy nila.

Dapat bang tinawag ko rin siyang dad? Obvious kasi na parang fake lang ako dahil hindi ko siya tinawag ma Daddy.

Kaso lang nahiya ako bigla no'ng naka eye to eye ko 'yong daddy nila. Para bang hindi ko deserve na maging si Kendall at dapat kong ilugar ang sarili ko sa kung saan talaga ako nababagay.

Binati nila ako ng happy birthday tapos binigyan nila ako ng gift. Ayoko sanang buksan 'yon kasi alam ko naman na wala akong karapatan dahil hindi akin 'to pero pinilit nila akong buksan 'yon sa mismong harap nila kaya wala akong choice kundi ang buksan 'yon.

Nanginginig pa ang kamay ko habang tinatanggalan ko ng balot ang regalo nila sakin at muntik ko nang mabitawan 'yong regalo nilang bag no'ng makita ko ang nakalagay na price tag.

Ang mahal no'n.

Pinagpawisan ako no'ng makita ko 'yong halaga no'ng bag na 'yon pero pinilit ko pa ring ngumiti sa harap nila at nagpanggap na sobrang natuwa sa gift nila tsaka ko sila niyakap at nagpasalamat. Pagkatapos no'n, kinamusta nila ang pag aaral ko. Sinabi kong ayos lang naman at sinabi nila sakin na may i a-announce sila mamaya tungkol sakin.

Hindi ko alam kung ano 'yong i a-announce nila pero gaya ng sinabi sakin ni Kuya kanina, meron silang sasabihin sakin. Siguro ito na 'yon.

Pero hindi naman ako interesado at hindi ko na dapat pino-problema 'to kasi hindi naman talaga ako si Kendall.

Kunting tiis na lang at kapag gumaling na si Lola, aalis na ako rito. Titigil na ako sa pagpapanggap bilang siya at babalik na ako sa dating buhay ko.

Umalis muna ako habang nag uusap usap sila ng mga ka relative's nila. Hindi naman kasi ako nakakarelate sa pinag uusapan nila. Hinanap ko si Mira dahil gusto ko siyang tanungin kung bakit siya nag ta-trabaho rito at no'ng makita ko siya sa isang sulok ay nilapitan ko siya at kinausap. Nagulat naman siya no'ng makita ako.

"Mira!" tawag ko sa kanya at niyakap siya.

"Paula?" hindi makapaniwalang niya.

Matapos ko siyang yakapin ay nakangiti akong hinarap siya.

"Ako nga." sagot ko at napatingin naman siya sa suot ko.

Nakita kong napa nganga siya no'n dahil sa gulat no'ng makita ang suot kong damit.

"Anong meron? Bakit ganyan ang suot mo?"

"Birthday ni Kendall ngayon." sagot ko. "Actually, muntik ko nang makalimutan na birthday pala niya ngayon. Late na nga akong nagising kanina."

"Wow! Ang ganda mo, alam mo ba 'yon?" nakangiti niyang sabi. "Bagay sayo ang dress mo. Hindi tuloy agad kita nakilala."

Ngumiti lang ako matapos niyang sabihin 'yon.

"Siya nga pala, nag t-trabaho ka rito?" tanong ko sa kanya at tumango naman siya.

"Oo. Tinanggal ako sa unang trabaho ko kaya dito na ako nagpa-part time ngayon."

"Seryoso ka?"

"Oo." sagot niya. "Kamusta ka naman?"

Napabuntong hininga ako bago ko siya sinagot.

"Ayos lang naman." sagot ko. "Medyo nahihirapan pa rin akong mag adjust. Alam mo kasi ang layo layo ng pinagkaiba nila sa buhay na meron tayo." napabuntong hininga ako ng sobrang lalim bago ulit nagsalita. "Sana lahat na e-experience ang ganitong buhay." dagdag ko pa.

Tinapik naman niya ako sa braso ko pagkatapos.

"Ang swerte mo nga kasi na e-experience mo 'yan ngayon."

Umiling ako sa sinabi niya, "Na e-experience ko nga, pero pakiramdam ko hindi naman ako nababagay sa mga ganitong lugar."

"Alam mo, Paula, wag mo nang problemahin ang ibang bagay. Sa ngayon, enjoyin mo na lang ang buhay na meron ka at—"

"Kendall!"

Natahimik kami pareho ni Mira nang bigla akong tawagin ni Kuya.

Pareho kaming nagulat at napalingon sa gawi ni Kuya kung saan siya nakatayo habang galit na nakatitig samin ni Mira.

