Tulala ako pagkagising kinaumagahan. Sumusulyap ako sa singsing na kasalukuyang nakasuot sa daliri ko. Kasalukuyan parin akong nakahiga at yakap ni Kendrick. He was still peacefully sleeping.
We're already in a relationship, sa pagpayag kong maging girlfriend niya...parang hinanda ko narin ang sarili kong maging asawa niya ano mang oras. Mas ngayon ko narealize ang gusto niya kagabi.
Before you spread your legs, do it wearing the safest thing...and the safest thing, isn't the condoms or other protection but a ring securing your future.
Siguro iyon din ang naging pagkakamali ko noon, Masyado akong naging kampante at nagpadala sa nararamdaman ko...akala ko kasi hindi na kami maghihiwalay ni Luhennce.
Marahan akong bumangon, napansin kong umiilaw ang phone ko sa couch sa hindi ko malamang dahilan kung paano iyon napunta roon. Kinuha ko iyon matapos suotin ang shirt ni Kendrick at tiningnan. Si mum.
Nagulat ako ng may makitang dalawang boquet ng red roses at white roses sa dinning table ko. May nakahanda naring almusal doon at may note pa.Dito narin kasi nag-stay si Kd, it's been a week of being his girlfriend and so far okay naman. I don't know what happened to Luhennce and Clarisse. Hawak ko parin ang video at nakahanda na iyon para maipadala ko kay Cleivor, pero hanggang ngayon hindi ko magawa. Sa t'wing nakikita ko si Kendrick, nawawala 'yung rason ko para ipadala ang video kay Cleivor. Nawawala ang kagustuhan kong gumanti, at manira.Kinuha ko ang note na iniwan ng nobyo ko at nakangiti iyong binasa."Good morning my boss baby, I'm off to work. I have 3 meetings in a row, I made you breakfast, eat well." Boss baby? Napangiwi ako ng maalala 'yung cartoons na the baby boss, yung sangol na pang matanda ang boses na naka-diaper pero matalino.Naupo na ako at pinagbalingan naman
Maaga ulit na umalis si Kendrick, pero tulad ng nakasanayan na...May naabutan nanaman akong dalawang bouquet ng roses at card katabi ng almusal. Ano pa bang aasan ko sa hari ng mga boquet. Nakangiti kong kinuha ang dalawang card at binuksan habang papaupo"Anger won't make any good. It will just weigh you down and burden you forever."Binasa ko iyon ng malakas saka bumuntong hininga at binalingan naman ang isa. "Revenge is not a good thing. Revenge is like politics, one thing always leads to another, until bad has become worse and worse has become worst."He really have his own way how to educate me. I breathed out before I started to eat my breakfast. Pagkatapos ay sinalay ko sa b
"Hindi ka papasok ngayon?" Tanong ko kay Kd na abala sa pagluluto. Ang sarap niyang panoorin ngayon, he's wearing my pink apron...tapos wala siyang damit at naka j-pants lang habang naka top bun ang buhok."Nope! Gusto kita makasama." He winked at me, ayon nanaman ang kiliting dulot sa akin ng simpleng ginagawa niya. Kaya lihim akong napangiti, I am starting to love this moment...mga simpleng bagay sa t'wing magkasama kami.We just ate breakfast together after niya magluto, ako nalang ang naghugas para magkaroon naman ako ng pakinabang."Oh I forgot! May binili nga pala ako for you kahapon, u-umalis kasi ako...para magshopping. Kunin mo nalang sa drawer ko." Kumislap ang mga mata niya at ngumiti, mabilis pa sa alas kwatro na nawala siya sa paningin ko. I love the idea of being being excited over things I am giving him. Napapasaya ako ng isiping Napapasaya ko siya sa simpleng bagay.Nakangiti kong pinagpatuloy
"Hindi ka papasok ngayon?" Tanong ko kay Kd na abala sa pagluluto. Ang sarap niyang panoorin ngayon, he's wearing my pink apron...tapos wala siyang damit at naka j-pants lang habang naka top bun ang buhok."Nope! Gusto kita makasama." He winked at me, ayon nanaman ang kiliting dulot sa akin ng simpleng ginagawa niya. Kaya lihim akong napangiti, I am starting to love this moment...mga simpleng bagay sa t'wing magkasama kami.We just ate breakfast together after niya magluto, ako nalang ang naghugas para magkaroon naman ako ng pakinabang."Oh I forgot! May binili nga pala ako for you kahapon, u-umalis kasi ako...para magshopping. Kunin mo nalang sa drawer ko." Kumislap ang mga mata niya at ngumiti, mabilis pa sa alas kwatro na nawala siya sa paningin ko. I love the idea of being being excited over things I am giving him. Napapasaya ako ng isiping Napapasaya ko siya sa simpleng bagay.Nakangiti kong pinagpatuloy