Hindi ko alam kung kailan pa siya nakatayo sa kinatatayuan niya at kung narinig ba niya ang pinag usapan namin ni Mira.

Pero isa lang ang nararamdaman ko ngayon...

Kinakabahan ako sa mga titig niya.

Kaugnay na kabanata

  • Once i became a Loser   Chapter 7

    Lumapit samin si Kuya at palipat lipat kaming tinitigan ni Mira pareho.Napatingin ako kay Mira, alam kong kabado siya ngayon pero mas kabado ako dahil hindi ko alam kung papano mag explain kay kuya kung sakaling narinig nga niya ang usapan namin ni Mira.Natatakot ako dahil baka narinig nga niya 'yon. Bakit ba kasi hindi ako nag iingat?! Dapat pala nag tago na lang kami ni Mira habang nag uusap para hindi niya kami mapuntahan dito at para hindi niya marinig ang usapan namin.Ito kasing si Kuya daig pa 'yong CCTV kung maka bantay sakin. Pero naalala ko 'yong sinabi niya no'ng nakaraan, alam kong lasing siya no'n pero hindi ko maitatangging hindi nagsisinungaling ang isang lasing na tao.Tahimik lang siya pero sa tingin ko na se-sense niyang parang ibang tao talaga ako. Nanginginig ako ngayon habang nag iisip ng pwedeng pa lusot sa kanya. Kabado ako at natataranta ngayon pero pinipilit ko pa rin ang sarili ko na mag isip ng pa lusot kahit na wala na akong maisip.Pero sa isip ko haba

    Huling Na-update : 2022-07-22
  • Once i became a Loser   Chapter 8

    Nakatitig ako ngayon sa kawalan habang nag iisip. Iniisip ko na ikakasal si Kendall at si Cedrick in the future. Siguro kung gising na si Kendall at kung narinig lang niya 'yong sinabi ng Mommy niya kanina, baka tuwang tuwa siya sa nalaman niyang ikakasal siya kay Cedrick.No'ng sinabi 'yon ng Mommy niya kanina sa lahat ng maraming tao, sobrang nagulat ako. Hindi ako makapaniwalang ikakasal ang Ex ko sa babaeng kamukha ko. Wala akong nasabi kanina kundi ang mapatulala lang sa kung saan dahil sa gulat. Kahit si Cedrick gano'n din. Tingin ko, hindi rin niya inasahang ikakasal siya kay Kendall.Pero naisip ko lang, kung ikakasal siya kay Kendall, ibig sabihin wala nang chance na magkatuluyan sila hanggang dulo ng girlfriend niyang si Jennie.Hindi ko na kailangang gumawa ng mga bagay para gumanti sa kanila at para paghiwalayin sila."Ano 'yong sinabi mo kanina no'ng ina-nounce ng Mommy ni Kendall na ikakasal ka kay Cedrick?" tanong sakin ni Mira.Napalingon naman ako sa kanya matapos ni

    Huling Na-update : 2022-07-22
  • Once i became a Loser   Chapter 9

    Kasama ko ngayon si Cedrick sa hotel room niya dahil nakipagkita ako ngayon sa kanya. Nagpunta ako sa hotel nila kasi gusto ko siyang makausap ngayon. Gusto ko lang kumpirmahin kung sila pa ba ni Jennie pagkatapos ng mga ginawa ko at kung sakaling oo man, hindi ko na alam kung ano pa ang pwede kong gawin para mapaghiwalay silang dalawa.Wala siyang ideya kung ano ang dahilan kung bakit nakikipag kita ako ngayon sa kanya. Siyempre, hindi ko naman pwedeng sabihing 'Nandito ako kasi gusto kong kumpirmahin kung kayo pa ba ni Jennie' baka kasi magtaka siya. Kaya nag isip ako ng ibang idea.Besides, gusto kong unti unting mahulog ang loob niya sakin at makalimutan si Jennie. 'Yon ang isa sa mga dahilan kung bakit ako nakikipag kita sa kanya ngayon.Naka upo ako ngayon sa couch ng room niya habang siya naman nakatayo habang hawak ang cellphone niya na tila may ka text.Hmm. Siguro si Jennie ang ka text niya. Hinayaan ko lang siya hanggang sa nilapag na niya ang cellphone niya sa side table

    Huling Na-update : 2022-07-22
  • Once i became a Loser   Chapter 10

    Agad kaming lumayo ni Cedrick sa isa't isa no'ng makita namin si Jennie.Nagulat ako kasi pumunta siya rito nang hindi ko inaasahan at baka nga ma missunderstood niya 'yong nakita niya kung papano niya kami naabutan ni Cedrick.Kung naghihiganti pa ako ngayon, masasabi ko sanang successful itong pangyayareng 'to. Kaso lang hindi na ako maghihiganti pa sa kanila kaya wala na akong pakialam sa magiging reaksyon ni Jennie ngayong nakita niya kaming gano'n ni Cedrick.Inayos ko ang sarili ko at gano'n din si Cedrick pero too late na kasi nakikita ko sa mukha ni Jennie ang galit habang nakatitig samin pareho ni Cedrick."What the hell are you guys doing?!" galit niyang sabi at lumapit kay Cedrick.Nakita kong hinawakan niya si Cedrick sa braso at inilayo ito sakin tsaka ako tiningnan nang may nanlilisik na mata."Hoy, ikaw!" sabay turo sakin. "What are you doing at my boyfriend's hotel room?!" Itong babaeng 'to kung kailan napag desisyonan ko nang tigilan na ang paghihiganti tsaka naman u

    Huling Na-update : 2022-07-22
  • Once i became a Loser   Chapter 11

    Kinabukasan, late na ako nagising. Siguro kasi sobrang napagod ako kagabi sa paglalakad pa uwi rito. Ang daming nangyare kaya late na ako nagising. Bumangon ako at naghanap ako ng pwedeng kainin dito sa bahay. Pero kahit anong hanap ko, wala akong nahanap na pwedeng kainin dito. Bigla kong naalala no'ng nando'n pa ako sa bahay nina Kendall. Ang sarap ng buhay do'n. Pag gising mo babangon ka na lang tapos naka ready na ang pagkain mo at hindi mo na kailangan mamroblema. Ibang iba talaga ang buhay na meron sila sa totoong buhay na meron ako.Kinapa ko ang bulsa ko para sana maghanap ng barya pambili ng noodles na makakain ko nang bigla kong makapa 'yong cellphone ni Kendall sa bulsa ko. Hindi ko alam na nadala ko pala 'to pa uwi.Kinuha ko 'yon at tiningnan saglit. Dapat iniwan ko na 'to do'n. Hindi naman kasi akin 'to. Nilapag ko ang cellphone na 'yon sa ibabaw ng lamesa at kumuha ako ng bente pesos sa bulsa ko tsaka ako lumabas ng bahay para sana bumili sa isang malapit na sari-sari

    Huling Na-update : 2022-07-22
  • Once i became a Loser   Chapter 12

    Ano 'to? Bakit siya nandito?Hindi ko alam kung nag iilusyon lang ba ako at nakikita ko siya rito sa labas ng bahay namin ngayon o talagang nakikita ko siya ngayon dito.Pero ano namang gagawin niya rito? Napatingin ako kay Mira at kinuha ko ang dalawang kamay niya."Mira, sampalin mo nga ako." utos ko sa kanya."Ha? Ano sabi mo?" tanong sakin ni Mira. Mukhang hindi niya yata na gets ang ibig kong sabihin."Sabi ko sampalin mo'ko. Baka kasi panaginip lang 'to at—" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang bigla akong sampalin ni Mira.Ang bilis no'n, ah.Hindi 'yon gaano ka lakas at hindi rin 'yon mahina. Sakto lang dahilan para mapagtanto ko sa sarili kong hindi nga ito panaginip."Hindi ka nananaginip, okay?" sabi ni Mira. "Totoong nakikita natin siya ngayon dito sa harap ng bahay niyo."Dahil do'n, naniniwala na akong nandito nga siya at nakikita ko siya ngayon sa harap ng bahay. Pero bakit siya nandito? Ano ang pakay niya?Ay mali— hindi dapat ito ang tanong na pino-problema ko ngay

    Huling Na-update : 2022-07-22
  • Once i became a Loser   Chapter 13

    Alas kwatro ng umaga ako nagising para mag ligpit ng mga gamit na kailangan kong dalhin sa sinasabing resort kung saan kami mag ba-bakasyon ni Cedrick. Sabi kasi ni Mom susunduin ako ni Cedrick mamayang alas sais. Sinadya kong gumising ng mas maaga dahil kailangan ko ng dalawang oras para mag handa bago siya pumunta rito sa bahay.Hindi man lang ako inform na mangyayare 'to. May pa bakasyon pa ako kasama si Cedrick. E, kung bakit ba kasi wag na lang kaming mag bakasyon? kung gusto nilang mas makilala pa namin ni Cedrick ang isa't isa, pwede naman kaming lumabas at pumunta sa kung saan tapos uwi agad pagkatapos. Hindi 'yong magsasama kami sa loob ng ilang araw. Kailangan pa ba 'yon?Well, sa ayaw at sa gusto ko wala naman akong choice para tumanggi. Kaya go na lang ako.Dinala ko lahat ng mga gamit na kakailanganin ko kapag nando'n na ako sa resort. Isa na lang ang kulang... walang iba kundi Cellphone. Pero kakailanganin ko pa ba 'yon? Sino naman ang kukuntakin ko kapag nando'n na ako