Mugto ang matang bumangon ako mula sa pagkakahiga sa couch. Buong gabi akong naghitay kay Kendrick pero hindi siya dumating. I contacted George to track him at napag alaman kong bigla nalang pala itong umalis papunta ng States for unknown reason. Bumigat ang pakiramdam ko sa nalaman.Walang buhay akong umalis at muling bumalik sa unit niya. I entered the pass code at bumukas iyon. The unit was all silent, wala bakas ni Kendrick. Pero natagpuan ko ang dalawang bouquet ng Rosa's sa coffee table. Mukhang nung isang araw pa ito dahil hindi na mukhang fresh. Kung ganun nsndito na to kahapon? Ang tanga ko sa parteng hindi ako pumasok kahapon.Mabilis kong kinuha ang dalawang card doon at binasa. Unang salita pa lamang doon ay halos maluha na ako."Remember the first day we first started talking to each other? cause that's what started you and I.""You cannot start the next chapter of your life if you al
Regrets, are really so powerful to burden us. Yung pagsisisihan mo ang isang bagay na nangyari na, na hindi na maitatama o maibabalik pa. At kahit gawin mo lahat, ibigay mo lahat hindi iyon magiging sapat para ayusin ang minsan mong sinira.Bilang isang taong hindi makayanang mabuhay ng hindi nakukuha ang gusto, isang taong walang ibang ginawa kundi manakit ng iba, siguro nararapat lamang sa akin ang makarma. I deserved to suffer, and I deserved the pain. I deserved to lose everything... my everything.Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko, at habang iminumulat iyon....May isang bagay lamang akong hinihiling. Kahit iyon lang sana magkatotoo, sana...sana makita ko.Isang butil ng luha ang kumawala sa mga mata ko, bago unti-unting lumiwanag at luminaw ang paningin ko. I felt something on my hand kaya roon unang dumako ang mga mata ko. Ang pag-asa ko'y unti-unting naglaho ng makilala ko kung sino ang natutulog sa gilid ng
How funny it is for a year to feels like a decade. May mga bagay na bigla nalang nawawala ng hindi mo inaasahan, at sa loob ng isang taon na 'yon, parang lahat ng bagay na meron ako nag-usap na sabay sabay silang mawala sa akin.Kumislap ang mga mata ko trying to process everything, this year is the worst year I could ever had in my life."Amanda," Naramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Mavis. Basang basa na ako sa ulan pero hindi iyon alintana sa akin.Nanatili akong nakatayo at umiiyak sa harap ng dalawang taong bihira ko man maramdaman, ay mahal na mahal ko parin.Hindi ko alam, na sa isang iglap...pwede silang mawala sa akin. Tama sila noong madalas nila sabihing, "Hindi habang panahon kasama mo kami..." They always want to make me think about it, and I always asked them back, "How about me?"Palagi nila pinapaalalang mawawala rin sila pero hindi nila inisip na paano ak
"Dj Gab, meron po kasi akong ex at mahal na mahal ko parin po siya, pero ngayon po may mahal na siyang iba. Kahit na minsan nararamdaman ko po may konti pa siyang nararamdaman para sa akin, ano po bang dapat kong gawin? Hindi ko po kasi kayang wala siya sa buhay ko." Napangiti ako at humawak sa suot suot kong head phone."Alam mo, kaya mo namang mabuhay ng wala siya eh... kung alam mong wala na talagang pag-asa wag mo ng ipilit, kasi hangga't ipinipilit mo ang mga bagay na hindi na tama, mas lalo kang masasaktan sa huli...at makakasakit karin ng iba... kung mahal mo talaga siya be happy for her, although feeling mo may nararamdaman pa siya sayo..come to think of it...Hindi naman siya magmamahal ulit kong ikaw parin ang mahal niya hindi ba? Learn acceptance and let go, that's how you can overcome and heal...that's how you can move on and then fall for someone else again. Kasi 'yon naman talaga dapat. We can never force love...cause love shouldn't be selfish. Let her to be happy