    Huling Na-update : 2022-07-22
  • Once i became a Loser   Chapter 14

    Mga bandang alas onse na ng gabi no'ng hindi pa rin bumabalik si Cedrick. Tatlong oras na ang nakalipas simula no'ng mag away kami kanina kaya nag aalala na ako. Inaantok na ako kaso hindi ko maiwasang hindi isipin kung anong ginagawa niya ngayon sa labas o kung natutulog na ba siya? At kung natutulog na nga siya, saan siya natutulog?Wala nang available na room kaya impossibleng kumuha siya ng isa pang room para do'n matulog. At kung nagpapahangin man siya sa labas para magpalamig ng ulo, impossible namang aabutin siya ng tatlong oras do'n.Parang hindi na yata tama 'to. Iba na 'yong kutob ko, e.Hindi ko rin alam kung bakit pinag aalala ako ng isang 'yon ngayon.Bumangon ako bigla sabay sabing, "Baka naman nakitulog siya sa friend niya?"Nang maisip ko 'yon ay muli akong bumalik sa pagkahiga tsaka sinubukang matulog pero nang hindi pa rin ako matahimik sa kakaisip sa kanya ay bumangon ulit ako at lumabas para mag masid masid sa paligid. Baka kasi nando'n lang siya habang nag papala

    Huling Na-update : 2022-07-22

Pinakabagong kabanata

  • Once i became a Loser   Chapter 35

    Pinuntahan ako ni Mira sa bahay para tanungin kung makakapunta ako mamaya. Sabi ko oo. Tapos itong si Mira tuwang tuwa kasi nagbago bigla ang isip ko at nag decide ako na pumunta sa engagement ceremony ni Kuya na ang akala niya e hindi na talaga ako makakapunta.Hindi ko rin alam at bigla na lang nagbago isip ko no'ng napulot ko 'yong kuwentas na 'yon. Siguro kasi sign talaga 'yon na tanggapin ko na lang ang katotohanan at maging masaya na lang ako para kay Kuya.Wala na rin naman akong magagawa. At isa pa, baka hindi lang talaga siya ang tamang tao para sakin at may taong nakalaan talaga para sakin. Maaring hindi ko pa siya na me-meet ngayon pero alam kong dadating ang araw na makikilala ko rin ang taong 'yon. "So ano pang hinihintay mo? Bumili na tayo ng maisusuot natin!" nasasabik niyang sabi at napapatalon pa sa sobrang tuwa.Do'n na ako nagtaka. Kasi mas excited pa siya kaysa sakin pero wala naman siyang invitation card."Hoy, Teka nga. Ba't mas excited kapa d'yan? Ininvite kaba

  • Once i became a Loser   Chapter 34

    Nagliwanag ang mukha ko nang makitang nandito na siya at mas maaga pa siya kaysa sakin. Natuwa ako kasi nandito siya ngayon para kitain rin ako na ang akala ko e hindi siya pupunta. Nakaramdam ako ng tuwa at pananabik habang papalapit ako sa kanya.At nang nasa harapan na niya ako ay isang napakalawak na ngiti ang binungad ko sa kanya sabay sabing, "Salamat, kasi pumunta ka."Tumango naman siya pagkatapos at binigyan ako ng isang napaka gwapong ngiti."Oo. Nabasa ko 'yong text mo kagabi." sagot niya."Kanina ka pa ba nandito?" tanong ko pa."Hindi masyado." sagot naman niya. "Pero sinadya kong pumunta rito ng mas maaga. Kasi gusto rin kitang makausap." Napatingin ako sa baba habang pinipigilan ang mga ngiti ko. Inaamin ko, natutuwa at kinikilig ako ngayon. Sino ba naman kasi ang mag aakala na parehas naming gustong makausap ang isa't isa?Kinalma ko ang sarili ko. Huminga ako ng malalim sabay sabing, "Sige. Ikaw na mauna. Sabihin mo na ang gusto mong sabihin. Makikinig ako."Tumango

  • Once i became a Loser   Chapter 33

    Hinihintay ko si Cedrick sa may playground kung saan kami nag usap ni Jennie 2 hours ago. Dalawang oras na ang nakalipas simula no'ng matapos kaming mag usap at sakatunayan nga umuwi na siya.Pero ako, nandito pa rin. Parang nanigas lang at na blanko bigla ang isip sa mga sinabi niya sakin kanina. Ni hindi ko nga namalayan ang oras at pagabi na pala.Tinext ko ng tinext si Cedrick habang tinatanong kung nasan na siya. At ang sabi niya, malapit na raw siya. Nagsi bukas na 'yong mga ilaw ng streetlights no'n. 'Yong mga taong nandito kanina e nagsi uwian na. Napatingin ako sa kotseng pumarada sa gilid ng kalsada. At nang makitang si Cedrick na 'yon ay tumayo na ako at inayos ang sarili habang hinihintay siyang makarating sa kinaruruonan ko.Habang naglalakad siya papalapit sakin, wala akong ibang ginawa kundi ang titigan lang siya hanggang sa makaharap ko na siya.Ngumiti siya sakin. Isang ngiting napakalawak na parang walang ka proble-problema. Samantalang ako naman ay walang naging

  • Once i became a Loser   Chapter 32

    Pinuntahan ako ni Kendall pagkatapos ng nangyare kahapon para humingi ng sorry. Hindi naman kasi niya sinasadyang mangyare 'yon sa event kahapon.Pinatawad ko naman siya dahil do'n kasi alam kong wala naman siyang kasalanan. Hindi naman kasi nila malalaman na ako si Paula kung hindi sana nag suntukan si Kuya at si Cedrick at kung hindi sana um-epal si Jennie. Naka upo kami ngayon sa may swing habang nag uusap. Dito na siya nakipagkita sakin kasi hindi naman siya magtatagal dito at sakatunayan nga, tumakas lang siya sa bahay nila."Kamusta 'yong taong pinuntahan mo kahapon? Nakapag usap ba kayo?" tanong ko sa kanya habang nag s-sip sa Milktea na binili niya para sakin."We did." sagot niya. "Pero at the end, umalis pa rin siya. Umalis siya kasi alam naman namin pareho na kahit anong gawin namin, wala pa rin naman kaming magagawa. Alam naming hindi mag wo-worth kapag pinilit namin."Bigla akong naawa sa kanya. Base kasi sa boses niya habang nagsasalita siya e parang malungkot siya."Ok

  • Once i became a Loser   Chapter 31

    Lumapit ako kay Cedrick habang nakasunod naman ang tingin sakin ni Kuya. Nakita ko sa kamay ni Cedrick 'yong cellphone ko. Do'n ko lang napagtanto na naiwan ko pala 'yon nang hindi ko namamalayan. At siguro nagpunta siya rito para isuli 'yon sakin.Bago pa man magsalita si Cedrick na nagpunta siya rito para ibalik ang cellphone ko ay inunahan ko na."O, Babe." tawag ko sa kanya.Nakita ko namang kumunot 'yong noo niya na tila naguluhan masyado no'ng tinawag ko siyang babe. "Babe?" tanong pa niya sakin. Tapos napatingin siya kay Flynn tsaka muling napatingin sakin, "Isusuli ko lang 'tong phone mo. Naiwan mo kasi." aniya sabay lahad ng cellphone ko sakin.Kinuha ko naman agad 'yon sa kanya pero bukod sa tinawag ko siyang babe, may isa pa akong ginawa.Pagkatapos kong kunin sa kanya ang cellphone ko ay hinawakan ko 'yong kamay niya at sinadyang ipakita 'yon kay Flynn."Thank you, babe." nakangiti kong sabi. "Thank you rin sa time mo kanina. Next time date ulit tayo." dagdag ko pa.Naki

  • Once i became a Loser   Chapter 30

    Hindi ko naman intensyong makipag break sa kanya. Sa totoo lang, masyado ko siyang mahal para iwan ko lang. Pero wala akong choice kasi nga mahal ko siya, at kailangan ko ring isipin 'yong future niya. Makikipag break ako hindi dahil sa inutusan ako ng Mommy niya na hiwalayan ko siya. Kundi, makikipag break ako dahil alam kong kapag nagsama kami, maraming mawawala sa kanya. At masasayang 'yong future niya.'Yon ang totoong dahilan ko.Gagawin ko 'to kahit masakit, kakayanin ko kasi alam kong mas makakabuti 'to para sa kanya at pati na rin sakin. Mapapatanag ang loob ko kapag nakikita ko siyang ginagawa ang mga bagay na pinangarap niya no'ng bata pa siya.Pero heto siya ngayon sa harap ko, hindi matanggap na makikipag hiwalay na ako ngayon sa kanya. Hindi siya makapaniwalang sinabi kong makikipag break ako. At alam kong nasasaktan siya ngayon sa sinabi ko."Teka, anong sinasabi mo d'yan? Anong mag break?" naguguluhan niyang sabi.Umiwas ako ng tingin, hindi ko kayang titigan siya sa m

  • Once i became a Loser   Chapter 29

    Hindi na ako magugulat pa sa inaasta sakin ngayon ng Mommy niya. Kung iniisip niyang pera lang ang habol ko, pwes! nagkakamali siya.Nanginginig ako ngayon habang kaharap ang Mommy ni Flynn. Pero nilalabanan ko ang takot ko para ipakitang hindi ako basta bastang napapa Oo nang dahil sa pera.Hawak hawak ko ngayon ang cheque at hindi ko alam kung anong gagawin ko rito. Natatakot ako ngayon pero hindi ko lang pinapahalata sa kanya. Imbis na matahimik lang ako dahil sa sinabi niyang layuan ko ang anak niya ay humugot ako ng lakas ng loob para sagutin siya. Huminga ako nang malalim, inangat ko ang mga ulo ko at binigyan ng masamang tingin at nakipaglabanan ng mga titig do'n sa mga titig niya."Pasensya na po kayo, pero hindi po pera ang habol ko sa anak ninyo." saad ko at napangiwi naman ang Mom niya.Nakita ko sa mukha nito na hindi siya naniniwalang hindi pera ang habol ko kay Flynn."Kung hindi pera ang habol mo sa anak ko, impossible 'yon. Baka naman kasi kulang pa ang isang milyon

  • Once i became a Loser   Chapter 28

    Pag gising ko, nakita kong sobrang linis ng buong bahay. 'Yong kurtina nakatali, 'yong sahig sobrang kintab, 'yong cabinet napaka pulido at wala ng alikabok at 'yong mga gamit na nagkakalat sa kung saan e nakalagay na sa kinalalagyan nila.Tapos nakahanda na 'yong breakfast sa lamesa at puno lahat ng tubig ang tab namin sa kusina, gano'n din sa banyo namin pag tingin ko.Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon.Impossibleng magagawa niya 'to nang ganito ka dali.At anong oras siyang nagising kanina para lang mag linis, mag igib ng tubig at mag luto?"Good morning, Girlfriend ko!" Agad naman akong napalingon sa likuran ko kung saan nakatayo siya't nakangiti sakin."Your breakfast is ready." nakangiting sabi niya. "Ang gagawin mo na lang ay mag hugas ng kamay para kumain."Tapos lumapit siya sakin at dinala ako sa lababo para mag hugas ng kamay. Pagkatapos no'n, hinila niya 'yong upuan tsaka ako pina upo."Kumain ka na." aniya. "Tsaka kung gusto mong maligo, puno na lahat ng tubi

  • Once i became a Loser   Chapter 27

    1 week later~Ilang araw na akong walang tulog habang nag mumukmok lang sa sulok ng kuwarto ko matapos ang libing ni Lola. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwalang wala na siya. Ang bilis ng pangyayare at ngayon mag isa na lang ako sa buhay. E kung bakit ba kasi ang daya daya ng mundo. Bakit kailangan sakin pa mangyare 'to. Bakit kailangan isa ako sa mga taong naghihirap sa mundo samantalang 'yong iba ang sa-sarap ng mga buhay. Naiinis ako kasi ang unfair ng mundo para sakin.No'ng mga araw na nawala si Lola, wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak lang nang umiyak at magmukmok sa kuwarto. Ni hindi ko nga kinakausap sina Cedrick at Mira sa loob ng ilang araw. Sinusubukan nila akong kausapin at pakainin pero hindi ko sila kinikibo at tanging nakatulala lang ako sa kung saan.Sinisisi ko ang sarili ko sa pagkawala ni Lola. Dapat hindi ako naging pabaya. Dapat dinalaw ko siya palagi. Nagsisi ako kasi masyado akong nawalan ng oras para kay Lola. Ni hindi ko man lang siya nagawa

DMCA.com Protection Status